Morepork

Multimedia w Wikimedia Commons

Sowica ciemnolica, w jęz. maoryskim: ruru, (Ninox novaeseelandiae) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje w całej Nowej Zelandii, Tasmanii, w większości kontynentalnej Australii, po Timor i południową część Nowej Gwinei oraz na otaczających je wyspach. Jest to najmniejsza sowa występująca w Australii, a jednocześnie jest to najbardziej rozpowszechniona tam sowa. Gatunek nie jest zagrożony.

Jedna z wielu jej nazw w języku angielskim, „book book”, odnosi się do wydawanego przez nią charakterystycznego, dwutonowego dźwięku. Innym dźwiękiem wydawanym przez sowicę ciemnolicą jest niskie, powtarzalne i monotonne mor-mor-mor. Stąd pochodzi inna potoczna nazwa w języku angielskim: „morepork”^[3].

Morfologia

Długość ciała 29 cm, masa ciała samców 156 g, samic 170 g^[4]. Upierzenie ciemne, czerwonawo-brązowe, z płowymi pasami w górnej części ciała^[4][3]. Żółte lub żółtawo-brązowe nogi są opierzone, z gołymi palcami^[3]. Szlara szarawo-biała z białymi lub czerwono-brązowymi brwiami^[4].

Dieta

Sowica ciemnolica jest drapieżnikiem. Do jej pożywienia zalicza się owady, pająki, jaszczurki, płazy oraz małe i średniej wielkości ssaki, a także inne ptaki i młode pałanki wędrowne (Pseudocheirus peregrinus)^[4][5]. Prowadzą nocny tryb życia, choć polują głównie o zmierzchu^[5].

Podgatunki

Wyróżnia się co najmniej cztery podgatunki sowicy ciemnolicej^[6]:

Wyróżniane podgatunki N. n. novaeseelandiae
(Gmelin, 1788)
Podgatunek nominatywny. Występuje na obu wyspach głównych Nowej Zelandii: Północnej i Południowej oraz na otaczających je mniejszych wyspach^[4]. N. n. albaria
E. P. Ramsay, 1888
Wyspa Lord Howe na Morzu Tasmana^[7].
Ubarwienie upierzenia jest jaśniejsze od innych podgatunków, biało nakrapiane^[8]. Mniejszy od podgatunków z kontynentalnej Australii, ale większy od podgatunku nominatywnego i N. n. undulata^[9]. Podgatunek wyginął w XX w.^[10]. N. n. leucopsis
(Gould, 1838)
Niewiele o nim wiadomo. Występuje na Tasmanii oraz na wyspach Cieśniny Bassa^[4] N. n. undulata
(Latham, 1802)
Wyspa Norfolk^[4]. Jest mniejsza, ciemniejsza i bardziej czerwonawa i z większą liczbą nakrapianych plam niż podgatunki australijskie^[11]. Podgatunek uważany za wymarły^[10].

Przypisy

Bibliografia

• Stephen T. Garnett, Gabriel M. Crowley: The Action Plan for Australian Birds 2000. Canberra: Environment Australia, 2000. ISBN 0-642-54683-5. (ang.)
• P.J. Higgins (ed.): Handbook of Australian, New Zealand Antarctic birds. T. Volume 4: Parrots to Dollarbird. Melbourne: Oxford University Press, 1999. ISBN 0-19-553071-3. (ang.)