Siberian Fir

Jodła syberyjska (Abies sibirica) – gatunek drzewa wiecznie zielonego należącego do rodziny sosnowatych. Zasięg tego gatunku jest największy z jodeł – obejmuje rozległe obszary północnej Rosji od Kamczatki na wschodzie, po Mandżurię i Turkiestan na południu, w strefie klimatu zimnego i chłodnego. Mimo że w obrębie naturalnego zasięgu znosi silne mrozy, sadzony w Europie przemarza z powodu spóźnionych przymrozków, ponieważ zbyt szybko rozwija tu pączki. W efekcie w Europie jest gatunkiem krótkowiecznym i źle rosnącym^[1].

Młode przyrosty pędów

Marny i skarłowaciały pokrój drzewa, typowy dla warunków klimatycznych panujących na kontynencie europejskim

Z młodych pędów jest wytwarzany olejek pichtowy (z rosyjskiego pichta).

Morfologia

Pokrój

Drzewo dorastające do 30 metrów wysokości i średnicy pnia do 0,5 metra. Korona wąskostożkowata, z ostrym wierzchołkiem^[1].

Liście

Igły długości 20–35 mm i średnio 1 mm szerokości, miękkie i spłaszczone, niekłujące. Od góry zielone, od spodu białawo-zielonkawe z niepozornymi paskami aparatów szparkowych. Igły ułożone są skośnie do przodu, zakrywając od góry gałązki^[1].

Szyszki

Cylindryczne, w czasie dojrzewania barwy niebieskawe, po dojrzeniu jasno-brązowe, długości od 5 do 8 cm i szerokości ok. 2,5 cm^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Abies sibirica. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources