Nicolson & Saldanha (Fl.Hassan Dist. 143.1976) incidently have wrongly stated twice, once in the generic description and subsequently in the note that the calyx is persistent in the Asiatic material.
Silk cotton tree yields a brown astringent gum like substance known as Mocharas. Bark and gum is utilized in local medicines. Good fibre suitable for cordage is also obtained from the inner bark of the tree. Plants are used for making light packing boxes and in fisherman floats. In Punjab it is used for making water conduits, troughs and bridges, the timber is also utilized in match industry. Buds are used as vegetables. Cotton is used in stuffing pillows and cushions.
Bombax ceiba, Algodoneru coloráu ye un árbol de la familia de les malvacees, xéneru Bombax.
Esti árbol pudiera tener el so orixe na India, pero alcuéntrase plantáu llargamente por Malasia, Indonesia, sur de China, Ḥong Kong y Taiwán. Según los escritos chinos, el rei de Nanyue, Chiu To, regaló-y un árbol al Emperador de la dinastía Han nel sieglu II e.C.
El Bombax ceiba ye un árbol de clima tropical, que tien un tueru recto y espodao. Tienen fueyes caduques que les pierden pel iviernu. Flores coloraes con 5 pétalos, qu'apaecen na primavera, primero que salgan les fueyes. Cuando s'abrir los pulgos de los frutos tienen fibres paecíes al algodón. El so tueru tien escayos cola cuenta de defensa ante los ataques de los animales. Anque'l so tueru a la primer vista paez bonu como fonte de madera, sicasí la so madera ye demasiáu blanda pa esta finalidá.
El algodón nos pulgos usábase como un sustitutu del verdaderu algodón. Les sos flores son unu de los ingredientes que s'inclúin nel té chino de yerbes.
En Guangdong conozse esti árbol como: muk min (木綿, lit. madera d'algodón) o hung min (紅綿, lit. algodón colorao). Tamién se-y conoz como: Ying Hung Shue (英雄樹, lit. árbol héroe), pol so tueru rectu y espodáu.
La flor d'esti árbol ye la flor emblema de Cantón y de Kaohsiung.
Indicaciones: ye emético, astrinxente, demulcente. Úsase'l raigañu.[1]
Otros usos: Usáu poles sos fibra celulósicas, que la so cuévanu central enllenar d'aire lo que-y da al material gran flotabilidá (por casu pa rellenu de salvavides).[1]
Entandrophragma angolense describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 511. 1753.[2]
Salmalia malabarica (DC.) Schott & Endl [3]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Bombax ceiba, Algodoneru coloráu ye un árbol de la familia de les malvacees, xéneru Bombax.
El arbre del cotó (Bombax ceiba) és una espècie de planta com altres arbres del gènere Bombax. Estan inclosos dintre de la família de Malvaceae.
Aquest arbre pogués tenir el seu origen en l'Índia, però es troba plantat àmpliament per Malàsia, Indonèsia, sud de la Xina, Hong Kong i Taiwán. Segons els escrits xinesos, el rei de Nam Yuet, Chiu To, li va regalar un arbre a l'Emperador de la dinastia Han en el segle II aC.
El Bombax ceiba és un arbre de clima tropical, que posseeix un tronc recte i esvelt. Posseeixen fulles caduques que les perden en hivern. Flors vermelles amb 5 pètals, que apareixen en la primavera, abans que surtin les fulles. Quan s'obren les peles dels fruits posseeixen fibres semblants al cotó. El seu tronc té espines amb la finalitat de defensa davant els atacs dels animals. Encara que el seu tronc a primera vista sembla bé com font de fusta, no obstant això la seva fusta és massa tova per a aquesta finalitat.
El cotó en les peles s'usava com un substitut del veritable cotó. Les seves flors són un dels ingredients que s'inclouen en el te xinès d'herbes.
En Guangdong es coneix aquest arbre com: muk min (木綿, lit. fusta de cotó) o hung min (紅綿, lit. cotó vermell). També se li coneix com: Ying Hung Shue (英雄樹, lit. arbre heroi), pel seu tronc recte i esvelt.
La flor d'aquest arbre és la flor emblema de Guangzhou i de Kaohsiung.
El arbre del cotó (Bombax ceiba) és una espècie de planta com altres arbres del gènere Bombax. Estan inclosos dintre de la família de Malvaceae.
Der Asiatische Kapokbaum (Bombax ceiba L.; Synonyme: Bombax malabaricum DC., Bombax heptaphyllum CAV., Samalia malabarica SCHOTT et ENDL.), Indische bzw. Rote Seidenwollbaum, oder Semul ist ein Baum Südasiens. Er gehört zur Gattung Bombax, die bis zu mehreren Dutzend (sub-)tropische Baumarten umfasst und zur Unterfamilie der Wollbaumgewächse (Bombacoideae) gehört.[1]
Der Asiatische Kapokbaum ist ein schnellwüchsiger Tropenbaum, der bis zu 25 Meter hoch werden kann. Er kommt meist relativ verstreut als Solitär vor, größere Reinbestände sind eher selten. Der gerade Stamm ist in den ersten Jahren mit großen, pyramidenförmigen Dornen besetzt und später an der Basis häufig durch hohe Wurzelausläufer verbreitet. Die Äste gehen oft nahezu horizontal vom Stamm ab. Die anfänglich grünliche Rinde wandelt sich in späteren Jahren zu einer grauen Borke. Der Stamm bildet manchmal Brettwurzeln aus.
Die handförmigen, 10 bis 20 cm langen, gestielten Laubblätter haben jeweils zwei kleine Nebenblätter und fünf bis sieben elliptisch bis lanzettliche oder verkehrt-lanzettliche, meist ganzrandige und zugespitzte Fiederblättchen. Während der Trockenzeit werden die Blätter abgeworfen. Das Holz des Baumes ist gleichmäßig (in Splint und Kern) hell graubraun mit deutlich erkennbaren Jahresringen. Es ist mit einer mittleren Rohdichte von 0,30 bis 0,35 g/cm³ sehr leicht und insgesamt wenig dauerhaft.
Der Baum blüht jeweils im März/April. Die kurz gestielten Blüten, mit fünf Kronblättern, entspringen einzeln oder in kleinen Gruppen aus den Blattachseln an den Zweigspitzen und haben im Durchschnitt etwa einen Durchmesser von 10 cm. Sie sind meist von roter, seltener auch orangeroter Färbung. Jede Blüte weist drei bis fünf verwachsene und becherförmige, ledrige, außen meist kahle Kelchzähne auf. Die 2–3 cm lange Kelchröhre ist innen, dicht mit kurzen gelblichen und seidigen Haaren besetzt. Jede Blüte enthält zahlreiche bündelige Staubblätter mit gewundenen Antheren und einen oberständigen und feinhaarigen Fruchtknoten mit langem, vorstehendem Griffel und gelappter Narbe.
Der Baum bildet eine mit flaumigen, gräulichen Haaren besetzte und verholzende, 10–15 × 4,5–5 cm messende Kapselfrucht. Im Verlauf der Reifung springt die Fruchtkapsel im Laufe der Sommermonate auf und entlässt zahlreiche kleine, mit kapokartigen Haaren besetzte Samen. Die einzelnen, rundlichen und schwarz-bräunlichen Samen haben ein ungefähres Gewicht von 0,018 Gramm.[1]
Das natürliche Verbreitungsgebiet von Bombax ceiba umfasst weite Teile des indischen Subkontinents, Sri Lankas, Vietnams, Kambodschas, Malaysias und Indonesiens. Die südlichen Philippinen (Mindanao, Luzon, Mindoro) und die nördlichen, in den Tropen liegenden Ausläufer Australiens gehören ebenfalls zum ursprünglichen Verbreitungsgebiet. Im weiteren findet sich der Baum in Südchina in den Provinzen Yunnan, Sichuan, Guizhou, Guangxi, Jiangxi, und Fujian, im Westen von Hainan und im zentralen und südlichen Teil Guangdongs. Er ist auch auf der Insel Taiwan heimisch.[1]
Der Baum ist nicht winterhart und fehlt daher völlig in nördlichen Klimazonen, wie Europa. Die mittlere Jahrestemperatur in seinem natürlichen Verbreitungsgebiet liegt bei 20 bis 23 °C mit einem Temperaturminimum von −4 °C. Der durchschnittliche Jahresniederschlag liegt zwischen 540 und 1800 mm. Bombax ceiba benötigt sehr viel Licht, ist relativ resistent gegenüber Trockenperioden, verträgt aber keine regelhaften Überschwemmungen.[1]
Die Erstbeschreibung wird traditionell Carl von Linné zugeschrieben. Es gibt jedoch Inkonsistenzen in den Beschreibungen Linnés in seiner Species Plantarum 1753 und späteren Veröffentlichungen, die zu vielfachen späteren Diskussionen um die taxonomische Einordnung geführt haben.[2]
Bombax ceiba wird aufgrund seines dekorativen Blattwerks und der leuchtend roten Blüten gerne als Zierbaum in Parks oder Gärten oder an Wegrändern angepflanzt. Die Stadt Guangzhou (VR China) und der Landkreis Kinmen der Republik China (Taiwan) haben den Baum zu ihren offiziellen Symbolen erkoren. Das Baumholz ist wenig widerstandsfähig gegen Holzschädlinge, jedoch weich und leicht zu bearbeiten. Es wird zur Herstellung von Kisten, Schachteln, Streichhölzern und zur Papierherstellung verwendet. Die weichen Haare des Endocarps sind feuchtigkeitsabweisend und finden Verwendung als Füllmaterial für Kissen und Bettdecken.[1] Schon die Soldaten Alexanders des Großen sollen sie bei ihrem Indienfeldzug als Polstermaterial für ihre Sättel verwendet haben.[3] Die Blüten des Asiatischen Kapokbaums werden in der chinesischen Volksmedizin verwendet.[1] Getrocknete Blüten werden unter der Bezeichnung Dok ngio (thailändisch ดอกเงี้ยว) in der thailändischen Küche benutzt.
Die Fluggesellschaft China Southern Airlines verwendet eine stilisierte Blüte des Asiatischen Kapokbaums als Logo.
Der Asiatische Kapokbaum (Bombax ceiba L.; Synonyme: Bombax malabaricum DC., Bombax heptaphyllum CAV., Samalia malabarica SCHOTT et ENDL.), Indische bzw. Rote Seidenwollbaum, oder Semul ist ein Baum Südasiens. Er gehört zur Gattung Bombax, die bis zu mehreren Dutzend (sub-)tropische Baumarten umfasst und zur Unterfamilie der Wollbaumgewächse (Bombacoideae) gehört.
Bo̍k-mî-chhiū[2] (-hoe), ha̍k-miâ Bombax ceiba,[3] ia̍h ū hō ka-pòa (-po̍k), pan-chi (斑芝) téng hō-miâ.[4]
Bo̍k-mî-chhiū (-hoe), ha̍k-miâ Bombax ceiba, ia̍h ū hō ka-pòa (-po̍k), pan-chi (斑芝) téng hō-miâ.
Randhu alas (Bombax ceiba L.) iku wit-witan sing dianggep suci déning umat Hindhu. Tuwuhan iki duwé ukuran gedhé banget lan kerep ditandur ing cedhak yasan suci.
Nalika panemuan Candhi Pawon, wit iki diweruhi thukul ing reruntuhan yasan.[1]
Randhu alas (Bombax ceiba L.) iku wit-witan sing dianggep suci déning umat Hindhu. Tuwuhan iki duwé ukuran gedhé banget lan kerep ditandur ing cedhak yasan suci.
Nalika panemuan Candhi Pawon, wit iki diweruhi thukul ing reruntuhan yasan.
ਸਿੰਬਲ (Bombax ceiba), ਬੌਮਬੈਕਸ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਵਾਂਗ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਪਾਹ ਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਲਾਲ ਰੇਸ਼ਮ-ਕਪਾਹ ਜਾਂ ਲਾਲ ਕਪਾਹ ਦਾ ਦਰਖ਼ਤ ਜਾਂ ਮੋਟੇ ਜਿਹੇ ਤੌਰ ਤੇ ਰੇਸ਼ਮ-ਕਪਾਹ ਜਾਂ ਕਾਪੋਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੇਬਾ ਪੈਂਟਾਡਰਾ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਏਸ਼ੀਆਈ ਤਪਤਖੰਡੀ ਰੁੱਖ ਸਿੱਧਾ ਉੱਚਾ ਲੰਮਾ ਰੁੱਖ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਪੱਤੇ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਝੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਪੱਤੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜ ਪੱਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਲਾਲ ਫੁੱਲ ਖਿੜਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਟੀਂਡੇ ਜਿਹੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਪੱਕਦੇ ਹਨ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਪਾਹ ਵਰਗੀ ਸਫੈਦ ਰੂੰ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਤਣੇ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉ ਲਈ ਕੰਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਤਕੜੇ ਮੋਟੇ ਤਣੇ ਤੋਂ ਇਹ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਮਾਰਤੀ ਲੱਕੜ ਵਜੋਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਲੱਕੜ ਬਹੁਤ ਨਰਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।
ਸਿੰਬਲ ਦੇ ਫੁੱਲ (ਥਾਈ: งิ้ว) ਦੀਆਂ ਸੁੱਕਾਈਆਂ ਤੂਈਆਂ ਸ਼ਾਨ ਰਾਜ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੇ ਨਾਮ ਨਗਿਆ ਮਸਾਲੇਦਾਰ ਨੂਡਲ ਸੂਪ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਾਏਨ ਖਾਈ ਕਰੀ ਦੀਆਂ ਵੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੱਤ ਹਨ।
ਸਿੰਬਲ ਦਾ ਰੁੱਖ ਔਸਤ 20 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ਤਕ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਕਿ ਗਰਮ ਤਪਤ-ਖੰਡੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚ 60 ਮੀਟਰ ਤਕ ਲੰਮੇ ਪੁਰਾਣੇ ਦਰਖ਼ਤ ਵੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਤਣੇ ਅਤੇ ਟਾਹਣੀਆਂ ਨਾਲ ਕਈ ਸ਼ੰਕੂ ਨੁਮਾ ਕੰਡੇ ਉੱਗਦੇ ਹਨ; ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਜਦੋਂ ਇਹ ਰੁੱਖ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਇਹ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹ ਕੰਡੇ ਝੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਪੱਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਤੀਲੇ ਵਿੱਚ 6 ਪੱਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਬਿੰਦੂ (ਤੀਲੇ ਦੇ ਟਿਪ) ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਔਸਤਨ 7 ~ 10 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਚੌੜਾਈ, 13 ~ 15 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਲੰਬਾਈ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਤੇ ਦਾ ਲੰਬਾ ਲਚਕੀਲਾ ਤੀਲਾ 20 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਤੱਕ ਲੰਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਕੱਪ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਜਾਂ ਗੁੱਛੇਦਾਰ, ਸਹਾਇਕ ਜਾਂ ਸਬ-ਟਰਮੀਨਲ, ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਦੇ ਸਿਰੇ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਜਾਂ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਰੁੱਖ ਦੇ ਪੱਤੇ ਝੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਔਸਤਨ 7~11 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਚੌੜਾਈ, ਚੌੜਾਈ 14 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ, 12 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਤੱਕ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ, ਕੈਲੇਕਸ ਕੱਪ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ 3 ਪੱਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਵਿਆਸ ਵਿੱਚ ਔਸਤਨ 3 ~ 5 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ। ਸਟੇਮਿਨਲ ਟਿਊਬ 5 ਬੰਡਲਾਂ ਵਿਚ 60 ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੀ ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਟਿਗਮਾ ਹਲਕਾ ਲਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਲੰਬਾਈ 9 ਸੈਟੀਮੀਟਰ ਤੱਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅੰਡਕੋਸ਼ ਗੁਲਾਬੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਲੰਬਾਈ 1.5 ਤੋਂ 2 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ, ਅਤੇ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਦੀ ਚਮੜੀ 1 ਮਿਮੀ ਲੰਬੇ ਤੇ ਚਿੱਟੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਢਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੀਜ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਲੰਬੇ, ਅੰਡਾਕਾਰੀ। ਸਿਆਹ ਜਾਂ ਸਲੇਟੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚਿੱਟੀ ਕਪਾਹ ਵਿਚ ਪੈਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਫਲ, ਜੋ ਕਿ ਔਸਤਨ 13 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ, ਕੱਚੇ ਫਲ ਹਲਕੇ-ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਅਤੇ ਪੱਕੇ ਫਲ ਵਿੱਚ ਭੂਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਤਨੇ ਉਪਰਲੇ ਸਪਾਈਕਸ ਨੂੰ ਪੀਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਹਾਂਸਿਆਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਕਲੀਆਂ
ਫੁੱਲ
ਫੁੱਲ
ਕੱਚੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਬਿਲ੍ਹਕ
ਪੱਕੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਬਿਲ੍ਹਕ
ਬੀਜ
ਦੱਖਣੀ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਅਨ ਦੇਸ਼ਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿਅਤਨਾਮ, ਮਲਾਇਆ, ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ, ਦੱਖਣੀ ਚੀਨ ਅਤੇ ਤਾਈਵਾਨ ਆਦਿ) ਵਿੱਚ ਇਹ ਦਰੱਖ਼ਤ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਚੀਨ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਰਿਕਾਰਡ ਅਨੁਸਾਰ, ਨਾਮ ਯਿਊਤ (ਅੱਜ ਦੱਖਣੀ ਚੀਨ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਵਿਅਤਨਾਮ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ) ਦੇ ਰਾਜਾ ਜ਼ਾਓ ਤੁਓ, ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿਚ ਹਾਨ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਸਮਰਾਟ ਨੂੰ ਇਕ ਰੁੱਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਇਸ ਦਰੱਖ਼ਤ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸਿਮਲ (ਹਿੰਦੀ:सेमल
) ਜਾਂ ਸ਼ਿਮੁਲ (ਬੰਗਾਲੀ: শিমুল, Assamese:শিমলু) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਸੁੰਦਰ ਲਾਲ ਫੁੱਲ ਮਾਰਚ/ਅਪ੍ਰੈਲ ਵਿੱਚ ਖਿੜਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਪਾਰਕਾਂ ਅਤੇ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰੁੱਖ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਆਮ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਇਹ 60 ਮੀਟਰ ਦੇ ਪੂਰੇ ਆਕਾਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦਾ। ਸ਼ੁਰੂ ਮਈ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਰਖ਼ਤ ਦੇ ਕਪਾਹ ਦੇ ਫੰਬੇ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਤੈਰਦੇ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਰੁੱਖ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਦੋ ਮੌਕਿਆਂ ਤੇ ਖਾਸ ਵਿਗਸਦਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ: ਬਸੰਤ ਅਤੇ ਮੌਨਸੂਨ ਦੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੌਰਾਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਸਬ ਟ੍ਰਾਪੀਕਲ ਜਲਵਾਯੂ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਮੀਂਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਉੱਤਰ ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਸੰਘਣੀ ਆਬਾਦੀ ਵਿਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਸਿੰਬਲ (Bombax ceiba), ਬੌਮਬੈਕਸ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਵਾਂਗ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਪਾਹ ਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਲਾਲ ਰੇਸ਼ਮ-ਕਪਾਹ ਜਾਂ ਲਾਲ ਕਪਾਹ ਦਾ ਦਰਖ਼ਤ ਜਾਂ ਮੋਟੇ ਜਿਹੇ ਤੌਰ ਤੇ ਰੇਸ਼ਮ-ਕਪਾਹ ਜਾਂ ਕਾਪੋਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੇਬਾ ਪੈਂਟਾਡਰਾ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਏਸ਼ੀਆਈ ਤਪਤਖੰਡੀ ਰੁੱਖ ਸਿੱਧਾ ਉੱਚਾ ਲੰਮਾ ਰੁੱਖ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਪੱਤੇ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਝੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਪੱਤੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜ ਪੱਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਲਾਲ ਫੁੱਲ ਖਿੜਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਟੀਂਡੇ ਜਿਹੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਪੱਕਦੇ ਹਨ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਪਾਹ ਵਰਗੀ ਸਫੈਦ ਰੂੰ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਤਣੇ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉ ਲਈ ਕੰਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਤਕੜੇ ਮੋਟੇ ਤਣੇ ਤੋਂ ਇਹ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਮਾਰਤੀ ਲੱਕੜ ਵਜੋਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਲੱਕੜ ਬਹੁਤ ਨਰਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।
ਸਿੰਬਲ ਦੇ ਫੁੱਲ (ਥਾਈ: งิ้ว) ਦੀਆਂ ਸੁੱਕਾਈਆਂ ਤੂਈਆਂ ਸ਼ਾਨ ਰਾਜ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੇ ਨਾਮ ਨਗਿਆ ਮਸਾਲੇਦਾਰ ਨੂਡਲ ਸੂਪ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਾਏਨ ਖਾਈ ਕਰੀ ਦੀਆਂ ਵੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੱਤ ਹਨ।
கோங்கு அல்லது முள்ளிலவு என்பது ஓருவகை மரமாகும். இதன் இலைகள் கைபோல் பிரிந்த இலைகளையும், இலையுதிர் காலத்தில் தோன்றும் மிகவும் செந்நிற மலர்களையும் வெண்ணிற பஞ்சிற் பொதிந்த வழவழப்பான உருண்ட விதைகளையும் உடைய நெடிதோங்கி வளரும் மரம். மரமெங்கும் கூம்பு வடிவ முட்கள் வளர்ந்திருக்கும். தமிழகத்துக் காடுகளிலும் ஆற்றோரங்களிலும் தானே வளர்பவை. இதன் இலை, பூ, விதை, பட்டை, பிசின், பஞ்சு, வேர் ஆகியவை மருத்துவப் பயன் உள்ளவை. திருநன்னிலத்துப் பெருங்கோயில், திருமங்கலக்குடி, திருக்கோடி, திருக்கைச்சினம் முதலிய தலங்களில் கோங்கு தலமரமாக உள்ளது.[2][3]
கோங்கு அல்லது முள்ளிலவு என்பது ஓருவகை மரமாகும். இதன் இலைகள் கைபோல் பிரிந்த இலைகளையும், இலையுதிர் காலத்தில் தோன்றும் மிகவும் செந்நிற மலர்களையும் வெண்ணிற பஞ்சிற் பொதிந்த வழவழப்பான உருண்ட விதைகளையும் உடைய நெடிதோங்கி வளரும் மரம். மரமெங்கும் கூம்பு வடிவ முட்கள் வளர்ந்திருக்கும். தமிழகத்துக் காடுகளிலும் ஆற்றோரங்களிலும் தானே வளர்பவை. இதன் இலை, பூ, விதை, பட்டை, பிசின், பஞ்சு, வேர் ஆகியவை மருத்துவப் பயன் உள்ளவை. திருநன்னிலத்துப் பெருங்கோயில், திருமங்கலக்குடி, திருக்கோடி, திருக்கைச்சினம் முதலிய தலங்களில் கோங்கு தலமரமாக உள்ளது.
Gomoegmienz, lij heuh gominz、goleux, dwg cungj faex ndeu.
Bombax ceiba, like other trees of the genus Bombax, is commonly known as cotton tree. More specifically, it is sometimes known as Malabar silk-cotton tree; red silk-cotton; red cotton tree; or ambiguously as silk-cotton or kapok,[3] both of which may also refer to Ceiba pentandra.
This Asian tropical tree has a straight tall trunk and its leaves are deciduous in winter. Red flowers with 5 petals appear in the spring before the new foliage.[4] It produces a capsule which, when ripe, contains white fibres like cotton. Its trunk bears spikes to deter attacks by animals. Although its stout trunk suggests that it is useful for timber, its wood is too soft to be very useful.
Bombax ceiba grows to an average of 20 meters, with old trees up to 60 meters in wet tropical regions. The trunk and limb bear numerous conical spines particularly when young, but get eroded when older. The leaves are palmate with about 6 leaflets radiating from a central point (tip of petiole), an average of 7–10 centimetres (2+5⁄6–4 in) wide, 13–15 centimetres (5+1⁄6–5+5⁄6 in) in length. The leaf's long flexible petiole is up to 20 centimetres (8 in) long.
Cup-shaped flowers solitary or clustered, axillary or sub-terminal, fascicles at or near the ends of the branches, when the tree is bare of leaves, an average of 7–11 centimetres (2+5⁄6–4+1⁄3 in) wide, 14 centimetres (5+1⁄2 in) in width, petals up to 12 centimetres (4+2⁄3 in) in length, calyx is cup-shaped usually 3 lobed, an average of 3–5 centimetres (1+1⁄6–2 in) in diameter. Staminal tube is short, more than 60 in 5 bundles. The stigma is light red, up to 9 centimetres (3+1⁄2 in) in length, ovary is pink, 1.5–2 centimetres (2⁄3–5⁄6 in) in length, with the skin of the ovary covered in white silky hair at 1mm long. Seeds are numerous, long, ovoid, black or gray in colour and packed in white cotton.
The fruit, which reaches an average of 13 centimetres (5 in) in length, is light-green in color in immature fruits, brown in mature fruits.
_flower_bud_in_Kolkata_W_IMG_4134.jpg)
Flower bud
Mid-shot of flowers
-_fallen_flower_at_ground_in_Kolkata_W_IMG_4121.jpg)
Single (fallen) flower
.jpg)
Blooms
Young Bark
Mature bark
Seeds
Phyllotaxy
Fallen flowers in Hong Kong
Up close of flower on the branch
Opened cotton pods.
The trunk of Red Cotton Tree
The tree is widely planted in southeastern Asian countries and regions (such as in Myanmar, Thailand, Vietnam, Malaysia, Philippines, Indonesia, southern China and Taiwan, etc.) According to Chinese historical record, the king of Nam Yuet (located in the southern China and northern Vietnam nowadays), Zhao Tuo, gave a tree to the emperor of the Han dynasty in the 2nd century BC.
This tree is commonly known as Let-pan (Burmese language: လက်ပံ), semal (Hindi: सेमल), shimul (Bengali: শিমুল) or ximolu (Assamese: শিমলু) in India. It is widely planted in parks and on roadsides there because of its beautiful red flowers which bloom in March/April. This tree is quite common in New Delhi although it doesn't reach its full size of 60m there because of the semi arid climate. The cotton fibers of this tree can be seen floating in the wind around the time of early May. This tree shows two marked growth sprints in India: in spring and during the monsoon months. Perhaps due to subtropical climate and heavy rainfalls, it is found in dense populations throughout the Northeast India. In Myanmar, its flowers are let to be dry and cooked, which is one of the traditional foods of Myanmar.
This tree is also found in the eastern parts of Pakistan, especially in the eastern city of Lahore. The local Urdu and Punjabi names for the tree is sumbal, semal, sainbhal.
The 1889 book 'The Useful Native Plants of Australia records that the tree was at that time known as Bombax malabaricum, and its common names included 'Simool Tree;or 'Malabar Silk-cotton Tree of India' and that the calyx of the flower-bud is eaten as a vegetable in India."[5]
The white fluffy fibres are carded into thread and woven into textiles in Nepal and India. In North India, the fibers are also used in pillows. In Thailand, the dry cores of the Bombax ceiba flower (Thai: งิ้ว)[6] are an essential ingredient of the nam ngiao spicy noodle soup of the cuisine of Shan State and Northern Thailand,[7] as well as the kaeng khae curry.[8] Its flower buds known as "Marathi Moggu" are also used in regional cuisine of Southern India as a spice as well as in herbal medicine.
Bombax ceiba is literally known as “cotton-tree flowers” in Cantonese. It plays a vital role in Southern Chinese, especially Guangzhou Cantonese culture. It is the official flower of Guangzhou, the capital of Guangdong Province in southern China. With some trees flowering from late February to early May. Fruiting can start as early as March. At the peak of its flowering season, elderly people may often be seen gathering the fallen flowers from the ground to dry, which they later use to prepare tea or soup. The flowers are very attractive to local wildlife, with many birds like the Japanese white-eye, a type of fruit eating bird, which often draws a hole in an unopened Bombax ceiba flower bud. Honey bees, and bumble bees also attracted to the flowers to collect pollen and nectar. Because the flowers attract many insects, crab spiders can be occasionally found on a fully opened flower, hunting bees.
The flower was also used as the trademark of the Guangzhou-based China Southern Airlines[9]
.jpg)
The tailfin of a China Southern Airlines Boeing 787 features a bombax ceiba flower
The logo Guangzhou-Yiqi Bus (in the front) is also inspired by bombax ceiba
Up-close view of a typical, undisturbed bark in Hong Kong.
Bombax ceiba, like other trees of the genus Bombax, is commonly known as cotton tree. More specifically, it is sometimes known as Malabar silk-cotton tree; red silk-cotton; red cotton tree; or ambiguously as silk-cotton or kapok, both of which may also refer to Ceiba pentandra.
This Asian tropical tree has a straight tall trunk and its leaves are deciduous in winter. Red flowers with 5 petals appear in the spring before the new foliage. It produces a capsule which, when ripe, contains white fibres like cotton. Its trunk bears spikes to deter attacks by animals. Although its stout trunk suggests that it is useful for timber, its wood is too soft to be very useful.
La hinda bombako (latine Bombax ceiba), kiel aliaj arboj de la genro bombako, estas populare konata kiel "koton-arbo". En Barato tiu arbospecio nomiĝas "semal" (hindie सेमल).
En Honkongo oni parolas pri la "heroo-arbo", ĉar ĝi floras kiam la studantoj prepariĝas por siaj ekzamenoj. ( Vi estu la heroo. )
La hinda bomkako estas indiĝena en suda Hindujo kaj Srilanko. En Dera Ismail Khan ( Pakistano ) estas multaj nature kreskantaj hindaj bombakoj.
Tiu orientalisa arbo havas rektan altan trunkon kaj siaj folioj estas vintre deciduaj. Ruĝaj floroj kun kvin petaloj printempe aperas antaŭ la nova foliaro. La floro produktas kapsulon kiu, kiam matura, enhavas blankajn fibrojn similajn al kotono. La trunko prezentas elstaraĵojn por repuŝi bestaj atakoj. Kvankam la fortika trunko sugestas ke ĝi estus utila por konstrulignoproduktado, sia ligno estas tro malmola por esti tre utila.
La arbo estas vaste plantita en Malajzio, Indonezio, suda Ĉinujo, Hongkongo kaj Tajvano. Laŭ ĉina historia registraĵo, reĝo de Nam Juet, Ĉiu To, donis arbon al la imperiestro de Han-dinastio en la dua jarcento a.K..
Oni uzas ĝin en parkoj kaj sur vojflankoj pro siaj belaj ruĝaj floroj kiuj floras en marto-aprilo. Tiu arbo estas tre ordinara en Nov-Delhio kvankam ĝi ne atingas ĝian plenan altecon de 60 m tie pro la duonarida klimato. La kotonfibroj de tiu arbo povas esti vidataj ŝvebante en la vento ĉirkaŭ la tempo de frua majo.
En Hindujo tiu arbo prezentas du kreskad-pintojn dum la musonmonatoj. Dum florado multege da mielabeloj estas atraktitaj per la ruĝa koloro de la grand-kalika floro.
Grandbeka korvo nutriĝinta sur hinda bombako en Nacia Parko Keoladeo, Bharatpur, Barato.
Juna arbo en Kolkato, Okcidenta Bengalujo.
Trunko de maljuna arbo en Kolkato, Okcidenta Bengalujo.
Defaliginta floro en Kolkato, Okcidenta Bengalujo.
Floro kaj burĝonoj, Hongkongo.
Vejnaro de folio, Hongkongo.
Foliaro kaj fruktoj, Hongkongo.
La hinda bombako (latine Bombax ceiba), kiel aliaj arboj de la genro bombako, estas populare konata kiel "koton-arbo". En Barato tiu arbospecio nomiĝas "semal" (hindie सेमल).
En Honkongo oni parolas pri la "heroo-arbo", ĉar ĝi floras kiam la studantoj prepariĝas por siaj ekzamenoj. ( Vi estu la heroo. )
La hinda bomkako estas indiĝena en suda Hindujo kaj Srilanko. En Dera Ismail Khan ( Pakistano ) estas multaj nature kreskantaj hindaj bombakoj.
Bombax ceiba, la ceiba común[1] o algodonero rojo, es un árbol de la familia de las malváceas, género Bombax.
Este árbol pudiera tener su origen en la India, se lo nombra en los Himnos del Rig Veda, X 85 911 (1000 AC) "Himno del matrimonio" cómo el árbol, también llamado "Shalmali", del que se saca la madera para el carro que lleva a la novia. Actualmente se encuentra plantado ampliamente por Malasia, Indonesia, sur de China, Hong Kong y Taiwán. Según los escritos chinos, el rey de Nanyue, Chiu To, le regaló un árbol al Emperador de la dinastía Han en el siglo II a. C.
Bombax ceiba es un árbol de clima tropical, que posee un tronco recto y esbelto. Poseen hojas caducas que las pierden en invierno. Flores rojas con 5 pétalos, que aparecen en la primavera, antes de que salgan las hojas. Cuando se abren las cáscaras de los frutos poseen fibras parecidas al algodón. Su tronco tiene espinas con la finalidad de defensa ante los ataques de los animales. Aunque su tronco a primera vista parece bueno como fuente de madera, sin embargo su madera es demasiado blanda para esta finalidad.
El algodón en las cáscaras se usaba como un sustituto del verdadero algodón. Sus flores son uno de los ingredientes que se incluyen en el té chino de hierbas.
En Guangdong se conoce este árbol como: muk min (木綿, lit. madera de algodón) o hung min (紅綿, lit. algodón rojo). También se le conoce como: Ying Hung Shue (英雄樹, lit. árbol héroe), por su tronco recto y esbelto.
La flor de este árbol es la flor emblema de Cantón y de Kaohsiung. La aerolínea China Southern Airlines la usa en su logotipo.
Indicaciones: es emético, astringente, demulcente. Se usa la raíz.[2]
Otros usos: Usado por sus fibras celulósicas, cuya cavidad central se llena de aire lo que le da al material gran flotabilidad (por ejemplo para relleno de salvavidas).[2]
Entandrophragma angolense fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 511. 1753.[3]
Datos: Q13399160
Multimedia:
Especies: Bombax ceiba
Bombax ceiba, la ceiba común o algodonero rojo, es un árbol de la familia de las malváceas, género Bombax.
Bombax ceiba, l'un des fromagers, encore appelé Fromager rouge ou Kapokier rouge, est une espèce de grand arbre tropical de la famille des Bombacaceae selon la classification classique, ou de celle des Malvaceae selon la classification phylogénétique.
Cette espèce est originaire d'Asie tropicale et d'Océanie. Elle peut être cultivée dans les jardins méditerranéens. L'arbre mesure jusqu'à 25 à 30 m de haut. Il fleurit lorsqu'il n'a plus de feuilles, de février à mars. Ses feuilles sont vert clair et palmées, à 5 ou 7 folioles, tandis que ses fleurs charnues sont à pétales rouge-orangé. Le tronc porte à la base des épines caractéristiques, de forme conique. Son bois est léger, similaire au balsa et il est utilisé pour faire des allumettes. Les fibres cotonneuses enrobant la graine peuvent servir à la production de kapok, comme chez beaucoup d'arbres de la famille des Bombacaceae.
Cette plante est utilisée pour son pouvoir anti-angiogénique dans la médecine traditionnelle viêt[1].
Détail du tronc
Bombax ceiba, l'un des fromagers, encore appelé Fromager rouge ou Kapokier rouge, est une espèce de grand arbre tropical de la famille des Bombacaceae selon la classification classique, ou de celle des Malvaceae selon la classification phylogénétique.
Cette espèce est originaire d'Asie tropicale et d'Océanie. Elle peut être cultivée dans les jardins méditerranéens. L'arbre mesure jusqu'à 25 à 30 m de haut. Il fleurit lorsqu'il n'a plus de feuilles, de février à mars. Ses feuilles sont vert clair et palmées, à 5 ou 7 folioles, tandis que ses fleurs charnues sont à pétales rouge-orangé. Le tronc porte à la base des épines caractéristiques, de forme conique. Son bois est léger, similaire au balsa et il est utilisé pour faire des allumettes. Les fibres cotonneuses enrobant la graine peuvent servir à la production de kapok, comme chez beaucoup d'arbres de la famille des Bombacaceae.
Cette plante est utilisée pour son pouvoir anti-angiogénique dans la médecine traditionnelle viêt.
Randu alas (Bombax ceiba L.) adalah pohon yang dianggap suci oleh umat Hindu. Tumbuhan ini dapat berukuran sangat besar dan sering ditanam di dekat bangunan suci.
Pada saat penemuan Candi Pawon, pohon ini diketahui tumbuh di reruntuhan bangunan.[1]
Randu alas (Bombax ceiba L.) adalah pohon yang dianggap suci oleh umat Hindu. Tumbuhan ini dapat berukuran sangat besar dan sering ditanam di dekat bangunan suci.
Pada saat penemuan Candi Pawon, pohon ini diketahui tumbuh di reruntuhan bangunan.
De Indische kapokboom (Bombax ceiba) is een plant uit de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). Het is een tot 40 m hoge boom met dikke takken die in tuinen vaak struikvormig wordt gehouden. Grote exemplaren hebben vaak een gezwollen stam en dikke plankwortels. De stam is bezet met dikke stekels. De bladeren vallen in droge tijden uit. Ze zijn langgesteeld, handvormig gedeeld met vijf tot zeven deelblaadjes. Het middelste deelblaadje is het grootst en tot 30 cm lang.
De helderrode bloemen verschijnen vaak al voordat het blad uitloopt. Ze zijn alleenstaand of staan met enkele bijeen. Ze zijn 7-15 cm groot en hebben een bekervormige kelk, vijf kroonbladeren en vele meeldraden. De vruchten zijn langwerpige doosvruchten die vijfkleppig opensplijten. Daarbij komt een witte, katoenachtige massa (kapok) tevoorschijn waarin tot 8 mm grote zaden ingebed liggen.
De Indische kapokboom levert bijna de helft van alle kapok in de wereld. De kapokboom (Ceiba pentandra) heeft een betere kwaliteit, maar heeft een lagere opbrengst. Het hout van de plant wordt ook gebruikt. De meeldraden worden in Thaise gerechten verwerkt om deze rood te kleuren. De wortels werken urineafdrijvend en de hars is bloedstelpend.
De Indische kapokboom komt van nature voor in het zuiden van India en op Sri Lanka. De soort wordt wereldwijd in tropische gebieden gekweekt.
De Indische kapokboom (Bombax ceiba) is een plant uit de kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). Het is een tot 40 m hoge boom met dikke takken die in tuinen vaak struikvormig wordt gehouden. Grote exemplaren hebben vaak een gezwollen stam en dikke plankwortels. De stam is bezet met dikke stekels. De bladeren vallen in droge tijden uit. Ze zijn langgesteeld, handvormig gedeeld met vijf tot zeven deelblaadjes. Het middelste deelblaadje is het grootst en tot 30 cm lang.
De helderrode bloemen verschijnen vaak al voordat het blad uitloopt. Ze zijn alleenstaand of staan met enkele bijeen. Ze zijn 7-15 cm groot en hebben een bekervormige kelk, vijf kroonbladeren en vele meeldraden. De vruchten zijn langwerpige doosvruchten die vijfkleppig opensplijten. Daarbij komt een witte, katoenachtige massa (kapok) tevoorschijn waarin tot 8 mm grote zaden ingebed liggen.
De Indische kapokboom levert bijna de helft van alle kapok in de wereld. De kapokboom (Ceiba pentandra) heeft een betere kwaliteit, maar heeft een lagere opbrengst. Het hout van de plant wordt ook gebruikt. De meeldraden worden in Thaise gerechten verwerkt om deze rood te kleuren. De wortels werken urineafdrijvend en de hars is bloedstelpend.
De Indische kapokboom komt van nature voor in het zuiden van India en op Sri Lanka. De soort wordt wereldwijd in tropische gebieden gekweekt.
Multimedia w Wikimedia Commons Wełniak azjatycki (Bombax ceiba) – drzewo z rodziny wełniakowatych, pochodzące z południowych Indii i Cejlonu.
Dla okresu obchodów holi, miesiąc wcześniej do centrum wioski indyjskiej przesadza się jedno takie drzewko. Zostaje przystrojone w atrybuty bogini Holi Mata i jej brata, oraz obłożone wysuszonym nawozem krowim, sianem i kawałkami drewna. Wieczorem w dniu święta stos się podpala (bogini dokonać miała ceremonii samospalenia sati), obserwując w jakim kierunku drzewo się przewróci. Wtedy płomienie są gaszone i drzewo przesadza się w pierwotne jego miejsce[8].
Wełniak azjatycki (Bombax ceiba) – drzewo z rodziny wełniakowatych, pochodzące z południowych Indii i Cejlonu.
A paineira-vermelha-da-índia (B. ceiba L.) é uma árvores da família Malvaceae.
Sinonímia botânica: (homotípico) B. malabaricum DC. Gossampinus malabaricus (DC.) Merr., Salmalia malabarica(DC.) Schott & Endl.
A paineira-vermelha-da-índia (B. ceiba L.) é uma árvores da família Malvaceae.
Sinonímia botânica: (homotípico) B. malabaricum DC. Gossampinus malabaricus (DC.) Merr., Salmalia malabarica(DC.) Schott & Endl.
Bombax ceiba[1] är en malvaväxtart som beskrevs av Carl von Linné. Bombax ceiba ingår i släktet Bombax och familjen malvaväxter.[2][3] En underart finns: B. c. leiocarpum.[2]
Wikimedia Commons har media som rör Bombax ceiba.
Wikispecies har information om Bombax ceiba.
Denna artikel om malvaväxter saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Bombax ceiba är en malvaväxtart som beskrevs av Carl von Linné. Bombax ceiba ingår i släktet Bombax och familjen malvaväxter. En underart finns: B. c. leiocarpum.
Cây gạo (danh pháp hai phần: Bombax ceiba), tương tự như các loài cây khác trong chi Bombax, còn có tên gọi khác là mộc miên, hồng miên và người Tây Nguyên gọi là cây pơ-lang. Trong một số hệ thống phân loại cũ, người ta đưa nó vào họ Gạo (Bombacaceae).
Đây là loài cây ở vùng nhiệt đới với thân cây cao và thẳng với lá rụng vào mùa đông. Các hoa đỏ với 5 cánh hoa mọc vào mùa xuân (tháng 3 hoặc tháng 4) trước khi cây ra lá non. Quả nhỏ chứa các sợi tương tự như sợi bông. Thân cây có các gai để ngăn cản sự tấn công của động vật. Mặc dù bề ngoài thì thân cây có vẻ tốt cho mục đích khai thác gỗ, nhưng gỗ của nó quá mềm để có thể sử dụng vào những việc như vậy.
Loài cây này có lẽ có nguồn gốc ở Ấn Độ nhưng hiện nay nó được trồng rộng rãi ở các bang của Malaysia, Indonesia, miền nam Trung Quốc, Hồng Kông, Đài Loan và Việt Nam. Theo ghi chép trong lịch sử Trung Quốc thì vua Nam Việt là Triệu Đà (趙佗) đã tặng một cây cho vua của nhà Hán vào thế kỷ 2 TCN.
Các sợi bông của nó cũng được dùng như là vật thay thế cho sợi bông của cây bông. Hoa của nó được dùng trong một số loại trà thuốc của người Trung Quốc.
Tại Quảng Đông (Trung Quốc), cây này gọi là 木綿 - mộc miên (cây bông thân gỗ), hay 紅綿 - hồng miên (bông đỏ). Nó còn được gọi là 英雄樹 - anh hùng thụ (cây anh hùng) do có thân cao và thẳng.
Hoa của loài cây này là hoa biểu trưng cho Quảng Châu, Cao Hùng (Đài Loan), Nam Định (Việt Nam).
Trong tiếng Việt có thành ngữ liên quan đến cây gạo: "Thần cây đa, ma cây gạo, cú cáo cây đề" nhắc đến phép siêu nhiên gắn bó với ba loại cây này trong tâm thức văn hóa Việt.
Nụ
Hoa
Nở hoa
Trái cây chưa trưởng thành
Vỏ cây non
Vỏ cây trưởng thành
Thân cây có gai phía trên
Hạt
Cây gạo (danh pháp hai phần: Bombax ceiba), tương tự như các loài cây khác trong chi Bombax, còn có tên gọi khác là mộc miên, hồng miên và người Tây Nguyên gọi là cây pơ-lang. Trong một số hệ thống phân loại cũ, người ta đưa nó vào họ Gạo (Bombacaceae).
Đây là loài cây ở vùng nhiệt đới với thân cây cao và thẳng với lá rụng vào mùa đông. Các hoa đỏ với 5 cánh hoa mọc vào mùa xuân (tháng 3 hoặc tháng 4) trước khi cây ra lá non. Quả nhỏ chứa các sợi tương tự như sợi bông. Thân cây có các gai để ngăn cản sự tấn công của động vật. Mặc dù bề ngoài thì thân cây có vẻ tốt cho mục đích khai thác gỗ, nhưng gỗ của nó quá mềm để có thể sử dụng vào những việc như vậy.
Loài cây này có lẽ có nguồn gốc ở Ấn Độ nhưng hiện nay nó được trồng rộng rãi ở các bang của Malaysia, Indonesia, miền nam Trung Quốc, Hồng Kông, Đài Loan và Việt Nam. Theo ghi chép trong lịch sử Trung Quốc thì vua Nam Việt là Triệu Đà (趙佗) đã tặng một cây cho vua của nhà Hán vào thế kỷ 2 TCN.
Các sợi bông của nó cũng được dùng như là vật thay thế cho sợi bông của cây bông. Hoa của nó được dùng trong một số loại trà thuốc của người Trung Quốc.
Tại Quảng Đông (Trung Quốc), cây này gọi là 木綿 - mộc miên (cây bông thân gỗ), hay 紅綿 - hồng miên (bông đỏ). Nó còn được gọi là 英雄樹 - anh hùng thụ (cây anh hùng) do có thân cao và thẳng.
Hoa của loài cây này là hoa biểu trưng cho Quảng Châu, Cao Hùng (Đài Loan), Nam Định (Việt Nam).
木棉（学名：Bombax ceiba），又名攀枝花、紅棉樹、加薄棉、英雄樹、吉貝、斑枝及瓊枝，是一種在熱帶及亞熱帶地區生長的落叶大乔木，高約10—25公尺。
樹幹基部密生瘤刺，以防止動物侵入。枝輪生，葉互生。木棉的樹幹粗大，但木質太軟，所以用途不大。
木棉的原產地印度、馬來群島和菲律賓群島。它隨著移民被廣泛種植於華南、香港、台灣、中印半島及馬來群島。根據中國的古籍記載，南越王趙佗曾在公元前2世紀向漢室天朝獻上木棉樹一株。
烽火源自於南越国國王趙佗，他以滿樹紅花似烽光而得名；「古貝」源自於梵語「Karpassa」的音譯；「吉貝」相信源自於南洋土語「Ceiba」的音譯，此名稱原指爪哇木棉「Ceiba Pentandra」因形狀相似故而混淆；瓊枝之名則指木棉於海南（瓊）島生長的樹木因而得名。
於森林中木棉樹的頂頭往往超越其他樹木，故被稱之為英雄樹。
每年2—4月份先开花，后长叶。花朵大型，花冠五瓣，倒卵形狀，兩面都有星狀毛，橙黄或橙红色。花萼黑褐色，革质。木棉花可入藥，把新鮮掉下來的木棉花曬乾，為涼茶五花茶的主要材料之一。花后结椭圆形蒴果，約莫在5月時，果實會裂開，内裡的卵圆形种子連同由果皮內壁細胞延伸而成的白色棉絮會隨風四散。棉絮可用以代替棉花來作棉襖的填充料或織成吉布。種子含20至25%油份，可榨油製成肥皂及機械油；而榨油後的棉餅可作為肥料或家畜飼料。
木棉樹樹幹直立有明顯瘤刺；側枝輪生作水平方向開展；掌狀複葉，葉柄很長。木棉外觀多變化：春天時，一樹橙紅；夏天綠葉成蔭；秋天枝葉蕭瑟；冬天禿枝寒樹，四季展現不同的風情。
木棉花
棉絮與種子
生命力頑強的木棉籽
收集后曬乾中的木棉花
广州市流花路的木棉树（2018年3月11日）
广州市芦荻街的木棉树（2018年4月5日）
木棉樹是中國大陸廣州市、潮州市、攀枝花市、崇左市及台灣高雄市的市花。由於它的樹身高大粗壯，在華南有把它與英雄相比，又名英雄樹。香港的已故流行樂壇泰斗羅文就有一曲《紅棉》，以木棉樹來比喻華人的傲骨。此外，亦為金門縣的縣樹。
另外，香港島的金鐘亦有一條紅棉路，位於香港公園的紅棉路婚姻註冊處亦是香港人結婚的熱門地點。
歌曲《木棉道》是與木棉花相關一首民歌，由台灣歌手馬兆駿作曲，歌詞第一句為「紅紅的花開滿木棉道，長長的街好像在燃燒。」，則描述木棉花道開花的景象。
中国南方航空公司的标志由一朵抽象化的大红色木棉花衬托在宝石蓝色的飞机垂直尾翼图案上组成。[1] 木棉花從1982年開始一直是廣州市的市花。
_(485385322).jpg)
_flower_bud_in_Kolkata_W_IMG_4134.jpg)
-_fallen_flower_at_ground_in_Kolkata_W_IMG_4121.jpg)
.jpg){kind=spacer}
_flowers_in_Kolkata_W_IMG_4132.jpg)
_feeding_on_Semal_(Bombax_ceiba)_at_Bharatpur_I_IMG_5780.jpg)
-_Young_tree_in_Kolkata_W_IMG_9737.jpg)
_trunk_of_an_old_tree_in_Kolkata_W_IMG_4122.jpg)
-_fallen_flower_at_ground_in_Kolkata_W_IMG_4121.jpg)
-_Trunk_of_a_Young_tree_in_Kolkata_W_IMG_9725.jpg)
_flower_bud_in_Kolkata_W_IMG_4134.jpg)
-_fallen_flower_at_ground_in_Kolkata_W_IMG_4121.jpg)
.jpg){kind=spacer}
_(485385322).jpg)
_flowers_in_Kolkata_W_IMG_4116.jpg)
.jpg)
|url=为空 (帮助); 使用|accessdate=需要含有|url= (帮助)
