Impala zwyczajna[3] (Aepyceros melampus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych, licznie występujący w południowej Afryce.
Długość ciała od 130-180 cm, ogona od 30 do 45 cm, wysokość w kłębie 90 cm, masa 40-60 kg. Długość rogów samca 50-75 cm, samice nie posiadają rogów[4].
Impala zwyczajna żyje na zadrzewionej sawannie, gdzie rozległe przestrzenie trawiaste przechodzą w kolczaste zarośla. Występuje w Afryce Środkowej i Południowej.
Około 18 lat.
Ruja występuje na początku pory deszczowej – w kwietniu i maju. Ciąża trwa 180-204 dni. Młode: 1, rzadziej 2.
Odżywia się trawami i ziołami, liśćmi drzew i krzewów. Aktywna za dnia i nocą. Przebywa w pobliżu wody. Wrogami impali są lew, lampart, gepard i likaon. Impala przebywa w stadach liczących do 25 osobników, przewodzonych przez samca. W porze suchej tworzą się stada liczące nawet setki osobników.
Wyróżniono sześć podgatunków impali zwyczajnej[5]:
Podgatunek Kategoria zagrożenia A. melampus johnstoni Thomas, 1893 A. melampus katangae Lönnberg, 1914 A. melampus melampus (Lichtenstein, 1812) LC[6] A. melampus petersi Bocage, 1879 VU[7] A. melampus rendilis Lönnberg, 1912 A. melampus suara Matschie, 1892W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[2].
Osiąga prędkość do 60 km/h. W czasie biegu wykonuje skoki w dal 8-9 m i wzwyż 2-3 m.
Impala zwyczajna (Aepyceros melampus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych, licznie występujący w południowej Afryce.