Montezuma Oropendola

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Psarocolius montezuma, tamién conocíu como conoto de Moctezuma, papen, filomena mayor o urupa, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae. Ye autóctona d'América Central y distribúyese en montes tropicales húmedos y plantíos en tierres baxes dende l'oriente de Méxicu hasta Panamá, anque nun se rexistró n'El Salvador.^[1]

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Psarocolius montezuma.

L'Oriol de Moctezuma^[1] (Psarocolius montezuma) és un ocell de la família dels ictèrids (Icteridae) que habita la selva d'Amèrica central, des del sud de Mèxic fins a Panamà.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casig Montezuma (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casigiaid Montezuma) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Psarocolius montezuma; yr enw Saesneg arno yw Montezuma oropendola. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. montezuma, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

Teulu

Mae'r casig Montezuma yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Montezumastirnvogel (Psarocolius montezuma, Syn.: Gymnostinops montezuma) ist ein mittelamerikanischer Singvogel aus der Familie der Stärlinge.

Merkmale

Montezumastirnvogel im Flug

Das Gefieder des Männchens ist großteils kastanienbraun gefärbt, mit schwarzem Kopf und Rumpf. Die Schwanzfedern sind gelb, mit zwei dunkleren Innenfedern. Die nackten Wangen sind blau und weisen rosa Hautlappen auf. Die Iris ist braun und der lange Schnabel schwarz mit roter Spitze.

Das Weibchen sieht dem Männchen ähnlich, hat aber kleinere Hautlappen. Die Jungvögel sind weniger farbenfroh. Während das Weibchen bei 38 cm Länge nur 230 g schwer wird, wiegt das bis zu 50 cm lange Männchen bis 520 g.

Verhalten

Der Montezumastirnvogel sucht in kleinen bis größeren Trupps in Bäumen nach kleinen Wirbeltieren, großen Insekten, Nektar und Früchten wie Bananen.

Vorkommen

Dieser Standvogel lebt im Flachland an der Karibikküste von Südost-Mexiko bis nach Zentral-Panama, nicht jedoch in El Salvador und im südlichen Guatemala. An der Pazifikküste ist er in Nicaragua und im nordwestlichen Costa Rica zu sehen. Dort bewohnt er die Baumkronen und Ränder von Wäldern und alte Pflanzungen.

Brutbiologie

Der Montezumastirnvogel brütet in Kolonien mit rund 30 Nestern, es wurden aber auch schon 172 Nester in einer Kolonie gezählt. In jeder Kolonie dominiert ein Männchen, das sich nach einer aufwendigen Balz mit den meisten Weibchen paart. In einem 60–180 cm langen Hängenest legt das Weibchen zwei weiße bis beige, dunkel gesprenkelte Eier, die 15 Tage bebrütet werden. Mit 30 Tagen werden die Jungvögel flügge.

Quellen

• Steve N. G. Howell, Sophie Webb: A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. Oxford University Press, 1994, ISBN 0-19-854012-4.
• Alavaro Jaramillo, Peter Burke (Illustrator): New World Blackbirds: The Icterids. Christopher Helm Publishers, 1999, ISBN 0-7136-4333-1.
• F. G. Stiles, Alexander F. Skutch: A guide to the birds of Costa Rica. Cornell University Press, 1990, ISBN 0-8014-9600-4.

Weblinks

– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien

• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Psarocolius montezuma in der Internet Bird Collection
• Psarocolius montezuma in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2013.2. Eingestellt von: BirdLife International, 2012. Abgerufen am 2. Februar 2014.

The Montezuma oropendola (Psarocolius montezuma) is a New World tropical icterid bird. It is a resident breeder in the Caribbean coastal lowlands from southeastern Mexico to central Panama, but is absent from El Salvador and southern Guatemala. It also occurs on the Pacific slope of Nicaragua and Honduras and northwestern and southwestern Costa Rica. It is among the oropendola species sometimes separated in the genus Gymnostinops. The English and scientific names of this species commemorate the Aztec emperor Moctezuma II.

Description

Adult males are mainly chestnut with a blackish head and rump, and a tail which is bright yellow apart from two dark central feathers. There is a bare blue cheek patch and a pink wattle, the iris is brown, and the long bill is black at the base with a red tip. Females are similar, but smaller than males with a smaller wattle. Young birds are duller than adults and have a paler and less demarcated bill. No subspecies are currently recognized.

The sexes are very different in size; the male is 50 cm (20 in) long and weighs 520 g (18 oz); the smaller female is 38 cm (15 in) long and weighs 230 g (8.1 oz). In total body mass, the males are 100% bigger than the females, which is a 2:1 body-to-mass ratio and makes the Montezuma oropendola one of the most sexually-dimorphic birds in the world. Webster et al. says that the size difference in males and females is probably directly related to differences in foraging habits. The females often forage on thin branches, eating insects out of curled up leaves, while the males often perch on thick branches and forage in epiphytes and bromeliads.^[2]

Webster et al. also found that sexual dimorphism was more obvious in length of the wing and body mass. Male size and body mass is associated with sexual fitness and dominance. Webster et al. observed that males defend sexually-receptive females, suggesting that Montezuma oropendolas have a female-defence mating system. While the females nest, the males fight and fend off one another, and the males were ranked depending on the outcome of each fight. The alpha male eventually pushes out all other males until he is the only one left. When the alpha males leave the others come back and defend females until he returns. This type of mating system is similar to that of polygynous mammals, not birds.^[3]

The "unforgettable"^[4] song of the male Montezuma oropendola is given during the bowing display, and consists of a conversational bubbling followed by loud gurgles, tic-tic-glik-glak-GLUUuuuuu. Both sexes have loud cack and crrrk calls. In a recent study by on male Montezuma oropendolas, researchers found that, when at breeding sites, males often changed the lowest peak frequency. When males were singing and their song overlapped, the largest male could out-compete the other males at the colony by changing how loud and how deep his lowest peak frequency was.^[5]

Range and habitat

Hanging nests in farmland near Quesada, Costa Rica

British Honduras stamp featuring a Montezuma oropendola

The Montezuma oropendola is a quite common bird in parts of its range. They are omnivorous and are often seen in small or larger flocks foraging in trees for small vertebrates, large insects, nectar, and fruit, including bananas, Cecropia spikes, gumbo-limbo (Bursera simaruba) and Trophis racemosa (Moraceae).^[6] Outside the breeding season, this species is quite mobile, with some seasonal movements.

The Montezuma oropendola inhabits forest canopy, edges and old plantations. It is a colonial breeder and only the females build hanging woven nest of fibres and vines, 60–180 cm (24–71 in) long, in a tree that is up to 30 meters high. Each colony has a dominant male, which mates with most of the females following an elaborate bowing display. The female lays two dark-spotted white or buff eggs, and she incubates them without the male until they hatch in 15 days; the young fledge in 30. While the young are still in their nests they are most often fed spiders and other arthropods, frogs, lizards, and fruits. There are typically about 30 nests in a colony, but up to 172 have been recorded.^[7]

Intraspecific relationships

Although the chestnut-headed oropendola shares much of this species's range, it is smaller, mainly black with a chestnut head (instead of mainly chestnut with a blackish head), and lacks coloured facial patches, so the two oropendolas are unlikely to be confused.

Unlike some populations of its relative, the chestnut-headed oropendola, the Montezuma oropendola does not tolerate brood parasites near their nests. Although Montezuma oropendolas do not have many defenses against Cowbirds, when females see a Giant Cowbird near their own nest they actively defend their nest by attacking the Cowbirds and forcing them to leave their colony. Webster et al. found that the females did not drive the cowbirds away until they were approaching their own nests. This study also found that unlike chestnut-headed oropendolas, the Montezuma oropendolas did not nest near social Hymenoptera. Combined with the fact that Montezuma oropendolas do not allow Cowbirds near their nest, they have no defense against botflies. Nest success is fairly low for the Montezuma Oropendola. The females lay an average of two eggs per nest, but only one is fledged and only one third of the nests in the colonies are successful. Because of their relatively low nest success rate, brood parasites are too high a risk to have around the Montezuma oropendolas nest.^[8]

References

• Jaramillo, Alvaro & Burke, Peter (1999): New World Blackbirds. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-4333-1

La Montezuma psarokolio, Psarocolius montezuma, estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj genro de Psarokolioj, kiu enhavas grandajn brunecajn paserinajn birdojn kun rimarkindaj bekoj. Ĝi troviĝas kiel specio de loĝantaj birdoj en marbordaj malaltaj teroj de Karibio el sudorienta Meksiko al centra Panamo, sed ĝi forestas el Salvadoro kaj el suda Gvatemalo. Ĝi ĉeestas ankaŭ en la deklivaro de Pacifiko de Nikaragvo kaj Honduro kaj nordokcidenta Kostariko. Ĝi estas inter la specioj de psarokolioj foje separataj en la genron Gymnostinops. La komuna nomo kaj la latina scienca nomo de tiu specio omaĝas la imperiestron de Aztekoj nome Moktezumo.

Pro seksa duformismo ambaŭ seksoj estas tre diferencaj laŭ grando; nome masklo estas 50 cm longa kaj pezas 520 g; dum la pli malgranda ino estas 38 cm longa kaj pezas 230 g.

Kapo de plenkreskulo montranta bridojn

Masklaj plenkreskuloj estas ĉefe malhelbrunaj (supraj kaj subaj partoj kun pli malhelaj flugilplumoj kaj centraj vostoplumoj) kun nigrecaj kapo, kolareo, supra brusto kaj pugo, kaj vosto kiu estas brilflava krom la du malhelaj centraj vostoplumoj. Estas nuda blueca vangomakulo kaj subaj rozkolorecaj bridoj, la irisoj estas brunaj, kaj la longa beko estas nigra baze kun ruĝa pinto. Inoj estas similaj, sed pli malgrandaj ol maskloj kun pli malgrandaj bridoj. Junuloj estas pli senkoloraj ol plenkreskuloj kaj havas pli palajn kaj malpli markatajn bekojn. Ne estas nuntempe agnoskitaj subspecioj.

La "neforgesebla" (Howell and Webb 1995) kanto de la masklo de Montezuma psarokolio estas elsendita dum la klinoceremonio, kaj konsistas el babilaĵo sekve de laŭtaj gorĝaĵoj, tik-tik-glik-glak-GLUUuuuuu. Ambaŭ seksoj havas laŭtajn alvokojn kak kaj krrrk.

Kvankam la Brunkapa psarokolio kunhavas multe de la teritorio de tiu specio, ĝi estas pli malgranda, ĉefe nigra kun bruna kapo (anstatau ĉefe bruna kun nigreca kapo), kaj ne havas kolorajn vizaĝomarkojn, tiele ke ambaŭ psarokolioj ne estas konfuzeblaj.

Pendantaj nestoj en Kosta-Riko.

La Montezuma psarokolio estas tre komuna birdo en partoj de sia teritorio, ofte vidata en malgrandaj aŭ pli grandaj aroj manĝanta en arboj malgrandajn vertebrulojn, grandajn insektojn, nektaron, kaj fruktojn, inklude bananojn, pinĉilojn de Cecropia, simarubon (Bursera simaruba) kaj Trophis racemosa (Moraceae)^[1]. For de la reprodukta sezono, tiu specio estas tre moviĝema, kun kelkaj sezonaj movoj.

La Montezuma psarokolio loĝas en kanopeo de arbaroj, arbarbordoj kaj malnovaj plantejoj. Ĝi estas kolonia reproduktanto kiu konstruas pendantan teksitan neston el fibroj, 60–180 cm longa, ate en arbo. Ĉiu kolonio havas dominan masklon, kiu pariĝas kun plej parto de inoj sekve de prilaborata klinoceremonio memmontrada kaj pariĝada. La ino demetas 2 malhelpunktecajn blankajn aŭ sablokolorajn ovojn kaj eloviĝo okazas post 15 tagoj; elnestiĝo okazas post 30. Tipe estas ĉirkaŭ 30 nestoj en unu kolonio, sed oni konstatis ĝis 172.

Notoj

1. ↑ Foster (2007)

Referencoj

• BirdLife International (2004). Psarocolius montezuma. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 21a Aprilo 2007. Malplej Zorgiga.
• Foster, Mercedes S. (2007): The potential of fruiting trees to enhance converted habitats for migrating birds in southern Mexico. Bird Conservation International 17(1): 45-61. COI:10.1017/S0959270906000554 PDF plena teksto
• Howell, Steven N. G. & Webb, Sophie (1995): A Guide to the Birds of Mexico and Northern Central America. Oxford University Press, Oxford & New York. ISBN 0-19-854012-4
• Jaramillo, Alvaro & Burke, Peter (1999): New World Blackbirds. Christopher Helm, London. ISBN 0-7136-4333-1
• Stiles, F. Gary & Skutch, Alexander Frank (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4

zacua mayor en Alajuela, Costa Rica.

La zacua mayor (Psarocolius montezuma), también conocida como oropéndola de Moctezuma, cacique de Moctezuma, conoto de Moctezuma, papan, oropéndola mayor, urupa o chacarero, es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae autóctona de América Central, y se distribuye en bosques tropicales húmedos y plantaciones en tierras bajas desde el oriente de México hasta Panamá, Sin embargo, la especie solo ha tenido una observación en El Salvador,^[2]​ la lista roja de la UICN clasifica a esta especie como preocupación menor.^[3]​

Referencias

1. ↑ BirdLife International (2018). «Psarocolius montezuma». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2019.1 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 3 de mayo de 2019.
2. ↑ «Oropéndola de Moctezuma (Psarocolius montezuma)». iNaturalist. Consultado el 5 de abril de 2021.
3. ↑ International), BirdLife International (BirdLife (31 de enero de 2020). «IUCN Red List of Threatened Species: Psarocolius montezuma». IUCN Red List of Threatened Species. Consultado el 5 de abril de 2021.

Psarocolius montezuma Psarocolius generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Psarocolius
• Icteridae

Psarocolius montezuma

Le Cassique de Montezuma (Psarocolius montezuma) est une espèce d'oiseaux d'Amérique centrale de la famille des ictéridés. Dans son aire de distribution, le Cassique de Montezuma est assez commun et facile à voir.

Distribution

Le Cassique de Montezuma se retrouve dans le Sud du Mexique, dans le Nord du Guatemala, au Belize, dans le Nord du Honduras, dans l’Est et le Sud du Nicaragua, dans le Nord du Costa Rica et sur la côte Atlantique du Panama.

Habitat

Il occupe les forêts humides, les forêts secondaires et les lisières forestières. Il s’aventure rarement en pleine forêt, préférant plutôt les lisières et les clairières. Il fréquente également les plantations de bananes et de cacao ainsi que les cultures ombragées de cafés.

Chant

Une particularité de cet oiseau est que, lors du chant caractéristique du mâle, il effectue une courbette sur sa branche pendant laquelle sa queue jaune passe au-dessus de sa tête^[1].

Nidification

Nids

Il niche en colonie de taille variable, généralement dans un arbre un peu isolé des autres. Les nids sont très regroupés, probablement afin de réduire la prédation et le parasitisme par le Vacher géant en facilitant la collaboration des membres de la colonie pour la protection. Le Cassique de Montezuma est polygyne.

De Montezuma oropendola (Psarocolius montezuma voorheen Gymnostinops montezuma) is een vogel uit de familie der troepialen en de orde der zangvogels.

Kenmerken

Duidelijk zichtbare wratten van de Montezuma oropendola.

De Montezuma oropendola is een relatief grote zangvogel waarvan het vrouwtje ongeveer 38 centimeter groot wordt en een gewicht bereikt van 230 gram. Het mannetje kan 50 centimeter groot worden en een gewicht van 520 gram halen. Het verenkleed van het mannetje en vrouwtje zijn gelijk gekleurd. Het hoofd, nek en de borst is zwart van kleur de rest van het verenkleed is kastanjebruin gekleurd. De staartveren zijn net als andere oropendolas felgeelgekleurd; de naam oro-pendola is hieraan te danken en betekent gouden pendelaar.

De kin en de wangen zijn vaalblauw. Onder de wangen heeft de vogel roze 'wratten', die bij het mannetje groter van afmeting zijn dan bij het vrouwtje. Het begin van de spitse snavel is zwartgekleurd en de punt is donkeroranje- tot roodgekleurd. De poten van de vogel zijn zwart.

Juveniele exemplaren hebben een grijze kop en borst. De flanken zijn dof kastanjebruin van kleur. Langzaam aan wordt de kop dofzwart totdat de jonge vogels hun uiteindelijke kleuren krijgen.

Gedrag

De Montezuma oropendola houdt zich graag op in kolonies in vrij staande bomen. Overdag blijven de vrouwtjes vaak samen om op zoek te gaan naar eten terwijl de mannetjes zich verspreiden op zoek naar eten. Vaak blijven ze hierbij in de toppen van de bomen. De vogels eten voornamelijk fruit maar eten daarna af en toe ook bloemen. Ook eten ze grotere soorten insecten. Voor het eten van de bloemen en eten van de insecten begeven de vogels zich wel naar de grond toe. De vogel is overdag actief en voor schemering verzamelen alle vogels zich weer bij de kolonie.

De vogel is erg vocaal maar niet muzikaal. Hij staat dan ook bekend om de grote variatie aan vreemde roepen en schreeuwen welke soms schel en hinderlijk zijn. De geproduceerde geluiden variëren van een klagend huil geluid tot een schelle 'eeuh'. Zijn meest karakteristieke geluid echter, dat vooral baltsende mannetjes laten horen, is een luide, diepe, in toonhoogte oplopende 'klokkende' of 'gorgelende' roller, dat soms wordt afgesloten met een geluid alsof iemand een papieren zakje in elkaar frommelt.

Voortplanting

Nesten van de Montezuma oropendola in Costa Rica.

In elke kolonie heerst een hiërarchie waarbij slechts enkele dominante mannetjes de gelegenheid hebben om te paren met de vrouwtjes. Hierdoor zijn de vogels ook polygaam. Het paarseizoen is van januari tot en met mei. Het mannetje maakt het vrouwtje het hof door, terwijl hij het hiervoor omschreven 'klokkende' geluid maakt, een buiteling te maken vanaf de tak waarop hij zit. Het vrouwtje legt twee witte eieren met donkere vlekken. De eieren worden in een periode van 15 dagen uitgebroed. Het uitbroeden van de eieren gebeurd alleen door het vrouwtje net zoals het bouwen van het nest. Terwijl de vrouwtjes de eieren uitbroeden bewaken de mannetjes het nest en de kolonie en zorgen ze voor voedsel. De vogels verlaten het nest in 30 dagen. Een gemiddelde kolonie bestaat uit ongeveer 30 nesten. In sommige gebieden leven meerdere kolonies samen waarbij er soms wel meer dan 100 of zelfs 150 nesten zijn. De vogel bouwt zijn nesten hoog in bomen en hebben de vorm van een pendule. De nesten zijn tussen de 60 tot 180 centimeter lang en worden gemaakt van stukken droge bananen bladeren, takken, twijgen. Het bouwen van een nest duurt ongeveer 9 tot 11 dagen.

Al na 1 maand is de vogel geslachtsrijp maar de eerste paring zal pas het eerst volgende broedseizoen het jaar later zijn. Veel jonge vogels halen het eerste jaar echter niet omdat veel exemplaren ten prooi vallen aan o.a. slangen en apen. Uiteindelijk bereikt nog niet de helft van alle jongen het volwassen stadium.

Verspreiding en leefgebied

De vogel komt voor in Belize, Mexico, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica en Panama in tropische en subtropische regenwouden met open gebieden en rivieren. De vogel kan zich redelijk goed aan de omgeving aanpassen waardoor hij zich ook in ontboste gebieden prima heeft aangepast. Ook wordt de vogel vaak aangetroffen in de buurt van bananenplantages. De vogel houdt van laaglanden en is in de meeste landen alleen maar te vinden aan de laag gelegen kust gebieden.

Afbeeldingen

• De Montezuma oropendola in Tortuguero National Park - Costa Rica

• De Montezuma oropendola in Tortuguero National Park - Costa Rica

• Vliegende Montezuma oropendola in Costa Rica

Montezumaoropendola (Psarocolius montezuma) er en fugl i trupialfamilien.

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Montezumaoropendola i Encyclopedia of Life
• (en) Montezumaoropendola i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Montezumaoropendola hos NCBI
• (en) Montezumaoropendola hos ITIS
• (en) Kategori:Psarocolius montezuma – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Psarocolius montezuma – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Psarocolius montezuma – detaljert informasjon på Wikispecies

Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .

Kacykowiec aztecki^[4], kacyk Montezumy^[5] (Psarocolius montezuma) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).

Morfologia

Długość ciała samców średnio 47,5 cm, masa ciała średnio 521 g; długość ciała samic średnio 39,2 cm, masa ciała średnio 246 g^[6]. Bardzo duży kacyk z czarnym, pomarańczowo zakończonym dziobem. Pióra na głowie i piersi czarne. Reszta ciała ciemnokasztanowata, z czarnymi zakończeniami lotek i żółtym ogonem (z wyjątkiem czarnych środkowych sterówek). Pod okiem niebieska, naga skóra, u nasady dzioba różowa. Tokujący samiec wykonuje głębokie skłony, wydając głośne skrzeczące dźwięki i płynny bulgot.

Zasięg, środowisko

Ameryka Środkowa. Pospolity na nizinach, obrzeżach lasów, terenach uprawnych oraz u podnóży gór. Najczęściej żyje w małych grupach, w koronach drzew, gdzie poszukuje owadów; zjada również owoce. Gniazda buduje w koloniach na pojedynczo rosnących drzewach. Buduje gniazdo o kształcie worka długości 1 m^[5].

Przypisy

Bibliografia

1. Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Montezumaoropendola^[2] (Psarocolius montezuma) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.^[3] Den förekommer i låglänta områden utmed Mexikanska golfen och mot Karibien från sydöstra Mexiko till centrala Panama.^[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.^[1]

Noter

1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Psarocolius montezuma Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-02-10
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör montezumaoropendola.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Psarocolius montezuma.
  Artförteckning

Psarocolius montezuma là một loài chim trong họ Icteridae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Psarocolius montezuma tại Wikispecies

Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Гнёзда птиц

Оропендола-Монтецума^[1] (лат. Psarocolius montezuma) — певчая птица семейства трупиаловых, обитающая в Центральной Америке. Видовой эпитет дан в честь императора ацтеков Монтесума II (1467—1520).

Описание

Оперение самца каштанового окраса, голова и туловище чёрные. Перья хвоста жёлтые, с двумя тёмными внутренними перьями. Голые щёки синие с розовыми кожистыми отростками. Радужины коричневые, длинный клюв чёрного цвета с красной вершиной. Самка похожа на самца, однако её кожистые отростки меньше. Молодые птицы менее красочны. В то время как самка при длине 38 см весит всего 230 г, самец длиной до 50 см весит до 520 г.

Распространение

Эта оседлая птица живёт равнинной части Карибского побережья от юго-восточной Мексики до центральной Панамы, не встречаясь в Сальвадоре и в южной Гватемале. На тихоокеанском побережье её можно увидеть в Никарагуа и в северо-западной Коста-Рике. Там она населяет кроны деревьев, опушки лесов и старые плантации.

Питание

Оропендола-Монтецума небольшими и большими стаями ищут на деревьях мелких позвоночных животных, крупных насекомых, нектар и плоды, такие как бананы.

Размножение

Оропендола-Монтецума гнездится колониями примерно с 30 гнёздами, однако встречались и колонии с 172 гнёздами. В каждой колонии доминирует самец, который после токования спаривается с большинством самок. В висячем гнезде длиной 60—180 см самка кладёт два яйца, от белого до бежевого цвета с тёмными крапинами, которые высиживает 15 дней. В возрасте 30 дней молодые птицы становятся самостоятельными.

Примечания