Hygrocybe acutoconica (Clem.) Singer 1951

Suippuvahakas (Hygrocybe persistens) on aluksi kartiomainen ja vanhemmiten laakea vahakaslaji. Vanhemmitenkin lakki voi olla koholla. Sienen lakki on tahmea ja oranssinpunainen tai kellanpunainen. Heltat ovat keltaiset tai kellanoranssit. Jalka on oranssinkeltainen. Sieni kasvaa laidunmailla kalkkialueilla. Se on Etelä- ja Keski-Suomessa melko yleinen.^[2]

Lähteet

Hygrocybe acutoconica (Clem.) Singer, Lilloa 22: 153 (1951).

L'Hygrocybe acutoconica è un fungo basidiomicete appartenente alla famiglia Hygrocybe più diffuso e con una notevole variabilità, grazie alla quale vanta un congruo numero di sinonimi.

Descrizione della specie

Cappello

Campanulato, conico, poi appianato con umbone centrale, con margine striato perché sottile.

Cuticola

liscia con clima asciutto, viscosa con clima umido, colore giallo paglierino, a volte arancione chiaro.

Lamelle

Fitte, adnate, intercalate da lamellule, colore giallo chiaro con filo biancastro.

Gambo

Cilindrico, più tozzo alla base, striato e fibroso, colore giallo paglierino ma più chiaro alla base, vischioso, lungo 3–7 cm e spesso 5–8 mm.

Carne

Gialla, inconsistente.

Odore e sapore insignificanti.

Microscopia

Spore

Ovoidali e lisce, 10,5-15 x 6,5-8,5 µm.

Basidi

Tetrasporici, a volte anche bi- o monosporici.

Habitat

Cresce dalla primavera fino all'autunno, su prati e pascoli umidi.

Commestibilità

Ignota, comunque senza valore per l'esiguità della carne.
Da considerare sospetto in quanto abbastanza simile ad H. crocea (velenoso).

Etimologia

• Genere: dal greco hugrós = umido e kúbe = testa, testa umida per la vischiosità del cappello.
• Specie: dal latino acutoconicus,a,um = con la forma acuta come un cono, per via della forma del cappello.

Sinonimi e binomi obsoleti

• Hygrocybe acutoconica var. aurantiolutescens (P.D. Orton) Migl. & Camboni, (2001)
• Hygrocybe acutoconica var. cuspidata (Peck) Arnolds, Persoonia 12(4): 475 (1985)
• Hygrocybe aurantiolutescens P.D. Orton, Notes R. bot. Gdn Edinb. 29(1): 103 (1969)
• Hygrocybe aurantiolutescens f. pseudoconica Bon, Docums Mycol. 6(no. 24): 42 (1976)
• Hygrocybe aurantiolutescens var. parapersistens Bon, Docums Mycol. 19(no. 75): 55 (1989)
• Hygrocybe aurantiolutescens var. subconica Bon, Docums Mycol. 19(no. 75): 55 (1989)
• Hygrocybe constans J.E. Lange, Dansk bot. Ark. 4(4): 23 (1923)
• Hygrocybe cuspidata (Peck) Hongo & Izawa, (1994)
• Hygrocybe langei Kühner, Le Botaniste 18: 174 (1927)
• Hygrocybe persistens (Britzelm.) Singer, Revue Mycol., Paris 5: 8 (1940)
• Hygrocybe persistens var. cuspidata (Peck) Arnolds, Persoonia 13(2): 143 (1986)
• Hygrocybe persistens var. langei (Kühner) Bon, Docums Mycol. 18(no. 69): 35 (1987)
• Hygrocybe persistens (Britzelm.) Singer, Revue Mycol., Paris 5: 8 (1940) var. persistens
• Hygrophorus acutoconicus (Clem.) A.H. Sm., North Amer. Species of Mycena: 472 (1947)
• Hygrophorus acutoconicus var. cuspidatus (Peck) Arnolds, Persoonia 8(1): 103 (1974)
• Hygrophorus aurantiolutescens (P.D. Orton) Dennis, Fungi of the Hebrides (Kew): 47 (1986)
• Hygrophorus conicus var. persistens Britzelm., Ber. naturhist. Ver. Augsburg 30: 200 (1890)
• Hygrophorus cuspidatus Peck, Bull. Torrey bot. Club 24: 141 (1897)
• Hygrophorus langei (Kühner) A. Pearson, Trans. Br. mycol. Soc. 35(2): 105 (1952)
• Hygrophorus persistens Britzelm., Bericht des Naturwissenschaftlichen Vereins für Schwaben und Neuburg 30: 30 (1890)
• Hygrophorus rickenii Maire, Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 46: 220 (1930)
• Mycena acutoconica Clem., Botanical Survey of Nebraska 2: 38 (1893)

Bibliografia

• (EN) Hygrocybe acutoconica, in Index Fungorum, CABI Bioscience.

Konrado guotenė (lot. Hygrocybe konradii) – guoteninių (Hygrophoraceae) šeimos, guotenių (Hygrophorus) genties grybų rūšis.

• Augimo vieta

Atviros, žolėtos vietos, pamiškės, parkai, pakelės.

• Augimo laikas

Vasara, ruduo.

• Pagrindiniai požymiai

Kepurėlė ir kotas oranžiškai geltoni, lakšteliai geltoni.

Vaisiakūniai vidutinio dydžio. Kepurėlė 3–7 cm skersmens, bukai kūgiška, paviršius lygus, glitus, oranžiškai geltonas, sena išblunka iki pilkai rusvos spalvos. Lakšteliai geltoni, pakraštėliai šviesesni, stori, reti, priaugtiniai. Kotas 6–7×0,5–1 cm, vienodo storio, gelsvai oranžinis, pamatinėje dalyje šviesesnės spalvos. Trama plona, geltona, koto trama balta, įpjauta nejuoduoja, be ypatingo kvapo ir skonio. Sporos 8–12 (15)×6–9 (11) μm.

Būdingi požymiai: sporos didelės, plačiai elipsiškos.

Auga pavieniui ar po kelis vaisiakūnius miškuose, pamiškėse – atvirose, žolėtose vietose. Mitybinė vertė nežinoma. Reta.

Literatūra

Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, LUTUTĖ, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, 98 psl.

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 8 centim, ëd color groson viv fiamà ëd ross, pì o meno lubrificà peui fibrilos-strià. Lamele groson ciàir, pòch lìbere. Gamba àuta fin a 10 cm e larga fin a 1,5 cm, pòch sëcca, strià an sël longh, dël midem color. Carn che a ven un pòch barossa.

Ambient

A chërs ant ij prà.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Hygrocybe acutoconica (F. Clements) Singer
• [= H. persistens (Britzelm.) Sing.; H. crocea ss. Bres.; H. langei Kühn.]
• syn. Hygrocybe aurantiolutescens P.D. Orton, Notes R.

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 6,5 cm, da giàun a giàun groson, fibrilos-setos, un pòch lubrificà. Lamele giàun-groson con fil giàun, un pòch lìbere. Gamba àuta fin a 8 cm e larga fin a 1,3 cm, sëcca, fibrilosa-strià, da groson a limon. Carn da ciàira a un pòch dël midem color.

Ambient

A chërs ant ij pra.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Hygrocybe konradii Haller

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.

Ambient

A chërs ant ij pra ëd montagna.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Hygrocybe subglobispora (P.D. Orton) Moser

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Hymenofor Hygrocybe persistens

Wilgotnica ostrostożkowata (Hygrocybe acutoconica (Clem.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1893 r. Clements nadając mu nazwę Mycena cutoconica. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1951 r. Singer, przenosząc go do rodzaju Hygrocybe^[1].

Synonimów naukowych jest ok. 50. Niektóre z nich^[2]:

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. (dla synonimu Hygrocybe persistens (Britzelm.) Singer), wcześniej Barbara Gumińska używała nazwy wilgotnica trwała^[3]. Dawniej wyróżniane jako odrębne gatunki wilgotnica pomarańczowożółta zwana też wilgotnicą Konrada (Hygrocybe konradii) i wilgotnica kulistozarodnikowa (Hygrocybe subglobispora) to według Index Fungorum synonimy wilgotnicy ostrostożkowatej.

Morfologia

Kapelusz

Średnicy od 1,5 do 5 cm, młody – ostro stożkowaty, później szeroko stożkowaty, przy brzegu może być płatkowato pofałdowany, u starszych owocników płasko rozpostarty i promieniście popękany, zawsze z wyraźnym garbkiem, w wilgotnych warunkach lepki, w czasie suszy promieniście włóknisty, żółtopomarańczowy, pomarańczowy, czerwonopomarańczowy, brzeg nieprążkowany^[4].

Blaszki

Przy trzonie wolne do bardzo słabo przyrośniętych, o szerokości do 8 mm, w młodych owocnikach jasnożółte, potem łososiowopomarańczowe z żółtym ostrzem, u starych okazów bledną do koloru cytrynowożółtego^[4].

Trzon

Wysokości od 2 do 7 cm, średnicy od 3 do 8 mm, cylindryczny z zaokrągloną podstawą, pusty, niekiedy wzdłuż włókienkowaty, czerwonawy, zabarwiony tak samo jak kapelusz, w podstawie biały^[4].

Miąższ

Barwy kapelusza, w trzonie jasnożółty. Smak i zapach niewyraźne^[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały. Zarodniki eliptyczne, nieamyloidalne, gładkie o rozmiarach 9-12 x 5-7 μm. Podstawki przeważnie 4-zarodnikowe, o długości do około 55 μm. Cystyd brak^[5].

Występowanie i siedlisko

Wilgotnica ostrostożkowata w Europie jest szeroko rozprzestrzeniona. Występuje także w niektórych rejonach Ameryki Północnej oraz w Japonii i na Półwyspie Koreańskim^[6]. W Polsce jest rzadka. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Norwegii, Holandii^[3].

W Polsce występuje w rejonach podgórskich i górskich. Rośnie na ziemi, na wilgotnych pastwiskach i łąkach^[4].

Znaczenie

Saprotrof^[3], grzyb niejadalny^[4].

Gatunki podobne

Wśród żółtych wilgotnic w Polsce występują: wilgotnica cytrynowozielonawa (Hygrocybe citrinovirens), wilgotnica żółknąca (Hygrocybe chlorophana), wilgotnica czerniejąca (Hygrocybe conica), tzw. wilgotnica papuzia (Gliophorus psittacinus), Hygrocybe russocoriacea.

Przypisy

Hygrocybe persistens je grzib. Hygrocybe persistens nŏleży do zorty Hygrocybe i familije Hygrophoraceae.^[1][2]

Podgatōnki

Gatōnek sie dzieli na take podgatōnki:^[1]

• konradii
• persistens

Przipisy