Irania

Ağboğaz bülbül (lat. Irania gutturalis), (Passeriformes) dəstəsindan bir quş növü. Azərbaycanda təhlükədə olan quşlar siyahısına daxil edilmişdir.^[1]

• Status. Arealının kənarında yerləşən, azsaylı, yuvalayan köçəri növdür.
• Yayılması. Naxçıvan MR-də yayılmışdır. Ərəbistan yarımadasında və Efiopiyada qışlayır.
• Yaşayış yeri. Seyrək kol və ağac olan daşlı-kəsəkli alçaq dağlarda yaşayır. Biçənək və qışlaqların genişlənməsi ağboğaz bülbülün yaşayış şəraitini pisləşdirir.
• Təbiətdə sayı. Seyrək quşdur, 10 kv. km sahəyə bir cüt quş düşür.
• Çoxalması. Yuvası kolluqda olur. Aprel-may aylarında 4-5 yumurta qoyur. Ola bilsin ki, ildə iki nəsil versin.
• Rəqibi, düşməni, xəstəliyi. Məlumat yoxdur.
• Sayının dəyişilmə səbəbləri. Otlaqda mal-qaranın həddindən artıq otarılması və bəzən otların biçilməsi.
• Qorunması üçün zəruri tədbirlər. Bu quşun yuvaladığı sahələri öyrənib nəzarət altına almaq, növün qorunmasını təbliğ etmək lazımdır.

Mənbə

Quş ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.

An irania jave gwenn^[1] a zo ur spesad golvaneged bihan, Irania gutturalis an anv skiantel anezhañ.

Anvet e voe Cossypha gutturalis da gentañ-penn (e 1843) gant an amprevanoniour gall Félix Édouard Guérin-Méneville (1799-1874) : ar spesad nemetañ eo er genad Irania^[2].

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar amprevaned, ha frouezh ivez e-pad an diskar-amzer.

Annez

Neizhiañ a ra al labous en un takad hag a ya eus Turkia da Irak, Iran ha kreisteiz Turkestan ; nijal a ra kuit da Afrika ar Reter da c'hoañviñ^[3].

Liammoù diavaez

• Irania gutturalis war al lec'hienn BirdLife International.
• Irania gutturalis war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveoù

El pit-roig golablanc^[1] (Irania gutturalis) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) i única espècie del gènere Irania. Habita zones arbustives de Turquia, Pròxim Orient, nord d'Iraq, Iran, Turkmenistan, Tadjikistan i Afganistan, passant l'hivern a l'Àfrica Oriental.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Robin yddfwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: robinod gyddfwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Irania gutteralis; yr enw Saesneg arno yw Irania. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn I. gutteralis, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r robin yddfwyn yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Hvidhals (Irania gutturalis), er en fugl i spurvefugleordenen, der lever i det vestlige Asien.

Eksterne henvisninger

• Netfugl.dk
• Avibase - the world bird database

The white-throated robin (Irania gutturalis), or irania, is a small, sexually dimorphic, migratory passerine bird.^[2] The vernacular and genus name Irania alludes to Iran, its type locality, while the specific name gutturalis is Medieval Latin for "of the throat".^[3] It breeds in western Asia and overwinters in East Africa.

Relationships

It was formerly classed as a member of the thrush family, Turdidae, but is now more generally considered to be an Old World flycatcher, family Muscicapidae. It, and similar passerine species, are often called chats.

Description

This species is larger than the European robin, having a length of 16 centimetres (6.3 in) and a wingspan of 28 centimetres (11 in).^[4] The breeding male has lead-grey upperparts, a black face with a white throat and supercilium, and orange underparts. The tail is black, as is the strong bill. Females are plainer, mainly grey apart from a black tail, hints of orange on the flanks, and some white throat streaks.

Song

The male's song is a fast twittering, given from a bush or in flight. The call of this species is a chis-it double note, like that of the pied wagtail.

Food

Though it is insectivorous, it will also eat fruit during autumn.^[4]

Range and habitat

It is a migratory species, breeding from Turkey to Afghanistan in western Asia, and wintering in East Africa. In East Africa they are found in closed thicket in dry country, typically Acacia-Commiphora woodland on the dry central plateau. Small numbers reach the Usangu Plains of Ruaha National Park in Tanzania, which is normally their southern limit. In dry years however, some may move still further south, and reach moister uplands at 1,600 metres.^[5] It is also a very rare vagrant to Europe.

Breeding

The white-throated robin's breeding habitat is dry rocky slopes with some bushes, often at some altitude. It nests in a shrub, laying 4-5 eggs.

Media gallery

• Video of foraging male in Saudi Arabia, 1993
• 

  Male, showing white throat and rufous breast

References

La Blankagorĝulo (Irania gutturalis) estas malgranda paserina birdo kiu estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed nuntempe estas pli ĝenerale konsiderata membro de la familio de Muŝkaptuledoj. Tiu kaj aliaj similaj specioj formas la grupon de Saksikolenoj. Tiu estas la ununura specio de la genro Irania.

Tiu specio estas iomete pli granda ol la Eŭropa ruĝgorĝulo. La reprodukta virseksulo havas plumbogrizajn suprajn partojn, nigran vizaĝon kun blankaj gorĝo kaj superokula strio kaj oranĝecajn subajn partojn kiuj heliĝas kaj blankiĝas en suba ventro. La vosto estas nigra (ofte skuata), kaj same la forta beko. La plej karaktera eco estas la blanka gorĝostrio kiu estas mallarĝa en la mentono kaj larĝiĝas suben al la suba gorĝo; ĝi estas tre kontrasta kaj rimarkinda inter la nigraj vizaĝoj kaj resto de la gorĝo. Tiu karaktero nomigas la specion kaj ankaŭ la latina scienca nomo Irania gutturalis en la specifa dua duono aludas al la tiom markata gorĝo dum la unua duono por la genro aludas al la mondoregiono kie indiĝenas la genro kaj specio.

La kanto de la virseksulo estas rapida trilado el arbusto aŭ dumfluge. La alvoko de tiu specio estas ĉis-it kiel de Blanka motacilo.

Inoj estas pli senkoloraj, ĉefe grizbrunaj supre, pli malhele en flugiloj kaj preskaŭ nigraj en vosto, nuancoj de oranĝo en flankoj kaj kelkaj helaj gorĝostrioj.

Ĝi estas migranta insektomanĝanta specio kiu reproduktiĝas en sudokcidenta Azio el Turkio al Afganio kaj vintras en orienta Afriko. Tiu specio estas tre rara vaganto en Eŭropo ĉefe en nordo.

Ili reproduktiĝas en sekaj rokaj deklivoj kun kelkaj arbustoj, ofte je ia altitudo. La Blankagorĝulo nestumas en arbusto, kie la ino demetas 4-5 ovojn.

El petirrojo de Irán (Irania gutturalis)^[2]​^[3]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae que cría en Oriente medio y migra al este de África en invierno.

Descripción

Mide unos 16 cm de largo, y sus alas poseen una envergadura de 28 cm.^[4]​ Las partes superiores del macho son color gris plomizo, tiene la cara negra con la garganta y una lista superciliar blancas, y las partes inferiores anaranjadas. Su cola y su fuerte pico son negros. El canto del macho es un gorjeo rápido que emite desde un arbusto o durante el vuelo. La llamada de esta especie es un chis-it. Las hembras son menos coloridas, primando el tono gris excepto en su cola que es negra, con unos pocos matices anaranjados en los flancos, y unas pinceladas blancas en su garganta.

Distribución y hábitat

Es una especie principalmente insectívora, aunque en otoño consume frutos.^[4]​ El petirrojo de Irán es un ave migratoria, se reproduce en el suroeste de Asia, desde Turquía hasta Afganistán y pasan el invierno en África oriental. Esta especie es un divagante muy raro en Europa.

Anida en pendientes rocosas secas con arbustos, a menudo en sitios con cierta elevación. Su puesta consta de 4 a 5 huevos.

Referencias

Urretxindor paparzuria (Irania gutturalis) Irania generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Irania
• Muscicapidae

Kivikkosatakieli (Irania gutturalis) on Aasiassa esiintyvä varpuslintu. Laji on sukunsa Irania ainut edustaja.

Koko ja ulkonäkö

Linnun pituus on noin 16,5 cm, siipien kärkiväli 27–30 cm ja paino keskimäärin 20–24 g. Kooltaan kivikkosatakieli on kuin satakieli. Juhlapukuinen koiras on selkäpuolelta, päälaelta ja siivistä siniharmaa, vatsa ja alaperä ovat valkoiset, rinta ja kupeet oranssit, naama musta ja kurkku sekä silmäkulmanjuova valkoiset. Naaras ja nuori lintu ovat päältä harmaanruskeita, rinnasta ja kupeilta haalean oransseja, ja kurkku on valkeahko. Lintu on arka ja liikkuu enimmäkseen maassa nopein pyrähdyksin. Se nostelee ja vääntelee pitkähköä pyrstöään. Äänet ovat saman tyyppisiä kuin satakielen äänet.

Esiintyminen

Kivikkosatakieli elää Turkissa, Irakissa, Iranissa, Afganistanissa, Tienšan-vuoristossa, sekä paikoin Kaukasuksella, Libanonissa, Syyriassa ja Jordaniassa. Sen elinympäristön ala on noin miljoona neliökilometriä ja Euroopassa elävä kanta on kooltaan 820 000–1 800 000 yksilöä. Laji on muuttolintu, joka talvehtii Itä-Afrikassa, pääasiassa Keniassa ja Tansaniassa. Lajia tavataan satunnaisesti Pohjois-Euroopassa. Sitä ei ole tavattu Suomessa.

Elinympäristö

Kivikkosatakieli asuu kuivilla, kivikkoisilla, katajaa tai mantelipuita kasvavilla pensaikkoisilla rinteillä, rotkoissa ja laaksoissa noin kahden kilometrin korkeudelle saakka. Talvehtimisalueilla se viihtyy erilaisissa pensaikoissa, tiheiköissä ja korkeassa ruohokasvillisuudessa.

Lisääntyminen

Pesä on matalalla, 15–125 cm maan pinnan yläpuolella, pensaassa tai pienessä puussa. Naaras munii tavallisesti neljä tai viisi munaa, joita se hautoo 13 päivää. Naaras lämmittää ja ruokkii poikasia ensimmäiset viisi tai kuusi elinpäivää, jonka jälkeen myös koiras osallistuu poikasten ruokkimiseen. Poikaset lähtevät pesästä noin 12 päivää vanhoina ja oppivat lentämään 16–18 päivän ikäisinä. Emot ruokkivat ja hoitavat niitä, kunnes ne itsenäistyvät 25–30 päivää vanhoina.

Ravinto

Kivikkosatakielen ravintoa ovat hyönteiset ja muut pienet selkärangattomat, syksyllä myös marjat.

Lähteet

• Cramp, Stanley (päätoim.) 1988: Handbook of the Birds of Europe, the Middle East and North Africa, V. – Oxford University Press. Hongkong. ISBN 0-19-857508-4
• Birdguides (kuvia)
• ITIS: Irania gutturalis (englanniksi)

Irania gutturalis

L'Iranie à gorge blanche (Irania gutturalis) est une espèce de passereaux de la famille des Muscicapidae, la seule représentante du genre Irania.

Répartition

Cet oiseau niche en Asie du Sud-Ouest (de la Turquie à l'Afghanistan) et hiverne en Afrique de l'Est.

Elle est accidentelle en Europe de l'ouest et du nord. Le seul repérage en Europe centrale concerne un chanteur en mai 2000 en Engadine (Suisse)^[1].

Notes et références

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 21 mai 2015)
• (fr) Référence CITES : taxon Irania gutturalis (sur le site du ministère français de l'Écologie) (consulté le 21 mai 2015)
• (en) Référence Fauna Europaea : Irania gutturalis

• Bessornis albigularis

Iranija (lot. Irania gutturalis, angl. White-throated robin, vok. Weißkehlsänger) – musinukinių (Muscicapidae) šeimos paukščių rūšis, priklausanti iranijų (Irania) genčiai.

Išnašos

Vikiteka

De Perzische roodborst (Irania gutturalis) is een vogel uit de familie van de vliegenvangers (Muscicapidae) die voorkomt in Zuidwest-Azië en overwinter in Afrika.

Kenmerken

De vogel is 16,5 tot 18 cm lang. Het is een slanke, lijsterachtig uitziende vogel. Het mannetje heeft een roestrode borst en buik, een zwarte rug, kop en poten en een witte keel en wenkbrauwstreep. Het vrouwtje mist de witte wenkbrauwstreep en zwarte kopkleuring en is meer grijsbruin gekleurd, met uitzondering van de staart, die wel zwart is. De vogel is vrij schuw, maar kan soms ook zingend worden gezien op een opvallende plek.^[2] Wanneer ze gestoord worden, vliegen Perzische roodborsten recht omhoog, bewegen hun staart langzaam op en neer en laten de vleugelpunten hangen.

Broeden

Het Perzische roodborst maakt een nest van schors, gras, haren en takjes, waarin 4-5 groenblauw gekleurde eieren met bruinrode vlekken worden gelegd. Deze eieren worden 14 dagen bebroed; de jongen blijven daarop nog 14 dagen in het nest en worden door de ouders verzorgd.

Verspreiding en leefgebied

De Perzische roodborst komt voor van Transkaukasië en Turkije tot in Afghanistan. De vogel overwintert in het oosten van Afrika en het zuiden van Arabië, waarna deze in april weer teruggaat naar zijn broedgebied.

Het leefgebied ligt in bergachtig terrein met ravijnen, dalen, berghellingen met veel bos en steenachtige of met gras begroeide hellingen van akkers. Hij leeft tot op een hoogte van 2300 meter boven zeeniveau.

Voorkomen in West-Europa

De vogel is een zeldzame dwaalgast in West-Europa. Er zijn in Nederland tussen 1986 en 2013 vier bevestigde waarnemingen.^[3]

Status

De grootte van de populatie wordt ruw geschat op tussen de 2,5 en 11 miljoen individuen en men veronderstelt dat de soort in aantal stabiel is. Om deze redenen staat de Perzische roodborst als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Hvitstrupenattergal (Irania gutturalis) er en fugl.

Hvitstrupenattergal er større enn rødstrupa. Om sommeren har hannen en blygrå overside, svart ansikt med en hvit hals og en oransje underside. Stjerten er svart, akkurat som nebbet. Hunnen er er mer ensfarga, hovedsakelig grå, med unntak av den svarte stjerten, noen orange flekker på sidene og hvite streker på halsen.

Denne fuglen er insektetende.

Hvitstrupenattergal bygger et rede i ei busk hvor den legger 4-5 egg.

Eksterne lenker

• (sv) Hvitstrupenattergal hos Dyntaxa
• (en) Hvitstrupenattergal i Encyclopedia of Life
• (en) Hvitstrupenattergal i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Hvitstrupenattergal hos Fauna Europaea
• (en) Hvitstrupenattergal hos NCBI
• (en) Hvitstrupenattergal hos ITIS
• (en) Kategori:Irania gutturalis – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Irania gutturalis – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Irania gutturalis – detaljert informasjon på Wikispecies

Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .

Iranka^[5] (Irania gutturalis) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), jedyny z rodzaju Irania. Występuje na obszarach Azji Mniejszej, Półwyspie Arabskim i w niektórych krajach Bliskiego Wschodu. Wędrowny, przeloty w sierpniu–wrześniu i kwietniu–maju. Sporadycznie zalatuje do Europy, przeważnie w maju.

Charakterystyka

Samiec ma pomarańczowy brzuch i siny tułów z długim czarnym ogonem oraz widoczne białe brwi, biało-czarne gardło i białe podbrzusze. Końce skrzydeł oraz lotki 3. rzędu są sinobrązowe. Samica jest skromniej ubarwiona od samca: ciemię, czoło i pokrywy uszne są jasnobrązowe, a tułów całkiem szary. Skrzydła są nieco ciemniejsze, a bok ciała i część podbrzusza bladopomarańczowe.

Głos

Odzywa się donośnym "csi-czyt", a śpiewa w locie ślizgowym ze sztywno rozpostartymi skrzydłami i ogonem albo z widocznego miejsca. Śpiew jest zróżnicowany, niekiedy może być bardziej ciągły: zgrzytliwe dźwięki na przemian z fletowymi gwizdami mogą przypominać śpiew pokrzewki czarnogardłej i częściowo kopciuszka.

Środowisko

Gniazduje na zboczach górskich i w wąwozach, porośniętych jałowcem i innymi krzewami oraz pojedynczymi drzewami.

Przypisy

Bibliografia

1. Lars Jonnson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Warszawa: Muza, 1998. ISBN 83-7079-941-8.

Vitstrupig näktergal (Irania gutturalis) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar som häckar i sydvästra Asien och övervintrar i östra Afrika.^[2]

Utseende, fältkännetecken och läte

Vitstrupig näktergal är en liten fågel med proportionellt ganska grov, spetsig svart näbb och ganska lång stjärt och långa ben. Den är ungefär stor som en sädesärla med en längd på cirka 16 cm och ett vingspann på cirka 28 cm. Den adulta hanen i häckningsdräkt har blygrå ovansida, svart ansikte med vitt ögonbrynsstreck och strupe, och orange undersida. Ovansidan av stjärten är svart och buk och undergump är vit. Den adulta honan har mindre iögonfallande fjäderdräkt, med gråbrun ovansida och ansikte med vitt ögonbrynsstreck. Stjärten har svart ovansida och undergumpen och buken är ljus. Nedre delen av bröstet och kroppssidan är orangetonad. Övre delen av bröstet är gråbrunt och den har en otydlig ljus strupfläck.

Vitstrupig näktergal i provinsen Vayots Dzor i Armenien.

I vissa av sina vinterkvarter kan den adulta hanen misstas för vitstrupig snårtrast (Cossypha humeralis) men den senare är något större, och skiljs främst på att den sittande fågeln har ett vitt vertikalt streck över vingen och att dess bröst är vitt, och undergump och stjärtundersida orange. På marken intar den vitstrupiga näktergalen ibland en upprätt kroppsställning, med lågt hållna vingar och stjärt. Den vickar ofta upp och ned med stjärten.

Hanens sång är ett snabbt kvittrande och dess lockläte är ett chis-it som påminner om sädesärlans.

Utbredning och systematik

Vitstrupig näktergal är en flyttfågel som häckar i sydvästra Asien, från Turkiet till Irak, Iran och södra Turkestan, och övervintrar i östra Afrika. Den är en sällsynt gäst i Europa och har observerats så långt nordväst som Storbritannien, Sverige och Norge.

Förekomst i Sverige

I Sverige har den hittills påträffats vid åtta tillfällen.^[3] Första fyndet gjordes när en hane ringmärktes i Ottenby på Öland i juni och juli 1971. Senaste observationen var en ung hane på ön Utklippan i Blekinge, i maj 2015.

Släktskap

Vitstrupig näktergal placeras som ensam art i släktet Irania. Dess närmaste släktingar är de numera fyra arterna i släktet Luscinia: näktergal, sydnäktergal, blåhake och vitbukig näktergal.^[4][5] Vitstrupig näktergal delas oftast inte upp i några underarter.

Tidigare fördes arten liksom övriga näktergalar till familjen trastar (Turdidae), men DNA-studier visar att dessa istället är en del av flugsnapparfamiljen Muscicapidae.

Ekologi

Den vitstrupiga näktergalen är främst en insektsätare men under hösten äter den även frukt. Under häckningsperioden ses hanen ofta sjunga ifrån en väl synlig plats uppe i en buske eller i flykten. Den häckar i steniga branter med enstaka buskar, ofta på lite högre höjd. De placerar sitt bo i buskage och lägger i genomsnitt 4-5 ägg.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] I Europa beräknas beståndet bestå av 406.000-917.000.^[1] Eftersom Europa antas motsvara 45% av artens utbredningsområde uppskattas världspopulationen preliminärt till 1,4-4,1 miljoner vuxna individer.^[1]

I kulturen

Sången från vitstrupig näktergal är en av alla de fågelläten som Messiaen använde sig av i kompositionen för orgelverket Livre du Saint Sacrement från 1984.^[6]

Referenser

Noter

1. ^ [a b c d e] BirdLife International 2012 Irania gutturalis Från: IUCN 2013. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.1 www.iucnredlist.org. Läst 7 januari 2014.
2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-02-01
3. ^ Vitstrupig näktergal, Sveriges ornitologiska förenings raritetskatalog.
4. ^ Sangster, Alström, Forsmark & Olsson 2010. Multilocus phylogenetic analysis of Old World chats and flycatchers reveals extensive paraphyly at family, subfamily and genus level (Aves: Muscicapidae) Mol Phylogenet Evol.
5. ^ Zuccon & Ericson 2010 A multi-gene phylogeny disentangles the chat-flycatcher complex (Aves: Muscicapidae) Zool Scripta.
6. ^ Andrew Clements (2008) Messiaen: Livre du Saint Sacrement, <www.guardian.co.uk>, läst 2010-08-25

Källor

• Lars Larsson (2001) Birds of the World, CD-rom
• Avibase.bsc-eoc.org

Externa länkar

• Foton av arten - Birdguides.com
• Foton av arten - Mangoverde.com
• Wikimedia Commons har media som rör vitstrupig näktergal.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Irania gutturalis.
  Artförteckning

Taş bülbülü (Irania gutturalis), sinekkapangiller (Muscicapidae) familyasından bir kuş türü. Türkiye'den Afganistan'a güneyde batı Asya'da üremekte olan ve doğu Afrika'da kışı geçiren göçmen böcekçil bir türdür. Avrupa'da çok nadir görülen bir türdür.

Çoğunlukla bazı yükseklikte, bazı çalılıklarla kuru kayalık eğimlerde ürerler. Bir fundada yuva yaparlar, yuvaya 4-5 yumurta bırakırlar. Kızılgerdan’dan daha büyüktürler. Üreyen erkeğin, kurşuni-gri üst parçaları, beyaz bir boğaz ve kaş bölgesi, siyah bir yüzü ve portakal rengi alt parçaları vardır. Siyah bir kuyruk ile kuvvetli gagaya sahiptirler. Dişiler sadedir, daha açık renktir. Çoğunlukla siyah, dışı gri bir kuyruğa sahip, böğürleri portakal rengine çalar ve bazı beyaz boğaz çizgileri vardır.

Dış bağlantılar

Irania gutturalis là một loài chim trong họ Muscicapidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Irania gutturalis tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• Cossypha gutturalis Guérin-Méneville, 1843^[1]