dcsimg

Vipera aspis ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

La víbora áspid o áspid (Vipera aspis) es una especie de víbora que se puede encontrar en Europa. En ocasiones se atribuye erróneamente este nombre a otras especies de víboras, e incluso a cualquier clase de serpiente venenosa.

Descripción

Los adultos tienen una longitud de por lo menos 60 cm. Los machos alcanzan hasta 85 cm, y las hembras un máximo de 75 cm. Los machos, sin embargo, son un poco más delgados que las hembras. La cola es relativamente corta, un séptimo a un noveno de la longitud de cuerpo en las hembras, y un sexto a un octavo en los machos.[2]​ La cabeza es ancha, triangular y bien diferenciada del cuello. Las escamas del cuerpo son grisáceas o amarillas, doradas o cúpreas, con manchas negras o verdosas con borde negro, en aparente zigzag sobre el lomo.

Hábitat

Prefiere áreas cálidas con buena exposición al sol, vegetación estructurada y suelos relativamente secos. En Italia y Francia, se encuentra a menudo en áreas montañosas o en colinas, especialmente en regiones de piedra caliza, pero se presenta a veces en llanos bajos. Tiene una preferencia por áreas cubiertas de vegetación o por lo menos con alguna cubierta.[2]​ Puede ser encontrado en cuestas soleadas sobre colinas, pantanos, prados en las montañas, claros del bosque, en los límites de bosques, en botes de basura y en las canteras.[3]​ En Italia se encuentra en arboledas y a menudo cerca de fuentes.[2]​ Aunque no es propia de zonas elevadas, en los Pirineos se ha encontrado sobre los 2600 msnm, en la zona del pico Mulleres.[4]

Veneno

 src=
Mordedura después de tres días sin atención médica.

Una mordedura de esta especie es muy dolorosa y puede tener consecuencias más severas que la de Vipera berus. Según Stemmler, cerca de 4% de todas las mordeduras sin tratar son fatales.[5]​ Lombardi y Bianco (1974) mencionan que esta especie es responsable del 90 % de todos los casos de mordedura de serpiente en Italia;[3]​ en las montañas italianas es la única serpiente venenosa que puede causar víctimas mortales.[3]​ En caso de mordedura es muy aconsejable la visita a un médico para que realice el tratamiento correcto, y si fuese necesario, aplique un antiveneno (suero antiofídico).

La toxicidad del veneno varía. Stemmler indica que la población en el distrito de Passwang (Suiza) tiene el veneno más fuerte.[5]​ Comparado con los venenos de otras especies, es relativamente tóxico. Brown (1973) da los valores LD50 de 1,0 mg/kg de mg/kg IV y 1,0-2,0 SC.[6]​ Tu et al. (1969) indican 4,7 mg/kg IM.[7]​ La producción del veneno es relativamente baja. Boquet obtuvo un registro diario de la extracción de 9 a 10 mg.[8]

Los síntomas de envenenamiento incluyen la rápida aparición de dolor agudo, seguido por edema y decoloración. La necrosis hemorrágica severa puede ocurrir en las inmediatas horas. La visión se puede deteriorar seriamente, muy probablemente debido a la degradación de la sangre y de los vasos sanguíneos en los ojos. El veneno tiene efectos de coagulante y de anticoagulante. La actividad del anticoagulante es al parecer más fuerte que la del Daboia russelii.[cita requerida][9]​ El veneno puede también afectar la estructura glomerular y puede conducir a la muerte debido a fallo renal.[2]

Según Cheymol et al. (1973), el veneno no produce contracciones neuromusculares en preparaciones in vitro.[10]​ La carencia de este neurotóxico indicaría que los casos fatales que implican el sistema cardiovascular son el resultado de una lesión directa del músculo o de la reducción del intercambio de oxígeno. Por otra parte, González (1991) publicó que en dos casos las víctimas desarrollaron síntomas neurotóxicos, incluyendo dificultad en la respiración y al tragar, así como la parálisis del miembro mordido.[11]

Subespecies

 src=
Víbora áspid en la región de Lorena, en Francia.
Subespecie[12]​ Autoridad[12]​ Nombre común[13]​ Distribución[2]V. a. aspis Linnaeus, 1758 Áspid europea Partes de Francia; Pirineos; España al suroccidente de Bilbao; Alemania, al sur de la Selva Negra, noroccidente de Italia y occidente de Suiza. V. a. atra Meisner, 1820 Áspid negra Partes de Suiza. V. a. francisciredi Laurenti, 1768 Áspid italiana Italia central. V. a. hugyi Schinz, 1833 Áspid del sur Sur de Italia. V. a. zinnikeri Kramer, 1958 Áspid gascona Gascuña, Andorra y norte de España (Pirineo Central).[14]

Referencias

  1. Claudia Corti, Juan M. Pleguezuelos, Valentin Pérez-Mellado, Rafael Marquez, Marc Cheylan, Philippe Geniez, Ulrich Joger, Hans Konrad Nettmann, Benedikt Schmidt, Andreas Meyer, Roberto Sindaco, Antonio Romano, Iñigo Martínez-Solano (2009). «Vipera aspis». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2015.4 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 13 de marzo de 2016.
  2. a b c d e Mallow D, Ludwig D, Nilson G. 2003. True Vipers: Natural History and Toxinology of Old World Vipers. Krieger Publishing Company, Malabar, Florida. 359 pp. ISBN 0-89464-877-2.
  3. a b c Street D. 1979. The Reptiles of Northern and Central Europe. London: B.T. Batsford Ltd. 268 pp. ISBN 0-7134-1374-3.
  4. Steward JW. 1971. The Snakes of Europe. Cranbury, New Jersey: Associated University Press (Fairleigh Dickinson University Press). 238 pp. LCCCN 77-163307. ISBN 0-8386-1023-4.
  5. a b Stemmler, O. 1971. Die Reptilien der Schweiz mit besonderer Berucksichtigung der Basler Region. Veroff. Nat. Mus. Basel, 5.
  6. Brown JH. 1973. Toxicology and Pharmacology of Venoms from Poisonous Snakes. Springfield, Illinois: Charles C. Thomas. 184 pp. LCCCN 73-229. ISBN 0-398-02808-7.
  7. Tu, Anthony T., Manabu Homma & Bor-Shyue Hong (1969). «Hemorrhagic, myonecrotic, thrombotic and proteolytic activities of viper venoms». Toxicon (en inglés) 6 (3): 175-178. PMID 5776833. doi:10.1016/0041-0101(69)90117-2.
  8. Boquet P (1964). «Venins de serpents (1ere partie) physio-pathologie de l'envenimation et proprietes biologiques des venins.». Toxicon (en francés) 2 (1): 5-41. doi:10.1016/0041-0101(64)90028-5.
  9. Echenagucia-Echenagucia, Marión (19 de marzo de 2019). «Vigilancia de laboratorio de los anticoagulantes orales directos». Rev Hematol Mex. 2019 abril-junio;20(2):86-95. doi:10.24245/rhematol. Consultado el 14 de mayo de 2020.
  10. Cheymol J, Boquet P, Detrait J, Roch-Arveller M (1973). «Comparaison des principales propriétés pharmacologiques de différents venins d'Echis carinatus (Vipéridés).» [Comparison of the principal pharmacologic properties of different venoms of Echis carinatus (Viperidae)]. Archives Internationales de Pharmacodynamie et de Therapie (en francés) 205 (2): 293-304.
  11. Gonzalez D (1991). «Snakebite problems in Europe». En Tu AT, ed. Handbook of Natural Toxins (en inglés) (5th edición). Nueva York: Marcel Dekker. pp. 687-751..
  12. a b Sistema Integrado de Información Taxonómica. «Vipera aspis (TSN 634986)» (en inglés).
  13. Mehrtens JM. 1987. Living Snakes of the World in Color. New York: Sterling Publishers. 480 pp. ISBN 0-8069-6460-X.
  14. Bruna Azara, C. 1995. Animales venenosos. Vertebrados terrestres venenosos peligrosos para el ser humano en España. Bol. SEA, 11: 32-40

Bibliografía adicional

  • Guillemin I, Bouchiert C, Garrigues T, Wisner A, Choumet V. 2003. Sequences and structural organization of phosphilopase A2 genes from Vipera aspis aspis, V. aspis zinnikeri and Vipera berus berus venom. Eur. J. Biochem. 270:2697-2706. PDF at FEBS Journal. Accessed 9 October 2006.
  • Monney JC, Meyer A. 2005. Rote Liste der gefährdeten Reptilien der Schweiz. Hrsg. Bundesamt für Umwelt, Wald und Landschaft BUWAL, Bern und Koordinationsstelle für Amphibien- und Reptilienschutz der Schweiz, Bern. BUWAL-Reihe. 50 pp.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Vipera aspis: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

La víbora áspid o áspid (Vipera aspis) es una especie de víbora que se puede encontrar en Europa. En ocasiones se atribuye erróneamente este nombre a otras especies de víboras, e incluso a cualquier clase de serpiente venenosa.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Laški gad ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Laški gad (znanstveno ime Vipera aspis) je strupenjača iz družine gadov, ki biva v visokogorskih predelih Južne ter Zahodne Evrope in le ponekod v skrajnih delih Zahodne Slovenije.

Telesne značilnosti

Telo laškega gada je kratko in čokato, pri samcih meri v dolžino 85 cm, pri samicah redko več kot 75 cm. Vrh gobčka je rahlo privzdignjen, zato je znan tudi pod imenom rilčasti gad, vendar ne tvori rožička kot pri modrasu. Barvne variante obsegajo svetlo rjave, sive, opečnate, oranžne in slamnato rumene primerke, znani pa so tudi primeri melanizma (črna barva). Ima temnejše pege, kot njegov bližnji sorodnik navadni gad. Pege laškega gada so po hrbtu spojene.

Življenjski prostor in način življenja

 src=
Razširjenost laškega gada

Laški gad je razširjen po Pirenejih, Franciji in Italiji, kjer seže do 3.000 m nadmorske višine, področje poselitve pa sega vse do južne Nemčije. V Sloveniji pa se nahaja v Breginjskem kotu; v zadnjih letih ga opažajo predvsem na južnem pobočju Stola in v okolici Breginja.[2] Novejši podatki potrjujejo obstoj laškega gada tudi na območju Sabotina in Korade.[2]

 src=
Laški gad na pogorju Stola

Najraje se zadržuje na suhih, toplih in prisojnih območjih na travnikih, obronkih gozdov in gozdnih jasah. V toplih dnevih je aktiven predvsem v mraku in ponoči, v hladnih pa podnevi. Prehranjuje se s kuščarji in majhnimi sesalci. Pari se maja, avgusta pa povrže 4-18 mladičev.

Strupenost

Toksin

Po sestavi je toksin laškega gada soroden toksinom strupenih kač, ki naseljujejo Evropo. Sestavljajo ga razni encimi, proteini s specifično toksično aktivnostjo in druge makromolekule. Po ugrizu se toksin hitro razširi okoli mesta ugriza do limfnih žil in preko teh naprej v krvožilni sistem.[3]

Klinična slika

 src=
Modras (Vipera ammodytes) in Laški gad (Vipera aspis). Slikano na pogorju Stola 09. 08. 2014

Kot pri vseh strupenih kačah je resnost ugriza odvisna od količine vbrizganega toksina, mesto ugriza in morebitna pridružena bolezenska stanja. Sled ugriza običajno predstavlja par drobnih ran, oddaljeni okoli 0,5 cm, ki krvavita zelo malo ali nič. Rana je lahko samo ena v primeru, da je kača ugriznila z enim strupnikom, lahko pa jih je več v primeru večjega števila ugrizov. Sprva se pojavi oteklina, ki se hitro širi in lahko zajame celoten trup. Posebno nevarni so ugrizi v predelu vrata in glave zaradi možnosti zapore dihalne poti. Rdeče lise so znak vnetja limfni žil in bezgavk. Med sistemskimi znaki so najpogostejši bolečine v trebuhu, bruhanje in diareja; slednja dva sta lahko s prisotnostjo krvi. Od nevroloških znakov sta najpogostejša zaspanost in vrtoglavica, lahko pa so prisotni tudi nezavest, krči, ohromelost očesnih mišic (oftalmoplegija), motnje požiranja in razne nevnetne bolezni živcev na prizadetem udu (periferne nevropatije).[3]

Prva pomoč in zdravljenje

Pri oskrbi ponesrečenca je potrebna imobilizacija prizadetega uda in hiter transport v ustrezno zdravstveno ustanovo. Potreben je nadzor življenjskih funkcij in lajšanje simptomov, predvsem z analgetiki, pri čemer se je potrebo izogibati zdravilom z vplivom na delovanje trombocitov. Pri šoku, ki se ne popravi po začetnih ukrepih, se uporabi zdravila za vzdrževanje krvnega tlaka, v primeru zapore dihalne poti kortikosteroide, antihistaminike in adrenalin, v primeru hujših znakov zastrupitve pa protistrup, pri čemer imajo prednost otroci in nosečnice.[3]

Sklici in opombe

  1. McDiarmid RW, Campbell JA, Touré T. 1999. Snake Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, vol. 1. Herpetologists' League. 511 pp. ISBN 1-893777-00-6 (series). ISBN 1-893777-01-4 (volume).
  2. 2,0 2,1 Kumar B. (2009). "Nove najdbe laškega gada (Vipera aspis) v Sloveniji" (PDF). Natura Sloveniae 11 (1): 59–63.
  3. 3,0 3,1 3,2 Grenc D. (2009). "Ugrizi strupenih kač". Medicinski razgledi 48 (1-2): 145–51.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Laški gad: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Laški gad (znanstveno ime Vipera aspis) je strupenjača iz družine gadov, ki biva v visokogorskih predelih Južne ter Zahodne Evrope in le ponekod v skrajnih delih Zahodne Slovenije.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL