Nardus stricta L.

Bliźniczka psia trawka, b. wyprostowana^[3] (Nardus stricta L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae)^[2]. Znany też jako psia trawka, psiarka^[4]. Zasięg obejmuje całą Europę, rejon Kaukazu oraz wschodnią Syberię, poza tym w wiele miejsc introdukowany i zdziczały^[2]. W Polsce gatunek rodzimy, występuje dość pospolicie na niżu i w górach (tutaj częściej).

Morfologia

Pokrój

Roślina zielna, tworząca bardzo gęste kępy (roślina darniowa).

Łodyga

Jej źdźbła, wysokie na 10 – 40 cm (zależnie od warunków środowiska) są sztywne i pokryte łuskowatymi okrywami. Źdźbła są ulistnione tylko dołem, w górnej, bezlistnej części są ostre w dotyku, gdyż są na nich zadziory.

Liście

Sinozielone liście, w dolnej części są, podobnie jak łodyga pokryte łuskowatymi okrywami. Mają one sztywną blaszkę liściową, bardzo wydłużoną i ostro zakończoną.

Kwiaty

Zebrane są w wydłużony, jednostronny kłos, wiechę lub grono na szczycie łodygi. Kwiatostan ten ma, podobnie, jak liście, siny kolor i składa się z kilkunastu kłosków. Budowa całego kwiatu jest bardzo uproszczona. Pojedyncze kwiaty składają się tylko ze słupka, pręcików i dwóch plewek. Słupek ma piórkowate, pojedyncze, niepozorne znamię, trzy pręciki mają drobne, zmarniałe pylniki. Kilka takich kwiatów tworzy kłosek, który pod spodem ma dwie plewy.

Owoce

Drobne ziarniaki.

Korzeń

Ma bardzo silne, sznurowate korzenie, którymi mocno zakorzenia się w glebie, tak, że roślina jest trudna do wyrwania.

Biologia i ekologia

• Bylina. Kwitnie w czerwcu i jest wiatropylna. Wytwarza też rozłogi, za pomocą których rozmnaża się wegetatywnie.
• Siedlisko: rośnie głównie w miejscach suchych, na bardzo jałowej glebie, gdzie brak konkurencji ze strony większych traw. Występuje zarówno na podłożu wapiennym jak i granitowym, zarówno w górach, jak i na niżu. Psia trawka rośnie na stromych zboczach, na łąkach i halach górskich, wśród skał, w szczelinach skalnych. W Tatrach często wspólnie z sitem skuciną i boimką dwurzędową tworzy na skałach niskie murawy. Hemikryptofit.
• W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Nardetalia^[5].
• Jest wskaźnikiem gleb jałowych, ubogich w azot. Jest jedną z niewielu roślin, które potrafią trwale rosnąć na tak jałowym i suchym podłożu.
• Liczba chromosomów 2n=36, (22-30).
• Mimo że na wielu halach górskich jest bardzo pospolita i zarasta duże powierzchnie, nie przedstawia wartości gospodarczej. Jej liście i łodygi są tak ostre, że nie są zjadane ani przez owce, ani przez bydło. Jest również bardzo trudna do koszenia.

Przypisy

Bibliografia

1. Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
2. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
3. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.