Pierwiosnkowate (Primulaceae Vent.) – rodzina roślin zielnych należąca do rzędu wrzosowców i w takim ujęciu (system APG III z 2009, APG IV, APweb) szeroko ujmowana systematycznie (58 rodzajów z ponad 2,5 tysiącem gatunków). Dawniej zwykle była wąsko ujmowana i wówczas zaliczano do niej tylko 20 rodzajów z ok. 800 gatunkami (system Takhtajana z 1997, system Cronquista z 1981). Opis wąsko wydzielanej rodziny dotyczy w obecnym ujęciu głównie podrodziny pierwiosnkowych Primuloideae. Należą tu rośliny występujące w tropikach i na szerokościach podzwrotnikowych reprezentowane tam głównie przez drzewa i krzewy oraz w strefie umiarkowanej i arktycznej, gdzie rosną przede wszystkim przedstawiciele będący roślinami zielnymi. Charakterystyczną cechą przedstawicieli jest jednokomorowa zalążnia utworzona z kilku zrośniętych owocolistków ze środkowym lub dolnym łożyskiem. Podobne są zwykle też kwiaty pięciokrotne o zrosłopłatkowej koronie[2].
Liczne gatunki pierwiosnkowatych uprawiane są jako rośliny ozdobne, zwłaszcza z rodzajów cyklamen, naradka, ardizja, tojeść, pierwiosnek, urdzik, Jacquinia, Myrsine, Omphalogramma. W akwariach i terrariach uprawiane są: okrężnica bagienna i jarnik solankowy. Jadalne owoce mają rośliny z rodzaju Clavija spożywane w lasach Ameryki Łacińskiej. Liście Maesa indica wykorzystywane są do wyrobu curry. Z nasion Maesa lancoelata wyrabia się w Etiopii olej jadalny. Owocom z różnych gatunków rodzaju Maesa przypisywane są też właściwości bakteriobójcze i przeciwrobacze. Owoce Embelia ribes bywają wykorzystywane do fałszowania pieprzu czarnego, ponieważ są bardzo podobne. Są też używane w przypadku problemów z wzdęciem i zarażenia tasiemcem[3]. Do celów leczniczych wykorzystywane są też lokalnie rośliny z rodzaju Labisia. Trucizny do trucia ryb wytwarza się z roślin rodzajów Aegiceras i Jacquinia. Surowca drzewnego dostarczają rośliny z rodzajów Myrsine i Jacquinia[4].
W tradycyjnym ujęciu zaliczane tu rośliny klasyfikowane były do kilku rodzin: Maesaceae, Myrsinaceae, Primulaceae i Theophrastaceae. Analizy filogenetyczne, zwłaszcza molekularne, wykazały jednak, że w tradycyjnym ujęciu rodziny te i liczne rodzaje w ich obrębie nie są monofiletyczne. Spośród rodzajów zaliczanych dawniej do pierwiosnkowatych (w wąskim ujęciu) rodzaj jarnik Samolus okazał się być zagnieżdżony w Theophrastaceae, rodzaje: Ardisiandra, Coris, Cyclamen, Lysimachia, Stimpsonia i Trientalis – w obrębie Myrsinaceae. Rodzaj Maesa jest siostrzany wobec wszystkich zaliczanych tu rodzin. Przy takich przetasowaniach nie miało sensu utrzymywanie tradycyjnego podziału i wszystkie te grupy połączono w jedną rodzinę Primulaceae sensu lato[3].
Scalenie tych wszystkich grup w jedną rodzinę usankcjonował system APG III z 2009 roku[5] i zostało utrzymane w systemie APG IV (2016)[3]. Konsekwencją tych zmian jest też zwiększenie uwagi poświęcanej klasyfikacji na poziomie podrodzin – odpowiadającej w pewnym stopniu dawnym rodzinom w systemach Cronquista (1981), Takhtajana (1997) czy Reveala (1999), podczas gdy cała rodzina odpowiada w nich rzędowi pierwiosnkowców Primulales[3].
Ze względu na zagnieżdżenie części tradycyjnie wyróżnianych rodzajów w obrębie innych – znacznie rozszerzono zakres ujęcia takich rodzajów jak pierwiosnek Primula, tojeść Lysimachia i naradka Androsace. Do Primula włączono tradycyjnie wyróżniane dawniej rodzaje: Cortusa, Dionysia, Dodecatheon, Kaufmannia i Sredinskya. Do rodzaju Lysimachia, żeby zachować jego monofiletyczny charakter musiały zostać włączone: Anagallis, Asterolinon, Glaux i Pelletiera. Do Androsace: Douglasia, Vitaliana i Pomatosace[3].
Pierwiosnkowate stanowią grupę siostrzaną hebankowatych, wraz z którymi tworzą wspólny klad z sączyńcowatymi. Klad ten wchodzi w skład grupy wyodrębnianej w randze rzędu wrzosowców, obejmującego m.in. herbatowate i wrzosowate. Wrzosowce wchodzą w skład grupy astrowych (asterids) w obrębie dwuliściennych właściwych (eudicots)[1].
wrzosowceBalsaminaceae – niecierpkowate
Polemoniaceae – wielosiłowate
Fouquieriaceae – okotijowate
Lecythidaceae – czaszniowate
Sapotaceae – sączyńcowate
Ebenaceae – hebankowate
Primulaceae – pierwiosnkowate
Theaceae – herbatowate
Symplocaceae – symplokowate
Styracaceae – styrakowate
Diapensiaceae – zimnicowate
Sarraceniaceae – kapturnicowate
Actinidiaceae – aktinidiowate
Roridulaceae – tuliłezkowate
Clethraceae – orszelinowate
Cyrillaceae – zwichrotowate
Ericaceae – wrzosowate
Maesoideae
Theophrastoideae
pierwiosnkowe Primuloideae
borowicowe Myrsinoideae
Podrodzina Maesoideae de Condolle (syn. Maesaceae Anderberg, B. Ståhl & Kallersjö)
Klad bazalny w obrębie rodziny (dawniej rodzaj w obrębie Myrsinaceae[2]), takson monotypowy z jednym rodzajem Maesa obejmującym 150 gatunków występujących w tropikach i strefie podzwrotnikowej Afryki i Azji[1]. Są to wieczniezielone liany, drzewa i krzewy wyróżniające się w rodzinie zawiązywaniem owoców będących wielonasiennymi pestkowcami[2].
Podrodzina strzeligłowe Theophrastoideae de Condolle (syn. Theophrastaceae Link)
Grupa dzielona na dwa plemiona Samoleae Reichenbach i Theophrasteae Bartling. Do pierwszego należy jeden rodzaj jarnik Samolus obejmujący 15 gatunków zielnych występujących w strefie umiarkowanej i chłodnej wszystkich kontynentów (z wyjątkiem Antarktydy). Do drugiego należy sześć rodzajów roślin drzewiastych rosnących naturalnie tylko w Ameryce Środkowej i Południowej.
Plemię Theophrasteae Bartling[7]
Plemię Samoleae Reichenbach[7]
Podrodzina pierwiosnkowe Primuloideae Kostelesky[8]
Podrodzina borowicowe (myrsinowe) Myrsinoideae Burnett
Grupa obejmująca rośliny zielne, liany i drzewa. Liście, często także trwały kielich pokryte są punktami lub liniowymi wzorami kanałów wydzielniczych zabarwionymi na żółtawo lub brązowo. Należy tu 41–48 rodzajów (w zależności od ujęcia systematycznego), do których zalicza się blisko 1,5 tysiąca gatunków występujących na całym świecie. Wykaz rodzajów[9]:
Rodzina w ujęciu Reveala była wąsko ujmowana, podobnie jak we wcześniejszych systemach klasyfikacyjnych. W późniejszych latach twórca tej klasyfikacji współtworzył systemy APG II i III[5].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal , klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe Takht. ex Reveal & Tahkt., nadrząd Primulananae R. Dahlgren ex Reveal, rząd pierwiosnkowce (Primulales Dumort.), podrząd Primulineae Burnett, rodzina pierwiosnkowate (Primulaceae Vent)[10].
Pierwiosnkowate (Primulaceae Vent.) – rodzina roślin zielnych należąca do rzędu wrzosowców i w takim ujęciu (system APG III z 2009, APG IV, APweb) szeroko ujmowana systematycznie (58 rodzajów z ponad 2,5 tysiącem gatunków). Dawniej zwykle była wąsko ujmowana i wówczas zaliczano do niej tylko 20 rodzajów z ok. 800 gatunkami (system Takhtajana z 1997, system Cronquista z 1981). Opis wąsko wydzielanej rodziny dotyczy w obecnym ujęciu głównie podrodziny pierwiosnkowych Primuloideae. Należą tu rośliny występujące w tropikach i na szerokościach podzwrotnikowych reprezentowane tam głównie przez drzewa i krzewy oraz w strefie umiarkowanej i arktycznej, gdzie rosną przede wszystkim przedstawiciele będący roślinami zielnymi. Charakterystyczną cechą przedstawicieli jest jednokomorowa zalążnia utworzona z kilku zrośniętych owocolistków ze środkowym lub dolnym łożyskiem. Podobne są zwykle też kwiaty pięciokrotne o zrosłopłatkowej koronie.
Liczne gatunki pierwiosnkowatych uprawiane są jako rośliny ozdobne, zwłaszcza z rodzajów cyklamen, naradka, ardizja, tojeść, pierwiosnek, urdzik, Jacquinia, Myrsine, Omphalogramma. W akwariach i terrariach uprawiane są: okrężnica bagienna i jarnik solankowy. Jadalne owoce mają rośliny z rodzaju Clavija spożywane w lasach Ameryki Łacińskiej. Liście Maesa indica wykorzystywane są do wyrobu curry. Z nasion Maesa lancoelata wyrabia się w Etiopii olej jadalny. Owocom z różnych gatunków rodzaju Maesa przypisywane są też właściwości bakteriobójcze i przeciwrobacze. Owoce Embelia ribes bywają wykorzystywane do fałszowania pieprzu czarnego, ponieważ są bardzo podobne. Są też używane w przypadku problemów z wzdęciem i zarażenia tasiemcem. Do celów leczniczych wykorzystywane są też lokalnie rośliny z rodzaju Labisia. Trucizny do trucia ryb wytwarza się z roślin rodzajów Aegiceras i Jacquinia. Surowca drzewnego dostarczają rośliny z rodzajów Myrsine i Jacquinia.
_2.jpg)
.JPG)
