Los viperinos, víbores o áspides (Viperinae) son una subfamilia de culiebres, que xunto colos crótalos (subfamilia Crotalinae), formen la familia de los vipéridos (Viperidae).
Son famoses pol so venenu, probablemente'l más potente ente los animales presentes n'Europa. Mientres les guerres púniques llanzavenles a los buques enemigos nel cursu de les batalles navales.
Son bien venenoses y caracterícense por tener un par de caniles llargos y buecos na parte delantera del quexal cimeru. Estos caniles se retraen contra'l cielu la boca cuando la boca ta cerrada y cuando ésta ábrese, pónense rápido en posición d'atacar a la presa, pa inyectar un venenu mortal qu'ataca la sangre y los texíos.
La cabeza triangular y ancho de les víbores ta cubierta d'escames y los güeyos tienen la neñina vertical. La mayoría de les víbores allumen a les sos críes nel interior del cuerpu, esto ye, son ovovivíparas.
Les víbores viven en casi tol mundu pol so gran facilidá d'adaptación al mediu, sacante América, Australia, Madagascar y otres islles, y la mayoría d'elles son naturales d'África.
Reconócense los siguientes:[1]
Ente les 99 especies reconocíes atópense ciertes víbores europees y áspides, la víbora de Gabón y la gariba. Les especies que viven n'España son la víbora áspid, la víbora hocicuda y la víbora de Seoane. La víbora áspid ye la más venenosa de les que viven n'España. L'usu de sueru antiofídico n'España y Portugal nun ye recomendable salvu en casos realmente necesarios y siempres so considerancia médica y nun hospital.[2]
Los viperinos, víbores o áspides (Viperinae) son una subfamilia de culiebres, que xunto colos crótalos (subfamilia Crotalinae), formen la familia de los vipéridos (Viperidae).
Son famoses pol so venenu, probablemente'l más potente ente los animales presentes n'Europa. Mientres les guerres púniques llanzavenles a los buques enemigos nel cursu de les batalles navales.
