Ramalina farinacea ist eine in Mitteleuropa häufigere Strauchflechtenart, die Baumrinde besiedelt.
Ramalina farinacea ist eine Strauchflechte, die an einer Stelle mit der Unterlage verwachsen ist und bis zu 8 cm lange, gabelig verzweigte, abgeflachte, schmal bandförmige Abschnitte bildet. Diese meist hängenden Abschnitte sind 0,5 bis 3 mm breit, längsgrubig und graugrün bis grüngelblich gefärbt (sowohl Ober- wie auch Unterseite). Die Art bildet weißliche, elliptisch-ovale Sorale aus, die meist an den Lappenrändern stehen.
Die Art kommt in ganz Europa bis ins nördliche Fennoskandien vor und wächst sowohl auf Rinde von Laub-, wie auch von Nadelbäumen. Optimal entwickelt sie sich besonders an nebel- und niederschlagsreicheren Standorten höherer Lagen. Selten ist sie auch auf Gestein zu finden.
Ramalina farinacea ist eine in Mitteleuropa häufigere Strauchflechtenart, die Baumrinde besiedelt.
Ramalina farinacea is an epiphytic bushy shaped (fruticose) lichen common to areas with Mediterranean, subtropical, or temperate climates. It is in the genus Ramalina of the family Ramalinaceae.[1] The coexistence of two different species of the Trebouxia genus of green algae at the same time were found to be in each specimen collected in widely distributed populations.[1] The algae thrive in different temperature and light environments. It is thought this demonstrates an ability of the lichen with two simultaneous green algae partners to proliferate in a wider range of habitats and geographic areas.[1]
This lichen species is characterized by its long, narrow branches (less than 2 to 3 millimeters wide) and clearly defined marginal soralia. It is most often found at low elevations on trees and shrubs.[2]
Ramalina farinacea is an epiphytic bushy shaped (fruticose) lichen common to areas with Mediterranean, subtropical, or temperate climates. It is in the genus Ramalina of the family Ramalinaceae. The coexistence of two different species of the Trebouxia genus of green algae at the same time were found to be in each specimen collected in widely distributed populations. The algae thrive in different temperature and light environments. It is thought this demonstrates an ability of the lichen with two simultaneous green algae partners to proliferate in a wider range of habitats and geographic areas.
This lichen species is characterized by its long, narrow branches (less than 2 to 3 millimeters wide) and clearly defined marginal soralia. It is most often found at low elevations on trees and shrubs.
Harilik rihmsamblik (Ramalina farinacea) on samblikuliik.
Ramalina farinacea est une espèce de champignons lichénisés.
Melig takmos (Ramalina farinacea) (synoniem: Lichen farinaceus ) is een struikvormige korstmos, dat behoort tot de ascomyceten en voorkomt op de bast van bomen, zoals eik, populier, iep, wilg, es, linde, esdoorn en els.[1] In Nederland is het een vrij algemeen voorkomende soort. Melig takmos bestaat uit een innige mutualistische symbiose van de schimmel Ramalina farinacea en een groenwier van het geslacht Trebouxia. Zo'n lichaam als geheel wordt thallus genoemd.
Melig takmos zit met een centrale voet vast aan de bast van de boom. De afgeplatte, 0,5 - 3 mm brede, tot 8 cm lange, gaffelvormig vertakte thalli zijn grijsgroen tot groengeel. Ze hebben een spitse top en de onder- en bovenkant hebben dezelfde kleur. Ze hebben vaak ronde tot langwerpige, witachtige soralen op de randen, die voor vegetatieve vermeerdering zorgen door het uitstoten van soridiën. Pseudocyfellen komen vaker voor bij de basis van de korstmos en minder op de takken. Pseudocyfellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling.
Apotheciën komen weinig voor. De vlakke 6 mm grote apotheciën zijn tot 6 mm groot. De 12 - 15 x 5 - 7 µm grote ascosporen zijn breed spoelvormig.[2]
Bronnen, noten en/of referentiesMelig takmos (Ramalina farinacea) (synoniem: Lichen farinaceus ) is een struikvormige korstmos, dat behoort tot de ascomyceten en voorkomt op de bast van bomen, zoals eik, populier, iep, wilg, es, linde, esdoorn en els. In Nederland is het een vrij algemeen voorkomende soort. Melig takmos bestaat uit een innige mutualistische symbiose van de schimmel Ramalina farinacea en een groenwier van het geslacht Trebouxia. Zo'n lichaam als geheel wordt thallus genoemd.
Melig takmos zit met een centrale voet vast aan de bast van de boom. De afgeplatte, 0,5 - 3 mm brede, tot 8 cm lange, gaffelvormig vertakte thalli zijn grijsgroen tot groengeel. Ze hebben een spitse top en de onder- en bovenkant hebben dezelfde kleur. Ze hebben vaak ronde tot langwerpige, witachtige soralen op de randen, die voor vegetatieve vermeerdering zorgen door het uitstoten van soridiën. Pseudocyfellen komen vaker voor bij de basis van de korstmos en minder op de takken. Pseudocyfellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling.
Apotheciën komen weinig voor. De vlakke 6 mm grote apotheciën zijn tot 6 mm groot. De 12 - 15 x 5 - 7 µm grote ascosporen zijn breed spoelvormig.
Odnożyca mączysta (Ramalina farinacea (L.) Ach.) – gatunek grzybów należący do rodziny odnożycowatych Ramalinaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramalina, Ramalinaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1753 r. Karol Linneusz nadając mu nazwę Lichen farinaceus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1873 r. Erik Acharius, przenosząc go do rodzaju Ramalina[1].
Synonimów nazwy naukowej jest ponad 20. Wyróżniono wiele form, odmian i podgatunków. Wiele z nich to według Index Fungorum synonimy. Są nimi m.in[3]:
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Plecha krzaczkowata, albo listkowato krzaczkowata, sztywna, zwisająca lub odstająca od podłoża. Zazwyczaj ma długość do 10 cm, czasami do 15 cm. Przyrasta do podłoża cienką i jasną nasadą. Powierzchnia matowa lub lśniąca, barwa białozielonawa, szarozielonawa lub słomkowożółta. Rozgałęzia się widełkowato, jest nieco pofałdowana podłużnie, czasami dołeczkowana. Jej odcinki mają szerokość 0,5-2(5) mm, są spłaszczone, jednakowe na obydwu stronach i mają zaokrąglone brzegi. W kierunku szczytu są coraz węższe i na szczytach zaokrąglone[4].
Prawie zawsze na plesze występują soralia. Zazwyczaj wyrastają na brzegach odcinków, rzadziej na ich płaskiej stronie. Mają eliptyczny lub kolisty kształt i białawą lub żółtawą barwę. Owocniki natomiast pojawiają się bardzo rzadko. Są to apotecja lekanorowe o średnicy 2-5 mm. Wyrastają na brzegach odcinków, mają jasne i delikatnie białawo lub zielonawo przyprószone tarczki. Brzeżek zanika wcześnie. W każdym worku powstaje po 8 askospor. Są 2-komórkowe, o kształcie elipsoidalnym lub wrzecionowatym, proste, i mają rozmiar 10–16 × 4,5–7 μm[4]. Pyknid nie zaobserwowano[5].
Reakcje barwne: kora K-, C, KC + żółty, P-; rdzeń K + żółty lub żółto-ciemnoczerwony, C-, KC-, P + żółtawopomarańczowy. Kwasy porostowe: w korze kwas usninowy, w rdzeniu kwas protocetrariowy, kwas norstiktowy i śladowe ilości kwasu salazynowego[5].
Odnożyca mączysta jest szeroko rozprzestrzeniona na całej kuli ziemskiej. Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach, a także na wielu wyspach. Granica jej północnego zasięgu geograficznego biegnie przez prowincje Québec w Kanadzie, Islandię, Półwysep Skandynawski (63 stopień szerokości geograficznej) i republikę Komi w Rosji (64 stopień szerokości geograficznej)[6]. W Polsce opisano jej występowanie na obszarze całego kraju na licznych stanowiskach[2]. Jest jednak dość rzadka. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status VU – gatunek w sytuacji wysokiego ryzyka wymarcia w stanie dzikim[7]. W Polsce podlega ochronie częściowej[8].
Rośnie najczęściej na samotnych drzewach lub w parkach, czasami także w świetlistych lasach, głównie na drzewach liściastych, rzadziej iglastych[4]. Rozwija się na korze, rzadko na drewnie lub na skałach. Nie jest związana z określonym gatunkiem drzewa, opisano jej występowanie na wielu gatunkach drzew[2].
Bardzo podobna jest odnożyca opylona (Ramalina pollinaria). Odróżnia się m.in. soraliami – nie mają regularnie owalnego czy kolistego kształtu, ale są płatowate i wyrastają zarówno na brzegach odcinków, jak i na ich płaskiej stronie. Odcinki plechy ma często wcinane lub ząbkowane[4].
.jpg)
Odnożyca mączysta (Ramalina farinacea (L.) Ach.) – gatunek grzybów należący do rodziny odnożycowatych Ramalinaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
Ramalina farinacea este o specie de lichen epifit, comun pentru zonele adiacente Mării Mediterane, cu climat subtropical ori temperat. Face parte din genul Ramalina al familiei Ramalinaceae[1]. Coexistă cu două specii diferite din genul alge verzi, Trebouxia. Specia prosperă în diferite medii de temperatură și luminozitate.
Ramalina farinacea este o specie de lichen epifit, comun pentru zonele adiacente Mării Mediterane, cu climat subtropical ori temperat. Face parte din genul Ramalina al familiei Ramalinaceae. Coexistă cu două specii diferite din genul alge verzi, Trebouxia. Specia prosperă în diferite medii de temperatură și luminozitate.
.jpg)
