Wywłócznik okółkowy (Myriophyllum verticillatum L.) – gatunek rośliny wodnej z rodziny wodnikowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony na wszystkich kontynentach półkuli północnej. W Polsce dość pospolity.
Rozmnażanie odbywa się głównie sposobem wegetatywnym: przez fragmentację kruchych pędów oraz za pomocą turionów. Turiony służą również do przezimowania, ponieważ reszta rośliny gnije późną jesienią. Turiony dobrze znoszą niską temperaturę i wmarznięcie w lód. Na liściach znajdują się wielokomórkowe gruczołki, produkujące śluz i myriofilinę (glikozyd) – szczególnie licznie występują na młodych roślinach.
Występuje w litoralu jezior i dużych rzekach w strefie roślinności elodeidowej. Zasiedla wody eutroficzne, ubogie w związki wapnia, zarówno w wodach stojących jak i wolno płynących, na podłożu mulistym, gliniastym lub torfowym, sięgając do głębokości 3-5 m. Roślina wrażliwa jest na silne falowanie. Występuje zwykle w małych i niezbyt głębokich zbiornikach wodnych: starorzeczach, stawach, gliniankach, torfiankach, rowach melioracyjnych ze stojącą lub wolno płynącą wodą. W przeciwieństwie do Myriophyllum spicatum nie jest właściwym gatunkiem jeziornym. Podczas wysychania zbiornika może tworzyć formę lądową, znacznie mniejszą od wodnej i tworzącą małe turiony. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Potametea, Ass. Myriophylletum verticillati[2].
Bywa wykorzystywany do obsadzania ogrodów wodnych, nie jest zbyt wymagający, nie potrzebuje dodatkowego nawożenia, zwłaszcza organicznego. Jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 3-10[3]). Rozmnaża się łatwo przez ukorzenianie oderwanych kawałków pędu.
Wywłócznik okółkowy (Myriophyllum verticillatum L.) – gatunek rośliny wodnej z rodziny wodnikowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony na wszystkich kontynentach półkuli północnej. W Polsce dość pospolity.
