Ibis grzywiasty (Geronticus eremita) – gatunek ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae), zamieszkujący Maroko (nieliczne gniazdujące pary) i Turcję. Lęgnie się również obecnie na stromych skalistych wybrzeżach Atlantyku. Jeszcze w XVII w. występował w Europie, rozmnażał się w dolinie Dunaju, Austrii i Szwajcarii. Obecnie ptaki te są krytycznie zagrożone wyginięciem.
Zamieszkuje tereny górzyste, półpustynne i stepowe.
Chrząszcze, mrówki, pająki, pomrowiki, skorki, skorpiony, stonogi i szarańcza.
Gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem, objęty Europejskim Programem Ochrony Zwierząt (EEP). Do dramatycznego spadku liczebności tych ptaków przyczyniły się polowania oraz chwytanie młodych, w celu umieszczenia ich w ogrodach zoologicznych. Dużo ibisów zginęło również wskutek zatrucia środkami owadobójczymi, stosowanymi w celu walki z szarańczą.
Ośrodek lęgowy ibisa grzywiastego istnieje od 1977 roku w tureckim mieście Birecik nad Eufratem. Obecnie żyje tam około 100 ptaków. Władze tureckie zdołały w ten sposób sztucznie odtworzyć populację tego ptaka, który z powodu szkodliwej działalności człowieka został w XX wieku całkowicie wytrzebiony[4]. W Europie (Niemcy, Austria, Włochy) w ramach programu LIFE podjęto próbę reintrodukcji gatunku[5].
Ibis grzywiasty (Geronticus eremita) – gatunek ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae), zamieszkujący Maroko (nieliczne gniazdujące pary) i Turcję. Lęgnie się również obecnie na stromych skalistych wybrzeżach Atlantyku. Jeszcze w XVII w. występował w Europie, rozmnażał się w dolinie Dunaju, Austrii i Szwajcarii. Obecnie ptaki te są krytycznie zagrożone wyginięciem.
Swoją nazwę zawdzięcza czubowi piór z tyłu głowy.