Die Becherkätzchen (Garrya) sind eine Pflanzengattung mit. Sie gehören wie die Aukuben zur Familie der Garryaceae zu der Ordnung Garryales. Die 13 bis 18 Arten sind in der Neuen Welt verbreitet.
Bei Garrya-Arten handelt es sich um immergrüne Sträucher oder kleine Bäume, die Wuchshöhen und Pflanzendurchmesser von bis zu 4 Metern erreichen können. Sie haben ledrige Laubblätter, die an der Unterseite dicht behaart (Garrya elliptica) sein können.
Garrya-Arten sind zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch). Die schlanken, langen und seidigen, kätzchenartigen Blütenstände blühen ab der zweiten Winterhälfte bis zum frühen Sommer. Männliche und weibliche Blüten sitzen an verschiedenen Pflanzenexemplaren. Die Blüte der männlichen Kätzchen sind auffälliger und in der zweiten Winterhälfte zu sehen. Die weiblichen Pflanzen tragen im Sommer Trauben von purpur-braunen Früchten.
Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt in der Neuen Welt in Kalifornien, West- und Zentralamerika und den Karibischen Inseln. Sie wachsen dort in den Wäldern. In England verwildern sie in Meeresnähe.
In der Gattung Garrya gibt es etwa 16 Arten:[1]
Garrya-Arten und ihre Sorten werden wegen ihrer ledrigen Blätter und prächtigen Blütenkätzchen geschätzt. Sie bevorzugen gut drainierte Böden und sind dann tolerant in ihren Ansprüchen. Sie gedeihen gut auf mäßig gedüngten, frischen, sonnigen bis halbschattigen Standorten. In kalten Wintern ist Winterschutz angebracht. Die Art Garrya elliptica und ihre Sorte Garrya elliptica ‘James Roof’ gelten als hinreichend winterhart, aber sehr frostempfindlich.[2]
Junge Blütenstände der Sorte Garrya elliptica ‘James Roof’
Alte Blütenstände der Sorte Garrya elliptica ‘James Roof’
Männliche Kätzchen
Die Becherkätzchen (Garrya) sind eine Pflanzengattung mit. Sie gehören wie die Aukuben zur Familie der Garryaceae zu der Ordnung Garryales. Die 13 bis 18 Arten sind in der Neuen Welt verbreitet.
Garrya is a genus of flowering plants in the family Garryaceae native to Mexico, the western United States, Central America and the Greater Antilles.[1] Common names include silk tassel and tassel bush.[2]
They are evergreen dioecious wind-pollinated shrubs growing to 1–5 m (3–16 ft) tall. The leaves are arranged in opposite pairs, and are simple, leathery, dark green to gray-green, ovate, 3–15 cm (1–6 in) long, with an entire margin and a short petiole. The flowers are gray-green catkins, short and spreading when first produced in late summer; the male catkins becoming long (3–20 cm (1–8 in)) and pendulous in late winter when shedding pollen; the female catkins usually a little shorter and less pendulous. The fruit is a round dry berry containing two seeds.[3]
Some species, notably Garrya elliptica, are widely cultivated in gardens for their foliage and the catkins produced in late winter. They are frequently grown against a wall, or as a windbreak in coastal areas.[4] Male plants are more widely grown, as their catkins are longer and more attractive; one such cultivar, G. elliptica 'James Roof', has catkins up to 35 cm (14 in) long. The hybrids G. × issaquahensis (G. elliptica × G. fremontii) and G. × thuretii (G. elliptica × G. fadyenii) have been bred for garden planting.
Garrya is a genus of flowering plants in the family Garryaceae native to Mexico, the western United States, Central America and the Greater Antilles. Common names include silk tassel and tassel bush.
They are evergreen dioecious wind-pollinated shrubs growing to 1–5 m (3–16 ft) tall. The leaves are arranged in opposite pairs, and are simple, leathery, dark green to gray-green, ovate, 3–15 cm (1–6 in) long, with an entire margin and a short petiole. The flowers are gray-green catkins, short and spreading when first produced in late summer; the male catkins becoming long (3–20 cm (1–8 in)) and pendulous in late winter when shedding pollen; the female catkins usually a little shorter and less pendulous. The fruit is a round dry berry containing two seeds.
Garrya es un género de plantas fanerógamas de la familia Garryaceae. Es originario de Norteamérica y el Caribe.[2]
El género fue descrito por Douglas ex Lindl. y publicado en Edwards's Botanical Register 20: pl. 1686. 1834.[3] La especie tipo es: Garrya elliptica Douglas ex Lindl.
Garrya: nombre genérico que fue otorgado en honor de Nicholas Garry (1782-1856) de la Compañía de la Bahía de Hudson, que fue asistente de David Douglas en sus exploraciones del Pacífico Noroeste.[4]
Garrya es un género de plantas fanerógamas de la familia Garryaceae. Es originario de Norteamérica y el Caribe.
Garrya est un genre composé de 13 espèces d'arbustes ou petits arbres à feuillage persistant de la famille des Garryaceae. Elles vivent dans les zones boisées et les fourrés de l'est des États-Unis, jusqu'en Amérique centrale et aux Antilles.
Les feuilles se présentent par paires opposées. Elles sont ovales à elliptiques, et coriaces. Les fleurs forment des chatons pendants. La plante est dioïque. Les chatons mâles sont plus décoratifs que les chatons femelles, qui produisent des baies sphériques brun pourpré.
La rusticité est assez bonne, les Garrya pouvant supporter des températures jusqu'à -10 °C. Par contre il est préférable de ne pas les exposer aux vents froids.
La maladie principale recensée est celle des taches foliaires (maladie cryptogamique).
Garrya est un genre composé de 13 espèces d'arbustes ou petits arbres à feuillage persistant de la famille des Garryaceae. Elles vivent dans les zones boisées et les fourrés de l'est des États-Unis, jusqu'en Amérique centrale et aux Antilles.
Les feuilles se présentent par paires opposées. Elles sont ovales à elliptiques, et coriaces. Les fleurs forment des chatons pendants. La plante est dioïque. Les chatons mâles sont plus décoratifs que les chatons femelles, qui produisent des baies sphériques brun pourpré.
La rusticité est assez bonne, les Garrya pouvant supporter des températures jusqu'à -10 °C. Par contre il est préférable de ne pas les exposer aux vents froids.
La maladie principale recensée est celle des taches foliaires (maladie cryptogamique).
Multimedia w Wikimedia Commons Garia[3] (Garrya Douglas ex Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny gariowatych Garryaceae Lindl. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się 15 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych[4]. Rośliny te występują naturalnie na obszarze od stanu Waszyngton w Stanach Zjednoczonych po Panamę[5]. Wyróżniają się jajowatymi, zimozielonymi liśćmi i srebrzystymi zimą i wczesną wiosną kotkami, z powodu których uprawiane są jako ozdobne. Nazwa rodzajowa upamiętnia Nicholasa Garry'ego (1781-1856), przyjaciela Davida Douglasa, który sprowadził przedstawicieli tego rodzaju do Europy w 1827[6].
Występowanie dwupiennych i pozbawionych płatków kwiatów zebranych w kotki, sprawiło, że taksonomowie w XIX wieku zaliczali rodzaj Garrya do rodziny wierzbowatych (Salicaceae Mirb.) i do rzędu woskownicowców (Myricales Engl. in Engl. & Prantl). Później zaczęto klasyfikować ten rodzaj w rodzinie dereniowatych (Cornaceae (Dumort.) Dumort.). W systemie Cronquista z 1981 roku wyodrębniony został do monotypowej rodziny gariowatych (Garryaceae Lindl.) w rzędzie gariowców (Garryales Lindl.)[7]. W Systemie APG III z 2009 roku tworzy rodzaj siostrzany z aukubą (Aucuba Thunb.) w rodzinie gariowatych (Garryaceae Lindl.)[1].
Gatunek Garrya elliptica jest uprawiany jako roślina ozdobna. Kiedyś miał także zastosowanie w medycynie ludowej. W jego korze znajduje się co najmniej 5 alkaloidów, w tym delfinina, która poza tym gatunkiem występuje jeszcze tylko w tojadzie (Aconitum L.) i ostróżce (Delphinium L.)[5].
Garia (Garrya Douglas ex Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny gariowatych Garryaceae Lindl. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się 15 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych. Rośliny te występują naturalnie na obszarze od stanu Waszyngton w Stanach Zjednoczonych po Panamę. Wyróżniają się jajowatymi, zimozielonymi liśćmi i srebrzystymi zimą i wczesną wiosną kotkami, z powodu których uprawiane są jako ozdobne. Nazwa rodzajowa upamiętnia Nicholasa Garry'ego (1781-1856), przyjaciela Davida Douglasa, który sprowadził przedstawicieli tego rodzaju do Europy w 1827.
Garrya é um género botânico pertencente à família Garryaceae[1].
Garrya é um género botânico pertencente à família Garryaceae.
Га́ррия (лат. Gárrya) — род североамериканских растений семейства Гарриевые (Garryaceae).
Вечнозелёные двудомные кустарники, достигающие 1—5 м в высоту, опыляемые ветром.
Листья супротивные, простые, кожистые, тёмно- или серо-зелёного цвета, яйцевидной формы, 3—15 см длиной.
Серёжки серо-зелёные, мужские 3—20 см длиной, женские — немного короче.
Плод — сухая двусемянная ягода.
Род Гаррия (Garrya) включен в семейство Гарриевые (Garryaceae) порядка Гарриецветные (Garryales).
По данным EOL и GRIN, в род Гаррия входят следующие виды и гибриды:
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Га́ррия (лат. Gárrya) — род североамериканских растений семейства Гарриевые (Garryaceae).
.jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: 
