Апенинската кафеава мечка (Ursus arctos marsicanus) наречена и Марсиканска мечка, е под-вид на кафеавата мечка, кој живее само во еден регион - Националниот парк Абруѕи (Италија). Популацијата се проценува на околу 30 единки, со можност да има уште неколку (одприлика 5) во Трентино[1].
Во минатото ги населувала италијанските шуми и планини, но со зголемување на активностите на човекот, овие територии се повеќе се стеснувале, што довело скоро до истребување на почетокот на средниот век. Денес се загрозен вид, и се заштитени во Абруѕи, но и во останатите национални паркови.
Во просек мажјаците тежат од 95 до 130 килограми и исправени на задните нозе достигнуваат висина од 1,8 - 1,9 метри. Женките се помали од мажјаците (види полов диморфизам). Најчесто се хранат со бобинки, рибизли и други диви плодови, но понекогаш и со месо од елен, срна или дива коза.
Апенинската мечка не е многу агресивно животно, и е прилично плашливо. Преку ден се крие во дувлата поради што е речиси невозможно да се забележи.
Закана за малкуте преостанати единки претставува намалувањето на териториите на кои живеат поради економскиот развој на Абруѕо (вклучувајќи го и контроверзниот предлог за ски-центар), како и ловокрадството[2] и труењето[3].
Апенинската кафеава мечка (Ursus arctos marsicanus) наречена и Марсиканска мечка, е под-вид на кафеавата мечка, кој живее само во еден регион - Националниот парк Абруѕи (Италија). Популацијата се проценува на околу 30 единки, со можност да има уште неколку (одприлика 5) во Трентино.
Во минатото ги населувала италијанските шуми и планини, но со зголемување на активностите на човекот, овие територии се повеќе се стеснувале, што довело скоро до истребување на почетокот на средниот век. Денес се загрозен вид, и се заштитени во Абруѕи, но и во останатите национални паркови.
Во просек мажјаците тежат од 95 до 130 килограми и исправени на задните нозе достигнуваат висина од 1,8 - 1,9 метри. Женките се помали од мажјаците (види полов диморфизам). Најчесто се хранат со бобинки, рибизли и други диви плодови, но понекогаш и со месо од елен, срна или дива коза.
Апенинската мечка не е многу агресивно животно, и е прилично плашливо. Преку ден се крие во дувлата поради што е речиси невозможно да се забележи.
Закана за малкуте преостанати единки претставува намалувањето на териториите на кои живеат поради економскиот развој на Абруѕо (вклучувајќи го и контроверзниот предлог за ски-центар), како и ловокрадството и труењето.
