.
El águila pescadora[2] (Pandion haliaetus), tamién conocida como halieto,[ensin referencies] guincho[3] o gavilán pescador,[4] ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Pandionidae.[5]
Ye un ave rapaz de tamañu mediu, qu'apaez en tolos continentes, sacante na Antártida, anque en América del Sur ye namái Migración de les aves migradora non nidificante. Ave ensin parientes cercanos, ye la única especie del xéneru Pandion, que de la mesma ye l'únicu xéneru de la familia Pandionidae.
La águila pescadora foi una de les munches especies descrites por Carlos Linneo na so obra del sieglu XVIII, Systema Naturae, y nomada como Falco Haliælos tos.[6] El xéneru Pandion, l'únicu miembru de la familia Pandionidae, foi descritu pol zoólogu francés Marie Jules César Savigny en 1809 y toma el nome del míticu rei griegu, Pandion.[7][8][9]
La águila pescadora estremar en dellos aspeutos d'otros rapazos diurnes. Los deos de les pates son d'igual llargor, los sos tarsos son reticulaos y los sos garres arrondaes. La águila pescadora y los búhos son les úniques aves rapazos que'l so deu esterior ye reversible, lo que-yos dexa garrar a les sos preses con dos deos per delantre y dos por detrás. Esto ye particularmente útil cuando atrapa pexes resbalizos.[10]
La águila pescadora mide ente 52 y 60 centímetros d'altu, con un valumbu que bazcuya de 152-167 cm. De partes cimeros castañal escura, ya inferiores blanques, xaspiaes d'escuru, con una mázcara escura a los llaos de la cabeza. De cola llarga y estrecha, y nales anguloses, ye bono d'identificar. Tien unes plumes allargaes na nuca que formen una cresta que se eriza con frecuencia.
Los exemplares xuveniles identificar polos llurdios marrón claro del so plumaxe y, polo xeneral, por un tonu más pálidu. Los machos adultos estremar de les femes pol cuerpu más delgáu y les nales más estreches. Son fáciles d'estremar al ver una pareya, pero non tantu con individuos solitarios.
Trátase d'una especie práuticamente cosmopolita, una de los rapazos con mayor distribución mundial. Les poblaciones norteñas son migratories (nidificación boreal y invernación austral), ente que les más meridionales tienden a ser sedentaries. Les distribución ye caracterísctica de cada subespecie, siendo P. haliaetus carolinensis y P. haliaetus ridgwayi mesmes del Nuevu Mundu, ente que P. haliaetus haliaetus y P. haliaetus cristatus tienen los sos nichos ecolóxicos nel Viejo.
Asina, el P. haliaetus haliaetus nidifica nel Paleárticu (Eurasia) y envierna n'África y les riberes del Océanu Índicu. El P. haliaetus carolinensis nidifica en Canadá y Estaos Xuníos, migrando a Suramérica hasta Chile y Arxentina. P. haliaetus ridgwayi y P. haliaetus cristatus tienden a nun migrar, habitando nel Caribe y Australasia respeutivamente.
La mayoría de les águiles pescadores europees, de la subespecie Pandion haliaetus haliaetus, envierna en países como Sierra Lleona, Senegal o Ghana. Les aves adultes crucien el Mediterraneu, y les más nueves siguen la mariña nun percorríu más llargu, pero que-yos dexa tomar dalgún descansu. El gruesu de la ivernada d'águiles pescadores n'Andalucía dar nes provincies d'Huelva (Paraxa Natural de Marismas del Odiel, anque tamién se repararon exemplares nel Paraxa Natural de les Marismas de Isla Cristina), Cádiz (Badea de Cádiz y banzaos interiores) y dellos exemplares na provincia de Málaga Paraxa Natural de la Desaguada del Guadalhorce.
Na península Ibérica la águila pescadora escastóse como reproductora nel añu 1983. Por cuenta de esta situación y a la fragmentación de la población na cuenca del mediterraneu, el gobiernu andaluz, la Estación Biolóxica de Doñana (CSIC) y la Fundación Migres empecipien un programa de reintroducción de la especie p'Andalucía nel añu 2002. A lo llargo d'esti proyeutu lliberáronse casi 200 pollos d'águiles nes provincies d'Huelva y Cádiz provenientes de países donantes (Escocia, Alemaña y Finlandia). El proyeutu da los sos primeros frutos nel añu 2005 col asentamientu de la primer pareya reproductora na provincia gaditana. Nel añu 2009 empieza a reproducise tamién na Paraxa Natural Marismas del Odiel (Huelva). Dende entós y hasta 2014 la población d'águila pescadora aumentó de manera bien esitosa, contabilizándose esi añu un total de 11 pareyes reproductores (7 en Cádiz y 4 n'Huelva) que consiguieron criar con ésitu 18 pollos.
En marzu de 2011 salió a la lluz un plan pa faer lo mesmo nel Principáu d'Asturies.[11] Apocayá consideróse la especie recuperada n'Andalucía.[12]
La población nel mar Mediterraneu atopar nuna situación crítica, magar relativamente estable. Sicasí, el recién asentamientu de la población andaluza amonta la estabilidá y probabilidá de supervivencia de la población mediterránea. La meyor población del Mediterraneu atópase na mariña del Parque Nacional de Alhucemas, en Marruecos, magar tamién hai importantes poblaciones nes Islles Baleares y en Córcega.
Ye una ave particularmente bien afecha a la so dieta de pexe. Tien unes fuertes pates, provistes d'escames que-y faciliten la suxeción de la presa, y uñes llargues y curvadas. Puede cerrar les fueses nasales pa evitar la entrada d'agua mientres les inmersiones.
Alcuentra a les sos preses dende l'aire, de cutiu acurriéndose enantes de somorguiase coles pates per delantre pa prindar el pexe. Cuando vuelve al aire, asitia la cabeza del pexe de frente, pa menguar el esfregadura del aire. Les escames de les pates y les uñes son tan efectives, qu'en delles ocasiones la águila nun puede soltar un pexe demasiáu pesáu. Esto puede causar que l'ave caya a l'agua, onde o bien nada hasta la vera, o fina por hipotermia o afogamientu.
La águila pescadora vive próxima a l'agua, en mariñes predreses y contorna de llagos. El nial ye una gran plataforma de palos construyida n'árboles, cortaos predresos, postes telefónicos o plataformes artificiales. Xeneralmente reutilicen el so nial tolos años, y caltienen la mesma pareya mientres tola vida.
En primavera, alredor del mes de mayu, empieza'l cortexu, que consiste nuna espectacular serie de vuelos acrobáticos sobre'l nial, xubiendo a gran altor pa realizar depués un picáu hasta casi'l suelu. La pareya tamién realiza vuelos conxuntos, con rápides persecuciones ente los árboles de la contorna del nial. La resultancia ye una puesta de dos o tres güevos, dependiendo de la edá de la fema, que van ser guaraos unos cinco selmanes. Los güevos son blancos, con abondosos llurdios marrón escuru, del tamañu averáu d'un güevu de pita.
Mientres la incubación, llevada a cabu casi puramente pola fema, el machu ye l'únicu qu'apurre preses. Primero va comer el machu, y va dexar el restu pa la fema y los pollos. Éstos yá van tar llistos pa volar unos 55 díes dempués de la so salida del güevu.
La esperanza de vida media d'una águila pescadora ye de 20 a 25 años.
Conócense cuatro subespecies de Pandion haliaetus:[5]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. .
El águila pescadora (Pandion haliaetus), tamién conocida como halieto,[ensin referencies] guincho o gavilán pescador, ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Pandionidae.
Ye un ave rapaz de tamañu mediu, qu'apaez en tolos continentes, sacante na Antártida, anque en América del Sur ye namái Migración de les aves migradora non nidificante. Ave ensin parientes cercanos, ye la única especie del xéneru Pandion, que de la mesma ye l'únicu xéneru de la familia Pandionidae.
