Requiemhaaien (Carcharhinidae), ook wel menshaaien of roofhaaien genoemd, is een familie van grondhaaien (Carcharhiniformes) die bestaat uit 12 geslachten[1] en 52 soorten[1]. De term requiemhaai is vermoedelijk afgeleid van het Franse requin (haai). Zij komen voor in tropische en gematigde zeeën.
Herkenning en gedrag
Alle leden van deze familie hebben dezelfde cacharhiniforme kenmerken: ronde ogen en de borstvinnen geheel achter de vijf kieuwspleten gelegen. De meeste soorten zijn levendbarend en kunnen een lengte van enkele meters bereiken.
Haaien uit deze groep, die vaak moeilijk als soort herkend worden, kunnen gevaarlijk zijn voor mensen. Als groep staan ze nummer vier op de lijst van het ISAF, met 39 niet uitgelokte aanvallen op mensen (tussen 1580 en 2008!), waarvan er zeven dodelijk.[2]
Geslachten
De familie van requiemhaaien is als volgt onderverdeeld:[1]
-
Carcharhinus Blainville, 1816
-
Galeocerdo Müller & Henle, 1837[3]
-
Glyphis Agassiz, 1843[4]
-
Isogomphodon Gill, 1862[5]
-
Lamiopsis Gill, 1862[5]
-
Loxodon Müller & Henle, 1838[6]
-
Nasolamia Compagno & Garrick, 1983[7]
-
Negaprion Whitley, 1940[8]
-
Prionace Cantor, 1849[9]
-
Rhizoprionodon Whitley, 1929[10]
-
Scoliodon Müller & Henle, 1837[3]
-
Triaenodon Müller & Henle, 1837[3]
Bronnen, noten en/of referenties -
↑ a b c (en) Carcharhinidae. FishBase. Ed. Ranier Froese and Daniel Pauly. Februari 2009 version. N.p.: FishBase, 2009.
-
↑ ISAF Statistics on Attacking Species of Shark
-
↑ a b c Müller, J. en F.G.J. Henle 1837, Gattungen der Haifische und Rochen nach einer von ihm mit Hrn. Henle unternommenen gemeinschaftlichen Arbeit über die Naturgeschichte der Knorpelfische. Bericht Akademie der Wissenschaften zu Berlin 1837: 111-118. [Presented 31 July 1837, assume published late 1837. A synopsis appeared in L'Institut 1837 [?1838]: 63-65.]
-
↑ Agassiz, L. 1833-43, Recherches sur les poissons fossiles. Neuchâtel, Switzerland. 5 vols. with atlas. Recherches sur les poissons fossiles.
-
↑ a b Gill, T.N. 1862, Analytical synopsis of the order of Squali; and revision of the nomenclature of the genera. [Genera date to this article, also treated in Gill 1862:409-413 [ref. 4910]. Both articles combined as separate, pp. 1-42.]. Annals of the Lycium of Natural History of New York v. 7: 367*-370*, 371-408. [Pp. 367-370 duplicated in preceding article. Read 16 Dec. 1861, probably published early 1862.]
-
↑ Müller, J. en F.G.J. Henle 1838 (Jan. & Feb.), On the generic characters of cartilaginous fishes, with descriptions of new genera. Magazine of Natural History [Charlesworth, ed.] (n.s.) v. 2: 33-37; 88-91. [See also: Arch. Anat. (Müller), 1842: 414-417. Pp. 33-37 published in Jan.; 88-91 in Feb.]
-
↑ Compagno, L.J.V. en J.A.F. Garrick 1983 (Aug.), Nasolamia, new genus, for the shark Carcharhinus velox Gilbert, 1898 (Elasmobranchii: Carcharhinidae). Zoological Publications from Victoria University of Wellington No. 76: 1-16.
-
↑ Whitley, G.P. 1940 (20 July), The fishes of Australia. Part I. The sharks, rays, devil-fish, and other primitive fishes of Australia and New Zealand. Royal Society of New South Wales, Zoological Handbook: 1-280.
-
↑ Cantor, T.E. 1849 (Oct.-Dec.), Catalogue of Malayan fishes. Journal and Proceedings of the Asiatic Society of Bengal v. 18 (pt 2): i-xii + 983-1443, Pls. 1-14. [Also as a separate, J. Thomas, Calcutta, i-xii + 1-461. Often cited with date as 1850 --the date on title page of part 2. Page headers: pp. 981-1086 (Oct.), 1087-1256 (Nov.), 1257-1443 (Dec.). Plates may date differently from text.]
-
↑ Whitley, G.P. 1929 (24 Mar.), Additions to the check-list of the fishes of New South Wales. No.2. Australian Zoologist v. 5 (pt 4): 353-357.
