Multimedia w Wikimedia Commons Garia[3] (Garrya Douglas ex Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny gariowatych Garryaceae Lindl. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się 15 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych[4]. Rośliny te występują naturalnie na obszarze od stanu Waszyngton w Stanach Zjednoczonych po Panamę[5]. Wyróżniają się jajowatymi, zimozielonymi liśćmi i srebrzystymi zimą i wczesną wiosną kotkami, z powodu których uprawiane są jako ozdobne. Nazwa rodzajowa upamiętnia Nicholasa Garry'ego (1781-1856), przyjaciela Davida Douglasa, który sprowadził przedstawicieli tego rodzaju do Europy w 1827[6].
Występowanie dwupiennych i pozbawionych płatków kwiatów zebranych w kotki, sprawiło, że taksonomowie w XIX wieku zaliczali rodzaj Garrya do rodziny wierzbowatych (Salicaceae Mirb.) i do rzędu woskownicowców (Myricales Engl. in Engl. & Prantl). Później zaczęto klasyfikować ten rodzaj w rodzinie dereniowatych (Cornaceae (Dumort.) Dumort.). W systemie Cronquista z 1981 roku wyodrębniony został do monotypowej rodziny gariowatych (Garryaceae Lindl.) w rzędzie gariowców (Garryales Lindl.)[7]. W Systemie APG III z 2009 roku tworzy rodzaj siostrzany z aukubą (Aucuba Thunb.) w rodzinie gariowatych (Garryaceae Lindl.)[1].
Gatunek Garrya elliptica jest uprawiany jako roślina ozdobna. Kiedyś miał także zastosowanie w medycynie ludowej. W jego korze znajduje się co najmniej 5 alkaloidów, w tym delfinina, która poza tym gatunkiem występuje jeszcze tylko w tojadzie (Aconitum L.) i ostróżce (Delphinium L.)[5].
Garia (Garrya Douglas ex Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny gariowatych Garryaceae Lindl. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się 15 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych. Rośliny te występują naturalnie na obszarze od stanu Waszyngton w Stanach Zjednoczonych po Panamę. Wyróżniają się jajowatymi, zimozielonymi liśćmi i srebrzystymi zimą i wczesną wiosną kotkami, z powodu których uprawiane są jako ozdobne. Nazwa rodzajowa upamiętnia Nicholasa Garry'ego (1781-1856), przyjaciela Davida Douglasa, który sprowadził przedstawicieli tego rodzaju do Europy w 1827.
