This bee is solitary in some populations, but in others groups of females of apparently equal reproductive status nest together (Wcislo 1997). Its nesting biology is described by Sakagami and Michener (1962): Nest architecture is Type IVb: Lateral burrows are very short or absent such that cells are almost attached to the burrow wall at a right angle. The cells are clustered against one wall and surrounded by a cavity created by burrowing around the entire cell cluster. May have two clusters of cells. Cells are arranged in combs. Nests are known from both flat ground and banks. Nest aggregation information: About 3,500 nests in a single mixed aggregation with H. sexcinctus. Number of cells in the nest: up to 40.
Die Vierbindige Furchenbiene (Halictus quadricinctus) ist eine Wildbiene der Familie Halictidae.
Die Vierbindige Furchenbiene ist mittelgroß, 14 bis 16 mm lang. Sie ist schwarzbraun, ohne metallischen Glanz, mit rötlich-gelb behaartem Thorax und dünnen weißlichen Tergitendbinden, die mittig verschmälert sind. Die Tergitbasen sind nicht behaart. Hinterbeine dunkel gefärbt, jedoch mit rötlicher Behaarung.[1] Fühler der Männchen auf der Unterseite lang bewimpert.[2]
Ähnliche Arten sind Halictus rubicundus (kleiner, Hinterbeine rot) und Lasioglossum xanthopus (Haarbinden an der Tergitbasis).[1]
Halictus quadricinctus ist eine sehr weit verbreitete Art, von Portugal über Europa und den Nahen Osten und Zentralasien bis nach China. Nördlich bis Südfinnland. Sie kommt auf Magerrasen, Ruderalflächen und Lehmgruben vor, vom Flachland bis in die subalpine Höhenstufe. Die Art nistet meist in Steilwänden oder Abbruchkanten. Eine besonders große Kolonie ist von einem Steilufer auf der Insel Rügen beschrieben.[2][3]
Die Furchenbiene hat eine Generation im Jahr, die Weibchen fliegen ab April, die Männchen von Juli bis September. Diese Art nistet in selbstgegrabenen Hohlräumen in lehmigen oder sandigen Böden. Oft bildet sie kleinere oder größere Kolonien. Das Nest besteht aus einem circa 10 bis 15 cm langen Hauptgang, der in einen Hohlraum mündet. Darin befindet sich eine Wabe, die mit Stützpfeilern an den Wänden befestigt ist und etwa 5 bis 20 oder auch mehr Brutzellen enthält. Die Art ist solitär, aber das Weibchen, welches überwintert hat, ist so langlebig, dass auch frischgeschlüpfte Nachkommen (Töchter) mehrere Wochen in dem Nest leben können.[2][3]
Die Furchenbiene ist polylektisch, die Weibchen sammeln Pollen von 10 verschiedenen Pflanzenfamilien.[2]
Parasiten: Die Furchenbiene wird von der Kuckucksbiene Sphecodes gibbus parasitiert. Erwachsene werden von der Blasenkopffliege Zodium cinereum parasitiert.[3]
Die Vierbindige Furchenbiene (Halictus quadricinctus) ist eine Wildbiene der Familie Halictidae.
De vierbandgroefbij (Halictus quadricinctus) is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1776 door Fabricius.[1]
De soort wordt zo'n 13 à 16 mm groot. Net als bij andere groefbijen heeft het vrouwtje overlangs op het achterlijf een dwarsgroef.[2] Mannetjes hebben lange, behaarde antennes. De kop, het borststuk en de poten zijn lichtbruin behaard. Op het eind van de eerste vier achterllijfsegmenten staan dichte, witte haarbandjes, die in het midden versmald of onderbroken zijn.[3]
De bij nestelt op steile wanden met een vaste bodem van zand, leem of löss, bijvoorbeeld in holle wegen. Die plaatsen zijn schaarser geworden, waardoor veel soorten wilde bijen erdoor in de problemen geraakt zijn.[2][3]
De bij is vooral actief van half mei tot eind augustus.[2] Alleen de vrouwtjes overwinteren. Hoewel het vrouwtje al voor de winter is bevrucht, legt ze haar eitjes pas in het voorjaar (april-juli). Na de winter graaft het vrouwtje in een bij voorkeur steile wand een schuin aflopende gang van zo'n 10 cm lang. Op het einde waarvan bouwt ze met leem een raatachtige structuur van 15 à 20 cellen die dienstdoet als broedkamer en omgeven wordt door een holle ruimte. Voor de nakomelingen verzamelt de bij stuifmeel. Aangezien het vrouwtje zo'n jaar leeft, is ze nog in leven als de eerste nakomelingen uitkomen, ondanks dat het het om een solitaire bij gaat. Zij verlaten het nest.[2][3][4]
In de België en Nederland werd de soort in de 20ste eeuw als uitgestorven beschouwd. In België werd na ruim zestig jaar in 2016 opnieuw een vrouwtje waargenomen. In Nederland was de soort ruim 50 jaar verdwenen, maar ook daar werd hij herontdekt.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
Storbandbi (Halictus quadricinctus)[5][6][7] är en biart som först beskrevs av Fabricius 1776. Storbandbi ingår i släktet bandbin och familjen vägbin.[8][9][10] Inga underarter finns listade.[8]
Ett stort bandbi med brunhårig mellankropp och svart bakkropp, med de för släktet karakteristiska ljusa hårbanden baktill på tergiterna (segmenten på bakkroppens ovansida). Hos denna art är hårbanden tämligen smala, speciellt på mitten. Honan blir 15 till 16 mm lång, hanen 13 till 16 mm.[11]
Storbandbiet föredrar öppen vegetation som vägrenar, sandiga ängar,[1] sluttningar, sand- och lertag samt ruderatområden (outnyttjad mark). Födomässigt är arten en generalist som samlar pollen från flera olika familjer som korgblommiga växter (i Sverige framför allt väddklint och tistlar[1]), strävbladiga växter, vindeväxter, väddväxter, syrenväxter, vallmoväxter, ranunkelväxter samt vänderotsväxter[11].
Boet anläggs i håligheter i klippor eller i glesbevuxen, plan mark. Det är ovanligt för släktet på så sätt att det inte utgörs av en förgrenad gång med larvceller åt sidorna, utan av en rak gång på 8 till 10 cm som utmynnar i ett större hålrum med friliggande larvceller. Honan lever i boet tillsammans med sin avkomma i några veckor, men dör innan de är fullbildade. Hanarna dör i slutet av sommaren, medan de unga honorna övervintrar efter det de parat sig. Boet parasiteras ibland av blodbiet skogsblodbi (Sphecodes gibbus), vars larver snyltar på matförrådet.[11]
Utbredningsområdet sträcker sig från Marocko i söder och södra Fennoskandien i norr samt österut genom Asien till Manchuriet.[11] Enligt den svenska rödlistan är arten akut hotad ("CR") i Sverige och förekommer endast i Skåne.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Storbandbi.
Storbandbi (Halictus quadricinctus) är en biart som först beskrevs av Fabricius 1776. Storbandbi ingår i släktet bandbin och familjen vägbin. Inga underarter finns listade.
De Halictus quadricinctus (tên tiếng Anh: vierbandgroefbij) là một loài Hymenoptera trong họ Halictidae. Loài này được Fabricius mô tả khoa học năm 1776.[1]
Bài viết về phân họ ong Halictinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
De Halictus quadricinctus (tên tiếng Anh: vierbandgroefbij) là một loài Hymenoptera trong họ Halictidae. Loài này được Fabricius mô tả khoa học năm 1776.
