Sørhare, Lepus europaeus, er eit pattedyr i harefamilien. Sørharen er nært i slekt med vanleg hare, og er den mest utbreidde harearten lenger sør i Europa. Han har kome til Noreg ein gong etter 1800. På den norske svartelista er han oppført som ein framand art som utgjer ein ukjend risiko for stadeige artsmangfald. Han har etablert ein liten bestand i Østfold basert på innvandring av dyr som er sett ut i Sør-Sverige. Han vart òg sett ut fleire stader i Noreg rundt hundreårsskiftet til 1900-talet, men desse bestandane døydde etter kvart ut.[1] Det opphavlege utbreiingsområdet til sørharen var Eurasia frå den europeiske atlanterhavskysten i vest til Mongolia i aust. Han er òg innført til mellom anna Argentina, Australia, Nord-Amerika, Sverige og Storbritannia.[2] Formålet med spreiing av arten har stort sett vore å nytta han som jaktvilt. Sørharen er ein svært tilpasningsdyktig art, som kan leva i mange varierte landskapstypar.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Sørhare
Sørhare, Lepus europaeus, er eit pattedyr i harefamilien. Sørharen er nært i slekt med vanleg hare, og er den mest utbreidde harearten lenger sør i Europa. Han har kome til Noreg ein gong etter 1800. På den norske svartelista er han oppført som ein framand art som utgjer ein ukjend risiko for stadeige artsmangfald. Han har etablert ein liten bestand i Østfold basert på innvandring av dyr som er sett ut i Sør-Sverige. Han vart òg sett ut fleire stader i Noreg rundt hundreårsskiftet til 1900-talet, men desse bestandane døydde etter kvart ut. Det opphavlege utbreiingsområdet til sørharen var Eurasia frå den europeiske atlanterhavskysten i vest til Mongolia i aust. Han er òg innført til mellom anna Argentina, Australia, Nord-Amerika, Sverige og Storbritannia. Formålet med spreiing av arten har stort sett vore å nytta han som jaktvilt. Sørharen er ein svært tilpasningsdyktig art, som kan leva i mange varierte landskapstypar.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Sørhare
Sørhare (Lepus europaeus) er den eneste arten av harer i Europa ved siden av alminnelig hare (nordhare). Den regnes noen ganger som en underart av kapphare. Den er 50-70 cm lang når man ser bort fra halen. Ørene er lengre enn hos nordharen. Kroppsfargen er gråaktig til gulaktig brun. Undersiden er hvit og oversiden av halen er svart. Om vinteren forandrer den farge lite eller ikke i det hele tatt. Ved anus, nese og kinn sitter det luktkjertler. Sekretet fra nese og kinn fordeles over hele kroppen når haren steller seg. Kjertelvæsken informerer artsfrender om individets kjønn. Sørharer har en godt utviklet hørsel, mens synet er mindre bra. På grunn av øynenes plassering på sidene av hodet, har dyret en synsvinkel på 360°, men sikten fremover er derfor mindre avansert.
Sørharen finnes i Europa og Vest-Asia, blant annet i Danmark, Finland, Irak, Iran, Pakistan, Norge, Sverige, Tyrkia, samt i nordre Afrika. I Norge finnes den i Østfold (særlig Halden) og Akershus, som streifdyr fra Sverige.
Den foretrekker steppe og annet gressland, men finnes også i skog og fjellområder (for eksempel Alpene) opp til 1600 moh.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Sørhare (Lepus europaeus) er den eneste arten av harer i Europa ved siden av alminnelig hare (nordhare). Den regnes noen ganger som en underart av kapphare. Den er 50-70 cm lang når man ser bort fra halen. Ørene er lengre enn hos nordharen. Kroppsfargen er gråaktig til gulaktig brun. Undersiden er hvit og oversiden av halen er svart. Om vinteren forandrer den farge lite eller ikke i det hele tatt. Ved anus, nese og kinn sitter det luktkjertler. Sekretet fra nese og kinn fordeles over hele kroppen når haren steller seg. Kjertelvæsken informerer artsfrender om individets kjønn. Sørharer har en godt utviklet hørsel, mens synet er mindre bra. På grunn av øynenes plassering på sidene av hodet, har dyret en synsvinkel på 360°, men sikten fremover er derfor mindre avansert.
Sørharen finnes i Europa og Vest-Asia, blant annet i Danmark, Finland, Irak, Iran, Pakistan, Norge, Sverige, Tyrkia, samt i nordre Afrika. I Norge finnes den i Østfold (særlig Halden) og Akershus, som streifdyr fra Sverige.
Den foretrekker steppe og annet gressland, men finnes også i skog og fjellområder (for eksempel Alpene) opp til 1600 moh.
