Sromotnik fiołkowy (Phallus hadriani Vent.) – gatunek grzybów należący do rodziny sromotnikowatych (Phallaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phallus, Phallaceae, Phallales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską podała Wanda Rudnicka-Jezierska w 1991 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako słupiak fiołkowy[3].
Owocniki młode: w postaci kulistego lub jajowatego jaja. Dojrzały owocnik (receptakl jest złożony z pochwy oraz trzonu o długości do 20 cm, zazwyczaj 6-10 cm. Zabarwienie okrywy jest fioletowawe lub różowawe. Ma słabszy zapach niż sromotnik bezwstydny[4].
Miąższ trzonu jest białawy, gąbczasty, z licznymi komorami, bardzo kruchy[4].
Rośnie na piaszczystych, suchych nadmorskich wydmach na wybrzeżach Bałtyku sporadycznie w głębi lądu. Owocniki pojawiają się latem i jesienią. Bardzo rzadki[4].
Grzyb niejadalny[4]. W Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status V – (narażony na wyginięcie)[5]. W Polsce był gatunkiem ściśle chronionym[6], od 9 października 2014 r. został wykreślony z listy gatunków grzybów chronionych[7].
Bardzo podobny jest sromotnik bezwstydny (Phallus impudicus). Różni się mniej fioletowym zabarwieniem, mniejszą tarczką na szczycie kapelusza, silniejszym zapachem i miejscem występowania[4].
Poczta Polska wyemitowała 30 czerwca 1980 r. znaczek pocztowy przedstawiający sromotnika fiołkowego o nominale 2,5 złotych. Autorem projektu znaczka był prof. Alojzy Balcerzak. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r.[8].
Sromotnik fiołkowy (Phallus hadriani Vent.) – gatunek grzybów należący do rodziny sromotnikowatych (Phallaceae).
