Το γιακ, Bos grunniens - Βους ο γρυλλίζων, (Linnaeus, 1766) και άγριο γιακ Bos mutus - Βους ο βουβός (Przewalski, 1883) αντίστοιχα[1], είναι δασύτριχα βοοειδή ενδημικά της περιοχής των Ιμαλαΐων της νότιας κεντρικής Ασίας, των υψιπέδων του Θιβέτ, και βόρεια έως τις πεδιάδες της Μογγολίας και της Ρωσίας. Πέραν του μεγάλου εξημερωμένου πληθυσμού, υπάρχει μικρός και εξαιρετικά ευάλωτος πληθυσμός άγριων γιακ[2], που έχει καταταχθεί στα απειλούμενα είδη[3].
Σε μια περίοδο 23 ετών ζωής ένα σεξουαλικά ώριμο θηλυκό άτομο του συγκεκριμένου είδους μετά από περίοδο εγκυμοσύνης 258 ημερών γεννά περίπου ανά διετία ένα νεαρό γιακ[2].
Η έλλειψη τροφής στις ερημικές στέππες της κεντρικής Ασίας και των υψιπέδων του Θιβέτ εξαναγκάζει τα άγρια γιακ σε μεγάλες μετακινήσεις για εξεύρεση τροφής, ενώ τα καλοκαίρια κατεβαίνουν από τα υψίπεδα στις πεδιάδες για να εκμεταλλευτούν την άφθονη ποώδη βλάστηση, κυρίως λειχήνες και χόρτα[4]. Κύριος εχθρός της αγέλης των άγριων και των εξημερωμένων γιακ είναι ο λύκος του Θιβέτ.
Το γιακ, Bos grunniens - Βους ο γρυλλίζων, (Linnaeus, 1766) και άγριο γιακ Bos mutus - Βους ο βουβός (Przewalski, 1883) αντίστοιχα, είναι δασύτριχα βοοειδή ενδημικά της περιοχής των Ιμαλαΐων της νότιας κεντρικής Ασίας, των υψιπέδων του Θιβέτ, και βόρεια έως τις πεδιάδες της Μογγολίας και της Ρωσίας. Πέραν του μεγάλου εξημερωμένου πληθυσμού, υπάρχει μικρός και εξαιρετικά ευάλωτος πληθυσμός άγριων γιακ, που έχει καταταχθεί στα απειλούμενα είδη.
