Lěćna horiwka (Adonis aestivalis) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).
Wopis
Lěćna horiwka naha rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 25 hač do 60 cm.
Sedźace łopjena su husto stejace, wjacekróć pjerite a njesu něhdźe 1 šěroke kónčki.
Kćenja
Kćěje wot junija hač awgusta (wot meje hač do julija). Nakónčne kćenja steja po jednym a docpěja šěrokosć wot 1 hač do 3 (3,5) cm. Pjeć nahich keluškowych łopješkow je přilěhawe, zelene. Pjeć hač wósom dołhojtych krónowych łopješkow je čerwjene abo blědožołte a často na spódku čorne.
Płody
Płodźiki husto steja. Njesu na kónčku zeleny, zrunany, krótki pysk a su na hornim boku troskate.
Stejnišćo
Rosće na žitnych rolach. Ma radšo hlinjane, wapnite pódy.
Rozšěrjenje
Rostlina je w srjedźnej a južnej Europje a w Aziji rozšěrjena.
Wužiwanje
Podobna družina
-
Płomjaca horiwka (Adonis flammea) ma stołpik, kotryž je na spódku mjechko kosmaty. Keluškowe łopješka su wonka kosmate. Płodźiki njesu na delnim boku jasny zubičk a wotboka kónčka křiwjeny pysk.
Nóžki
-
↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 151.
-
↑ W internetowym słowniku: Adonisröschen
Žórła
- GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, strona 108 (němsce)
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 200 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Eksterne wotkazy
