Common Hawk Cuckoo

Cuculus varius^[3] ye una especie d'ave cuculiforme de la familia Cuculidae qu'habita nel subcontinente indiu. Asemeyar al gavilán chikra, inclusive na so forma de volar y postura cuando ta posáu. Como otros cuquiellos ye un parásitu de puesta que pon los sos güevos nos niales de páxaros como los timálidos.

Descripción

El cuquiellu chikra ye un cuquiellu de tamañu ente mediu y grande, col tamañu averáu d'un palombu (alredor de 34 cm). El so plumaxe de les sos partes cimeros ye pardu buxu y les inferiores son ablancazaes con un llistáu horizontal castañal. La so cola tamién ta llistada. Dambos sexos son similares anque los machos tienden a ser más grandes.^[5] Presenten un característicu aniellu periocular mariellu. El neñones tienen el pechu chiscáu de llixos pardos de forma similar a los neñones del gavilán chikra, que tienen forma de «V» nel banduyu.^[6] Nuna primer güeyada puede ser confundíu con un gavilán. El so vuelu direutu usando un amiestu d'aleteos y planeos asemeya a la cadencia de vuelu de los gavilanes (especialmente al chikra) y cuando ta posáu mueve la so cola de llau a llau como ellos. Munchos páxaros pequeños y esguiles emiten les sos llamaes d'alarma na so presencia como faen col gavilán.

Puede confundise col cucu grande, anque esti suel presentar llixos escuros en gargüelu y pechu. Los mozos cuquiellos chikra tienen el cazu claru pero los cuquiellos grandes mozu tener negra.^[7]

Taxonomía

L'exemplar tipu foi recoyíu por Martin Hendriksen Vahl en Tranquebar en Tamil Nadu en 1797.^[8] Dellos espertos catalogar dientro de Hierococcyx y otros nel xéneru Cuculus.^[6] Reconócense dos subespecies, la nominal de la India y Bangladex y ciceliae de les rexones montascoses de Sri Lanka.^[9] Les poblaciones continentales tienen el plumaxe más claru que ciceliae.^[6]

Distribución

El cuquiellu chikra atópase na mayor parte del subcontinente indiu dende Paquistán nel oeste y hasta Bangladex nel este, y llegando hasta hasta Nepal, Bután nel norte y hasta Sri Lanka nel sur. Polo xeneral ye una ave sedentaria pero les poblaciones que s'atopen en zones altes o grebes realicen desplazamientos locales. Dellos individuos de les poblaciones de la India enviernen en Sri Lanka. Nos montes del centru de Sri Lanka atópense les poblaciones de ciceliae que son sedentaries. Nel Himalaya suel atopase n'altitúes baxes, xeneralmente per debaxo de los 1000 m y el cuquiellu grande tiende a ser más abondosu n'altitúes mayores.^[5]

Ye una especie arborícola que raramente baxa al suelu. Ente los sos hábitats atópense los montes caducifolios y los semiperednes, les arbolees ya inclusive los xardinos.^[5]

Comportamientu

Los cuquiellos chikra alimentar d'inseutos, especialmente de guxanos peludas. Les tripes de los guxanos con frecuencia contienen toxines que los cuquiellos xeneralmente quiten primiendo y estregando los guxanos contra les cañes enantes de tragales. Los cuquiellos dixebren nel estómagu los pelos de los guxanos y los regurgitan.^[7] Mientres los meses de branu, enantes de los monzones, los machos son fácilmente detectables polos sos cantares de trés notes, que repiten 5 o 6 vegaes, que van xubiendo en tonu y terminen abruptamente. Escuchar mientres el día y frecuentemente nes nueches de lluna clara.^[10] Les llamaes de les femes son series de notes chirriantes.^[5]

Como munchos cuquiellos esta especie practica'l parasitismu de puesta, con preferencia polos timálidos principalmente del xéneru Turdoides,^[6] anque tamién se rexistró en miembros del xéneru Garrulax.^[11]

La so dómina de cría ye de marzu a xunu, coincidiendo cola de dellos charranes miembros de Turdoides. Suelen poner un solu güevu en cada nial, que ye azul como'l de los sos güéspedes. El pollu recién eclosionado de normal tira del nial los güevos del güéspede que lu criará hasta'l so total desenvolvimientu, al que va siguir mientres cuasi un mes en dexando'l nial.^[7] T C Jerdon apunta que non siempres espulsa del nial a los demás güevos y que dacuando puede trate a los neñones al pie de mozos charranes.^[12] Cuando se mueven coles bandaes de charranes los pollos de cuquiellu emiten una llamada chillona de tipu kii-kii pa pidir comida a los sos padres adoptivos que s'atopen nel grupu.^[5] Les principales especies hospedadoras na India son Turdoides striatus y Turdoides affinis.^[13] Hawk-cuckoos also parasitise the Large Grey Babbler Turdoides malcolmi.^[10][14] En Sri Lanka el so güéspede ye Turdoides striatus.^[15]

Esta especie de la mesma sufre del parasitismu de viermes de los güeyos, y atopáronse nel cuévanu orbital viermes del xéneru Oxyspirura.^[16]

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Cuculus varius .

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

El cucut xikra (Hierococcyx varius) és un ocell de la família dels cucúlids (Cuculidae) que habita boscos poc densos, matolls i conreus de les terres baixes de l'Índia, Sri Lanka i oest de Birmània.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Cucut xikra

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalch-gog gyffredin (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwalch-gogau cyffredin) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cuculus varius; yr enw Saesneg arno yw Common hawk cuckoo. Mae'n perthyn i deulu'r Cogau (Lladin: Cuculidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. varius, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r gwalch-gog gyffredin yn perthyn i deulu'r Cogau (Lladin: Cuculidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Ani llyfnbig Crotophaga ani Ani mawr Crotophaga major Ani rhychbig Crotophaga sulcirostris Cog bigddu Coccyzus erythropthalmus Cog bigfelen Coccyzus americanus Cog didric Chrysococcyx caprius Cog ddulas Chrysococcyx xanthorhynchus Cog efydd euraid Chrysococcyx lucidus Cog efydd Gould Chrysococcyx russatus Cog efydd Horsfield Chrysococcyx basalis Cog emrallt Chrysococcyx cupreus Cog fadfallod fawr Coccyzus merlini Cog fadfallod Puerto Rico Coccyzus vieilloti Cog fron berlog Coccyzus euleri Cog mangrof Coccyzus minor

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

पपीहा एक पक्षी है जो दक्षिण एशिया में बहुतायत में पाया जाता है। यह दिखने में शिकरा की तरह होता है। इसके उड़ने और बैठने का तरीका भी बिल्कुल शिकरा जैसा होता है। इसीलिए अंग्रेज़ी में इसको Common Hawk-Cuckoo कहते हैं। यह अपना घोंसला नहीं बनाता है और दूसरे चिड़ियों के घोंसलों में अपने अण्डे देता है। प्रजनन काल में नर तीन स्वर की आवाज़ दोहराता रहता है जिसमें दूसरा स्वर सबसे लंबा और ज़्यादा तीव्र होता है। यह स्वर धीरे-धीरे तेज होते जाते हैं और एकदम बन्द हो जाते हैं और काफ़ी देर तक चलता रहता है; पूरे दिन, शाम को देर तक और सवेरे पौं फटने तक।

परिचय

पपीहा कीड़े खानेवाला एक पक्षी है जो बसंत और वर्षा में प्रायः आम के पेड़ों पर बैठकर बड़ी सुरीली ध्वनि में बोलता है।

देशभेद से यह पक्षी कई रंग, रूप और आकार का पाया जाता है। उत्तर भारत में इसका डील प्रायः श्यामा पक्षी के बराबर और रंग हलका काला या मटमैला होता है। दक्षिण भारत का पपीहा डील में इससे कुछ बड़ा और रंग में चित्रविचित्र होता है। अन्यान्य स्थानों में और भी कई प्रकार के पपीहे मिलते हैं, जो कदाचित् उत्तर और दक्षिण के पपीहे की संकर संतानें हैं। मादा का रंगरूप प्रायः सर्वत्र एक ही सा होता है। पपीहा पेड़ से नीचे प्रायः बहुत कम उतरता है और उसपर भी इस प्रकार छिपकर बैठा रहता है कि मनुष्य की दृष्टि कदाचित् ही उसपर पड़ती है। इसकी बोली बहुत ही रसमय होती है और उसमें कई स्वरों का समावेश होता है। किसी किसी के मत से इसकी बोली में कोयल की बोली से भी अधिक मिठास है। हिंदी कवियों ने मान रखा है कि वह अपनी बोली में 'पी कहाँ....? पी कहाँ....?' अर्थात् 'प्रियतम कहाँ हैं'? बोलता है। वास्तव में ध्यान देने से इसकी रागमय बोली से इस वाक्य के उच्चारण के समान ही ध्वनि निकलती जान पड़ती है। यह भी प्रवाद है कि यह केवल वर्षा की बूँद का ही जलपीता है, प्यास से मर जाने पर भी नदी, तालाब आदि के जल में चोंच नहीं डुबोता। जब आकाश में मेघ छा रहे हों, उस समय यह माना जाता है कि यह इस आशा से कि कदाचित् कोई बूँद मेरे मुँह में पड़ जाय, बराबर चोंच खोले उनकी ओर एक लगाए रहता है। बहुतों ने तो यहाँ तक मान रखा है कि यह केवल स्वाती नक्षत्र में होनेवाली वर्षा का ही जल पीता है और गदि यह नक्षत्र न बरसे तो साल भर प्यासा रह जाता है।

इसकी बोली कामोद्दीपक मानी गई है। इसके अटल नियम, मेघ पर अन्यय प्रेम और इसकी बोली की कामोद्दीपकता को लेकर संस्कृत और भाषा के कवियों ने कितनी ही अच्छी अच्छी उक्तियाँ की है। यद्यपि इसकी बोली चैत से भादों तक बराबर सुनाई पड़ती रहती है; परंतु कवियों ने इसका वर्णन केवल वर्षा के उद्दीपनों में ही किया है। वैद्यक में इसके मांस को मधुर कषाय, लघु, शीतल कफ, पित्त और रक्त का नाशक तथा अग्नि की वृद्धि करनेवाला लिखा है।

अभिलक्षण

पपीहा एक मध्य से बड़े आकार का पक्षी होता है, जो तकरीबन कबूतर के आकार का होता है (३४ से.मी.)। इसके पंख पीठ में स्लेटी रंग के होते हैं और पेट में सफ़ेद-भूरी धारियाँ होती हैं। पूँछ में चौड़ी धारियाँ होती हैं। नर और मादा दोनों एक जैसे दिखते हैं। उनके आँखों के बाहर एक पीला छल्ला होता है। इनके अवयस्क भी शिकरे के अवयस्क की तरह दिखते हैं और उनके पेट में तीर के ऊपरी भाग जैसे काले निशान होते हैं।^[4] पहली बार देखने में यह बिल्कुल किसी बाज़ की तरह दिखता है। उड़ते समय यह किसी बाज़, खासतौर पर शिकरा, की तरह उड़ता है यानि पर फड़फड़ाकर फिर उन्हें फैलाकर उड़ता है। वह बाज़ की तरह ही उड़ते समय ऊपर की ओर उड़ता है और बैठने के बाद अपनी पूँछ को एक से दूसरी तरफ़ हिलाता है। यहाँ तक की पक्षी और छोटे जानवर भी उसके दिखावे से भ्रमित हो जाते हैं और भय से शोर मचाने लगते हैं। नर मादा से थोड़ी बड़े होते हैं।^[5]

आवास

यह पश्चिम में पाकिस्तान से पूर्व में बांग्लादेश और उत्तर में ८०० मी. की हिमालय की ऊँचाई से दक्षिण में श्री लंका तक पाया जाता है। यह अमूमन साल भर अपने ही इलाके में आवास करता है लेकिन सर्दियों में जहाँ ऊँचाई ज़्यादा हो और इलाका ज़्यादा सूखा होता है, वहाँ से यह पास के इलाकों में प्रवास कर जाता है जहाँ की पर्यावरणीय परिस्थितियाँ ज़्यादा अनुकूल हों। यह हिमालय में १००० मी. से नीचे पाया जाता है लेकिन उसके ऊपर के इलाके में इसकी बिरादरी का बड़ा कोकिल पाया जाता है। पपीहा पेड़ों में ही रहता है और कभी ही ज़मीन पर आता है। इसका आवास बाग, बगीचे, पतझड़ी और अर्ध सदाबहार जंगलों में होता है।^[5]

• वयस्क (आँखों के बाहर पीला छल्ला और पंख में धारियाँ दर्शित)

• अवयस्क (नारंगी चोंच) और अस्पष्ट आँखों का छल्ला

सन्दर्भ

बाहरी कड़ियाँ

• Internet Bird Collection

पावशा किंवा पावश्या (इंग्रजी: Brainfever Bird or Common Hawk-Cuckoo), (शास्त्रीय नाव: Cuculus varius varius), आकाराने साधारण कबुतराएवढा असतो.पावशाचे नाते पावसाळ्याशी जोडले आहे. मान्सूनचा पाऊस येण्याआधी याच्या 'पाऊस आला', 'पाऊस आला' (किंवा 'पेरते व्हा', 'पेरते व्हा') अशा आवाजाने पावसाच्या आगमनाची सूचना मिळते असे. महाराष्ट्रातील लोक याला बळीराजा मानतात व शेतीच्या कामाला हा कामी येतो. हा पक्षी सामान्यांच्या जवळचा आहे. यावर अनेक भाषांमध्ये लोक-कथा, गीते, म्हणी वगैरे आहेत.

उत्तरी भारतीयांना याचा आवाज ’पी-पहा, पी-कहां’ असा ऐकू येतो. इंग्रजांना तो”हू बी यू, हू बी यू’ असातर काहींना ’ओह लॉर, ओह लॉर’ ’वी फील इट, वी फील इट’असा ऐकू येतो. तर काही फिरंग्यांना तो ब्रे..न फीव्हर, ब्रे..न फीव्हर’ असा वाटतो. यावरूनच या पक्षाला इंग्रजीत ब्रेनफीव्हर पक्षी म्हणतात. बंगाली लोकांना याचा आवाज ’चोख गेलो’ म्हणजे माझे डोळे गेले असा वाटतो.

या पावश्याचा आवाज चार ते सहा वेळा खालून वरच्या पट्टीत वाढत जातो व एक दोन मिनिटांच्या मध्यंतरानंतर परत सुरू होतो. ढगाळ वातावरणात आणि चांदणे पडलेल्या रात्रीत याचा आवाज बुलंद होत सतत चालू असतो, त्यामुळे अगदी गाढ झोपणाऱ्याचीही झोप उडते. मादीचा आवाज नरापेक्षा वेगळा आणि थोडा कर्कश असतो. .

नर-मादी दिसायला सारखेच, राखेच्या रंगाचे, शेपटीवर पट्टे असतात. भारतात सर्वत्र आढळतो, झुडपी जंगल आणि शेताच्या जवळपास राहणे पसंत करतो. विणीचा काळ मार्च ते जून असून कोकिळेप्रमाणेच पावश्याची मादी स्वतःचे अंडे दुसऱ्या पक्षांच्या घरट्यात गुपचूप टाकून निघून जाते. पुढे यांच्या पिलांना वाढवायची जबाबदारी अशा पालकांची असते.

भारतात ब्रिटिश राजवटीत राहणाऱ्या इंग्रजांनी या पक्ष्याला ‘ब्रेनफीव्हर बर्ड’ हे नाव दिले आणि ते रूढ झाले.^[१]

चित्रदालन

• 
• 
• 

संदर्भ आणि नोंदी

बीउ कुहियो नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो ।

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

ਚਾਤ੍ਰਿਕ (ਪਪੀਹਾ) ਦੱਖਣ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਆਮ ਪਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਕਲ ਪੱਖੋਂ ਸ਼ਿਕਰੇ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉੱਡਣ ਅਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵੀ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸ਼ਿਕਰੇ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨ੍ਹੂੰ Common Hawk - Cuckoo ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਂਡੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਜਨਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਨਰ ਤਿੰਨ ਸਵਰ ਵਾਲੀ ਅਵਾਜ ਦੁਹਰਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੂਜਾ ਸਵਰ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਮਾ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੇਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਵਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਤੇਜ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕਦਮ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਇਵੇਂ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ; ਸਾਰਾ ਦਿਨ, ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਦੇਰ ਤੱਕ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਪਹੁ ਫਟਣ ਤੱਕ।

ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ

ਪਪੀਹਾ ਕੀੜੇ ਖਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਹੈ ਜੋ ਬਸੰਤ ਅਤੇ ਵਰਖਾ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਅੰਬ ਦੇ ਬੂਟੇ ਉੱਤੇ ਬੈਠਕੇ ਬੜੀ ਸੁਰੀਲੀ ਆਵਾਜ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦਾ ਹੈ। ਭੂਗੋਲਿਕ ਵਭਿੰਨਤਾ ਤੋਂ ਇਹ ਪੰਛੀ ਕਈ ਰੰਗ, ਰੂਪ ਅਤੇ ਸ਼ਕਲ ਦਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਉੱਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਡੀਲ ਡੌਲ ਅਕਸਰ ਕਬੂਤਰ ਦੇ ਬਰਾਬਰ (ਲਗਪਗ 34 ਸਮ) ਅਤੇ ਰੰਗ ਹਲਕਾ ਕਾਲ਼ਾ ਜਾਂ ਮਟਮੈਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਪੀਹਾ ਸ਼ਕਲ ਪਖੋਂ ਇਸ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਬਰੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਥਾਨਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਪਪੀਹੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਦਾਚਿਤ ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਦੇ ਪਪੀਹੇ ਦੇ ਬੇਰੜਾ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਮਾਦਾ ਦਾ ਰੰਗਰੂਪ ਅਕਸਰ ਸਭਨੀ ਥਾਂਈਂ ਇੱਕ ਹੀ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਪੀਹਾ ਦਰਖਤ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਅਕਸਰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਉਤਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਵੀ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਛਿਪ ਕੇ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਕਦੇ ਹੀ ਉਸ ਉੱਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬੋਲੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਰਸੀਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਵਰਾਂ ਦਾ ਸਮਾਵੇਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈਆਂ ਦੇ ਖਿਆਲ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਦੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਕੋਇਲ ਦੀ ਬੋਲੀ ਤੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਮਿਠਾਸ ਹੈ। ਹਿੰਦੀ ਕਵੀਆਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪੀ ਕਹਾਂ....? ਪੀ ਕਹਾਂ ....? ਅਰਥਾਤ ਪਤੀ ਕਿੱਥੇ ਹੈ? ਬੋਲਦਾ ਹੈ। ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਸ ਦੀ ਰਾਗਮਈ ਬੋਲੀ ਰਾਹੀਂ ਇਸ ਵਾਕ ਦੇ ਉੱਚਾਰਣ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੀ ਆਵਾਜ ਨਿਕਲਦੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੇਵਲ ਵਰਖਾ ਦੀ ਬੂੰਦ ਦਾ ਹੀ ਜਲ ਪੀਂਦਾ ਹੈ, ਪਿਆਸ ਹਥੋਂ ਮਰ ਰਿਹਾ ਵੀ ਨਦੀ, ਤਾਲਾਬ ਆਦਿ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਚੁੰਜ ਨਹੀਂ ਡੁਬੋਂਦਾ। ਜਦੋਂ ਅਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਮੇਘ ਛਾ ਰਹੇ ਹੋਣ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਆਸ ਨਾਲ ਕਿ ਕਦਾਚਿਤ ਕੋਈ ਬੂੰਦ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਵੇ, ਬਰਾਬਰ ਚੁੰਜ ਖੋਲ੍ਹੇ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਇੱਕ ਲਗਾਏ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਤਕ ਮੰਨ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੇਵਲ ਸਵਾਤੀ ਨਛੱਤਰ ਤੋਂ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਵਰਖਾ ਦਾ ਹੀ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਗਰ ਇਹ ਨਛੱਤਰ ਨਾਂ ਵਰ੍ਹੇ ਤਾਂ ਸਾਲ ਭਰ ਪਿਆਸਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਹਵਾਲੇ

அக்காக்குயில் அல்லது அக்காக்குருவி (Common hawk-cuckoo)(Hierococcyx varius) என்று அறியப்படும் இப்பறவை இந்திய துணைக்கண்டத்தை வாழ்விடமாகக் கொண்டது. இது குயிலின் இனத்தைச்சேர்ந்த பறவையாகும். இப்பறவை தோற்றத்தில் வல்லூறு என்ற பறவைப்போல் இருக்கும். இவை காக்கை அல்லது தவிட்டு குருவி போன்ற பறவைகளின் கூட்டில் முட்டைகளை இடும்.

வாழ்வுமுறை

அக்காக்குயில் மனிதர்கள் வாழும் பகுதில் அமைந்துள்ள மரங்களில் வாழும். ஆனாலும் எளிதில் மனிதர்களின் கண்ணில் தென்படாது.

விளக்கம்

அக்காக்குயில் பொதுவாகப் பருந்தைவிட சிறியதாகவும் புறாவைப்போல் உருவத்தைக்கொண்ட குயிலினப் பறவை ஆகும். இப்பறவையின் தோகை நீறுபூத்த சாம்பல் நிறத்தில் காணப்படும் அதோடு கீழே வெள்ளை நிறமும், பழுப்பு நிறத்தில் சிறு சிறு கோடுகளும் கொண்டதாக காணப்படும். இதன் வால் பகுதி முடியும் இடத்தில் விரிந்து காணப்படும். ஆண், பெண் இரண்டுக்குமே வால் பகுதி ஒரே மாதரித்தான் காணப்படுகிறது. இப்பறவையில் கண்களைச்சுற்றி ஒரு தனித்துவமானபடி மஞ்சள் வளையம் காணப்படுகிறது. வயதுவந்த பறவைகளின் உடலில் இடவலமாக வல்லூறுக்கு உள்ளது போல் கோடுகள் காணப்படுகிறது.

இப்பறவை பார்ப்பதற்குப் பருந்து போல் இருந்தாலும் இது பருந்து இல்லை. ஆனால் இறக்கைகளை அசைக்கும் விதம் மற்றும் தனது இரையைப் பிடித்து லாவகமாகத் தடையின்றி நழுவிச்செல்லும் போக்கு, வாலை ஆட்டும் பாணி, மேலே எழும்பிச் செல்லும் விதம் மேலிருந்து கீழே இறங்குவது போன்ற செயல்களால் பருந்துபோல் (வைரிபோல்) தெரியும். இவை சிறிய பறவைகள், அணில்கள் போன்றவைகளைப் பார்த்தால் ஒலியெழுப்பும். இப்பறவைகளில் ஆண் பறவை பெண் பறவையைவிட பெரியதாக இருக்கும்.

இப்பறவையைப் பார்ப்பவர்கள் தொண்டை மற்றும் மார்பக இருண்ட கோடுகள் போன்றவற்றைக் கொண்டு பெரிய பருந்து-குயில் (Large Hawk-Cuckoo) என எண்ணுகிறார்கள். இந்த குழப்பத்திற்கு இன்னொரு காரணம் இதன் தாடையும், கன்னமும் பருந்து போல் இருக்கும்.^[3]

கோடை முடிந்து இப்பறவை இலையுதிர் காலங்களில் தனது இடத்தைத் தேர்வு செய்ய ஆரம்பிக்கிறது.

மேற்கோள்

The common hawk-cuckoo (Hierococcyx varius), popularly known as the brainfever bird, is a medium-sized cuckoo resident in the Indian subcontinent. It bears a close resemblance to the Shikra, even in its style of flying and landing on a perch. The resemblance to hawks gives this group the generic name of hawk-cuckoo and like many other cuckoos these are brood parasites, laying their eggs in nests of babblers. During their breeding season in summer males produce loud, repetitive three note calls that are well-rendered as brain-fever, the second note being longer and higher pitched. These notes rise to a crescendo before ending abruptly and repeat after a few minutes; the calling may go on through the day, well after dusk and before dawn.

Description

The common hawk-cuckoo is a medium- to large-sized cuckoo, about the size of a pigeon (ca. 34 cm). The plumage is ashy grey above; whitish below, cross-barred with brown. The tail is broadly barred. The sexes are alike. They have a distinctive yellow eye ring. Subadults have the breast streaked, similar to the immature shikra, and there are large brown chevron marks on the belly.^[4] At first glance they can be mistaken for a hawk. When flying they use a flap and glide style that resembles that of sparrowhawks (especially the shikra) and flying upwards and landing on a perch they shake their tails from side to side. Many small birds and squirrels raise the alarm just as they would in the presence of a hawk. The sexes are alike but males tend to be larger.^[5]

They can be confused with the large hawk-cuckoo, which, however, has dark streaks on the throat and breast. Young birds have a pale chin but young large hawk-cuckoos have a black chin.^[6]

During summer months, before the monsoons, the males are easily detected by their repeated calls but can be difficult to spot. The call is a loud screaming three-note call, repeated 5 or 6 times, rising in crescendo and ending abruptly. It is heard throughout the day and frequently during moonlit nights.^[7] The calls of females are a series of grating notes.^[5] Common hawk-cuckoos feed mainly on insects and are specialised feeders that can handle hairy caterpillars. Caterpillar guts often contain toxins and like many cuckoos they remove the guts by pressing the caterpillar and rubbing it on a branch before swallowing it. The hairs are swallowed with the caterpillar and are separated in the stomach and regurgitated as a pellet.^[6]

Taxonomy and systematics

The type locality of the species is Tranquebar in Tamil Nadu, once a Danish settlement and from where a specimen reached Martin Hendriksen Vahl who described the species in 1797.^[8] This species is placed under the genus Hierococcyx, which includes other hawk-cuckoos, but is sometimes included in the genus Cuculus.^[4] There are two subspecies, the nominate from India and ciceliae of the hill regions of Sri Lanka.^[9] The Indian population has paler plumage than ciceliae.^[4]

Distribution

The common hawk-cuckoo occurs in most of the Indian subcontinent, from Pakistan in the west, across the Himalayas foothills, east to Nepal, Bhutan, Bangladesh and North East India^[10] and south into Sri Lanka. Some birds of the Indian population winter in Sri Lanka. In the hills of central Sri Lanka, ciceliae is a resident. It is generally resident but where occurring at high altitudes and in arid areas is locally migratory. It is found in the lower elevations (mostly below 1000m) of the Himalayas but in the higher areas, the large hawk-cuckoo tends to be more common.^[5]

The species is arboreal and rarely descends to the ground. Its habitat includes garden land, groves of tree, deciduous and semi-evergreen forests.^[5]

Behaviour and ecology

Like many other cuckoos, this species is a brood parasite, preferring babblers mainly in the genus Turdoides (possibly the only host^[4]) and also reportedly on laughing-thrushes of the genus Garrulax.^[11]

Its breeding season is March to June, coinciding with that of some of the Turdoides babblers. A single egg is laid in each nest, blue, like that of the host. The hatchling usually evicts the eggs of its host and is reared to maturity by foster parents, following them for nearly a month.^[6] T C Jerdon noted that it may not always evict the host and that young birds may be seen along with young babblers.^[12] When moving with a flock of babblers the chick makes a grating kee-kee call to beg for food and the foster parents within the group may feed it.^[5] The predominant host species in India are Turdoides striatus and Turdoides affinis.^[13] Hawk-cuckoos also parasitise the large grey babbler Turdoides malcolmi.^[7][14] In Sri Lanka, their host is Turdoides striatus.^[15]

Parasitic eye-worms in the genus Oxyspirura have been found in the orbital cavity of the species.^[16]

In culture

The call of this bird has been popularly transcribed as brain-fever in English (in some old books, this name is also incorrectly used for the Asian koel). Frank Finn noted that [H]is note, however, fully entitles him to his ordinary designation, whether from its "damnable iteration" or from its remarkable resemblance to the word "brain-fever" repeated in a piercing voice running up the scale.^[17] Other interpretations of the bird call include piyaan kahan in Hindi ("where's my love") or chokh gelo (in Bengali, "my eyes are gone") and paos ala (Marathi, "the rains are coming"). In Bodo, the call sounds like "haab fisha houwa", which means dear son (where are you).

The call "Pee kahan" or "Papeeha" is more accurately represented by the shrill screaming "pi-peeah" of the large hawk-cuckoo Hierococcyx sparverioides, which replaces the brainfever bird along the Himalayas and its foothills.^[6]

The brainfever bird's call may be heard all through the day, starting early before dawn and frequently during moonlit nights.^[7] A novel by the Indian author Allan Sealy is named after this bird.^[18]

References

La Akcipitra kukolo Cuculus varius estas mezgranda membro de la genro de birdoj kukoloj loĝanta en Sudazio. Ĝi estas nomata "akcipitra" pro simileco kun la ŝikra akcipitro. Ĝi estas nestoparazito, kiu demetas siajn ovojn en la nestoj de birdoj de aliaj specioj.

Disvastiĝo

El Panĝabo, Pakistano orienten tra plej parto de la barata duoninsulo ĝis ĉirkaŭ alto de 800m sude de Himalajo; krome ĉe Bangladeŝo kaj Srilanko. Tiu orientalisa specio estas loĝanta kaj nur surloke migranta.

• Habitato: Ĝi troviĝas en sekaj konstantaj arbaroj, ĉefe solece.

• Lokaj nomoj: Kapak, Upak, Papiya (Hindia); Bharao (Mirshikara, Bihara); Chokgallo (Bengala); Kutti pitta (Telugua); Zokkhat (Dekkana); Bappaiyo (Gujarata); Shikra kuyil (Malajalama); Ukusu Koha (Sinhala).

Aspekto

• Grando: ĉirkaŭ de kolombo (ĉ. 34cm). Pli svelta ol kolombo, kun pli longa vosto.
• Aspekto: Cindrogriza supre (kapo, dorso kaj flugiloj); blankeca sube (escepte malhelaj pintoj de flugilplumoj), striita aŭ punktita je bruno aŭ grizo. Larĝaj kaj markitaj helaj strioj en vosto, ĉefe supre. Ambaŭ seksoj estas similaj. Dumfluge inter arboj, tiu ĉi specio similaspektas je akcipitroj (Ŝikro kaj kiam ripoziĝas sur branĉo, ĝi skuas siajn vostojn de flanko al flanko.

Dum someraj monatoj, la voĉo estas facile rekonebla pro la ripetitaj alvokoj: laŭta, krieca dii dii dit, ripetita per monotona insistado 5 aŭ 6 fojojn, altesonigante kaj finante abrupte^[1]. Homj interpretis tiun voĉon diversmaniere laŭ la lingvoj ekzemple: brain-fever (cerbofebro) (Angla) aŭ pii kahan (Hindia, "kie estas mia amato") aŭ ĉoĥ gelo (Bengala, "miaj okuloj foriris") kaj paos ala (Marata, "venas pluvoj"). Oni aŭdas tiun kanton la tutan tagon kaj ofte dum plenlunaj noktoj.

La Akcipitra kukolo manĝas harecajn raŭpojn kaj aliajn insektojn, berojn kaj sovaĝajn figojn, ktp.

Reproduktado

Kiel aliaj kukoloj, tiu ĉi specio estas nestoparazita, preferante Timaliedojn^[2]. La reprodukta sezono estas el marto ĝis junio, koincidante kun tiu de la Timaliedoj de Turdedoj. La ino demetas po ununuran ovon en ĉiu nesto bluan, kiel tiuj de la gastigonto. La idon zorgos la gastigantaj gepatroj.

Notoj

Bildaro

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Nematurulo ĉe Bracebridge en Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Plenkreskulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Nematurulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

• Nematurulo ĉe Narendrapuro ĉe Kolkato, Okcidenta Bengalo, Barato.

Vidu ankaŭ

• ‎Kamuflimito

El cuco chikra (Hierococcyx varius)^[3]​ es una especie de ave cuculiforme de la familia Cuculidae que habita en el subcontinente indio. Se asemeja al gavilán chikra, incluso en su forma de volar y postura cuando está posado. Como otros cucos es un parásito de puesta que pone sus huevos en los nidos de pájaros como los timálidos.

Descripción

El cuco chikra es un cuco de tamaño entre medio y grande, con el tamaño aproximado de una paloma (alrededor de 34 cm). Su plumaje de sus partes superiores es pardo grisáceo y las inferiores son blanquecinas con un listado horizontal castaño. Su cola también está listada. Ambos sexos son similares aunque los machos tienden a ser más grandes.^[5]​ Presentan un característico anillo periocular amarillo. Los inmaduros tienen el pecho salpicado de motas pardas de forma similar a los inmaduros del gavilán chikra, que tienen forma de «V» en el vientre.^[6]​ En un primer vistazo puede ser confundido con un gavilán. Su vuelo directo usando una mezcla de aleteos y planeos asemeja a la cadencia de vuelo de los gavilanes (especialmente al chikra) y cuando está posado mueve su cola de lado a lado como ellos. Muchos pájaros pequeños y ardillas emiten sus llamadas de alarma en su presencia como hacen con el gavilán.

Puede confundirse con el cuco grande, aunque este suele presentar motas oscuras en garganta y pecho. Los jóvenes cucos chikra tienen la barbilla clara pero los cucos grandes jóvenes la tienen negra.^[7]​

Taxonomía

El ejemplar tipo fue recolectado por Martin Hendriksen Vahl en Tranquebar en Tamil Nadu en 1797.^[8]​ Algunos expertos lo catalogan dentro de Hierococcyx y otros en el género Cuculus.^[6]​ Se reconocen dos subespecies, la nominal de la India y Bangladés y ciceliae de las regiones montañosas de Sri Lanka.^[9]​ Las poblaciones continentales tienen el plumaje más claro que ciceliae.^[6]​

Distribución

El cuco chikra se encuentra en la mayor parte del subcontinente indio desde Pakistán en el oeste y hasta Bangladés en el este, y llegando hasta Nepal, Bután en el norte y hasta Sri Lanka en el sur. Por lo general es un ave sedentaria pero las poblaciones que se encuentran en zonas altas o áridas realizan desplazamientos locales. Algunos individuos de las poblaciones de la India invernan en Sri Lanka. En los montes del centro de Sri Lanka se encuentran las poblaciones de ciceliae que son sedentarias. En el Himalaya suele encontrarse en altitudes bajas, generalmente por debajo de los 1000 m y el cuco grande tiende a ser más abundante en altitudes mayores.^[5]​

Es una especie arborícola que raramente desciende al suelo. Entre sus hábitats se encuentran los bosques caducifolios y los semiperednes, las arboledas e incluso los jardines.^[5]​

Comportamiento

Los cucos chikra se alimentan de insectos, especialmente de orugas peludas. Las tripas de las orugas con frecuencia contienen toxinas que los cucos generalmente quitan presionando y frotando las orugas contra las ramas antes de tragarlas. Los cucos separan en el estómago los pelos de las orugas y los regurgitan.^[7]​ Durante los meses de verano, antes de los monzones, los machos son fácilmente detectables por sus cantos de tres notas, que repiten 5 o 6 veces, que van subiendo en tono y terminan abruptamente. Se escuchan durante el día y frecuentemente en las noches de luna clara.^[10]​ Las llamadas de las hembras son series de notas chirriantes.^[5]​

Como muchos cucos esta especie practica el parasitismo de puesta, con preferencia por los timálidos principalmente del género Turdoides,^[6]​ aunque también se ha registrado en miembros del género Garrulax.^[11]​

Su época de cría es de marzo a junio, coincidiendo con la de algunos charlatanes miembros de Turdoides. Suelen poner un solo huevo en cada nido, que es azul como el de sus huéspedes. El pollo recién eclosionado normalmente tira del nido los huevos del huésped que lo criará hasta su total desarrollo, al que seguirá durante casi un mes tras dejar el nido.^[7]​ T C Jerdon apunta que no siempre expulsa del nido a los demás huevos y que a veces puede verse a los inmaduros junto a jóvenes charlatanes.^[12]​ Cuando se desplazan con las bandadas de charlatanes los pollos de cuco emiten una llamada chillona de tipo kii-kii para pedir comida a sus padres adoptivos que se encuentran en el grupo.^[5]​ Las principales especies hospedadoras en la India son Turdoides striatus y Turdoides affinis.^[13]​ Hawk-cuckoos also parasitise the Large Grey Babbler Turdoides malcolmi.^[10]​^[14]​ En Sri Lanka su huésped es Turdoides striatus.^[15]​

Esta especie a su vez sufre del parasitismo de gusanos de los ojos, y se han encontrado en la cavidad orbital gusanos del género Oxyspirura.^[16]​

Referencias

Hierococcyx varius Hierococcyx generoko animalia da. Hegaztien barruko Cuculidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Hierococcyx
• Cuculidae

Hierococcyx varius

Le Coucou shikra ou Coucou varié (Hierococcyx varius) est une espèce de coucou, oiseau de la famille des Cuculidae.

Répartition

Son aire de répartition s'étend sur le Pakistan, l'Inde, le Népal, le Bhoutan, le Bangladesh et le Sri Lanka.

Liste des sous-espèces

• Hierococcyx varius ciceliae (W.W.A. Phillips, 1949)
• Hierococcyx varius varius Vahl, 1797

Il cuculo sparviero comune o cuculastore comune (Hierococcyx varius Vahl, 1797) è un uccello della famiglia Cuculidae^[1].

Distribuzione e habitat

Questo uccello vive in Bangladesh, Bhutan, India, Myanmar, Nepal, Pakistan e Sri Lanka. È di passo in Oman e Thailandia.

Sistematica

Hierococcyx varius ha due sottospecie^[1]:

• Hierococcyx varius varius
• Hierococcyx varius ciceliae

Note

Bibliografia

• (EN) BirdLife International 2008, Hierococcyx varius, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.

Vogels

De Indische sperwerkoekoek (Hierococcyx varius) is een vogel uit de familie Cuculidae (koekoeken).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van India tot Myanmar en telt 2 ondersoorten:

• Hierococcyx varius varius: van India en Nepal tot Bangladesh en Myanmar.
• Hierococcyx varius ciceliae: Sri Lanka.

Externe link

• Avibase

Indisk hökgök^[2] (Hierococcyx varius) är en fågel i familjen gökar inom ordningen gökfåglar som förekommer i Sydasien.^[3]

Utseende

Indisk hökgök är med en kroppslängd på 34 centimeter en medelstor gök, grå ovan, roströd på bröstet och med bandad stjärt. Jämfört med liknande större hökgök (H. sparveroides) är den mindre, ovansidan snarare grå än brun, det roströda på bröstet mer utbrett, mindre tydligt bandad under och med smalare bandningar på stjärten. Ungfågeln har även den smal stjärtbandning och fläckat bröst (bred stjärtbandning och bandat bröst hos större hökgök). Fågeln trivs i öppet skogslandskap.^[4]

Utbredning och systematik

Indisk hökgök delas upp i två underarter med följande utbredning:^[3]

• Hierococcyx varius varius – Indien till Nepal, Bangladesh och Myanmar
• Hierococcyx varius ciceliae – Sri Lanka

Den har även påträffats tillfälligt i Thailand^[1] samt vid två tillfällen, 18 november 1988 och 13 januari 2010, i Oman.^[5]

Släktskap

Arten har liksom övriga hökgökar i Hierococcyx tidigare placerats i släktet Cuculus.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig i större delen av utbredningområdet, dock mer sällsynt på Sri Lanka.

Referenser

1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Hierococcyx varius Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-01-09.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 <http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download>, läst 2015-01-01
4. ^ Grimmett, R.; Inskipp,C. & Inskipp, T. 1999. Birds of the Indian Subcontinent. Oxford University Press
5. ^ Mitchell, Dominic (2017). Birds of Europe, North Africa and the Middle East : An Annotated Checklist (första). Barcelona: Lynx Edicions. sid. 128. ISBN 978-84-941892-9-6

Externa länkar

• Wikispecies har information om Hierococcyx varius.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Chèo chẹo thông thường,Nam Á ưng quyên (danh pháp khoa học: Hierococcyx varius) là một loài chim thuộc chi Cu cu, họ Cu cu. Đây là loài chim có kích thước trung bình phân bố ở Nam Á. Loài này hiện diện từ Pakistan ở phía tây đến phần lớn bán đảo Ấn Độ từ độ cao khoảng dưới 800m ở dưới chân núi Hymalaya, phía đông Bangladesh và phía nam vào Sri Lanka. Một số con ở Ấn Độ trú đông tại Sri Lanka. Trong các ngọn đồi ở trung tâm Sri Lanka, giống ciceliae là loài định cư. Nó nhìn chung là loài định cư nhưng khu vực cao hơn và trong các khu vực khô cằn thì nó là loài di cư cục bộ. Nó được tìm thấy ở độ cao thấp hơn (chủ yếu dưới 1000m) của dãy Himalaya, nhưng tại các khu vực cao hơn, chèo chẹo lớn có xu hướng phổ biến hơn. Là loài sống trên cây và hiếm khi xuống mặt đất. Môi trường sống của nó bao gồm đất vườn, những lùm cây, cây rụng lá và rừng bán thường xanh. Giống như các loài khác trong họ, chúng là loài đẻ nhờ tổ loài chim họa mi, chủ yếu trong chi Turdoides và một số ghi nhận đẻ nhờ tổ của Garrulax.

Chú thích

Tham khảo

Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Chèo chẹo

• Internet Bird Collection

Bản mẫu:Sơ khai họ Cu cu

Как и все представители рода Cuculus, этот вид является гнездовым паразитом, предпочитая тимелий, в основном, в рода Turdoides (возможно, это её основной хозяин^[3]), а также по некоторым сообщениям они подкладывают яйца в гнёзда на кустарниц рода Garrulax^[11].

Она размножается с марта по июнь, совпадая по срокам с некоторыми тимелиями из рода Turdoides. В каждое найденное гнездо она откладывает только одно голубое, как и у хозяина, яйцо. Птенец обычно выкидывает яйца хозяина и после чего приёмные родители выкармливают его до приобретения им самостоятельности, то есть почти месяц^[5]. По наблюдениям Томаса Джердона кукушонку не всегда удается выкинуть яйца или птенцов хозяина, и иногда молодых кукушек можно увидеть вместе со слётками тимелий^[12]. При перемещениях вместе со стаей тимелий кукушонок издаёт скрежещущий позыв Ки-Ки, выпрашивая пищу, и приёмные родители в составе группы продолжают его кормить^[4]. Преобладающие виды хозяев в Индии Turdoides striatus и Turdoides affinis^[13]. Этот вид также паразитирует на большой дроздовой тимелии Turdoides malcolmi^[7][14]. В Шри-Ланке, её хозяин Turdoides striatus^[15].

Паразитические гельминты из рода Oxyspirura иногда поражают глазницы этого вида^[16].

В культуре

Крик этой птицы на английском языке довольно точно передается как brain-fever^[17]. Другие интерпретации крика этой птицы включают peea kahan на хинди («где моя любовь») или chokh gelo (на бенгальском языке, «мои глаза ушли») и paos ala (маратхи, «дожди идут»).

Крик «Pee kahan» или «Papeeha» более точно предаёт ​​пронзительный крик «пи-пииах» большой ястребиной кукушки (Hierococcyx sparverioides), которая замещает индийскую ястребиную кукушку в лесах на склонах Гималаев и их предгорий^[5].

На ассамском языке в Северо-Восточной Индии эта кукушка называется Keteki, и её крик транслитерируется как «Moi Keteki», что переводится как «меня зовут Кэтеки».

Крик индийской ястребиной кукушки может быть слышен в течение всего дня, начиная с раннего утра ещё до рассвета и часто во время лунных ночей^[7]. Роман индийского писателя Аллана Сили назван в честь этой птицы^[18].