dcsimg

Trophic Strategy

provided by Fishbase
Occurs on the continental slope; adults demersal, young pelagic. Found in ca. 500 m on mud or sandy mud bottom (Ref. 11230). Occurs on the continental slope; adults demersal, young pelagic (Ref. 9563). Feeds on crustaceans, small fishes and cephalopods (Ref. 3321). A 35 cm SL specimen was found in the stomach of Latimeria (Ref. 58472). Young have heavy spines on the head (Ref. 35388). Feeds on crustaceans, small fishes and cephalopods.
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Drina Sta. Iglesia
original
visit source
partner site
Fishbase

Morphology

provided by Fishbase
Dorsal spines (total): 4; Dorsal soft rays (total): 18 - 20; Analspines: 4; Analsoft rays: 25 - 30
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Rodolfo B. Reyes
original
visit source
partner site
Fishbase

Diagnostic Description

provided by Fishbase
Body deep, compressed and has a large eye. Top of head, iris, back and all fins bright blood red. Orbital bones, cheeks and opercular bones shiny white. Breast shiny yellowish white. Body silvery with thin lengthwise lines (Ref. 37108).
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Rodolfo B. Reyes
original
visit source
partner site
Fishbase

Biology

provided by Fishbase
Found in ca. 500 m on mud or sandy mud bottom (Ref. 11230). Occurs on the continental slope; adults demersal, young pelagic (Ref. 9563). Feeds on crustaceans, small fishes and cephalopods (Ref. 3321). A 35 cm SL specimen was found in the stomach of Latimeria (Ref. 58472). Young have heavy spines on the head (Ref. 35388).
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visit source
partner site
Fishbase

Importance

provided by Fishbase
fisheries: commercial
license
cc-by-nc
copyright
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visit source
partner site
Fishbase

Palometa roja ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

La palometa vermella, Peix de Rei (Beryx decadactylus), és un peix marí de la família berícidos, distribuïda de forma cosmopolita per tots els mars i oceans del planeta.[1]

Cos comprimit lateralment amb el dors de color vermell intens i resta del cos platejat amb fines línies horitzontals i amb uns enormes ulls, la longitud màxima normal és d'uns 35 cm amb un pes de 2'5 kg, encara que s'ha descrit una captura de 100 cm de longitud.[2][3]

Els alevins presenten fortes espines en el cap.[4] Les aletes de color vermell, l'aleta dorsal té 4 espines i 18 a 20 radis tous, mentre que l'aleta anal 4 espines i prop de 30 radis tous.

 src=
Esquelet de la palometa vermella.

És una espècie batidemersal, els adults viuen en el jaç marí d'aigües profundes, a una profunditat normalment entre 200 i 400 m preferentment en el talús continental, on sol trobar-se pegat a la sorra o al fang, mentre que els alevins són pelàgics. S'alimenten de crustacis, petits peixos i cefalòpodes.[5]

Referències

  1. Maul, G.E., 1990. "Berycidae". p. 626. En J.C. Quero, J.C. Hureau, C. Karrer, A. Post y L. Saldanha (eds.) Check-list of the fishes of the eastern tropical Atlantic (CLOFETA). JNICT, Lisboa; SEI, París; y UNESCO, París. Vol. 2.
  2. Paxton, J.R., 1999. "Berycidae. Alfonsinos" p. 2218-2220. En K.E. Carpenter y V.H. Niem (eds.) FAO species identification guide for fishery purposes. The living marine resources of the WCP. Vol. 4. Bony fishes part 2 (Mugilidae to Carangidae). FAO, Roma.
  3. Claro, R., 1994. "Características generales de la ictiofauna". p. 55-70. En R. Claro (ed.) Ecología de los peces marinos de Cuba. Instituto de Oceanología Academia de Ciencias de Cuba y Centro de Investigaciones de Quintana Roo.
  4. Muus, B.J. y J.G. Nielsen, 1999. "Sea fish". Scandinavian Fishing Year Book, Hedehusene, Denmark. 340 p.
  5. Shimizu, T., 1984. "Berycidae". En W. Fischer y G. Bianchi (eds.) FAO species identification sheets for fishery purposes. Western Indian Ocean fishing area 51. Vol. 1.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Palometa roja: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

La palometa vermella, Peix de Rei (Beryx decadactylus), és un peix marí de la família berícidos, distribuïda de forma cosmopolita per tots els mars i oceans del planeta.

Cos comprimit lateralment amb el dors de color vermell intens i resta del cos platejat amb fines línies horitzontals i amb uns enormes ulls, la longitud màxima normal és d'uns 35 cm amb un pes de 2'5 kg, encara que s'ha descrit una captura de 100 cm de longitud.

Els alevins presenten fortes espines en el cap. Les aletes de color vermell, l'aleta dorsal té 4 espines i 18 a 20 radis tous, mentre que l'aleta anal 4 espines i prop de 30 radis tous.

 src= Esquelet de la palometa vermella.

És una espècie batidemersal, els adults viuen en el jaç marí d'aigües profundes, a una profunditat normalment entre 200 i 400 m preferentment en el talús continental, on sol trobar-se pegat a la sorra o al fang, mentre que els alevins són pelàgics. S'alimenten de crustacis, petits peixos i cefalòpodes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Nördlicher Schleimkopf ( German )

provided by wikipedia DE

Der Nördliche Schleimkopf oder Kaiserbarsch (Beryx decadactylus) ist kein echter Barsch, sondern ein Vertreter der Berycidae, die sozusagen der Stammform der Perciformes in der Kreide nur nahestanden – er gehört als Berycide zur Ordnung Beryciformes, also primitiveren Stachelflossern. Wie Beryx splendens wird auch er seit den späten 1960er Jahren zunehmend kommerziell „ausgebeutet“. Der Cuviersche Gattungsname (1829) wird mitunter mit dem italienischen berice in Zusammenhang gebracht. Da aber Cuvier[1] die Gattung und Art anhand eines (trockenen) Exemplars beschrieb, dessen Herkunftsbeleg verloren gegangen war,[2] ist nicht anzunehmen, dass er bloß einen Trivialnamen „berice“ gräzisierte – noch, dass dieser Name damals überhaupt schon geläufig war.

Beschreibung

Die Namen „Alfonsin(o), Alfonsim“ wurden wegen physiognomischer Ähnlichkeit mit einem spanischen Herrscher (Kinn vorragend) gegeben, „Schleimkopf“ wegen des gut entwickelten Kopfseitenlinien-Systems, das man anfangs (19. Jh.) nur als „schleimproduzierend“ ansah. Lowe (l.c.) beschreibt dieses sehr gut: Die (gewöhnlich bei Fischen in Knochenröhren liegenden) „Kanäle“ sind hier offene, gallertgefüllte Rinnen, nur von Haut bedeckt (wie beim Kaulbarsch oder bei Sciaenidae – beim Anfühlen der Fische spürt man sowohl die harten Ränder der Rinnen wie auch die weiche Gallerte darin). Sinneshügel (Neuromasten) in der Gallerte reagieren sehr fein auf Druckwellen, die von Beutetieren ausgehen, und ermöglichen dem Fisch den Nahrungserwerb auch im Dunkeln (Nacht oder Tiefsee).- Augen sehr groß, Iris scharlachrot (nicht heller).

 src=
Jungfisch
Beryx decadactylus 600.jpg

Körper seitlich stark abgeflacht, kürzer und im Profil rundlicher als bei B. splendens, Bauchkante „gesägt“. Haut und Flossen scharlachrot („Rotbarsch, -fisch, -brassen“); Seiten silbrig (genetzt), d. h. der Fisch sieht in der Tiefe stets schwarz aus. Flossen z. T. mitunter dunkel gesäumt. Die mittelgroßen Schuppen (ca. 3 pro Wirbel; 24 Wirbel) stehen immer etwas ab, der Fisch ist rau. Die Schuppendörnchen sind nicht beweglich (Unterschied zu den Perciformes – also eigentlich Spinoid- statt Ctenoidschuppen). Lacrimale vorne mit Dorn. Zwei Supramaxillaria; Maxillare noch am Mundrand beteiligt. Zähne wie bei B. splendens; im Unterschied zu diesem am Magenausgang 70 bis 100 Appendices pyloricae. Bis 100 cm lang, 5 kg schwer, dann angeblich über 100 Jahre alt (jedenfalls langsamwüchsig: gesichert ist etwa ein 52 cm langer Fisch von den Azoren mit 13 Jahren). Die größten Individuen sind sehr selten, weil schon die natürliche Mortalität (durch Fressfeinde – z. B. Ruvettus, Thunnus, Latimeria) hoch ist.

Flossenformel: D IV/18-20, A IV/26-30, P I/10 (Name: „zehnfingrig“) -11, V I/9-13, C (18-)19 (16 oder 17 geteilt; mit einigen kurzen Vorstrahlen versteift).

Es handelt sich um einen Fisch der mittleren Tiefen, an den Kontinentalabhängen und über unterseeischen Bergen, meist zwischen 200 und 500 m, teils bis 1300 m lebend; er bevorzugt die Nähe detritusreichen Sediments (z. B. Schlamm). In der Nacht steigt er auf und entfernt sich dadurch vom Substrat ins freie Wasser, wo er auch laicht (im „Winter“: Eier wiederholt in Klumpen abgegeben; pelagisch wie auch die stacheligen Larven, die sich in Küstennähe entwickeln). Er lebt gesellig und ernährt sich (bathy- bis mesopelagisch) von Krebstieren, kleineren Fischen und Tintenfischen. Als wichtiger Speisefisch (mit entsprechender Ausrüstung: Schleppnetzen, Grundnetzen, Langleinen – lokal, z. B. vor Madeira, schon seit 200 Jahren – gefangen) ist er nun mancherorts schon bedroht, da er sich nur langsam vermehrt (vgl. etwa auch Hoplostethus atlanticus).

Vorkommen

Zwischen 70°N (Name!) und 50°S: küstennah in allen Meeren, ausgenommen die polaren (bis Patagonien) – auch im westlichen Mittelmeer und der Ägäis (natürlich nicht im Schwarzen) und im südlichen Roten Meer. Selten im Nordpazifik oder vor Labrador. Aufgrund genetischer Analysen kann angenommen werden, dass die Art nur eine Population umfasst, weil die Larven für langsamen Gen-Austausch weltweit sorgen; regionale meristische Unterschiede sind also entwicklungsphysiologisch bedingt.

 src=
Beryx decadactylus, Skelett

Literatur

Einzelnachweise

  1. im dritten Band der „Histoire naturelle des poissons“ von Cuvier und Valenciennes, p. 226.
  2. R. T. Lowe (1843): The fishes of Madeira, p. 49
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Nördlicher Schleimkopf: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Der Nördliche Schleimkopf oder Kaiserbarsch (Beryx decadactylus) ist kein echter Barsch, sondern ein Vertreter der Berycidae, die sozusagen der Stammform der Perciformes in der Kreide nur nahestanden – er gehört als Berycide zur Ordnung Beryciformes, also primitiveren Stachelflossern. Wie Beryx splendens wird auch er seit den späten 1960er Jahren zunehmend kommerziell „ausgebeutet“. Der Cuviersche Gattungsname (1829) wird mitunter mit dem italienischen berice in Zusammenhang gebracht. Da aber Cuvier die Gattung und Art anhand eines (trockenen) Exemplars beschrieb, dessen Herkunftsbeleg verloren gegangen war, ist nicht anzunehmen, dass er bloß einen Trivialnamen „berice“ gräzisierte – noch, dass dieser Name damals überhaupt schon geläufig war.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Alfonsino

provided by wikipedia EN

The alfonsino (Beryx decadactylus), also known as the alfonsin, longfinned beryx, red bream, or imperador, is a species of deepwater berycid fish of the order Beryciformes. It can be found in temperate and subtropical ocean waters nearly worldwide, though it is uncommon. It is typically associated with deep-sea corals, and schools are known to form over seamounts. Adults are demersal and search for prey along the ocean floor, primarily fish, cephalopods, and crustaceans. Like other members of its family, it is remarkably long-lived, with individuals reaching ages of up to 69 years, and possibly longer. It can reach sizes of up to 1 m (3.3 ft) in length and 2.5 kg (5.5 lb) in weight and is targeted by commercial fisheries. Its low reproductive rate and the time it takes for juveniles to mature make it vulnerable to expanding deep-sea fisheries, but it is listed as Least Concern by the International Union for Conservation of Nature (IUCN) due to its extensive range.

Taxonomy and phylogeny

1880 drawing of the alfonsino

The first scientific description of the alfonsino was authored in 1829 by Georges Cuvier in the third volume of his 22-volume ichthyology collection, Histoire Naturelle des Poissons,[3] who gave it the name Beryx dodecadactylus. It was renamed B. decadactylus by ichthyologist G. E. Maul in 1990. The etymology of its generic name is unclear, but it likely comes from the Greek name for a fish, but which species it was originally used for remains unknown. It is possible that Beryx originally described a species of parrotfish, or did not describe a fish at all.[4]

Description

The alfonsino has large eyes and a deep, compressed body, 1.9–2.5 times its standard length at the greatest depth.[5] It is a rose red color dorsally and orange ventrally. The rest of its body is silvery-pink, and the breast is yellow-white in color.[4] Fins and the inside of the mouth are bright red. The anal fin is distinctly larger than in many fish species and its caudal fin is deeply forked.[3] Its bright red color is a common adaptation to deepwater surroundings, where red is filtered out of the light spectrum.[6] Although the most common size is 35.0 cm (13.8 in), it can reach lengths of up to 100.0 cm (39.4 in) TL. The maximum published weight for an alfonsino is 2.5 kg (5.5 lb). Juveniles have heavy head spines, while adults do not.[4]

Distribution and habitat

The alfonsino is found worldwide in subtropical and temperate waters, with a latitudinal range extending from 70°N to 48°S. It is found from as far north as Greenland and Iceland south to Brazil in the western Atlantic and South Africa in the eastern Atlantic. In the Indo-Pacific it is found from South Africa east to Japan, Australia, and New Zealand. It has also been reported off the coasts of Argentina and Hawaii. It is likely more common in the western Pacific than records indicate due to lack of fishing in its depth range in the region.[4]

With an extensive depth range 110–1,000 m (360–3,280 ft)[4] below the surface, the alfonsino occurs in localized aggregations over deep-sea coral habitats on the continental shelf and continental slope. By day it stays in deeper water and vertically migrates to shallower waters at night.[1] It is most commonly found 200–400 m (660–1,310 ft) deep in waters around 24 °C (75 °F) in temperature,[4] however depth range varies by region. In the eastern Atlantic its depth range is 350–600 m (1,150–1,970 ft), while in the western Atlantic its depth range is 100–972 m (328–3,189 ft), common depth range 400–600 m (1,300–2,000 ft). Its depth range is largest in the Indo-Pacific, where it is found as deep as 1,000 m (3,300 ft) in the waters off of Australia, New Zealand, New Caledonia, La Reunion Island, Mauritius, Madagascar, Comoros, Seychelles, Korea, Japan, New Guinea, the Ryukyu Islands, and Hawaii.[1]

Biology and ecology

Alfonsinos hunt for prey along the ocean floor.[7]

The splendid alfonsino is the far more studied species of Beryx, but the alfonsino's biology is very similar to that of its congener. Alfonsinos are benthopelagic[7] and aggregate over deep-ocean seamounts, typically near deep-sea corals. At night, they migrate vertically into shallower waters.[1] Their primary food sources are crustaceans, cephalopods, and small fish, with the last being the most abundant prey in its diet. In this it is quite dissimilar from the splendid alfonsino, which appears to have a slower digestion and wider dietary breadth.[8]

Spawning occurs in the summer months, June through September, though males can reproduce year-round.[1] Alfonsinos are batch spawners, that is they release eggs multiple times over an extended spawning season rather in a short period. Eggs and larvae are epipelagic, staying near the ocean's surface.[7] Eggs hatch after around 27 hours and larvae are initially 1.5–3.0 mm (0.059–0.118 in) SL in size, identifiable by pigment near the brain. Flexion, when the larva bends upwards prior to development of the caudal fin, occurs at 3.7–6.0 mm (0.15–0.24 in) SL. Fin rays and scales are fully formed by 15 mm (0.59 in) SL. They are distinguished by elongated pelvic rays and anterior dorsal spines as well as pigment near the gas bladder, though they are very similar to the larvae of the splendid alfonsino.[9] Juveniles live deeper, but are still pelagic for a few months, eventually moving to their demersal habitat where they will live as adults.[7] After 4 years, they reach sexual maturity, at which point they will be about 30 cm (12 in) in size, with females being slightly larger on average than males.[7] Individuals grow slowly, as is common among members of Berycidae.[10] Although their maximum age is unknown, individuals have been caught at 69 years old.[1] Their actual maximum age is unknown, however, with estimates ranging as high as 85 years.[7]

Human interaction

Alfonsinos for sale

Alfonsinos are economically important fish, targeted by commercial fisheries, including seamount fisheries, that employ deep-water trawling and longline fishing methods to catch them. It is of import to fisheries in Spain and Mauritania in the eastern Atlantic, the southeastern United States in the western Atlantic, and Japan, La Reunion Island, and the Canary Islands in the Indo-Pacific. It is also captured as bycatch of fisheries targeting the splendid alfonsino, though capture data likely does not distinguish between the two. This has led to concerns that stocks may be more depleted than previously thought.[1] Of all Beryx species, the splendid alfonsino is the most commonly caught, but B. decadactylus makes up 95% of all Beryx catches off the southeastern United States.[7]

Despite being widespread throughout its range, the alfonsino is an uncommon fish in many areas, likely due to exploitation by commercial fisheries and depletion due to bycatch. It is listed as Least Concern by the International Union for Conservation of Nature (IUCN) because its extensive distribution protects it from danger of extinction and in parts of its range it is not a targeted species. It could also be threatened by habitat loss due to deep-water trawling causing damage to deep-sea corals.[1]

References

  1. ^ a b c d e f g h Iwamoto, T.; Russell, B.; Polanco Fernandez, A.; McEachran, J.D.; Moore, J. (2015). "Beryx decadactylus". IUCN Red List of Threatened Species. 2015: e.T198578A21910085. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T198578A21910085.en. Retrieved 20 November 2021.
  2. ^ "Beryx decadactylus". Integrated Taxonomic Information System. Retrieved 24 January 2006.
  3. ^ a b Gomon, Martin F.; Dianne J. Bray. "Beryx decadactylus". Fishes of Australia. Retrieved 28 January 2017.
  4. ^ a b c d e f Froese, Rainer; Pauly, Daniel (eds.) (2017). "Beryx decadactylus" in FishBase. January 2017 version.
  5. ^ Carpenter, Kent E.; Volkier H. Niem, eds. (1999). The Living Marine Resources of the Western Central Pacific: Volume 4: Bony fishes part 2 (Mugilidae to Carangidae) (PDF). Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations. p. 2221. ISBN 92-5-104301-9.
  6. ^ Davidson, Alan; Tom Jaine (2006). The Oxford companion to food. Oxford: Oxford University Press. p. 805. ISBN 9780192806819.
  7. ^ a b c d e f g Friess, Claudia; George R. Sedberry (2011). "Age, growth, and spawning season of red bream (Beryx decadactylus) off the southeastern United States" (PDF). Fishery Bulletin (109): 20–33.
  8. ^ Dürr, J.; J. A. González (2002). "Feeding habits of Beryx splendens and Beryx decadactylus (Berycidae) off the Canary Islands" (pdf). Fisheries Research. Amsterdam: Elsevier Science B.V. 54 (3): 363–374. doi:10.1016/s0165-7836(01)00269-7.
  9. ^ Mundy, Bruce C. (1990). "Development of Larvae and Juveniles of the Alfonsins, Beryx splendens and B. Decadactylus (Berycidae, Beryciformes)". Bulletin of Marine Science. 46 (2): 257–273.
  10. ^ Krug, Helena; Dalila Carvalho; Jose A. Gonzalez (2011). "Age and growth of the alfonsino Beryx decadactylus (Cuvier, 1829) from the Azores, Madeira and Canary Islands, based on historical data" (PDF). Life and Marine Sciences (28): 25–31.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Alfonsino: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The alfonsino (Beryx decadactylus), also known as the alfonsin, longfinned beryx, red bream, or imperador, is a species of deepwater berycid fish of the order Beryciformes. It can be found in temperate and subtropical ocean waters nearly worldwide, though it is uncommon. It is typically associated with deep-sea corals, and schools are known to form over seamounts. Adults are demersal and search for prey along the ocean floor, primarily fish, cephalopods, and crustaceans. Like other members of its family, it is remarkably long-lived, with individuals reaching ages of up to 69 years, and possibly longer. It can reach sizes of up to 1 m (3.3 ft) in length and 2.5 kg (5.5 lb) in weight and is targeted by commercial fisheries. Its low reproductive rate and the time it takes for juveniles to mature make it vulnerable to expanding deep-sea fisheries, but it is listed as Least Concern by the International Union for Conservation of Nature (IUCN) due to its extensive range.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Beryx decadactylus ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El alfonsino, pez de rey,[2]virrey,[3]cachucho o palometa roja[4]​ (Beryx decadactylus),[5]​ es un pez marino de la familia berícidos, distribuida de forma cosmopolita por todos los mares y océanos del planeta.[6]

Anatomía

Cuerpo comprimido lateralmente con el dorso de color rojo intenso y resto del cuerpo plateado con finas líneas horizontales y con unos enormes ojos,[6]​ la longitud máxima normal es de unos 35 cm con un peso de 2'5 kg,[7]​ aunque se ha descrito una captura de 100 cm de longitud.[8]

Los alevines presentan fuertes espinas en la cabeza.[9]​ Las aletas de color rojo, la aleta dorsal tiene 4 espinas y 18 a 20 radios blandos, mientras que la aleta anal 4 espinas y cerca de 30 radios blandos.

 src=
Esqueleto de la palometa roja.

Hábitat y biología

Es una especie batidemersal, los adultos viven en el lecho marino de aguas profundas, a una profundidad normalmente entre 200 y 400 m preferentemente en el talud continental,[9]​ donde suele encontrarse pegado a la arena o al fango, mientras que los alevines son pelágicos.[6]​ Se alimentan de crustáceos, pequeños peces y cefalópodos.[10]

Referencias

  1. IUCN 2010. Lista Roja de Especies Amenazadas. Consultada el 8 de octubre de 2010.
  2. Mantilla, Jesús Ruiz (8 de agosto de 2015). «El arte del pescado a la brasa». El País. ISSN 1134-6582. Consultado el 15 de octubre de 2018.
  3. https://www.alimente.elconfidencial.com/gastronomia-y-cocina/2018-02-27/donde-comer-virrey-pescado_1527265/
  4. «Palometa roja, palometa negra, dos 'hermanas' bien distintas». ELMUNDO. Consultado el 15 de octubre de 2018.
  5. «Beryx decadactylus (nombre científico) / Ictioterm.es». www.ictioterm.es (en inglés). Consultado el 15 de octubre de 2018.
  6. a b c Maul, G.E., 1990. "Berycidae". p. 626. En J.C. Quero, J.C. Hureau, C. Karrer, A. Post y L. Saldanha (eds.) Check-list of the fishes of the eastern tropical Atlantic (CLOFETA). JNICT, Lisboa; SEI, París; y UNESCO, París. Vol. 2.
  7. Paxton, J.R., 1999. "Berycidae. Alfonsinos" p. 2218-2220. En K.E. Carpenter y V.H. Niem (eds.) FAO species identification guide for fishery purposes. The living marine resources of the WCP. Vol. 4. Bony fishes part 2 (Mugilidae to Carangidae). FAO, Roma.
  8. Claro, R., 1994. "Características generales de la ictiofauna". p. 55-70. En R. Claro (ed.) Ecología de los peces marinos de Cuba. Instituto de Oceanología Academia de Ciencias de Cuba y Centro de Investigaciones de Quintana Roo.
  9. a b Muus, B.J. y J.G. Nielsen, 1999. "Sea fish". Scandinavian Fishing Year Book, Hedehusene, Denmark. 340 p.
  10. Shimizu, T., 1984. "Berycidae". En W. Fischer y G. Bianchi (eds.) FAO species identification sheets for fishery purposes. Western Indian Ocean fishing area 51. Vol. 1.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Beryx decadactylus: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El alfonsino, pez de rey,​ virrey,​ cachucho o palometa roja​ (Beryx decadactylus),​ es un pez marino de la familia berícidos, distribuida de forma cosmopolita por todos los mares y océanos del planeta.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Bisigu ahogorri ( Basque )

provided by wikipedia EU

Bisigu ahogorria edo papardo gorria[1] (Beryx decadactylus) Berycidae familiako ur gaziko arraina da, mundu osoko ur epel eta tropikaletan, ekialdeko Ozeano Barean izan ezik, bizi dena[2].

Banaketa

Erreferentziak

  1. Barrutia, Eneko (2003) «Arrainen izenak Bizkaian XX. mendean» (pdf) Zainak (Donostia: Eusko Ikaskuntza) (25) ISBN 8484198790 ISSN 1137-439X Bibcode: 1137-439X.
  2. Maul, G.E., 1990. "Berycidae". 626. orr. J.C. Quero, J.C. Hureau, C. Karrer, A. Post & L. Saldanha Check-list of the fishes of the eastern tropical Atlantic (CLOFETA). JNICT, Lisboa; SEI, Paris; UNESCO, Paris. 2. Lib.



Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Bisigu ahogorri: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Bisigu ahogorria edo papardo gorria (Beryx decadactylus) Berycidae familiako ur gaziko arraina da, mundu osoko ur epel eta tropikaletan, ekialdeko Ozeano Barean izan ezik, bizi dena.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Beryx decadactylus ( French )

provided by wikipedia FR

La dorade rose ou béryx commun (Beryx decadactylus) est une espèce de poissons de la famille des Berycidae.

Elle prend de 20 à 30 ans pour se reproduire et vit dans les fonds marins, entre 110 et 1 000 m, particulièrement près des côtes d'Espagne et du Maroc[1].

Voir aussi

Notes et références

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Beryx decadactylus: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

La dorade rose ou béryx commun (Beryx decadactylus) est une espèce de poissons de la famille des Berycidae.

Elle prend de 20 à 30 ans pour se reproduire et vit dans les fonds marins, entre 110 et 1 000 m, particulièrement près des côtes d'Espagne et du Maroc.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Castañeta encarnada ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician
 src=
Castañeta ou palometa encarnada

A castañeta encarnada ou palometa encarnada (Beryx decadactylus, Cuvier 1829) é un peixe mariño da familia dos berícidos (Berycidae) de cor encarnada característica, sobre todo polo lombo, e grandes ollos.

A forma do corpo explica a denominación derivada da castañeta ou palometa (Brama brama), pero esta é de cor gris moi escura, polo que tamén a chaman castañeta ou palometa negra.

Ríos Panisse recolleu os nomes de palometa e castañeta sós ou adxectivados con indicadores da cor (colorada, encarnada, roja/roxa) ou da zona de pesca (de altura), en portos de toda a costa galega, pero tamén os de dorada [1] en Mera (Oleiros) e Muxía; e mailo de rei, en Ribadeo [2].

Descrición

Ten un corpo alto e moi comprimido lateralmente, cuberto de grandes escamas. O dorso é de cor vermella intensa e os flancos e ventre van aclarando a cor rosada, con brillos prateados. O talle habitual vén sendo 35–50 cm de lonxitude cuns pesos de 2,5 kg; o tamaño máximo alcanzado foi de 100 cm de lonxitude.

Destaca o gran tamaño dos ollos. As aletas son tamén de cor vermella: a dorsal, única, con 4 espiñas e 18-20 radios brandos; a anal, con 4 espiñas e uns 30 radios brandos. Os exemplares xuvenís mostran fortes espiñas na cabeza.

Hai unha especie moi próxima, Beryx splendens, de silueta máis esvelta.

Hábitat e distribución

A castañeta encarnada distribúese polo océano Atlántico norte pero é probable que sexa de distribución máis ampla. Vive en augas profundas, de máis de 200 m de profundidade

Péscase con artes de palangre e arrastre. En Galicia, as poxas desta especie ó longo do ano 2010 ascenderon a 113.106 kg.

Notas

  1. Pola certa semellanza coa dourada (Sparus aurata).
  2. Lozano Cabo (Nomenclatura ictiológica) recollera o nome de besugo rei para a castañeta encarnada, explicable pola similitude en cor e forma co ollomol (mesmo nos grandes ollos), co cualificativo de rei pola cor vermella das vestimentas reais. Ríos Panisse só recolle a forma rei. A mesma explicación pode te-lo nome de carnaval que lle dan nas Figueiras (Asturias).

Véxase tamén

Bibliografía

  • DIRECCIÓN XERAL DE FORMACIÓN PESQUEIRA: Guía do consumidor de peixe fresco. Xunta de Galicia 1999.
  • Muus, B. J. e Dahlström, P.: Guía de los peces de mar del Atlántico y del Mediterráneo. Omega, Barcelona 1981.
  • RÍOS PANISSE, M. Carmen: Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia (Invertebrados y peces). Anejo 7 (1977) de Verba.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Castañeta encarnada: Brief Summary ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician
 src= Castañeta ou palometa encarnada

A castañeta encarnada ou palometa encarnada (Beryx decadactylus, Cuvier 1829) é un peixe mariño da familia dos berícidos (Berycidae) de cor encarnada característica, sobre todo polo lombo, e grandes ollos.

A forma do corpo explica a denominación derivada da castañeta ou palometa (Brama brama), pero esta é de cor gris moi escura, polo que tamén a chaman castañeta ou palometa negra.

Ríos Panisse recolleu os nomes de palometa e castañeta sós ou adxectivados con indicadores da cor (colorada, encarnada, roja/roxa) ou da zona de pesca (de altura), en portos de toda a costa galega, pero tamén os de dorada en Mera (Oleiros) e Muxía; e mailo de rei, en Ribadeo .

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Beryx decadactylus ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il Beryx decadactylus, noto in italiano come berice rosso o con il nome spagnolo (usato anche in inglese) di alfonsino, è un pesce osseo marino della famiglia Berycidae.

Distribuzione e habitat

Questa specie è cosmopolita ed è presente anche nel mar Mediterraneo, molto rara. Nei mari italiani sono segnalate solo poche catture.

Fa vita mesopelagica a rilevanti profondità, almeno fino a 1000 metri. Gli adulti si incontrano più vicino al fondo dei giovanili, fino ad essere quasi demersali.

Descrizione

Ha corpo di forma grossolanamente rombica, alto al centro e compresso lateralmente. L'occhio è molto grande. La pinna dorsale è di media lunghezza ed è più alta nella parte anteriore; la pinna anale è simile ma più lunga. Queste due pinne hanno alcuni deboli raggi spiniformi. La pinna caudale è biloba e ampia. La bocca è abbastanza grande e protrattile.

Il colore è rosso.

Può raggiungere i 60 cm di lunghezza.

Biologia

Fino a circa 25 cm di lunghezza fa vita pelagica a profondità non elevate, con l'aumentare della taglia si spinge sempre più a fondo.

Alimentazione

Si ciba di piccoli pesci, crostacei e molluschi cefalopodi.

Riproduzione

I giovanili hanno la testa dotata di spine.

 src=
Beryx splendens
 src=
Beryx splendens
 src=
Beryx splendens nel suo ambiente naturale

Predatori

Un esemplare lungo 35 cm è stato trovato nel contenuto dello stomaco di un individuo di Latimeria chalumnae.

Pesca

Viene catturato con palamiti e reti a strascico e in alcune aree oceaniche extraeuropee ha una buona importanza per la pesca commerciale.

Le carni sono ottime.

Specie affini

Il berice splendente, talvolta noto anch'esso come berice rosso (Beryx splendens, Lowe, 1834) è una specie affine e molto simile caratterizzata da corpo più basso ed occhi e bocca in proporzione più grandi. Inoltre la pinna caudale ha i lobi più appuntiti ed allungati.

È rarissimo nel mar Mediterraneo[1] ma si trova in quasi tutti gli altri mari ed oceani nelle fasce tropicali e temperate. La sua presenza nell'Oceano Pacifico occidentale sembra rara ma questo è dovuto ad un sottocampionamento al limitato sforzo di pesca ad alte profondità che si tiene in quel mare.

Le sue abitudini sono simili ma si incontra ancora più in profondità, fino a 1300 metri almeno sebbene sia comune tra i 400 ed i 600 metri. Di notte si porta più in superficie. Anch'esso ha una certa importanza per la pesca oceanica.

Note

Bibliografia

  • Tortonese E. Osteichthyes, Calderini, 1975
  • Costa F. Atlante dei pesci dei mari italiani, Mursia, 1991 ISBN 8842510033

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Beryx decadactylus: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il Beryx decadactylus, noto in italiano come berice rosso o con il nome spagnolo (usato anche in inglese) di alfonsino, è un pesce osseo marino della famiglia Berycidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Beryx decadactylus ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Vissen

Beryx decadactylus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van slijmkopvissen (Berycidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1829 door Cuvier.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. (en) Beryx decadactylus op de IUCN Red List of Threatened Species.
  2. (en) Beryx decadactylus. FishBase. Ed. Ranier Froese and Daniel Pauly. 10 2011 version. N.p.: FishBase, 2011.
Geplaatst op:
22-10-2011
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Beryks krępy ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Beryks krępy[2] (Beryx decadactylus) – gatunek ryby beryksokształtnej z rodziny beryksowatych (Berycidae).

Występowanie

Ryba żyjąca we wszystkich morzach strefy umiarkowanej i subtropikalnej; głębokowodna, żyjąca w strefie otwartego morza na głębokości od 200 do 500 m.

Cechy morfologiczne

Osiąga maksymalnie do 50 cm długości. Ciało bardzo wysokie, podłużnie owalne. Pod skórą głowy występują śluzowate kanały. Oczy duże, otwór gębowy bardzo szeroki, skierowany skośnie do góry. Uzębienie w postaci małych, ostrych zębów. Pokrywa skrzelowa z krótkimi kolcami. Płetwa grzbietowa krótka podparta 3 twardymi i 12–14 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa dłuższa podparta 3–4 twardymi i 23–28 miękkimi promieniami. Płetwa brzuszna z mocnym kolcem. Płetwa ogonowa głęboko wcięta.

Ubarwienie grzbietu ciemnoczerwone, boki jaśniejsze z żółtawym połyskiem, brzuch różowawy.

Odżywianie

Biologia tego gatunku pozostaje słabo poznana, nie jest też znany pokarm tych ryb.

Rozród

Brak danych o tarle oraz rozwoju ryb tego gatunku.

Znaczenie gospodarcze

Mięso beryksów jest uważane za bardzo smaczne, jednak w połowach ryby te trafiają się rzadko.

Przypisy

  1. Beryx decadactylus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970, s. 370.

Bibliografia

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Beryx decadactylus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 22 marca 2010]
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Beryks krępy: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Beryks krępy (Beryx decadactylus) – gatunek ryby beryksokształtnej z rodziny beryksowatych (Berycidae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Beryx decadactylus ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Beryx decadactylus é uma espécie de peixe teleósteo bericiforme da família dos bericídeos, frequentemente conhecida como a família dos alfonsins. Conhecido pelos nomes comuns de cardeal, melo e imperador, apresenta ampla distribuição geográfica, ocupando grande parte da coluna de água durante o seu ciclo de vida. É tipicamente associado a corais do fundo do mar, formando cardumes junto a montes submarinos. Os adultos são demersais e procuram presas ao longo do fundo do oceano, principalmente peixes, cefalópodes e crustáceos. A autoridade científica da espécie é Cuvier, tendo sido descrita no ano de 1829.

Apesar de não existirem grandes informações sobre a sua reprodução, acredita-se que esta espécie, apesar de considerada como pouco preocupante pela União Internacional para a Conservação da Natureza (IUCN), pela sua distribuição geográfica, esteja vulnerável à expansão da pesca.

Descrição

Trata-se de uma espécie marinha. Mede cerca de 35 cm, podendo chegar aos 43 cm de comprimento médio, contudo, perto do arquipélago dos Açores, o tamanho máximo registado foi de 55 cm de comprimento à furca[2], com uma idade de primeira maturação de cerca de 4 anos e tamanho de primeira maturação de 32,5 cm (comprimento à furca) para as fêmeas e de 30,3 cm (comprimento à furca) para machos[3]. Atinge os 63 cm de comprimento à furca, com base de indivíduos de sexo indeterminado.

As estimativas mínimas de idades máximas relatadas para esta espécie no Atlântico Norte são de 15 anos no leste do Oceano Atlântico Norte[4] e de 49 anos no oeste do Oceano Atlântico Norte[5].

Num estudo sobre a idade e crescimento desta espécie realizado ao largo dos Açores, Madeira e Ilhas Canárias ficou-se a saber que o seu crescimento é lento e que é capaz de atingir uma idade de pelo menos 11 anos[6], contudo, as idades máximas relativamente aos Açores foram registadas com o valor de 15 anos e com 3 a 4 anos na idade da primeira maturação[4].

Distribuição e Habitat

O Beryx decadactylus é uma espécie bentopelágica de grande distribuição mundial que pode ser encontrada nas águas profundas dos Oceanos Atlântico, Índico e Pacífico[7]. Pode ser encontrada em todo o Oceano Atlântico, no Mediterrâneo ocidental, bem como nos Oceanos Índico e Pacífico, em áreas tropicais, subtropicais e algumas áreas temperadas [8][9][10][11]. No Atlântico Nordeste, o Beryx decadactylus é comum em águas espanholas e portuguesas, incluindo Açores, Madeira e Ilhas Canárias [8][9][11][12].

Esta espécie ocupa a coluna de água em grandes intervalos de profundidade (25-1 300 metros), formando agregações densas que se alojam ou junto aos fundos oceânicos rochosos ou em recifes de águas profundas entre os 100 e os 1240 metros. Normalmente vive perto do fundo do talude superior entre os 200 e 900 metros de profundidade, podendo ser encontrado, em casos extremos, entre os 25 e 1 240 metros. Geralmente, é encontrada entre os 400 e os 600 metros[8][9].

Biologia e Ecologia

Caracteriza-se pela altura do corpo que é nitidamente superior ao comprimento da cabeça e está contida três ou menos vezes no comprimento total, a barbatana dorsal é composta por 4 raios duros e 16 a 19 raios moles[13]. Apresenta uma coloração escarlate ou rosa muito vivo[13].

O Beryx decadactylus distingue-se do Beryx splendens por apresentar um corpo mais robusto, registando um comprimento padrão superior, bem como um comprimento da cabeça ligeiramente maior. A sua barbatana anal surge abaixo do meio da base da barbatana dorsal e apresenta barbatanas pélvicas que atingem o início da barbatana anal quando aprimoradas para o auxílio nas deslocações na coluna de água[14].

Os Beryx spp. apresenta uma dinâmica espacial muito característica desta espécie durante o seu ciclo de vida[15], ocupando as regiões oceânicas epipelágicas, mesopelágicas e batipelágicas superior[16]. Este grupo define-se por apresentar um longo período de vida planctónico[6][17] (ovos e larvas epipelágicas e juvenis pelágicos[4][17]), seguido por migrações para áreas nas quais os indivíduos se desenvolvem até atingirem a maturidade, tendo-se verificado uma forte relação entre o tamanho dos indivíduos e as profundidades que estes ocupam, com os juvenis a desenvolverem-se em zonas pouco profundas e indivíduos de grandes dimensões e maturos a habitarem águas mais profundas[18][19]. Esta espécie, à semelhança dos seus congéneres, efetua migrações verticais diárias, que não excedem os 2-3 metros por minuto, e apresenta a capacidade de atravessar facilmente a camada mínima de oxigénio[20]. O comportamento e o movimento dos alfonsins, na coluna de água, apresentam uma forte reação com os seus hábitos alimentares, baseados no consumo de outros peixes, crustáceos e cefalópodes[21], e com as suas atividades reprodutoras[16].

O período reprodutivo dos Beryx spp. ocorre no Verão e no início do Outono, podendo estender-se por quatro meses. Nas zonas temperadas, a época de desova ocorre durante o outono-inverno[16]. A longa época de reprodução dos Beryx spp. é provavelmente influenciada pela temperatura favorável da água, colocando-se a hipótese deste ser o principal fator indutor da maturação e desova[20][22][23][24].

Apesar das descrições realizadas por diferentes autores, os aspetos relacionados à estratégia reprodutiva não estão totalmente conhecidos [19].

Interesse comercial

Esta espécie está identificada como menos preocupante pela União Internacional para a Conservação da Natureza (IUCN), uma vez que, a sua extensa distribuição faz com que este esteja protegido do perigo de extinção e em partes de seu alcance não é uma espécie-alvo. A degradação do seu habitat pode estar ameaçada pela pesca de arrasto em águas profundas, que causa danos aos corais do fundo do mar[25].

Sendo uma atividade valiosa e com potencial de empregabilidade, a pesca de Beryx spp. é encontrada em quase todos os mares, onde se verificam águas moderadamente profundas, tanto em latitudes tropicais como temperadas, à exceção do Pacífico Nordeste onde não existem registos desta atividade[16].

O mercado principal para esta espécie é o Japão e o Extremo Oriente, embora a Europa e os Estados Unidos da América também sejam bons mercados[26].

Pescarias na Macaronésia

Nos Açores, B. decadactylus é uma das espécies alvo de uma pesca demersal tradicional com linhas de mão e palangres que opera ao largo das costas das ilhas e em vários montes submarinos da Zona económica exclusiva açoriana até aos 900 m[6]. No entanto, este é normalmente capturado como captura acessória na pesca demersal de Beryx splendens no arquipélago, com as estatísticas de pesca agruparem estas duas espécies de Beryx. Existe alguma preocupação de que B. decadactylus possa ser mais suscetível à sobrepesca devido a subpopulações menores e história de vida mais conservadora do que as do B. splendens[27].

Na Madeira, B. decadactylus é uma espécie de captura acessória na pesca artesanal demersal de linha de mão e espinhel entre 250 e 750 m de profundidade[6].

Nas Ilhas Canárias, B. decadactylus é uma espécie secundária na pesca demersal de pequena escala de B. splendens ao largo das ilhas Gran Canaria e El Hierro com linhas de mão e linhas de fundo a cerca de 400-700 m de profundidade[6].

As capturas das principais espécies comerciais, como é o caso do imperador apresentam tendências decrescentes na última década e as análises exploratórias realizadas através da utilização de métodos expedidos sugerem que esta espécie está intensivamente explorada[28].

Referências

  • Beryx decadactylus - Froese, R. and D. Pauly. Editors. 2014. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org, (11/2014)
  1. Iwamoto, T., Russell, B., Polanco Fernandez, A., McEachran, JD & Moore, J. (2015). Beryx decadactylus . A Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN 2015: e.T198578A21910085. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T198578A21910085.en . Consultado a 02 de fevereiro de 2022 .
  2. Rosa, A., Menezes, G., Melo, O. & Pinho, M.R. (2006). Weight–length relationships of 33 demersal fish species from Azores archipelago. Fisheries Research 80: 329-332.
  3. Estácio, S., Mendonca, A., Krug, H., Menezes, G.M. &Pinho, M.R. (2001). Aspects of the reproduction of six exploited demersal fish species in the Azores Archipelago. Arquipélago. Life and Marine Sciences Supplement 2: 83-94.
  4. a b c Isidro, E. (1996). Biology and population dynamics of selected demersal fish species of the Azores Archipelago. PhD Thesis, University of Liverpool, U.K.
  5. Friess, C. and Sedberry, G. R. (2011). Age, growth and spawning season of the deep-water berycid red bream (Beryx decadactylus). Fishery Bulletin 109: 20–33.
  6. a b c d e Krug, H., Carvalho, D., and González, J. (2011). Age and growth of the alfonsino Beryx decadactylus (Cuvier, 1829) from the Azores, Madeira and Canary Islands, based on historical data, (January).
  7. Paxton, J. R., (1999). Berycidae. Alfonsinos. In K.E. Carpenter, V.H. Niem (Eds). FAO species identification guide for fishery purposes. The living marine resources of the WCP. Vol. 4. Bony fishes part 2 (Mugilidae to Carangidae). Rome, Italy: FAO.
  8. a b c Maul, G.E. (1981). Trachichthyidae. In W. Fischer, G. Bianchi & W.B. Scott, eds. Eastern Central Atlantic: fishing Areas 34 and Part of 47. FAO Species Identification Sheets for Fishery Purposes, Vol. 4. Rome, Dept. Fish. & Oceans Canada and FAO. (also available at www.fao.org/docrep/009/ag419e/ag419e00.htm).
  9. a b c Maul, G.E. (1986). Berycidae. In P.J.P. Whitehead, M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau, J. Nielson & E. Tortonese, eds. Fishes of the North-eastern Atlantic and Mediterranean, III: 740–742. Bungay, UK, UNESCO.
  10. Busakhin, S.V. (1982). Systematics and distribution of the family Berycidae (Osteichthyes) in the world ocean. J. Icthyol., 22: 1–21.
  11. a b Maul, G.E. (1990). Berycidae. In J.C. Quero, J.C. Hureau, C. Karrer, A. Post & L. Saldanha, eds. Checklist of the fishes of the eastern tropical Atlantic (CLOFETA), Vol. 2, 626 PP. Lisbon, JNICT; Paris, SEI and UNESCO.
  12. Albuquerque, R.M. (1956). Peixes de Portugal e Ilhas adjacentes. Chaves para sua determinação. Portugaliae Acta Biologica (B), 5(1): 1–1164.
  13. a b Martins, R. & Carneiro, M. (2015). Manual prático de identificação de peixes ósseos da costa continental portuguesa - Principais características diagnosticantes. Publicações Avulsas do IPMA, 2: 147 p.
  14. FAO. (1974). FAO SPECIES IDENTIFICATION SHEETS BER. In Names, 4: 513–520. https://doi.org/10.1016/S0921-4526(05)00705-2
  15. Flores, A., Wiff, R., Gálvez, P., & Díaz, E. (2012). Reproductive biology of alfonsino Beryx splendens. Journal of Fish Biology, 81(4), 1375–1390. https://doi.org/10.1111/j.1095-8649.2012.03424.x
  16. a b c d Shotton, R. (2016). Global review of Alfonsino (Beryx spp.) their fisheries, biology, and management. In Food and Agriculture Organization of the United Nations, 1084 (1084). http://www.fao.org/3/a-i5336e.pdf
  17. a b Mundy, B. C. (1990). Development of larvae and juveniles of the alfonsins, Beryx splendens and B. decadactylus (Berycidae, Beryciformes). Bulletin of Marine Science, 46: 257–273.
  18. Iguchi, K. (1973). Research by trawl fishery for commercialization if the fishing ground by the Japan Marine Fishery Resource Research Center. Outline of trawl fishery investigation for commercialization in the central North Pacific Ocean II. Bulletin of the Japanese Society Oceanography, 23: 47–56.
  19. a b Santos, R.V.S., Novoa-Pabon, A.M. , Silva, H.M. & Pinho, M.R. (2019). Can we consider the stocks of alfonsinos Beryx splendens and Beryx decadactylus from the Azores a discrete fishery management unit? Journal of Fish Biology, 94: 993-1000.
  20. a b Galaktionov, G. Z. (1984).Features of the schooling behaviour of the Alfonsino,Beryx splendens(Berycidae) in the thalassobathyal depths of the Atlantic Ocean. J. Icthyol., 24(5): 148–151.
  21. Dürr, J. & González, J.A. (2002). Feeding habits of Beryx splendens and Beryx decadactylus (Berycidae) off the Canary Islands. Fisheries Research, 54: 363-374.
  22. González, J.A., Rico, V., Lorenzo, J.M., Reis, S., Pajuelo, J.G., Dias, M.A., Mendonça, A., Krug, H.M. & Pinho, M.R. (2003). Sex and reproduction of the alfonsino Beryx splendens (Pisces, Berycidae) from the Macaronesian archipelagos. Journal of Applied Ichthyology, 19: 104–108.
  23. Lehodey, P. & Grandperrin, R. (1996). Age and growth of the alfonsino Beryx splendens over the seamounts off New Caledonia. Mar. Biol., 125: 249–258.
  24. Lehodey, P., Grandperrin, R. & Marchal, P. (1997). Reproductive biology and ecology of a deep demersal fish, alfonsino Beryx splendens, over the seamounts off New Caledonia. Marine Biology, 128: 17–27.
  25. Iwamoto, T., Russell, B., Polanco Fernandez, A., McEachran, JD & Moore, J. (2015). Beryx decadactylus . A Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN 2015: e.T198578A21910085. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T198578A21910085.en . Consultado a 02 de fevereiro de 2022 .
  26. Japp, D.W., & Wilkinson, S. (2007). Deep-sea resources and fisheries. In FAO. Report and documentation of the Expert Consultation on Deep-sea Fisheries in the High Seas. Bangkok, Thailand, 21 to 23 November 2006, pp. 39-54. FAO Fisheries Report No. 838. Rome, FAO. 203 pp
  27. Aboim, M.A.(2005). Population genetics and evolutionary history of some deep-sea demersal fishes from the Azores - North Atlantic. School of Ocean and Earth Science, University of Southampton.
  28. Pinho, M. R. & Menezes, G. (2009). Pescaria de Demersais dos Açores, 85–102.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Beryx decadactylus: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Beryx decadactylus é uma espécie de peixe teleósteo bericiforme da família dos bericídeos, frequentemente conhecida como a família dos alfonsins. Conhecido pelos nomes comuns de cardeal, melo e imperador, apresenta ampla distribuição geográfica, ocupando grande parte da coluna de água durante o seu ciclo de vida. É tipicamente associado a corais do fundo do mar, formando cardumes junto a montes submarinos. Os adultos são demersais e procuram presas ao longo do fundo do oceano, principalmente peixes, cefalópodes e crustáceos. A autoridade científica da espécie é Cuvier, tendo sido descrita no ano de 1829.

Apesar de não existirem grandes informações sobre a sua reprodução, acredita-se que esta espécie, apesar de considerada como pouco preocupante pela União Internacional para a Conservação da Natureza (IUCN), pela sua distribuição geográfica, esteja vulnerável à expansão da pesca.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Nordisk beryx ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Nordisk beryx (Beryx decadactylus) är en bottenfisk i familjen beryxar som finns i de flesta av världens tempererade och tropiska hav utom östra Stilla havet. I Europa finns den från norra Norge till Medelhavet.

Utseende

Den nordiska beryxen har en hög, från sidorna tilltryckt kropp som är helt färgad i rött, på sidorna med silveraktig glans. Ögonen är stora. Ungfiskarna har taggar på huvudet, men de försvinner när fisken blir äldre.[2] Fisken kan bli upp till 100 cm lång, men den blir sällan längre än 35 cm.[3]

Vanor

Arten lever i närheten av bottnen på ett djup mellan 200 och 800 m, eventuellt mer; ungfiskar kan dock leva på grundare vatten.[2] Födan består av kräftdjur, bläckfiskar och små fiskar.[3]

Litet är känt om fortplantningen, men man vet att ynglen, och förmodligen också ungfiskarna,[4] är pelagiska.[2]

Utbredning

Den nordiska beryxen finns i tropiska och tempererade områden i de flesta av världshaven utom östra Stilla havet.[3] I östra Atlanten finns den från Island och norra Norge via norra Skottland längs Europas kontinentalkust och Medelhavet till Sydafrika och runt kontinenten till Östafrika. I västra Atlanten finns den från södra Kanada längs USA:s östkust till norra Brasilien, och vidare längs mellersta Argentinas kust. Den finns också runt Japan, Australien och Nya Zeeland.[4]

Kommersiell användning

Den nordiska beryxen anses välsmakande och är föremål för ett mindre fiske i många länder, bland annat Sydeuropa.[2]

Referenser

  1. ^ Beryx decadactylus Cuvier in Cuvier and Valenciennes, 1829” (på engelska). ITIS. http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=166155. Läst 27 juni 2010.
  2. ^ [a b c d] Nielsen, Lars; Svedberg, Ulf (2006). Våra fiskar. Stockholm: Prisma. sid. 126. ISBN 91-518-4572-5
  3. ^ [a b c] Luna, Susan M. (20 april 2010). Beryx decadactylus Cuvier, 1829” (på engelska). Fishbase. http://www.fishbase.org/summary/speciessummary.php?id=1319. Läst 27 juni 2010.
  4. ^ [a b] Muus, Bent J; Nielsen, Jørgen G; Svedberg, Ulf (1999). Havsfisk och fiske i Nordvästeuropa. Stockholm: Prisma. sid. 154-155. ISBN 91-518-3505-3
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Nordisk beryx: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Nordisk beryx (Beryx decadactylus) är en bottenfisk i familjen beryxar som finns i de flesta av världens tempererade och tropiska hav utom östra Stilla havet. I Europa finns den från norra Norge till Medelhavet.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Beryx decadactylus ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Beryx decadactylus là một loài nước sâu thuộc họ Berycidae của bộ Beryciformes. Dù khá hiếm, chúng có mặt ở vùng biển ôn đớicận nhiệt đới trong phạm vi gần như toàn cầu. Chúng thường sống quanh những rạn san hô biển sâu, và có thể xúm thành đàn ở đỉnh núi ngầm. Con trưởng thành là sinh vật ăn đáy và săn mồi (như cá nhỏ, chân đầugiáp xác) ở đây. Như những loài khác cùng họ, loài này sống lâu một cách đáng chú ý, với những cá thể đạt 69 tuổi (và có lẽ còn dài hơn nữa). Chúng có thể đạt chiều dài đến 100,0 cm (39,4 in), cân nặng 2,5 kg (5,5 lb), và là một mục tiêu trong đánh cá thương mại. Tỉ lệ sinh sản thấp cũng như thời gian dài để con non đạt đến thành thục khiến loài này dễ bị thương tổn trước nghề đánh cá biển sâu, tuy vật, Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế (IUCN) hiện vẫn xem đây là loài ít quan tâm.

Phân loại

 src=
Tranh vẽ năm 1880

B. decadactylus được mô tả khoa học lần đầu bởi Georges Cuvier năm 1829 trong quyển ba của tác phẩm ngư học 22 quyển Histoire Naturelle des Poissons,[3] và được đặt tên là Beryx dodecadactylus. Nó được tái danh B. decadactylus bởi thành ngôn ngữ học G. E. Maul năm 1990. Không rõ tên chi bắt nguồn từ đâu, như nhiều khả năng nhất là từ tiếng Hy Lạp. Có lẽ Beryx ban đầu được dùng để mô tả một loài cá mó.[4]

Phân bố

B. decadactylus có mặt ở vùng biển ôn đới và cận nhiệt, trong khoảng vĩ độ từ 70°B đến 48°N. Chúng xuất hiện xa về phía bắc tận GreenlandIceland, cũng như xa về phía nam tới BrasilNam Phi. Ở Ấn Độ-Thái Bình Dương, nó hiện diện trên một vùng kéo dài từ Nam Phi đến Nhật Bản, đến Úc, và đến New Zealand. Nó cũng đã được ghi nhận ngoài khơi ArgentinaHawaii.[4]

Chú thích

  1. ^ Iwamoto, T.; Russell, B.; Polanco Fernandez, A.; McEachran, J.D. & Moore, J. (2015). Beryx decadactylus. The IUCN Red List of Threatened Species (IUCN) 2015: e.T198578A21910085. doi:10.2305/IUCN.UK.2015-4.RLTS.T198578A21910085.en. Truy cập ngày 23 tháng 12 năm 2017.
  2. ^ Beryx decadactylus (TSN 166155) tại Hệ thống Thông tin Phân loại Tích hợp (ITIS).
  3. ^ Gomon, Martin F.; Dianne J. Bray. “Beryx decadactylus”. Fishes of Australia. Truy cập ngày 28 tháng 1 năm 2017.
  4. ^ a ă Thông tin "Beryx decadactylus" trên FishBase, chủ biên Ranier Froese và Daniel Pauly. Phiên bản tháng January năm 2017.

Liên kết ngoài

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Beryx decadactylus: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Beryx decadactylus là một loài nước sâu thuộc họ Berycidae của bộ Beryciformes. Dù khá hiếm, chúng có mặt ở vùng biển ôn đớicận nhiệt đới trong phạm vi gần như toàn cầu. Chúng thường sống quanh những rạn san hô biển sâu, và có thể xúm thành đàn ở đỉnh núi ngầm. Con trưởng thành là sinh vật ăn đáy và săn mồi (như cá nhỏ, chân đầugiáp xác) ở đây. Như những loài khác cùng họ, loài này sống lâu một cách đáng chú ý, với những cá thể đạt 69 tuổi (và có lẽ còn dài hơn nữa). Chúng có thể đạt chiều dài đến 100,0 cm (39,4 in), cân nặng 2,5 kg (5,5 lb), và là một mục tiêu trong đánh cá thương mại. Tỉ lệ sinh sản thấp cũng như thời gian dài để con non đạt đến thành thục khiến loài này dễ bị thương tổn trước nghề đánh cá biển sâu, tuy vật, Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế (IUCN) hiện vẫn xem đây là loài ít quan tâm.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

十指金眼鲷 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Beryx decadactylus
Cuvier et Valenciennes 1829[1]

十指金眼鲷学名Beryx decadactylus)为金眼鲷科金眼鲷属鱼类。分布于除东太平洋之外的世界各地热带和温带海域,包括台湾东北部,属于深海鱼。[1]

十指金眼鲷体长1米左右,最重的记录食2.5公斤。眼睛很大,身体结实,血红色鳍,银红色身,腹部浅黄色[2]。色泽是和很多其它深海动物一样,以为红色光波被水吸收,红色的动物没有光波反射,变成黑色。

此鲷和同属的其它种类都是商业性食用鱼。

外部链接

参考文献

  1. ^ 1.0 1.1 中国科学院动物研究所. 十指金眼鲷. 中国动物物种编目数据库. 中国生物多样性信息中心动物学分部. [2011-10-17].[永久失效連結]
  2. ^ Froese, Rainer & Daniel Pauly, eds. (2005). Beryx decadactylus in FishBase. 2005年10月版本


扩展阅读

 src= 維基物種中有關十指金眼鲷的數據

小作品圖示这是一篇關於魚類小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

十指金眼鲷: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

十指金眼鲷(学名:Beryx decadactylus)为金眼鲷科金眼鲷属鱼类。分布于除东太平洋之外的世界各地热带和温带海域,包括台湾东北部,属于深海鱼。

十指金眼鲷体长1米左右,最重的记录食2.5公斤。眼睛很大,身体结实,血红色鳍,银红色身,腹部浅黄色。色泽是和很多其它深海动物一样,以为红色光波被水吸收,红色的动物没有光波反射,变成黑色。

此鲷和同属的其它种类都是商业性食用鱼。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

금눈돔 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

금눈돔(金-, 영어: alfonsino 또는 red bream, longfinned beryx)은 금눈돔과에 속하며 학명은 Beryx decadactylas이다. 몸길이 약 40cm이고 몸은 타원형이며, 몸빛은 붉고, 배쪽은 은백색이다. 눈은 크고 황금빛으로 광택이 있다. 입은 비스듬하며 눈앞가시는 크고 강하다. 뒷지느러미는 완만한 활 모양을 이루고 있으며, 비늘은 거칠고 크다. 심해성 어족으로 300-400m 심해의 암초 사이에 산다.

각주

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자

금눈돔: Brief Summary ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

금눈돔(金-, 영어: alfonsino 또는 red bream, longfinned beryx)은 금눈돔과에 속하며 학명은 Beryx decadactylas이다. 몸길이 약 40cm이고 몸은 타원형이며, 몸빛은 붉고, 배쪽은 은백색이다. 눈은 크고 황금빛으로 광택이 있다. 입은 비스듬하며 눈앞가시는 크고 강하다. 뒷지느러미는 완만한 활 모양을 이루고 있으며, 비늘은 거칠고 크다. 심해성 어족으로 300-400m 심해의 암초 사이에 산다.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자

Description

provided by World Register of Marine Species
Occurs on the continental slope, the adults demersal and the young pelagic (Ref. 9563). Feeds on crustaceans, small fishes and cephalopods (Ref. 3321). Maximum length for female in Ref. 7413.

Reference

Froese, R. & D. Pauly (Editors). (2023). FishBase. World Wide Web electronic publication. version (02/2023).

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Edward Vanden Berghe [email]

Diet

provided by World Register of Marine Species
Feeds on crustaceans, small fish and cephalopods

Reference

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Kennedy, Mary [email]

Distribution

provided by World Register of Marine Species
Worldwide in temperate and tropical latitudes, except the eastern Pacific; Western Atlantic: 42.4°N to Brazil

Reference

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Kennedy, Mary [email]

Habitat

provided by World Register of Marine Species
found at depths of 180- 800 m; specimens captured off Nova Scotia represent northern range records

Reference

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Kennedy, Mary [email]

Habitat

provided by World Register of Marine Species
benthic

Reference

North-West Atlantic Ocean species (NWARMS)

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
Kennedy, Mary [email]

Habitat

provided by World Register of Marine Species
Known from seamounts and knolls

Reference

Stocks, K. 2009. Seamounts Online: an online information system for seamount biology. Version 2009-1. World Wide Web electronic publication.

license
cc-by-4.0
copyright
WoRMS Editorial Board
contributor
[email]