Tarsius tumpara é unha especie de mamífero primate haplorrino tarsiiforme da familia dos tarsíidos e xénero Tarsius,[2] coñecido na bibliografía internacional como tarsio da illa Siau, endémica das selvas da illa volcánica de Siau, Indonesia, situada a uns 200 km ao nordeste da illa de Célebes, e que no ano 2008 foi segregada da especie Tarsius sangirensis.[3]
Descrición
Adolf Bernhard Meyer, en 1897, clasificou un único espécime encomntrado na illa Siau, xunto con varios outros da illa Sangine como Tarsius sangirensis.[4]
A súa existencia como un taxon distinto prediciuna unha hipótese bioxeográfica, elaborada por Shekelle e Leksono en 2004 e baseada na descontinuidade xeográfica entre a punta norte da illa Célebes e, consecuentemente, o illamento da poboación de tarsios da illa de Sangir (Trasius sangirensis).[5]
O feito de que na descrición orixinal de T. sangirensis no Museo de Dresden incluía unha mención dun espécime de Siau, impulsou qa proseguir as investigacións sobre este tarsio, para ver se era taxonomicamente separábel de T. sangirensis.[6]
A predicción foi confirmada posteriormente, no ano 2008, polos investigadores Myron Shekelle, Colin Groves, Stefan Merker e Jatna Supriatna, que, consecuentemente, describiron a Tarsius tumpara como unha nova especie.[3]
Estado de conservación
As illas do arquipélago Sangi son coñecidas pola súa avifauna en perigo crítico, e as preocupacións sobre o estado de conservación de Tarsius tumpara comezaron xa antes da súa descrición formal.[7]
Desde o ano 2010 a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualifica o estauts desta especie como CR (crítico), debido que se sospeita que houbo unha redución do tamaño da súa poboación de polo menos nun 80 % durante as últimas tres xeracións, sospeita baseada nos niveis reais de explotación e nas observacións directas por xente que vive na proximidade destes tarsios, xunto con diminucións da súa moi reducida área de dispersión, quizais tan só duns 19,4 km² e a calidade do hábitat. Hai que ter en conta que, aínda que o hábitat potencial no que podería acharse é de 125 km², baseando o cálculo no tamaño da illa de Siau, xunto con dous pequeños illotes onde non se documentou a súa presenza, é en realidade moito menor, de excluirmos o cono do volcán aínda activo.[1]
Por outra parte o tarsio de Siau foi incluído na publicación bienal Os 25 primates en maior perigo do mundo, 2008-2010, pola Comisión de Supervivencia de Especies da UICN, Grupo de Especialista en Primates.[8]
Notas
-
↑ 1,0 1,1 Shekelle, M.; Groves, C.; Merker, S. & Supriatna, J. (2008): Tarsius tumpara na Lista vermella de especies ameazadas da UICN. Versión 2015-4. Consultada o 24-02-2016.
-
↑ Groves, C. P. (2005): "Order Primates" en Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World, pp. 127–128.
-
↑ 3,0 3,1 Shekelle, M.; Groves, C.; Merker, S.; Supriatna, J. (2008). "Tarsius tumpara: A new tarsier species from Siau Island, North Sulawesi" (PDF). Primate Conservation 23: 55–64. doi:10.1896/052.023.0106.
-
↑ Meyer, A. B. (1896): Säugethiere von Celebes-und-Philippinen-Archipel. I. R. Friedlander, Sohn, Berlin, Alemaña.
-
↑ Shekelle, M.; Leksono, S. M. (2004). "Rencana konservasi di Pulau Sulawesi: dengan menggunakan Tarsius sebagai flagship spesies". Biota 9 (1): 1–10.
-
↑ Brandon-Jones, D.; Eudey, A. A.; Geissmann, T.; Groves, C. P.; Melnick, D. J.; Morales, J. C.; Shekelle, M. & Stewart, C.-B. (2004): Asian primate classification International Journal of Primatology 25: 97.
-
↑ Shekelle, Myron; Meier, Rudolf; Indrawan, Mochamad; Maryanto, Ibnu; Salim, Agus; Supriatna, Jatna; Andayani, Noviar (2007). "When "Not Extinct" is Not Good News: Conservation in the Sangihe Islands". Conservation Biology 21 (1): 4–5. PMID 17298499. doi:10.1111/j.1523-1739.2006.00622_1.x.
-
↑ Mittermeier, R. A.; Wallis, J.; Rylands, A. B.; Ganzhorn, J. U.; Oates, J. F.; Williamson, E. A.; Palacios, E.; Heymann, E. W.; Kierulff, M. C. M.; Long Yongcheng, S.; Supriatna, J.; Roos, C.; Walker, S.; Cortés-Ortiz, L. & Schwitzer, C. (2010): Primates in Peril: The World's 25 Most Endangered Primates 2008–2010. Arlington, VA, USA: IUCN/SSC Primate Specialist Group (PSG), International Primatological Society (IPS) e Conservation International (CI). ISBN 978-1-934151-34-1, pp. 1–92.
Véxase tamén
Bibliografía
-
Groves, Colin P. (2001): Primate Taxonomy. Washington, USA & London, UK: Smithsonian Institution Press. ISBN 978-1-5609-8872-X.
- Gursky-Doyen, Sharon & Jatna Suprinata, eds. (2010): Indonesian Primates. New York / Dordrecht / Heidelberg / London: Springler. ISBN 978-1-4419-1559-3 / ISBN 978-1-4419-1559-7.
- Nowak, Ronald M. (1999): Walker's Primates of the World. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-6251-5.
- Parker, Sybil P. (1990): Grzimek's Encyclopedia of Mammals. Volume 2. New York, NY, USA: McGraw-Hill Publishing Company. ISBN 0-0790-9508-9.
-
Shekelle, Myron & Agus Salim (2009): "An acute conservation threat to two tarsier species in the Sangihe Island chain, North Sulawesi, Indonesia" Oryx 43 (3): 419-426.
- Vaughan, T. A. (1986): Mammalogy. Third Edition. Fort Worth, Texas, USA: Saunders College Publishing.
- Walker, Ernest P. (1975): Mammals of the World, Third Edition, Volumes I & II. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-1657-2.
- Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4.
- Wright, P. (2003): "Are Tarsiers Silently Leaping into Extinction?". pp. 296–308 en P. Wright, E. Simons & S. Gursky, eds. Tarsiers: The Past, Present, and Future. New Brunswick, New Jersey, USA: Rutgers University Press.
Outros artigos
