Phaeocollybia christinae, commonly known as Christina's rootshank, is a species of fungus in the family Cortinariaceae. Found in the woodlands of Europe and eastern North America, it typically grows in sandy soil near conifer trees, especially spruce. The fruit bodies are characterized by a brownish cap with a pointed umbo, and a long stem that extends deeply into the soil.
The species was originally described in 1838 by Swedish mycologist Elias Magnus Fries as Agaricus christinae;[2] Fries named it after his wife.[3] The species obtained the name by which it is known today when Roger Heim transferred it to Phaeocollybia in 1931.[4] The mushroom is commonly known as "Christina's rootshank".[3]
The cap is initially conical before expanding to become broadly conical with a pointed umbo; it reaches a diameter of 2–5 cm (0.8–2.0 in). The cap surface is smooth, and marked by a variable number of raised radial grooves extending from the center of the cap to the margin. Depending on the age of the fruit body and the levels of moisture in the environment, the cap may be sticky or moist. When hydrated, the cap color is orange-red to yellow-brown; the color fades to reddish yellow, gold-colored, or tawny when dry. The cap flesh is the same color as the cap surface. The gills are slightly adnexed and seceding, and crowded closely together. They are initially pallid before becoming fulvous to deep reddish-yellow, slightly spotted, and shining. The stem is 6–8 cm (2.4–3.1 in) long by 0.4–0.6 cm (0.16–0.24 in) thick, and roughly equal in width throughout its length. The stem surface is smooth, and the stem flesh has a cartilage-like consistency. The base of the stem is radicating, that is, it extends deep into the substrate. Its color is dark red, lightening to pale reddish-yellow near the top.[5] The mushrooms have an odor and taste comparable to radishes or almonds. The mushroom is inedible.[6]
The spore print is colored cinnamon to rusty brown.[7] The spores are broadly egg-shaped in face view, and somewhat elliptical in side view, with a flattened suprahilar area; they have dimensions of 7-10 by 4-5 μm. The basidia (spore-bearing cells) are four-spored and measure 18–22 by 3.5–5 μm. There are no clamp connections in the hyphae.[5]
Phaeocollybia jennyae is similar in appearance, but has a bitter taste.[5]
Fruit bodies of Phaeocollybia christinae grow scattered or in groups, deeply rooted in moss or leaf litter. Suspected to be mycorrhizal,[3] they usually appear under conifer trees, particularly spruce.[7] The fungus is found in Europe and eastern North America.[3]
Phaeocollybia christinae, commonly known as Christina's rootshank, is a species of fungus in the family Cortinariaceae. Found in the woodlands of Europe and eastern North America, it typically grows in sandy soil near conifer trees, especially spruce. The fruit bodies are characterized by a brownish cap with a pointed umbo, and a long stem that extends deeply into the soil.
Capel fin a 4 cm, con pupa a ponta, lubrificà, a marca l'ùmid, da groson a mon con temp sech. Lamele groson rusnent. Gamba àuta fin a 12 cm e larga fin a 0,6 cm, atenuà radicanta, dël midem color o pì ciàira, vinos an bass. Odor ëd rèis peui ëd màndole amère.
A chërs sota ij sapin.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A l'é nen comestìbil.
Capel fin a 4 cm, con pupa a ponta, lubrificà, a marca l'ùmid, da groson a mon con temp sech. Lamele groson rusnent. Gamba àuta fin a 12 cm e larga fin a 0,6 cm, atenuà radicanta, dël midem color o pì ciàira, vinos an bass. Odor ëd rèis peui ëd màndole amère.
AmbientA chërs sota ij sapin.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A l'é nen comestìbil.
Korzenianka marcepanowa (Phaeocollybia christinae (Fr.) R. Heim) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phaeocollybia, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten zdiagnozował w 1838 r. Elias Magnus Fries, nadając mu nazwę Agaricus christinae. Drugi człon nazwy utworzył od imienia swojej żony. Do rodzaju Phaeocollybia (korzenianka) przeniósł go w 1931 r. Roger Heim[2][3].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[5].
Średnica 1-3,5 cm, za młodu stożkowaty lub jajowaty ze spiczastym garbem, z czasem staje się dzwonkowaty, na koniec szeroko rozpostarty i nadal posiada wyraźny i spiczasty garb. Brzeg ostry i często popękany. Powierzchnia gładka i higrofaniczna; podczas wilgotnej pogody ma barwę od pomarańczowej do miedzianoczerwonej i jest śliska, podczas suchej jest ochrowożółta i często pokryta ciemniejszymi, promienistymi plamkami[6].
Szerokie i wąsko przyrośnięte. U młodych owocników są jasnoochrowe, później rdzawożółtawe, w końcu rdzawobrązowe. Ostrza blaszek są gładkie[6].
Wysokość 6–15 cm, grubość 3–7 mm, przy czym większa część trzonu tkwi pod ziemią. Jest kruchy i walcowaty, w dolnej części cieńszy i zakończony zaostrzonym końcem. Początkowo pełny, później rurkowaty. Powierzchnia nadziemna o barwie od pomarańczowej do rdzawoczerwonej, podziemna purpurowa lub winnoczerwona[6]. Osłona bulwy na jej obrzeżu jest zwykle żółtawa[6].
Białawy lub kremowy. Smak nieco ściągający, zapach niewyraźny[6].
O barwie od cynamonowej do czerwonobrązowej. Zarodniki szeroko jajowate, w płaszczyźnie bocznej eliptyczne, o rozmiarach 5-6 × 3,5-3,8 μm. Podstawki 4-zarodnikowe o rozmiarach 18-22 × 3,5-5 μm[7].
Występuje w Europie oraz wschodniej części Ameryki Północnej[3]. W Polsce występuje głównie w górach[5] i jest rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – narażony na wyginięcie[8]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Czechach, Niemczech, Danii i Słowacji[5].
Rośnie na ziemi w lasach iglastych i mieszanych, głównie na kwaśnych glebach, szczególnie pod świerkami. Jego trzon głęboko wnika pod ziemię[6]
Saprotrof, ale podejrzewa się, że jest również grzybem mikoryzowym związanym z świerkami[3]. Grzyb niejadalny[6].
Od innych występujących w Polsce gatunków korzenianek różni się spiczastym garbem, barwą kapelusza oraz kolorem trzonu. Charakterystyczny długi, głęboko zagłębiony w ziemi i cieńszy dołem trzon odróżnia go od innych podobnych morfologicznie grzybów[6].
Korzenianka marcepanowa (Phaeocollybia christinae (Fr.) R. Heim) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae).
.JPG)
