dcsimg

Cyclicity ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Efectúan migraciones altitudinales (Ver Distribución en Costa Rica).

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Habitat ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Frecuenta los niveles superiores soleados del bosque, de donde desciende en los claros adyacentes con árboles y arbustos dispersos en las áreas de crecimiento secundario y los bordes.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Localidad del tipo: in Cayana = Cayenne.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Benefits ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Es apreciada por algunos "pajareros" por su canto y plumaje, por lo que la capturan para mantenerla enjaulada en cautiverio ("aves de jaula").

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Mide 11.5 cm. y pesa 13.5 grs. El pico es más o menos grueso, rosáceo en la base y con la punta aguda; el macho es de un azul más pálido que el de los Cyanerpes, y la hembra es verde con la cabeza azul. El macho adulto es principalmente azul brillante con la garganta negruzca. Las áreas loreal y orbital, la espalda, cola y la mayor parte de las alas son negras, y las escapulares y las coberteras alares y remeras están bordeadas con azul. La hembra presenta la parte superior y lados de la cabeza azul verdoso, el área loreal fusca y la garganta gris. El resto del cuerpo, inclusive los bordes de las coberteras alares, remeras y timoneras, es de color verde pasto más oscuro y opaco en la espalda. Muestra un tinte azul en los hombros. El iris es rojo ladrillo, el pico negruzco con la mitad basal de la mandíbula de color rosáceo, y las patas son de color carne. Los individuos inmaduros son como la hembra adulta. Los machos adquieren el plumaje de adulto antes de la primera época de cría, aunque retienen algunas remeras bordeadas de verde y el verde del abdomen.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Reproduction ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Su nido consiste en una taza profunda suspendida entre 2 ramas llenas de hojas, construida con fibras liberianas finas y vilano suave, con un colchón compacto de raquis secundarios de hojas compuestas pequeñas. Se localiza a una altura de 5.5 a 8 m. en un árbol aislado. Suelen poner 2 huevos blancos con marcas oscuras entre mayo y octubre (pichones en noviembre).

Se observó a 3 adultos alimentar a los pichones en un nido.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Trophic Strategy ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Busca insectos entre el follaje tales como las reinitas, ocasionalmente cuelga y se estira en forma acrobática. Se alimenta de frutos y semillas ariladas, inclusive de bananos en los comederos artificiales. Desde una percha introduce el pico entre las flores para extraer néctar.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente poco común a lo largo de las bajuras del Caribe; localmente asciende hasta los 900 m. Es común en las bajuras y piedemontes al sur de la vertiente del Pacífico, hacia el norte hasta cerca del Parque Nacional Carara, y localmente hasta los 1200 m. de elevación.


Distribucion General: Se encuentran desde el noreste de Honduras hasta el oeste de Ecuador, noreste de Argentina y el sur de Brasil.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Behavior ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Forman parejas o grupos pequeños de tamaño familiar. En ocasiones acompañan a las bandadas de tangaras, reinitas y otros mieleros.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
partner site
INBio

Dacnis cayana ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Dacnis cayana) ye una especie d'ave de la familia de les tángaras, que s'atopa dende Nicaragua hasta y norte d'Arxentina.

Hábitat

Habita nos montes y otres zones arbolaes, incluyendo xardinos y parques, a más de 1.000 m y preferentemente ente los 1.600 y 2000 m de altitú.[2]

Descripción

Mide en promediu 12,7 cm de llargor y pesa 13 g. El machu ye de color azul turquesa, con un redondel negru alredor de los güeyos; el gargüelu, el llombu, les ales y la cola son negres, les ales con cantu azul turquesa y cara inferior gris azuláu. La fema ye verde, cola cabeza azul, el gargüelu azul clara a gris ceniza, les partes baxes color verde claru y les ales escures con franxes verdes.[2][3]

Alimentación

Come principalmente inseutos recoyíos de xamasca, frecuentemente frutes y tamién, flores o bromelias.[4]

Comportamientu

Prefier los niveles cimeros del monte. Vive en pareya o en grupos familiares que s'integren en bandes con otres especies.[5] El so llamáu y un finu tsip.

Reproducción

La pareya constrúi'l nial a un altor de 5.,5 a 8 m nun árbol,[5] con forma de taza y la fema pon de dos a tres güevos ablancazaos con llurdios grises. La fema guara los güevos, pero ye alimentada pol machu.[6]

 src=
Fema y machu de la subspecie D. c. coerebicolor, dibuxu de Joseph Smit, 1886

Referencies

  1. BirdLife International 2009.0. Dacnis cayana. In: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2010.
  2. 2,0 2,1 Ridgely, Robert S. 2009. Field Guide to the Songbirds of South America: The Passerines: 379. University of Texas Press.
  3. Sclater, P.L. 2005. Catalogue of the Passeriformes:19. Elibrion Classics.
  4. ffrench, Richard (1991). A Guide to the Birds of Trinidá and Tobago, 2nd edition, Comstock Publishing. ISBN 0-8014-9792-2.
  5. 5,0 5,1 Elizondo Luis Humberto 200. Dacnis cayana (Linnaeus, 1766); Species of Mariña Riva. INBio.
  6. Pereira, José Felipe M. Aves y Pássaros Comuns do Rio de Janeiro: 130, Rio de Janeiro: Technical Books, ISBN 978-85-61368-00-5.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Dacnis cayana: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Dacnis cayana Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Dacnis cayana) ye una especie d'ave de la familia de les tángaras, que s'atopa dende Nicaragua hasta y norte d'Arxentina.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Dacnis glas ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dacnis glas (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: dacnisiaid gleision) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dacnis cayana; yr enw Saesneg arno yw Blue dacnis. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. cayana, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r dacnis glas yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Bras Brewer Spizella breweri Bras coed Spizella arborea
Spizella-arborea-002 edit2.jpg
Bras llwydaidd Spizella pallida
Spizella pallida4 edit.jpg
Bras meysydd Spizella pusilla
FieldSparrow23.jpg
Bras Pigddu Spizella passerina
Spizella-passerina-015 edit.jpg
Bras Worthen Spizella wortheni Bras yr Eira Plectrophenax nivalis
Plectrophenax nivalis1.jpg
Cardinal cribgoch Paroaria coronata
Bird Dario Niz (5).jpg
Cardinal pigfelyn Paroaria capitata
Yellow-billed cardinal (Paroaria capitata).JPG
Pila mynydd penddu Phrygilus atriceps
Phrygilus atriceps -Bolivia-8.jpg
Pila mynydd penllwyd Phrygilus gayi
Phrygilus gayi.jpg
Pila mynydd Periw Phrygilus punensis
Phrygilus punensis -near Cusco, Peru-8.jpg
Pila telorus bronwinau Poospiza thoracica
Poospiza thoracica Bay-chested Warbling-finch.jpg
Pila telorus llygatddu’r Dwyrain Poospiza nigrorufa
Poospiza nigrorufa siete vestidos (2).jpg
Pila telorus tingoch Poospiza lateralis
Microspingus (Poospiza) lateralis - Buff-throated warbling-finch; Campos do Jordão, São Paulo, Brazil.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Dacnis glas: Brief Summary ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Dacnis glas (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: dacnisiaid gleision) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dacnis cayana; yr enw Saesneg arno yw Blue dacnis. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. cayana, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Blaukopfpitpit ( German )

provided by wikipedia DE
Icon tools.svg

Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.

Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.

Der Blaukopfpitpit (Dacnis cayana) ist ein Vogel aus der Familie der Tangaren (Thraupidae). Er kommt von Costa Rica bis Trinidad und Venezuela sowie von Kolumbien bis nach Paraguay und dem Süden Brasiliens vor.

 src=
Weibchen
 src=
zwei Weibchen

Merkmale

Der Blaukopfpitpit ist eine kleine Dacnis Art mit dünnem, spitzem Schnabel die eine Körperlänge von 11 bis 12 Zentimeter erreicht. Tiere der Unterart Dacnis cayana paraguayensis erlangen dabei ein Gewicht von bis zu 15 Gramm, die anderen Unterarten 10 bis 15,5 Gramm.[1]

Die Art weist einen ausgeprägten Geschlechtsdimorphismus auf. Die Männchen des Pitpits haben ein türkisblaues und schwarzes Federkleid. Die Weibchen dagegen sind überwiegend grün und grau gefärbt.

Lebensweise

Pitpits sind lebhafte Vögel, die man häufig dabei beobachten kann, wie sie im Gezweig von Büschen herumturnen. Ihr tiefes Napfnest bauen sie frei stehend im Gebüsch. Es wird mit Gräsern, Pflanzenfasern und Pflanzenwolle ausgepolstert. Das Weibchen legt zwei bis drei Eier. Die Brutdauer beträgt 13 Tage.

Der Gesang der Vögel ist ein leises Wispern.

Systematik und Verbreitung

Die Blaukopfpitpit kann man in drei Gruppen einteilen:[2]

  • die östliche Gruppe mit:
    • der südlichen Unterart Dacnis cayana paraguayensis Chubb, C, 1910, Herkunft vom nordöstlichen Argentinien über östliches Paraguay bis östliches und südliches Brasilien. In der Region Ubatuba reicht das Kontaktgebiet von der südlichen Dacnis cayana paraguayensis bis zur nördlichen Dacnis cayana cayana.
    • der nördlichen Unterart, dabei handelt es sich um die Nominatform Dacnis cayana cayana (Linnaeus, 1766), Herkunft östliches Kolumbien, Venezuela (in der Region von Maracaibo, und im Allgemeinen an den Osthängen der Anden und im Orinoco-Delta), Trinidad und Tobago, Brasilien (außer südliches und östliches Brasilien) sowie in Guyana.
  • die nördliche Gruppe mit:
    • der nördlichen Unterart Dacnis cayana callaina Bangs, 1905, Herkunft westliches Costa Rica und nordwestliches Panama (Chiriquí).
    • der südlichen Unterart Dacnis cayana ultramarina Lawrence, 1864, Herkunft südliches Panama und nordwestliches Kolumbien (auf Westseite des Golf von Urabá).
  • die westliche Gruppe mit:
    • Dacnis cayana napaea Bangs, 1898, Herkunft nördliches Kolumbien der Santa Marta Region, Ostseite des Golfes von Urabá und im unteren Teil vom Magdalena-Tal.
    • Dacnis cayana baudona Meyer de Schauensee, 1946, Herkunft Pazifikküste von Kolumbien (von Baudó Mts), südwestliches bis westliches Ecuador (zumindest Pichincha), vielleicht ehemals auch im südlichen Guyana.
    • Dacnis cayana coerebicolor Sclater, PL, 1851, Herkunft nördliches Kolumbien (Cauca-Tal) und mittlerer und oberer Teil des Magdalena-Tals.
    • Dacnis cayana glaucogularis Berlepsch & Stolzmann, 1896, Herkunft südöstliches Kolumbien, östlicher Teil von Ecuador, nördliches Peru.

Das Problem mit der Identifizierung der westlichen Gruppe ist recht groß, da sich die Kontaktgebiete der jeweiligen Unterarten teilweise überschneiden. Eine Hybridisierung von verschiedenen Unterarten untereinander kann in diesem Fall nicht ausgeschlossen werden. Ob es noch rein genetische Arten gibt, wird auch bezweifelt.

Einzelnachweise

  1. S. Hilty (2019). Blue Dacnis (Dacnis cayana). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (Online)
  2. IOC World Bird List Tanagers and allies
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Blaukopfpitpit: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE
Icon tools.svg

Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.

Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.

Der Blaukopfpitpit (Dacnis cayana) ist ein Vogel aus der Familie der Tangaren (Thraupidae). Er kommt von Costa Rica bis Trinidad und Venezuela sowie von Kolumbien bis nach Paraguay und dem Süden Brasiliens vor.

 src= Weibchen  src= zwei Weibchen
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Blue dacnis

provided by wikipedia EN

The blue dacnis or turquoise honeycreeper (Dacnis cayana) is a small passerine bird. This member of the tanager family is found from Nicaragua to Panama, on Trinidad, and in South America south to Bolivia and northern Argentina. It is widespread and often common, especially in parts of its South American range.

Taxonomy

In 1760, the French zoologist Mathurin Jacques Brisson included a description of the blue dacnis in his Ornithologie based on a specimen collected in Cayenne in French Guiana. He used the French name Le Pepit bleu de Cayenne and the Latin name Sylvia cayanensis caerulea.[2] Although Brisson coined Latin names, these do not conform to the binomial system and are not recognised by the International Commission on Zoological Nomenclature.[3] When in 1766 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the twelfth edition he added 240 species that had been previously described by Brisson.[3] One of these was the blue dacnis. Linnaeus included a terse description, coined the binomial name Motacilla cayana and cited Brisson's work.[4] The specific name cayana is from Cayenne.[5] This species is now placed in the genus Dacnis that was introduced in 1816 by the French naturalist Georges Cuvier with the blue dacnis as the type species.[6][7]

Eight subspecies are recognised:[7]

  • D. c. callaina Bangs, 1905 – west Costa Rica to southwest Panama
  • D. c. ultramarina Lawrence, 1864 – Honduras to northwest Colombia
  • D. c. napaea Bangs, 1898 – north, north-central Colombia
  • D. c. baudoana Meyer de Schauensee, 1946 – southwest Colombia and west Ecuador
  • D. c. caerebicolor Sclater, PL, 1851 – central Colombia
  • D. c. cayana (Linnaeus, 1766) – east Colombia to French Guiana, Trinidad and north, central Brazil
  • D. c. glaucogularis Berlepsch & Stolzmann, 1896 – south Colombia through east Ecuador and east Peru to north, east Bolivia
  • D. c. paraguayensis Chubb, C, 1910 – east, south Brazil, east Paraguay and northeast Argentina

The purplish honeycreeper (Chlorophanes purpurascens), a bird from Venezuela known only from the type specimen, is considered to be an intergeneric hybrid between the green honeycreeper and either the red-legged honeycreeper or the blue dacnis.[8]

Description

The blue dacnis is 12.7 cm long and weighs 13 g. Despite its alternative name, it is not a honeycreeper, which are longer-billed. The adult male is turquoise blue with a black around the eyes, and on the throat and back. The wings and tail are black, edged with turquoise. The female and immature are mainly green with a blue head, paler green underparts and green-edged brown wings. The blue dacnis's call is a thin tsip.

Distribution and habitat

The blue dacnis occurs in forests and other woodlands, including gardens and parks.

Behaviour and ecology

The bulky cup nest is built in a tree and the normal clutch is of two to three grey-blotched whitish eggs. The female incubates the eggs, but is fed by the male.[9]

These are social birds which eat mainly insects gleaned from foliage, flowers or bromeliads. Fruit (such as licorice, Cecropia, Clusia, Miconia, berries, figs and bananas)[10] is often taken and usually swallowed whole, but nectar is rarely consumed.

References

  1. ^ BirdLife International (2016). "Dacnis cayana". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22722991A94797202. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22722991A94797202.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Brisson, Mathurin Jacques (1760). Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés (in French and Latin). Vol. Supplement. Paris: Jean-Baptiste Bauche. pp. 534–535, Plate 28 fig 1. The two stars (**) at the start of the paragraph indicates that Brisson based his description on the examination of a specimen.
  3. ^ a b Allen, J.A. (1910). "Collation of Brisson's genera of birds with those of Linnaeus". Bulletin of the American Museum of Natural History. 28: 317–335. hdl:2246/678.
  4. ^ Linnaeus, Carl (1766). Systema naturae : per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (in Latin). Vol. 1, Part 1 (12th ed.). Holmiae (Stockholm): Laurentii Salvii. p. 336.
  5. ^ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. p. 95. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  6. ^ Cuvier, Georges (1816). Le Règne animal distribué d'après son organisation : pour servir de base a l'histoire naturelle des animaux et d'introduction a l'anatomie comparée (in French). Vol. 1. Paris: Déterville. p. 395.
  7. ^ a b Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, eds. (July 2020). "Tanagers and allies". IOC World Bird List Version 10.2. International Ornithologists' Union. Retrieved 20 November 2020.
  8. ^ Storer, Robert W. (1957). "The Hybrid Origin of Chlorophanes purpurascens" (PDF). Auk. 74 (4): 507. doi:10.2307/4081756. JSTOR 4081756.
  9. ^ Pereira, José Felipe M. (2008) Aves e Pássaros Comuns do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro: Technical Books, p. 130, ISBN 978-85-61368-00-5
  10. ^ https://sta.uwi.edu/fst/lifesciences/sites/default/files/lifesciences/documents/ogatt/Dacnis_cayana%20-%20Blue%20Dacnis%20or%20Turquoise%20Honeycreeper.pdf
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Blue dacnis: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The blue dacnis or turquoise honeycreeper (Dacnis cayana) is a small passerine bird. This member of the tanager family is found from Nicaragua to Panama, on Trinidad, and in South America south to Bolivia and northern Argentina. It is widespread and often common, especially in parts of its South American range.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Dacnis cayana ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El dacnis azul[4]​ (en Panamá, Ecuador, Perú y Colombia) (Dacnis cayana), también denominado saí azul (en Bolivia, Paraguay y Argentina), mielero turquesa (en Venezuela), mielero azul (en Honduras), mielero celeste (en Nicaragua) o mielero azulejo (en Costa Rica),[5]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, perteneciente al género Dacnis. Es nativo de América Central y del Sur.

Distribución y hábitat

Se distribuye ampliamente desde el noreste de Honduras, por Nicaragua, Costa Rica, Panamá, Colombia, hacia el este por Venezuela, Trinidad y Tobago, Guyana, Surinam y Guayana Francesa, hacia el sur por Ecuador (a occidente de los Andes solamente hasta el centro oeste de Ecuador), Perú, hasta el centro y este de Bolivia, la mayor parte de Brasil (excepto el sur de Río Grande do Sul), este de Paraguay, hasta el noreste de Argentina.[1]

Esta especie, ampliamente diseminada y generalmente común, habita en una variedad de ambientes boscosos y otras zonas arboladas, incluyendo jardines y parques urbanos, principalmente por debajo de los 1000 m y unas pocas hasta los 1600 a 2000 m de altitud en los Andes.[6]

Descripción

Mide en promedio 12,5 cm de longitud y pesa 13 g. Presenta un marcado dimorfismo sexual. El macho es de color azul turquesa, con un redondel negro alrededor de los ojos; la garganta, el lomo, las alas y la cola son negras, las alas con borde azul turquesa y cara inferior gris azulado. La hembra es verde, con la cabeza azul, la garganta azul clara a gris ceniza, las partes bajas color verde claro y las alas oscuras con franjas verdes.[6][7]

Comportamiento

Forrajea en todos los niveles del bosque. Anda en pareja o en grupos familiares que se integran en bandas con otras especies.[6]​ Su llamado e un fino «tsip».

Alimentación

Come principalmente insectos recogidos del follaje, frecuentemente frutos y también néctar de flores y bromelias.[8]

Reproducción

La pareja construye el nido a una altura de 5,5 a 8 m en un árbol, con forma de taza y la hembra pone de dos a tres huevos blanquecinos con manchas grises. La hembra incuba los huevos, pero es alimentada por el macho.[9]

Sistemática

 src=
Dacnis cayana coerebicolor hembra (arriba) y macho (abajo), ilustración de Smit en Catalogue of the birds in the British Museum, 1886.

Descripción original

La especie D. cayana fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Carlos Linneo en 1766 bajo el nombre científico Motacilla cayana; su localidad tipo es: «Cayena, Guayana Francesa».[5]

Etimología

El nombre genérico femenino Dacnis deriva de la palabra griega «daknis», tipo de ave de Egipto, no identificada, mencionada por Hesiquio y por el gramático Sexto Pompeyo Festo; y el nombre de la especie «cayana» se refiere a Cayena, Guayana Francesa; en los primordios de la ornitología, Cayena era citada como localidad de especies de origen dudosa, provenientes de la Amazonia en general.[10]

Taxonomía

Los amplios estudios filogenéticos recientes demuestran que la presente especie es pariente próxima de Dacnis flaviventer, y el par formado por ambas es próximo a un clado integrado por Dacnis hartlaubi y D. viguieri + D. lineata.[11]

Subespecies

Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[12]​ y Clements Checklist/eBird v.2019[13]​ se reconocen ocho subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[5]

  • Dacnis cayana ultramarina Lawrence, 1864 – pendiente caribeña desde el noreste de Honduras al noroeste de Colombia.
  • Dacnis cayana callaina Bangs, 1905 – oeste de Costa Rica y oeste de Panamá (Chiriquí).
  • Dacnis cayana napaea Bangs, 1898 – norte de Colombia.
  • Dacnis cayana baudoana Meyer de Schauensee, 1946 – suroeste de Colombia (serranía del Baudó) al oeste de Ecuador.
  • Dacnis cayana caerebicolor P.L. Sclater, 1851 – centro de Colombia (valles del Magdalena y del Cauca).
  • Dacnis cayana cayana (Linnaeus), 1766 – del este de Colombia hacia Venezuela, las Guayanas, Amazonia brasileña y Trinidad.
  • Dacnis cayana glaucogularis Berlepsch & Stolzmann, 1896 – desde Colombia al este de Ecuador, este de Perú y oeste de Bolivia.
  • Dacnis cayana paraguayensis Chubb, 1910 – este y sur de Brasil, este de Paraguay y noreste de Argentina.

Referencias

  1. a b BirdLife International (2020). «Dacnis cayana». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2020.3 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 7 de abril de 2021.
  2. a b Linnaeus, C. (1766). Systema naturæ: per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (en latín). Tomo 1 Parte 1. Ed. 12, reformata. Holmiæ (Estocolmo): Impensis Direct Laurentii Salvii. p. 336. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. doi:10.5962/bhl.title.68927. Motacilla cayana, descripción original.
  3. Dacnis cyanater Richmond Index – Species and Subspecies – Division of Birds at the National Museum of Natural History, Washington, D.C.
  4. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2012). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Decimosexta parte: Orden Passeriformes, Familias Thraupidae a Icteridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 59 (1): 157-166. ISSN 0570-7358. Consultado el 8 de abril de 2021. P. 159.
  5. a b c «Dacnis azul Dacnis cayana (Linnaeus, 1766)». Avibase. Consultado el 8 de abril de 2021.
  6. a b c Ridgely, Robert; Tudor, Guy (2009). Field guide to the songbirds of South America: the passerines. Mildred Wyatt-World series in ornithology (en inglés) (1a. edición). Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-71748-0. «Dacnis cayana, p. 579, lámina 90(2)».
  7. Sclater, P.L. (2005). Catalogue of the Passeriformes:19. Elibrion Classics.
  8. ffrench, R. (1991). A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago (2nd edition edición). Comstock Publishing. ISBN 0-8014-9792-2.
  9. Pereira, J.F.M. Aves e Pássaros Comuns do Rio de Janeiro: 130, Rio de Janeiro: Technical Books, ISBN 978-85-61368-00-5.
  10. Jobling, J.A. (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (en inglés). Londres: Bloomsbury Publishing. pp. 1-432. ISBN 9781408133262. «Dacnis, p. 130, cayana, p. 95».
  11. Burns, K.J., Schultz, A.J., Title, P.O., Mason, N.A., Barker, F.K., Klicka, J., Lanyon, S.M. & Lovette, I.J. (2014). «Phylogenetics and diversification of tanagers (Passeriformes: Thraupidae), the largest radiation of Neotropical songbirds» (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution (75): 41-77. ISSN 1055-7903. doi:10.1016/j.ympev.2014.02.006.
  12. Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches». IOC – World Bird List (en inglés).Consultado el 8 de abril de 2021. Versión/Año: 11.1./2021.
  13. Clements, J.F., Schulenberg, T.S., Iliff, M.J., Billerman, S.M., Fredericks, T.A., Sullivan, B.L. & Wood, C.L. (2019). «The eBird/Clements checklist of Birds of the World v.2019». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Dacnis cayana: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El dacnis azul​ (en Panamá, Ecuador, Perú y Colombia) (Dacnis cayana), también denominado saí azul (en Bolivia, Paraguay y Argentina), mielero turquesa (en Venezuela), mielero azul (en Honduras), mielero celeste (en Nicaragua) o mielero azulejo (en Costa Rica),​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae, perteneciente al género Dacnis. Es nativo de América Central y del Sur.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Dacnis cayana ( Basque )

provided by wikipedia EU

Dacnis cayana Dacnis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Dacnis cayana: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Dacnis cayana Dacnis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Dacnis bleu ( French )

provided by wikipedia FR

Dacnis cayana

Le Dacnis bleu (Dacnis cayana) est une espèce de passereau de la famille des Thraupidae.

Description

Il mesure en moyenne 12,7 cm de long et pèse 13 g. Le mâle adulte est bleu turquoise avec le tour des yeux, la gorge et le dos noir. Les ailes et la queue sont noires, mêlées de turquoise. La femelle et les immatures sont principalement verts avec une tête bleue, le ventre est vert pâle et les ailes brunes teintées de vert.

Le cri est un mince tsip.

Alimentation

Ce sont des oiseaux sociables qui mangent principalement des insectes ramassés sur le feuillage, des fleurs ou des broméliacées. Ils consomment aussi des baies habituellement avalées en entier, mais rarement du nectar.

Reproduction

Le nid volumineux en coupe est construit dans un arbre et la couvaison normale est de deux à trois œufs gris marbrés de blanc. La femelle couve les œufs, mais est nourrie par le mâle.

Répartition

Cet oiseau vit du Nicaragua au Panama, sur Trinidad et, en Amérique du Sud, dans le sud de la Bolivie et le nord de l'Argentine.

Habitat

Cet oiseau est présent dans les forêts et autres terres boisées, y compris les parcs et les jardins. Il est très répandu et souvent commun, surtout dans certaines parties de son aire de répartition en Amérique du Sud.

Sous-espèces

Cet oiseau est représenté par huit sous-espèces :

  • Dacnis cayana baudoana Meyer de Schauensee 1946 ;
  • Dacnis cayana caerebicolor Sclater, PL 1851 ;
  • Dacnis cayana callaina Bangs 1905 ;
  • Dacnis cayana cayana (Linnaeus) 1766 ;
  • Dacnis cayana glaucogularis Berlepsch & Stolzmann 1896 ;
  • Dacnis cayana napaea Bangs 1898 ;
  • Dacnis cayana paraguayensis Chubb 1910 ;
  • Dacnis cayana ultramarina Lawrence 1864.

Galerie

Références

  • Cf. José Felipe M. Pereira, Aves e Pássaros Comuns do Rio de Janeiro. Rio de Janeiro: Technical Books, (ISBN 978-85-61368-00-5), pg.130
  • BirdLife International (2004). Dacnis cayana. 2006. IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2006. www.iucnredlist.org. Retrieved on 12 May 2006. Database entry includes justification for why this species is of least concern
  • Ffrench, Richard (1991). A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago (2nd edition ed.). Comstock Publishing. (ISBN 0-8014-9792-2).
  • Hilty, Steven L (2003). Birds of Venezuela. London: Christopher Helm. (ISBN 0-7136-6418-5).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Dacnis bleu: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Dacnis cayana

Le Dacnis bleu (Dacnis cayana) est une espèce de passereau de la famille des Thraupidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Blauwe pitpit ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Vogels

De blauwe pitpit (Dacnis cayana) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (tangaren).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 8 ondersoorten:

  • D. c. callaina: van westelijk Costa Rica tot zuidwestelijk Panama.
  • D. c. ultramarina: van Honduras tot noordwestelijk Colombia.
  • D. c. napaea: noordelijk en het noordelijke deel van Centraal-Colombia.
  • D. c. baudoana: zuidwestelijk Colombia en westelijk Ecuador.
  • D. c. caerebicolor: centraal Colombia.
  • D. c. cayana: van oostelijk Colombia tot Frans-Guyana en centraal Brazilië.
  • D. c. glaucogularis: van zuidelijk Colombia via oostelijk Ecuador en oostelijk Peru tot noordelijk en oostelijk Bolivia.
  • D. c. paraguayensis: oostelijk en zuidelijk Brazilië, oostelijk Paraguay en noordoostelijk Argentinië.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Blauwe pitpit: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De blauwe pitpit (Dacnis cayana) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (tangaren).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Dacnis cayana ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Dacnis cayana, conhecido popularmente por saí-azul ou saí-bicudo, é uma ave passeriforme da família Thraupidae.[2]

Caracterização

O saí-azul mede aproximadamente 13 cm de comprimento e pesa, em média, 16 gramas. Apresenta acentuado dimorfismo sexual: o macho é azul e negro, com as pernas vermelho-claras, enquanto a fêmea é verde, com a cabeça azulada e pernas alaranjadas.

Habita matas ciliares e abertas, plantações no interior de matas e jardins. Alimenta-se de néctar e insetos.

Vive em casais ou pequenos grupos. No interior da mata fechada, vive na copa das árvores, mas quando está na borda da floresta, ou em jardins, forrageia a poucos metros do solo. Realiza manobras de forrageio acrobáticas, pendurando-se nos galhos com frequência. Também visita bebedouros para beija-flores.[3]

O ninho é uma taça profunda, feita de fibras finas, colocado de 5 a 7 m do solo, entre as folhas externas de uma árvore. A construção do ninho é tarefa da fêmea, que é protegida pelo macho contra intrusos. Os 2 ou 3 ovos são esbranquiçados ou branco-esverdeados com manchas cinza-claras e são incubados pela fêmea. Durante este período ela é, às vezes, alimentada pelo macho. Os filhotes são alimentados pelo casal e permanecem no ninho cerca de 13 dias.

Referências

  1. «IUCN red list Dacnis cayana». Lista vermelha da IUCN. Consultado em 6 de maio de 2022
  2. «Saí-Azul (Dacnis cayana)». iNaturalist. Consultado em 1 de janeiro de 2022
  3. Develey, Pedro F. (2011). Guia de campo : aves da Grande São Paulo = Field guide : birds of Greater São Paulo 2.ª ed. São Paulo, SP, Brasil: Aves & Fotos Editora. OCLC 864298009

Bibliografia

FRISCH, Johan Dalgas; FRISCH, Chistian Dalgas. Aves Brasileiras e Plantas que as Atraem 3ª edição. Ed. Dalgas Ecoltec - Ecologia Técnica Ltda. │SICK, H. Ornitologia Brasileira. Rio de Janeiro: Nova Fronteira. 1997

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Dacnis cayana: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Dacnis cayana, conhecido popularmente por saí-azul ou saí-bicudo, é uma ave passeriforme da família Thraupidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Blådaknis ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Blådaknis[2] (Dacnis cayana) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[3]

Utbredning och systematik

Blådaknis delas in i åtta underarter med följande utbredning:[3]

Status

IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Bilder

Noter

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Dacnis cayana Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Blådaknis: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Blådaknis (Dacnis cayana) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Dacnis cayana ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Dacnis cayana là một loài chim trong họ Thraupidae.[2]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Dacnis cayana. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Thraupidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Dacnis cayana: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Dacnis cayana là một loài chim trong họ Thraupidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Синий дакнис ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Научная классификация
промежуточные ранги
Домен: Эукариоты
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Класс: Птицы
Подкласс: Настоящие птицы
Инфракласс: Новонёбные
Инфраотряд: Passerida
Надсемейство: Passeroidea
Семейство: Танагровые
Род: Дакнисы
Вид: Синий дакнис
Международное научное название

Dacnis cayana (Linnaeus, 1766)

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 559677NCBI 62189EOL 921586

Синий дакнис[1] (лат. Dacnis cayana) — птица из семейства танагровых (Thraupidae).

Описание

У вида присутствует выраженный половой диморфизм. У самцов бирюзовое и чёрное оперение. Самки напротив окрашены преимущественно в зелёный и серый цвет. Они достигают длины от 10 до 12 см. Пение птиц напоминает тихое шептание.

Распространение

Распространён от Никарагуа до Тринидада и Венесуэлы, а также от Колумбии до Парагвая и юга Бразилии.

Размножение

Своё чашеобразное глубокое гнездо строят в кустарнике. Подстилкой служат травы, растительные волокна и шерсть растений. Самка откладывает от 2 до 3 яиц, высиживание которых продолжается 13 дней.

Примечания

  1. Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский / Под общ. ред. акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 410. — 2030 экз.ISBN 5-200-00643-0.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Синий дакнис: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Синий дакнис (лат. Dacnis cayana) — птица из семейства танагровых (Thraupidae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии