Coracopsis a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ perokeded, krouet e 1832 gant al loenoniour alaman Johann Georg Wagler (1800-1832).
Tri spesad a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer en inizi Komorez, e Madagaskar ha Sechelez.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Coracopsis a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ perokeded, krouet e 1832 gant al loenoniour alaman Johann Georg Wagler (1800-1832).
Coracopsis és un gènere d'ocells de la família dels psitàcids (Psittacidae).
S'ha considerat l'únic gènere viu de la subfamília dels coracopseinins (Coracopseinae), amb el gènere extint Mascarinus. S'han descrit 4 espècies dins aquest gènere:[1]
Die Vasapapageien (Coracopsis) sind eine Gattung der Familie der Eigentlichen Papageien.
Vasapapageien erreichen eine Körperlänge von 35 bis 50 Zentimetern. Ihr Gefieder ist braunschwarz. Der Unterschwanz beziehungsweise die Unterschwanzdecken sowie an den Handschwingen geht in ein Grau über.[1] Der Schwanz ist lang und am Ende gerundet. Der Schnabel ist im Vergleich zur Kopfgröße kräftig. Er färbt sich wie die Augenringe während der Brutzeit um.[2]
Vasapapageien kommen auf Madagaskar, Komoren und den Seychellen vor. Ihr Lebensraum sind Wälder und Baumsavannen, der Kleine Vasapapagei kommt auch in Mangroven vor.
Sie sind gesellige Vögel und ziehen während des Tages in kleinen Trupps von 10 bis 15 Tieren umher. Zur nächtlichen Rast können sich auch größere Trupps bilden.
In ihren Nahrungsgewohnheiten unterscheiden sich die beiden Arten leicht. Beim Großen Vasapapagei spielen Sämereien eine größere Rolle als beim Kleinen Vasapapagei. Beide Arten verzehren jedoch überwiegend Früchte und Beeren.
Beide Arten sind Höhlenbrüter. Das Gelege umfasst zwischen zwei und fünf Eier, die ausschließlich vom Weibchen bebrütet werden. Die Brutzeit ist mit 15 bis 18 Tagen für Papageien dieser Größe ungewöhnlich kurz.
Es werden folgende Arten und Unterarten unterschieden: [3]
Dem Seychellenpapagei oder Seychellen-Vasapapagei, früher eine Unterart des Kleinen Vasapapageis, wird in den letzten Jahren zunehmend Artstatus zugebilligt. Er wird dann entweder als Coracopsis barklyi oder Mascarinus barklyi geführt.[4] Der Komorenpapagei oder Kleiner Komoren-Vasapapagei (Coracopsis nigra sibilans) wird nicht mehr als eigenständige Art anerkannt.[5]
Vasapapageien wurden bereits im 19. Jahrhundert gehalten. In der Zootierhaltung spielt heute vor allem der Kleine Vasapapagei eine größere Rolle, für ihn gibt es spezielle Zuchtprogramme.[6] Große Vasapapageien haben in Menschenobhut bereits ein Lebensalter von 54 Jahren erreicht, beim Kleinen Vasapapagei wurden einzelne Vögel bis zu 34 Jahre alt.[7]
Die Vasapapageien (Coracopsis) sind eine Gattung der Familie der Eigentlichen Papageien.
The vasa parrots (Coracopsis) are four species of parrot which are endemic to Madagascar and other islands in the western Indian Ocean. Some taxonomists formerly placed the genus in Mascarinus, but this is now thought to be based on the results of a heavily flawed, later-debunked genetic study.[1]
The genus Coracopsis was introduced in 1832 by the German ornithologist Johann Georg Wagler.[2] The type species was designated as the lesser vasa parrot by George Robert Gray in 1840.[3][4]
The genus contains four species:[5]
A 2011 genetic study found the Mascarene parrot from Réunion to be nested among the subspecies of the lesser vasa parrot from Madagascar and nearby islands, and therefore not related to the Psittacula parrots. It also found that the Mascarene parrot line diverged 4.6 to 9 million years ago, prior to the formation of Réunion, indicating this must have happened elsewhere.[7] The cladogram accompanying the study is shown below:
Coracopsis vasa drouhardii (W Madagascar)
Coracopsis vasa vasa (E Madagascar)
Coracopsis nigra barklyi (Praslin Island (Seychelles))
Mascarinus mascarinus (Reunion (Mascarenes))
Coracopsis nigra siblans (Comoros)
Coracopsis nigra nigra (E Madagascar)
Coracopsis nigra libs (W Madagascar)
Another group of scientists later acknowledged the finding, but pointed out that the sample might have been damaged, and that further testing was needed before the issue could be fully resolved. They also noted that if Mascarinus was confirmed to be embedded within the genus Coracopsis, the latter would become a junior synonym, since the former name is older.[8] Hume has expressed surprise by these findings, due to the anatomical similarities between the Mascarene parrot and other parrots from the islands that are believed to be psittaculines.[9] However, a later study found that the placement of Mascarinus within Coracopsis was likely a result of cross-contamination of genetic material during the study, debunking this placement, and supporting them as being two distinct, unrelated genera within different subfamilies.[10]
They are notable in the parrot world for their peculiar appearance, which includes extremely truncated bodies with long necks, black to grey feathers and a pink beak.
The skin of both female and male vasas turns yellow during the breeding season, and there is often feather loss. However, in females the feather loss can result in complete baldness. Another interesting feature of the females breeding physiology is when her feathers, which are usually black to grey, turn brown without a moult. This is caused by the redistribution of melanin, which is the pigment that makes the vasas' feathers black.
In addition to their appearance they possess aspects of their physiology that make them unique amongst parrots. Vasa chicks are known to hatch after only 18–20 days of incubation, which is highly irregular as parrots of the vasa size range tend to take up to 30 days to hatch.
The male vasas' cloaca is able to invert into a hemipenis, which becomes erect during mating – a feature unique to the genus. This phallus is associated with prolonged matings enforced by a copulatory tie.[11] Baby vasas possess pads on their beaks which when stimulated prompt a strong feeding response. These pads disappear after only a few weeks, however the feeding or 'weaning' reflex remains unusually strong well into adulthood. Often aviculturalists have to use a syringe to force food into the crops of young vasas as the intensity of the weaning reflex prevents them from being spoon fed.
Vasa parrots infected with the debilitating psittacine beak and feather disease are known to turn white, which, during the 1970s when the first wave of birds were exported into Europe and America, resulted in them being mistakenly advertised by importers as albinos.
The vasa parrots (Coracopsis) are four species of parrot which are endemic to Madagascar and other islands in the western Indian Ocean. Some taxonomists formerly placed the genus in Mascarinus, but this is now thought to be based on the results of a heavily flawed, later-debunked genetic study.
Vaza-papagoj (Coracopsis) estas genro de veraj papagoj el familio Psittrichasiidae. La genro formas sian propran monotipan subfamilion Coracopseinae. Ĝi enhavas tri speciojn endemiajn sur Madagaskaro kaj aliaj insuloj de Hinda oceano. Iam taksonomiistoj konsideris formortintan monotipan genron Mascarinus tre parenca al vaza-papagoj kaj eĉ proponis unuigi ĝin kun Coracopsis, sed pli novaj molekulaj esploroj montris ke Mascarinus estis pli parenca al familio Psitakuledoj (Psittaculidae).
Nun oni agnoskas tri speciojn de vaza-papagoj kun kelkaj subspecioj:[1]
Coracopsis, Wagler 1832
En 2011 aperis genetika esploro kiu metis formortintan Maskarenan papagon (†Mascarinus mascarinus, L. 1771) el Reunio inter vaza-papagoj kaj proklamis ke eblas eĉ konsideri ĝin subspecio de malgranda vaza-papago.[3] Alia grupo de esploristoj montris, ke tiu ĉi esploro estas dubebla, ĉar la ekzemplo kun kiu laboris la esploristoj povis esti damaĝita.[4] Enmeto de Maskarena papago inter vaza-papagoj nun estas polemika, ĉar ĝi estas sufiĉe anatomie simila al aliaj formortintaj papagoj de la regiono, kiuj apartenis al familio Psitakuledoj (Psittaculidae).[5]
Vaza-papagoj estas noteblaj inter papagoj pro ilia unika aspekto kun mallongaj korpoj, longaj koloj, grizaj aŭ nigraj plumaroj kaj rozkoloraj bekoj.
Dum la reprodukta sezono haŭtoj de ambaŭ inaj kaj iĉaj vaza-papagoj iĝas flaveca kaj ili perdas na iom da plumoj. Ĉe inoj tiu ĉi plumoperdo estas pli ekstrema kaj povas eĉ konduki al kompleta kalveco. Krome, plumoj de la inoj, kiuj normale estas nigraj aŭ grizaj, dum bredsezono iĝas brunaj pro redistribuo de melanino en la korpo, kaj restas tiaj ĝis la sekva mudo.
Krom sia nekutima aspekto, la vaza-papagoj ankaŭ havas kelkajn morfologiajn kaj fiziologiajn ecojn kiuj apartigas ilin de aliaj papagoj. La idoj eloviĝas post 18–20 tagoj de kovado, kio estas tre nekutima por papagoj. Plimulto de papagaj specioj kovas dum 30 tagoj aŭ pli.
Kloakoj de iĉaj vaza-papagoj povas invertiĝi kaj iĝi duonpeniso, kiu erektiĝas dum kopulado. Neniu papaga specio ekster la genro de vaza-papagoj havas tian econ. Pro ekzisto de tia ĉi faluso la kopuliĝo de vaza-papagoj daŭras pli longe ol tiu de aliaj papagoj.[6]
Junaj idoj havas areojn de haŭto en sur iliaj bekoj kiuj se stimulitaj okazigas fortan manĝeman respondon. Jam post kelkaj semajnoj ili malaperas, sed la reflekso plupersistas longe, ĝis plenkreskeco. Birdobredistoj iam uzas injektilojn por nutri junajn vaza-papagidojn ĉar la intensa reflekso malhelpas ilin ricevi manĝaĵon el kuleroj.
Vaza-papagoj estas vundeblaj pro papaga beka kaj pluma malsano. Infektitaj birdoj ofte iĝas blankaj kaj en la 1970-aj jaroj, dum la unua ondo de importo de vaza-papagoj en Eŭropon kaj Amerikon, ili estis false reklamitaj kiel albinoj.
Vaza-papagoj (Coracopsis) estas genro de veraj papagoj el familio Psittrichasiidae. La genro formas sian propran monotipan subfamilion Coracopseinae. Ĝi enhavas tri speciojn endemiajn sur Madagaskaro kaj aliaj insuloj de Hinda oceano. Iam taksonomiistoj konsideris formortintan monotipan genron Mascarinus tre parenca al vaza-papagoj kaj eĉ proponis unuigi ĝin kun Coracopsis, sed pli novaj molekulaj esploroj montris ke Mascarinus estis pli parenca al familio Psitakuledoj (Psittaculidae).
Coracopsis es un género de aves psitaciformes de la familia Psittrichasiidae,[2] o Psittaculidae.[3] Agrupa a tres o cuatro especies originarias de las selvas de Madagascar, las islas Comores y las Seychelles, aunque estudios recientes indican que podría incluir también al extinto loro de las Mascareñas.[4] Si fuera así, sería el único género reconocido de la subfamilia Coracopsinae.
Según un orden filogenético de la lista del Congreso Ornitológico Internacional:[3]
Coracopsis es un género de aves psitaciformes de la familia Psittrichasiidae, o Psittaculidae. Agrupa a tres o cuatro especies originarias de las selvas de Madagascar, las islas Comores y las Seychelles, aunque estudios recientes indican que podría incluir también al extinto loro de las Mascareñas. Si fuera así, sería el único género reconocido de la subfamilia Coracopsinae.
Mustakaijat (Coracopsis) on kaijasuku. Suvun lajit elävät Intian valtameren saarilla ja Madagaskarilla.
Sukuun kuuluu 3 lajia: isomustakaija (Coracopsis vasa), pikkumustakaija (Coracopsis nigra) ja seychellienmustakaija (Coracopsis barklyi)[2].
Mustakaijat (Coracopsis) on kaijasuku. Suvun lajit elävät Intian valtameren saarilla ja Madagaskarilla.
Coracopsis est le nom de genre de trois espèces de perroquets au plumage sombre dont la distribution est restreinte à Madagascar et aux Comores, voire à quelques îles voisines, et dont le nom est vasa.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Coracopsis est le nom de genre de trois espèces de perroquets au plumage sombre dont la distribution est restreinte à Madagascar et aux Comores, voire à quelques îles voisines, et dont le nom est vasa.
Coracopsis Wagler, 1832 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi.[1]
Il nome del genere deriva dal greco kόραξ (corax = corvo) e ὄψις (opsis = aspetto), «simile a un corvo», indica la caratteristica tipica del genere, ossia il piumaggio di colore grigio-nero lucente e il becco ricurvo.
Sono pappagalli di media taglia, dal piumaggio poco appariscente, con colorazioni che vanno dal grigio al bruno.[2]
Il genere è presente in Madagascar ed in altre isole dell'oceano Indiano (Comore, Seychelles).
Comprende le seguenti specie:[1]
Coracopsis Wagler, 1832 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi.
Parrot Vasa (Coracopsis) adalah satu genera parrot asli yang terdiri dari dua spesies. Ia berasal dari Madagascar dan kepulauan lain di barat Lautan Hindi.
Terdapat dua spesies dan beberapa sub-spesies:[1]
Coracopsis, Wagler 1832
Pada tahun 2011, kajian genetik mendapati Parrot Mascarene dari Réunion telah membiak di kalangan subspesies Parrot Vasa Kecil dari Madagascar dan pulau-pulau berdekatan, dan oleh itu tiada kaitan dengan parrot Psittacula. Kajian ini juga mendapati keturunan Parrot Mascarene telah berpecah sejak 4.6 hingga 9 juta tahun dahulu, sebelum kemunculan Réunion, menandakan perkara ini telah berlaku di tempat lain.[2] Cladogram yang disertakan bersama dengan kajian ditunjukan di bawah:
ECoracopsis vasa drouhardii (W Madagascar)
Coracopsis vasa vasa (E Madagascar)
Coragopsis nigra barklyi (Praslin Island (Seychelles))
Mascarinus mascarinus (Reunion (Mascarenes))
Coracopsis nigra siblans (Comoros)
Coracopsis nigra nigra (E Madagascar)
Coracopsis nigra libs (W Madagascar)
Kumpulan saintis lain kemudian mengesahkan penemuan ini, tetapi mengutaraan bahawa contoh mungkin telah rosak, dan ujian lanjut lebih lanjut perlu dilakukan sebelum isu ini boleh diselesaikan. Mereka juga sedar sekiranya Mascarinus disahkan bercampur dengan genus Coracopsis, nama baru menjadi sebuah sinomnim muda, di sebabkan nama lama yang lebih tua.[3] Hume telah menyatakan kekejutan beliau akan penemuan ini, terutamanya di sebabkan persamaan anatomi di antara Parrot Mascarene dengan parrot lain yang berasal dari kepulauan ini yang dipercayai psittaculine.[4]
Parrot Vasa (Coracopsis) adalah satu genera parrot asli yang terdiri dari dua spesies. Ia berasal dari Madagascar dan kepulauan lain di barat Lautan Hindi.
Coracopsis is een geslacht van papegaaiachtigen uit de familie papegaaien van de Oude Wereld (Psittaculidae).
Het geslacht omvat de volgende soorten:[1]
Coracopsis is een geslacht van papegaaiachtigen uit de familie papegaaien van de Oude Wereld (Psittaculidae).
Vasapapegøye (Coracopsis) er en av fire papegøyearter som holder til på Madagaskar og noen andre øyer vest i Det indiske hav. De plasseres ofte i slektskap med den utdødde maskarenepapegøyen (Mascarinus mascarinus), som levde på Réunion. Vasapapegøyene tilhører tribuset afrikanske papegøyer (Psittacini), som dessuten inkluderer dvergpapegøyer, jakopapegøyer, og langvingepapegøyer.
Inndelingen under følger HBW Alive og BirdLife International.
Vasapapegøye (Coracopsis) er en av fire papegøyearter som holder til på Madagaskar og noen andre øyer vest i Det indiske hav. De plasseres ofte i slektskap med den utdødde maskarenepapegøyen (Mascarinus mascarinus), som levde på Réunion. Vasapapegøyene tilhører tribuset afrikanske papegøyer (Psittacini), som dessuten inkluderer dvergpapegøyer, jakopapegøyer, og langvingepapegøyer.
Multimedia w Wikimedia Commons Coracopsis – rodzaj ptaka z podrodziny sępic (Psittrichasinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Madagaskarze, Seszelach i Komorach[6].
Długość ciała 35–50 cm; masa ciała 132–315 g[7].
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
Układ filogenetyczny (podrodziny, plemiona, rodzaje) na podstawie:
Coracopsis – rodzaj ptaka z podrodziny sępic (Psittrichasinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Coracopsis é um gênero de aves da família Psittacidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:[1]
Coracopsis é um gênero de aves da família Psittacidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:
Coracopsis vasa (Shaw, 1812) Coracopsis nigra (Linnaeus, 1758)Vasapapegojor (Mascarinus) är ett släkte papegojor som förekommer vilt uteslutande på Madagaskar och mindre öar i västra Indiska oceanen, i savann- och skogsbiotoper.[1]
Tidigare fördes vasapapegojorna till släktet Coracopsis. Efter att DNA-studier[2] visat att den utdöda réunionpapegojan (Mascarinus mascarin) är en del av vasapapegojorna förs de numera ofta till Mascarinus som har prioritet före Coracopsis.[3] Vissa auktoriteter behåller dock vasapapegojorna i Coracopsis och réunionpapegoja i Mascarinus.[4]
Vasapapegojorna delas numera upp i fyra eller fem arter:
Deras inbördes släktskap kan illustreras enligt följande (efter Joseph et al 2012 där dock taxonet M. v. comorensis ej inkluderats):[3]
EM. v. drouhardii (västra Madagaskar)
M. v. vasa (östra Madagaskar)
M. barklyi (Praslin, Seychellerna)
M. mascarin (La Réunion, utdöd)
M. n. sibilans (Komorerna)
M. n. nigra (östra Madagaskar)
M. n. libs (västra Madagaskar)
Till färgen är de gråbruna och skiljer sig bara i storlek (25–50 cm). De utmärker sig genom sitt underliga utseende, med förkortade kroppar och långa nackar, svarta fjädrar och en skär näbb. Både hanens och honans hud blir gul under parningstiden och förlorar ofta fjädrar: honan kan till och med bli helt skallig på huvudet.
Hanarnas kloak kan vändas ut och in till en hemipenis vid parning, något som är unikt för släktet. Honorna lägger 2-3 ägg som ruvas i 20 dagar, en betydligt kortare tid än hos andra likstora papegojfåglar, där ruvningstiden kan vara 30 dagar.
Vasapapegojor (Mascarinus) är ett släkte papegojor som förekommer vilt uteslutande på Madagaskar och mindre öar i västra Indiska oceanen, i savann- och skogsbiotoper.
Coracopsis là một chi vẹt có 3 loài, là các loài đặc hữu của Madagascar và các đảo khác ở phía tây của Ấn Độ Dương. Một số nhà phân loại học xếp chi này vào chi Mascarinus.
Chi này có 3 loài và nhiều phân loài:[1]
Coracopsis, Wagler 1832
Mascarene parrot phân nhánh tiến hoá từ 4,6 đến 9 triệu năm trước, trước khi hình thành Réunion, cho thấy rằng điều này phải xảy ra ở đâu đó.[3] Sơ đồ nhánh được thể hiện bên dưới:
E
Coracopsis vasa drouhardii (W Madagascar)
Coracopsis vasa vasa (E Madagascar)
Coracopsis nigra barklyi (Praslin Island (Seychelles))
Mascarinus mascarinus (Reunion (Mascarenes))
Coracopsis nigra siblans (Comoros)
Coracopsis nigra nigra (E Madagascar)
Coracopsis nigra libs (W Madagascar)
Coracopsis là một chi vẹt có 3 loài, là các loài đặc hữu của Madagascar và các đảo khác ở phía tây của Ấn Độ Dương. Một số nhà phân loại học xếp chi này vào chi Mascarinus.
