Wilgotnica ostrostożkowata (Hygrocybe acutoconica (Clem.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1893 r. Clements nadając mu nazwę Mycena cutoconica. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1951 r. Singer, przenosząc go do rodzaju Hygrocybe[1].
Synonimów naukowych jest ok. 50. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. (dla synonimu Hygrocybe persistens (Britzelm.) Singer), wcześniej Barbara Gumińska używała nazwy wilgotnica trwała[3]. Dawniej wyróżniane jako odrębne gatunki wilgotnica pomarańczowożółta zwana też wilgotnicą Konrada (Hygrocybe konradii) i wilgotnica kulistozarodnikowa (Hygrocybe subglobispora) to według Index Fungorum synonimy wilgotnicy ostrostożkowatej.
Średnicy od 1,5 do 5 cm, młody – ostro stożkowaty, później szeroko stożkowaty, przy brzegu może być płatkowato pofałdowany, u starszych owocników płasko rozpostarty i promieniście popękany, zawsze z wyraźnym garbkiem, w wilgotnych warunkach lepki, w czasie suszy promieniście włóknisty, żółtopomarańczowy, pomarańczowy, czerwonopomarańczowy, brzeg nieprążkowany[4].
Przy trzonie wolne do bardzo słabo przyrośniętych, o szerokości do 8 mm, w młodych owocnikach jasnożółte, potem łososiowopomarańczowe z żółtym ostrzem, u starych okazów bledną do koloru cytrynowożółtego[4].
Wysokości od 2 do 7 cm, średnicy od 3 do 8 mm, cylindryczny z zaokrągloną podstawą, pusty, niekiedy wzdłuż włókienkowaty, czerwonawy, zabarwiony tak samo jak kapelusz, w podstawie biały[4].
Barwy kapelusza, w trzonie jasnożółty. Smak i zapach niewyraźne[4].
Wysyp zarodników biały. Zarodniki eliptyczne, nieamyloidalne, gładkie o rozmiarach 9-12 x 5-7 μm. Podstawki przeważnie 4-zarodnikowe, o długości do około 55 μm. Cystyd brak[5].
Wilgotnica ostrostożkowata w Europie jest szeroko rozprzestrzeniona. Występuje także w niektórych rejonach Ameryki Północnej oraz w Japonii i na Półwyspie Koreańskim[6]. W Polsce jest rzadka. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Norwegii, Holandii[3].
W Polsce występuje w rejonach podgórskich i górskich. Rośnie na ziemi, na wilgotnych pastwiskach i łąkach[4].
Saprotrof[3], grzyb niejadalny[4].
Wśród żółtych wilgotnic w Polsce występują: wilgotnica cytrynowozielonawa (Hygrocybe citrinovirens), wilgotnica żółknąca (Hygrocybe chlorophana), wilgotnica czerniejąca (Hygrocybe conica), tzw. wilgotnica papuzia (Gliophorus psittacinus), Hygrocybe russocoriacea.
.jpg)
Wilgotnica ostrostożkowata (Hygrocybe acutoconica (Clem.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae).
.jpg)
