Buthraupis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1850 gant an evnoniour alaman Jean Cabanis (1816-1906).
Pevar spesad golvaneged a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer holl e Suamerika, dek (10) isspesad dezhe en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Buthraupis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1850 gant an evnoniour alaman Jean Cabanis (1816-1906).
Buthraupis és un gènere d'ocells de la família dels tràupids (Thraupidae ).
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.5, 2010) aquest gènere està format per 4 espècies:
The hooded mountain tanager (Buthraupis montana) is a species of bird in the tanager family Thraupidae. It is the only member of the genus Buthraupis. This yellow, blue and black tanager is found in forest, woodland and shrub in the Andean highlands of Bolivia, Colombia, Ecuador, Peru, and Venezuela. At 23 centimetres (9.1 in) and 85 grams (3.0 oz), it is one of the largest tanagers (second in weight only to the white-capped tanager).
The hooded mountain tanager was formally described in 1837 by the French naturalists Alcide d'Orbigny and Frédéric de Lafresnaye from a specimen collected in the Bolivian Yungas. They coined the binomial name Aglaia montana.[2][3] It is now the only species placed in the genus Buthraupis that was introduced in 1851 by the German ornithologist Jean Cabanis.[4][5] The genus name combines the Ancient Greek bou- meaning "huge" and thraupis an unknown small bird but used by ornithologists to signify a tanager. The specific name is from the Latin montanus meaning "of the mountains".[6]
Six subspecies are recognised:[5]
The hooded mountain tanager (Buthraupis montana) is a species of bird in the tanager family Thraupidae. It is the only member of the genus Buthraupis. This yellow, blue and black tanager is found in forest, woodland and shrub in the Andean highlands of Bolivia, Colombia, Ecuador, Peru, and Venezuela. At 23 centimetres (9.1 in) and 85 grams (3.0 oz), it is one of the largest tanagers (second in weight only to the white-capped tanager).
La tangara montana[4] (Buthraupis montana), también denominada azulejo real (en Colombia), tangara-de-montaña encapuchada (en Perú), tangara-montana encapuchada (en Ecuador) o cachaquito gigante (en Venezuela),[5] es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, actualmente la única perteneciente al género Buthraupis. Es nativa de la región andina del noroeste y oeste de América del Sur.
Se distribuye a lo largo de la cordillera de los Andes, desde el suroeste de Venezuela (suroeste de Táchira), por las tres cadenas de Colombia, por la pendiente oriental de Ecuador y Perú, hasta el oeste de Bolivia (oeste de Santa Cruz).[1][6]
Esta especie es considerada bastante común en sus hábitats naturales: los bosques montanos y sus bordes en altitudes entre 1900 y 3200 m.[6]
Es una tangara grande e inconfundible, mide entre 22 y 23 cm de longitud. El iris es rojo brillante. La cabeza y garganta son negras, contrastanto con el resto de las partes superiores de color azul vibrante. Por abajo es mayormente amarillo brillante con azul en los flancos inferiores y sorprendentes muslos negros visibles. Las aves de Bolivia tienen una banda nucal de color azul celeste pálido.[6]
Es una ave ruidosa, vistosa y a menudo desprevenida. Anda en grupos de cuatro a ocho individuos que saben volar largas distancias en terrenos abiertos, con su llamado distintivo «ti-ti-ti-ti», que se oye a mucha distancia, llamando la atención para ellas. Regularmente acompañan a otras grande aves arborícolas, como caciques (Cacicus) y urracas (Cyanocorax). Grupos se juntan en coros ruidosos al amanecer, menos frecuentemente durante el día (especialmente en respuesta a disturbios, como ruidos), que consisten en llamados «uiik» o «tu-uiík».[6]
El género Buthraupis fue propuesto por el ornitólogo alemán Jean Cabanis en el año 1850, con Tanagra montana (originalmente Aglaia montana) como especie tipo.[2]
Hasta recientemente (años 2010, 2012) agrupaba a cuatro especies nativas de altas montañas andinas, pero se demostró que sus integrantes no eran parientes entre sí;[7] con lo cual tres especies fueron transferidas a otros géneros. Con estos cambios taxonómicos, el género quedó monotípico.
Los estudios genético moleculares de Sedano & Burns (2010), encontraron que las entonces especies Buthraupis eximia y B. aureodorsalis eran hermanas entre sí, pero hermanadas a Chlorornis riefferii y no a la especie tipo del género;[7] se propuso su transferencia a un género resucitado Cnemathraupis, lo que fue aprobado en la parte H de la Propuesta N° 437 al Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC).[8]
En los mismos estudios de Sedano & Burns (2010), se demostró que la entonces especie Buthraupis wetmorei no formaba parte del presente género y se propuso su transferencia para un género resucitado Tephrophilus (donde había sido originalmente descrita), lo que fue aprobado en la Propuesta N° 569 al SACC[9] y corroborado por los estudios de Burns, Unitt & Mason (2016).[10]
La especie B. montana fue descrita por primera vez por los naturalistas franceses Alcide d'Orbigny & Frédéric de Lafresnaye en 1837 bajo el nombre científico Aglaia montana; su localidad tipo es: «Yungas, Bolivia».[5]
El nombre genérico femenino «Buthraupis» se compone de las palabras griegas «bou»: grande, y «thraupis»: pequeño pájaro desconocido, mencionado por Aristóteles, tal vez algún tipo de pinzón (en ornitología thraupis significa tangara); en referencia al tamaño de las especies del género; y el nombre de la especie «montana» proviene del latín «montanus»: de las montañas.[11]
Los amplios estudios filogenéticos recientes de Burns et al. (2014) demuestran que la presente especie es pariente próxima de Sporathraupis cyanocephala, en una subfamilia Thraupinae.[12]
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[13] se reconocen seis subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[5]
La clasificación Clements Checklist/eBird v.2019[14] no lista la subespecie venezuelana, incluida en gigas.
|formato= requiere |url= (ayuda)) (37): 325-343. ISSN 0305-0270. doi:10.1111/j.1365-2699.2009.02200.x. |formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés). La tangara montana (Buthraupis montana), también denominada azulejo real (en Colombia), tangara-de-montaña encapuchada (en Perú), tangara-montana encapuchada (en Ecuador) o cachaquito gigante (en Venezuela), es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, actualmente la única perteneciente al género Buthraupis. Es nativa de la región andina del noroeste y oeste de América del Sur.
Le genre Buthraupis comprend quatre espèces de tangaras, passereaux de la famille des Thraupidae.
D'après la classification de référence du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Le genre Buthraupis comprend quatre espèces de tangaras, passereaux de la famille des Thraupidae.
Buthraupis is een geslacht van zangvogels uit de familie Thraupidae (tangaren).
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Buthraupis is een geslacht van zangvogels uit de familie Thraupidae (tangaren).
Buthraupis er en slekt i familien tanagarer (Thraupidae).
Arter i rekkefølge etter Clements-lista[1]:
Multimedia w Wikimedia Commons Andotanager kapturowy[3] (Buthraupis montana) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae) występujący w górskich regionach Ameryki Południowej.
Największy z górskich tanagrowatych o charakterystycznych, czerwonych oczach. Pióra na głowie czarne, podobnie dziób, który jest krótki i wąski. Od głowy odchodzi nieregularna czarna linia, tworząca „kołnierzyk” nieraz prawie niewidoczny. Kark mlecznoniebieski, grzbiet niebieski, przechodzący na skrzydłach w granatowy i czarny z niebieskim połyskiem. Podobnie ciemne z niebieskim odcieniem pióra ogona. Pierś i brzuch koloru intensywnie żółtego aż do nasady ogona. Plama żółci przecięta jest na nogach niebieską linią, tworzącą „niby-spodnie”. Same nogi czarniawe. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego w upierzeniu. Młode osobniki są bardziej matowe. Podgatunek nominatywny jest najmniejszy, w upierzeniu pozostałe podgatunki różnią się głównie kształtem czarnego „kołnierzyka” i odcieniem piór grzbietowych, które mogą być ciemniejsze, bardziej matowe lub bliższe fioletu[4][5].
Stawonogi, jagody i mniejsze owoce, także nasiona traw. Najczęściej poszukuje pokarmu w środkowej i górnej części lasu, choć okazjonalnie zapuszcza się niżej. Żeruje w małych grupach (3 do 10 osobników), czasem większych. Czasami tworzy luźne grupy z osobnikami innych gatunków[4][5].
Słabo poznane.
Zamieszkuje wilgotne górskie lasy i brzegi lasów, także zarośla, odrastający las i przecinki w sąsiedztwie linii wyższych drzew. Przeważnie spotykany na wysokości 1900–3500 m n.p.m., w Wenezueli 1800–3000 m[4], w dolinie rzeki Marañón nie wyżej niż 2900 m[6]. Generalnie gatunek osiadły. Rzadko spotykane osobniki na niższych wysokościach (najniżej na 1100 m n.p.m.) prawdopodobnie były zabłąkane[4].
Występuje głównie we wschodnich, wilgotniejszych partiach Andów[6] od północnych krańców pasma w Wenezueli i Kolumbii, poprzez pasma Ekwadoru i Peru po Boliwię.
Przez IUCN sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (Least concern – LC) ze względu na duży zasięg występowania i spore zagęszczenie populacji w sprzyjających biotopach. Globalna liczebność gatunku nie jest znana, ale jest szacowana na znaczną, nie ma też doniesień o gwałtownym spadku populacji[2]. Wycinka lasów prowadzi do geograficznej fragmentacji poszczególnych populacji, jednak występują one na licznych obszarach chronionych, gdzie ich środowisko nie jest zagrożone[4].
Opisany po raz pierwszy w 1837 roku przez Alcide’a d’Orbigny’ego i Frédérica de Lafresnaye jako Aglaia montana na podstawie okazu z Boliwii[4][5]. Później zaliczony do rodzaju Buthraupis (Cabanis, 1850), do którego przypisywano jeszcze trzy inne gatunki. W najnowszych opracowaniach rodzaj Buthraupis w dotychczasowej formie został uznany za polifiletyczny i po rewizji uważany jest za takson monotypowy[7][3].
Nazwa rodzajowa: βου- bou- – wielki, βους bous – wół; θραυπις thraupis – nieznany mały ptak, być może jakiś rodzaj zięby. W ornitologii thraupis oznacza ptaka z rodziny tanagrowatych[8].
Epitet gatunkowy: łacińskie montanus – z gór, górski-, alpinista, mons, montis – góra[9]
Wyróżniono sześć podgatunków andotanagera kapturowego[1]:
Andotanager kapturowy (Buthraupis montana) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae) występujący w górskich regionach Ameryki Południowej.
Buthraupis är ett fågelsläkte i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[1] Släktet omfattar två arter som förekommer i Anderna från Colombia till västra Bolivia:[1][2]
Tidigare inkluderades även svartstrupig och gulryggig bergtangara, och vissa gör det fortfarande.[3] DNA-studier visar dock att dessa står närmare Chlorornis och placeras allt oftare i släktet Cnemathraupis.[1][4]
Wikimedia Commons har media som rör Buthraupis.
Buthraupis är ett fågelsläkte i familjen tangaror inom ordningen tättingar. Släktet omfattar två arter som förekommer i Anderna från Colombia till västra Bolivia:
Svarthuvad bergtangara (B. montana) Svartmaskad bergtangara (B. wetmorei)Tidigare inkluderades även svartstrupig och gulryggig bergtangara, och vissa gör det fortfarande. DNA-studier visar dock att dessa står närmare Chlorornis och placeras allt oftare i släktet Cnemathraupis.
Buthraupis là một chi chim trong họ Thraupidae.[1]
Bài viết liên quan đến họ chim Thraupidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Buthraupis là một chi chim trong họ Thraupidae.
Короткоклювые танагры (лат. Buthraupis) — род птиц из семейства танагровых (Thraupidae).
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Короткоклювые танагры (лат. Buthraupis) — род птиц из семейства танагровых (Thraupidae).
_(16394162371).jpg)
