Die Swartstertwalvisvoël (Pachyptila turtur) is 'n walvisvoël en 'n seldsame swerwer aan die kus van Suid-Afrika. Die voël is 24 – 26 cm groot en weeg 110 - 170 g met 'n vlerkspan van 50 - 60 sentimeter. Daar broei 2 miljoen pare in die somer op subantarktiese eilande, Tasmanië en om Nieu-Seeland. In Engels staan die voël bekend as Fairy prion.
Die Swartstertwalvisvoël (Pachyptila turtur) is 'n walvisvoël en 'n seldsame swerwer aan die kus van Suid-Afrika. Die voël is 24 – 26 cm groot en weeg 110 - 170 g met 'n vlerkspan van 50 - 60 sentimeter. Daar broei 2 miljoen pare in die somer op subantarktiese eilande, Tasmanië en om Nieu-Seeland. In Engels staan die voël bekend as Fairy prion.
El patu-petrel piquicorto[2] (Pachyptila turtur) ye una especie d'ave procelariforme de la familia de los petreles (Procellariidae). Vuela sobre l'océanu la mayor parte de la so vida. Alimentar en bandaes mientres la nueche, rastrexando la superficie del mar en busca de pequeños crustáceos, calamares, etc., forníu con unes fines plaques (lamelas), que los penerar de l'agua. Pasa la nueche en tierra, nes sos colonies de cría, n'islles pequeñes. Les aves que lleguen al nial emiten un reclamu nidio y aullador y, si les sos pareyes tán na lluriga, respuénden-yos de manera similar. En tierra, ye cabileña y lentu.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El patu-petrel piquicorto (Pachyptila turtur) ye una especie d'ave procelariforme de la familia de los petreles (Procellariidae). Vuela sobre l'océanu la mayor parte de la so vida. Alimentar en bandaes mientres la nueche, rastrexando la superficie del mar en busca de pequeños crustáceos, calamares, etc., forníu con unes fines plaques (lamelas), que los penerar de l'agua. Pasa la nueche en tierra, nes sos colonies de cría, n'islles pequeñes. Les aves que lleguen al nial emiten un reclamu nidio y aullador y, si les sos pareyes tán na lluriga, respuénden-yos de manera similar. En tierra, ye cabileña y lentu.
Qar balinaquşu[1] (Pachyptila turtur) — Fırtınaquşular fəsiləsinə daxil olan növ..
Uzunluğu 28 sm, qanadları arasında məsafə 55-60 sm-ə malikdir. Fırtınaquşular fədiləsinə daxil olan kiçik növdür. Üts hissəsi qara olur. Ön hissəsi isə ağdır. Zəif ayaqlara sahib olması səbəbindən quru sahəsində hərəkəti olduqca zəifdir.
Qar balinaquşu ömrünün böyük qismini dənizdə keçirir. Koloniyaların yuva qurduğu bölgələr: Çatem adaları, Sners adaları, Antipodov adaları, Folklend adaları, Prins-Eduard adaları, Kroze adaları, Kroze adaları, Bass boğazı adaları və Makkuori adası.
Quşlar gecə vaxtları su üzərində kiçik canlıları ovlayırlar. Onlar balıqçı qayıq və gəmilərini daim qidə məqsədi ilə izləyirlər.
Quşlar cənub yarımkürəsinin ada və sahil ərazilərində yuva qururlar. Dişilər yumurtanı yada daşlar arasında ya da otlar üzərində qazdığı çalaların içərisinə qoyurlar. Yumurta 55 gün müddətində inkubasiya dövrünü keçirir. 50 gün müddətində isə valideynlər balaları yedizdirirlər. Quşlar əsasən balalar sıçovulların hücumuna məruz qalırlar. Ancaq əsas düşmənləri Sahilqağayılarıdır.
Qar balinaquşu (Pachyptila turtur) — Fırtınaquşular fəsiləsinə daxil olan növ..
El petrell prió beccurt (Pachyptila turtur) és una espècie d'ocell de la família dels procel·làrids (Procellariidae) d'hàbits pelàgics que habita els mars subantàrtics fins als 35°S. Cria a les illes de l'estret de Bass i a illes petites de Nova Zelanda, des de les Poor Knights fins a les Snares, i a Chatham i Antípodes.
El petrell prió beccurt (Pachyptila turtur) és una espècie d'ocell de la família dels procel·làrids (Procellariidae) d'hàbits pelàgics que habita els mars subantàrtics fins als 35°S. Cria a les illes de l'estret de Bass i a illes petites de Nova Zelanda, des de les Poor Knights fins a les Snares, i a Chatham i Antípodes.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Prion cain (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: prioniaid cain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pachyptila turtur; yr enw Saesneg arno yw Fairy prion. Mae'n perthyn i deulu'r Pedrynnod (Lladin: Procellariidae) sydd yn urdd y Procellariformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. turtur, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica ac Awstralia.
Mae'r prion cain yn perthyn i deulu'r Pedrynnod (Lladin: Procellariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Pedryn Cynffon-fforchog Oceanodroma leucorhoa Pedryn drycin Hydrobates pelagicus
.jpg)
_(8005427860).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Prion cain (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: prioniaid cain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pachyptila turtur; yr enw Saesneg arno yw Fairy prion. Mae'n perthyn i deulu'r Pedrynnod (Lladin: Procellariidae) sydd yn urdd y Procellariformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. turtur, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica ac Awstralia.
Der Feensturmvogel (Pachyptila turtur) ist ein Hochseevogel aus der Familie der Sturmvögel.
Mit einer Körperlänge von bis zu 28 Zentimeter und einer Flügelspannweite von 55–60 Zentimeter ist der Feensturmvogel ein eher kleiner Sturmvogel. Er wiegt zwischen 88 und 175 Gramm.[1] Das Gefieder ist oberseits grau mit schwarzen Flügelabzeichen und schwarzer Schwanzspitze. Die Unterseite ist weiß gefärbt. Mit seinen schwachen Beinen hat der Vogel an Land einen unbeholfenen, kriechenden Gang.
Der Feensturmvogel verbringt den Großteils seines Lebens auf dem offenen Meer. Brutkolonien befinden sich auf den Chatham-Inseln, den Snaresinseln, den Antipoden-Inseln, auf der zu den Falklandinseln gehörenden Beauchene Island[2], den Prinz-Edward-Inseln, den Crozetinseln, Inseln der Bass-Straße und der Macquarieinsel.
Der Feensturmvogel lebt in Schwärmen und jagt nachts an der Wasseroberfläche nach Kleinstlebewesen, die er mithilfe kleiner Plättchen im Schnabel aus dem Wasser filtert. Er folgt auf der Suche nach Abfall auch Fischerbooten.
Der Feensturmvogel brütet in großen Kolonien auf Inseln und an Küsten der Südhalbkugel. Das Weibchen legt die Eier in Höhlen, die es auf grasbewachsenen Klippenspitzen gräbt, oder auch zwischen Felsen. Das Gelege wird etwa 55 Tage lang bebrütet; die Jungvögel weitere 50 Tage von den Eltern gefüttert.
Feensturmvögel, besonders die Küken, fallen häufig Ratten sowie Hauskatzen zum Opfer. Die größten Feinde jedoch sind Raubmöwen.
Der Feensturmvogel (Pachyptila turtur) ist ein Hochseevogel aus der Familie der Sturmvögel.
Ko te Tītīwainui he manu itiiti nō te moana. He rite ki te pararā, engari pango noa ake te kurutou. He maha ngā momo o tēnei manu.
Ko te ingoa pūtaiao he Pachyptila turtur. Ko te ingoa i te reo Pākehā ko te Fairy Prion.
Ko te Tītīwainui he manu itiiti nō te moana. He rite ki te pararā, engari pango noa ake te kurutou. He maha ngā momo o tēnei manu.
Ko te ingoa pūtaiao he Pachyptila turtur. Ko te ingoa i te reo Pākehā ko te Fairy Prion.
The fairy prion (Pachyptila turtur) is a small seabird with the standard prion plumage of blue-grey upperparts with a prominent dark "M" marking and white underneath. The sexes are alike. It is a small prion which frequents the low subantarctic and subtropic seas.
The fairy prion was formally described in 1820 by the German naturalist Heinrich Kuhl under the binomial name Procellaria turtur.[2] It is now placed with the other prions in the genus Pachyptila, introduced in 1811 by Johann Karl Wilhelm Illiger.[3] The genus name combines the Ancient Greek pakhus , meaning "dense" or "thick", with ptilon, meaning "feather" or "plumage". The specific epithet turtur is Latin for "turtle dove".[4] The word prion comes from the Ancient Greek word priōn, meaning "a saw", which refers to the serrated edges of its bill.[5]
The fairy prion is a member of the genus Pachyptila and of the subgenus Pseudoprion Coues, 1866. Along with the blue petrel, they make up the prions. They in turn are members of the family Procellariidae, and the order Procellariiformes. Prions are small and typically eat just zooplankton[6] but, as members of the Procellariiformes, they share certain identifying features. They have nasal passages, called naricorns, that attach to the upper bill, as opposed to the nostrils on the albatross which are on the sides of the bill. The bills of Procellariiformes are also unique in that they are split into between seven and nine horny plates.
The birds produce a stomach oil made up of wax esters and triglycerides that is stored in the proventriculus, and is used against predators, as well as providing an energy rich food source for chicks, and for the adults during their long flights.[7] They also have a salt gland above the nasal passage which excretes a high saline solution from their nose, helping to desalinate their bodies, due to the large quantity of ocean water that they imbibe. It.[8]
The fairy prion is around 25 cm (9.8 in) in length, with a wingspan of 56 cm (22 in). The plumage is blue-grey on its upperparts with a dark "M" extending to the wingtips. The tail is wedge-shaped with a dark tip. The underparts are mostly white. It has a pale blue bill with blue legs and feet. The sexes are alike. In appearance, it is very similar to the fulmar prion (Pachyptila crassirostris), and the two species cannot be distinguished at sea.[9]
The fairy prion is found throughout oceans and coastal areas in the Southern Hemisphere.[10]
The diet consists mainly of planktonic crustaceans and tiny fish, which they catch by either seizing prey while on the surface or by dipping their bill into the water while in flight.[9][11]
They breed colonially and prefer small islands. Nests are situated in soil, hidden by vegetation, and dug with the bill or feet, or in a hollow in a crevice. When coming back to their nest at night, they will coo softly and listen for their mate.[10]
Widespread and common throughout its large range, with an estimated population of 5,000,000, the fairy prion is evaluated as least concern on the IUCN Red List of Threatened Species. Its range is 24,600,000 km2 (9,500,000 sq mi).[1][12]
The fairy prion (Pachyptila turtur) is a small seabird with the standard prion plumage of blue-grey upperparts with a prominent dark "M" marking and white underneath. The sexes are alike. It is a small prion which frequents the low subantarctic and subtropic seas.
La Feturta priono (Pachyptila turtur), Turta priono laŭ la latina scienca nomo aŭ Fea priono laŭ la komuna nomo en kelkaj lingvoj, estas malgranda marbirdo kun la kutima inter prionoj plumaro de nigraj supraj partoj kaj blankaj subaĵoj kun marko kun formo de "M" ĉe la flugiloj.
La Feturta priono estas membro de la genro Pachyptila, kaj kun la Blua petrelo formas la grupon de la prionoj. Siavice tiuj estas membroj de la familio Procelariedoj kaj de la ordo Procelarioformaj. La prionoj estas malgrandaj kaj tipe manĝas nur zooplanktonon;[1] tamen kiel membroj de la Procelarioformaj, ili kunhavas kelkajn identigajn karakterojn. Unue, ili havas nazajn trapasejojn kiuj ligiĝas al la supra beko, kvankam la naztruoj ĉe la albatrosoj estas flanke de la beko. La bekoj de la Procelarioformaj estas unikaj ankaŭ ĉe tio ke ili disiĝas en 7 al 9 kornecaj platoj. Ili produktas stomakoleon faritan el vaksecaj esteroj kaj trigliceridoj kiuj stokiĝas en la proventrikulo. Tio estas uzata kontraŭ predantoj same kiel energiriĉa manĝofonto por idoj kaj por plenkreskuloj dum ties longaj flugoj.[2] Fine ili havas ankaŭ salglandojn kiuj situiĝas ĉe la naza trapasejo kaj helpas al sensaligo de ties korpoj, pro la alta kvanto de oceana akvo kiun ili englutas. Ili elpelas la salan solvaĵon tra sia nazo.[3]
La vorto Pachyptila derivas el la grekaj vortoj paĥis kaj ptilon. Paĥis signifas dikan aŭ fortikan kaj ptilon signifas plumon. Ankaŭ el la greka lingvo, priono devenas el la vorto priōn signife segilon, alude al ties segilecajn bordojn de la beko.[4] La latina vorto turtur aludas al turto pro la kutimo de la specio alvoki sin inter partneroj.
La Feturta priono estas la plej malgranda priono nome 23-28 cm longa.[1] Ties plumaro estas blugriza ĉe supraj partoj, kaj blanka sube. Ili havas malhelan markon kun formo de "M" ĉe supraj partoj etende al flugilpintoj, kaj ties vosto estas kojnforma kun malhela pinto. Ili havas bluecajn bekon kaj piedojn.[5]
Ties dieto konsistas ĉefe el planktonaj krustuloj kaj aliaj fajnaj maranimaloj, kiujn ili manĝas nokte el akva surfaco.[6]
Ili reproduktiĝas kolonie kaj preferas malgrandajn insulojn. La nesto estas situanta surgrunde, kaŝite inter vegetaĵaro kaj elfosita per beko aŭ piedoj, aŭ ĝi estas en truo en fendo. Kiam ili revenas nesten nokte, ili milde kveras kaj aŭskultas sian partneron; pro tiu kverado oni aludas al turtoj.[6]
La Feturta priono troviĝas tra oceanoj kaj marbordaj areoj de la Suda Hemisfero.[6] Ties kolonioj povas troviĝi ĉe la insuloj Ĉathamoj, Snares kaj Antipodaj Insuloj de Novzelando, insuloj de la Markolo Bass de Aŭstralio, Falklandoj, Insulo Marion, Krozetoj kaj Makvora Insulo.
Ĝi estas disvastigata kaj komuna tra sia granda teritorio, kun ĉirkaŭkalkulata populacio de 5,000,000, kaj pro tio la Feturta priono estas konsiderata kiel Malplej Zorgiga fare de la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. Ties teritorio estas 24,600,000 km².[7]
La Feturta priono (Pachyptila turtur), Turta priono laŭ la latina scienca nomo aŭ Fea priono laŭ la komuna nomo en kelkaj lingvoj, estas malgranda marbirdo kun la kutima inter prionoj plumaro de nigraj supraj partoj kaj blankaj subaĵoj kun marko kun formo de "M" ĉe la flugiloj.
El pato-petrel piquicorto[2] o petrel-paloma chico [3](Pachyptila turtur) es una especie de ave procelariforme de la familia de los petreles (Procellariidae). Vuela sobre el océano la mayor parte de su vida. Se alimenta en bandadas durante la noche, rastreando la superficie del mar en busca de pequeños crustáceos, calamares, etc., equipado con unas finas placas (lamelas), que los filtran del agua. Pasa la noche en tierra, en sus colonias de cría, en islas pequeñas. Las aves que llegan al nido emiten un reclamo suave y aullador y, si sus parejas están en la madriguera, les responden de manera similar. En tierra, es torpe y lento.
El pato-petrel piquicorto o petrel-paloma chico (Pachyptila turtur) es una especie de ave procelariforme de la familia de los petreles (Procellariidae). Vuela sobre el océano la mayor parte de su vida. Se alimenta en bandadas durante la noche, rastreando la superficie del mar en busca de pequeños crustáceos, calamares, etc., equipado con unas finas placas (lamelas), que los filtran del agua. Pasa la noche en tierra, en sus colonias de cría, en islas pequeñas. Las aves que llegan al nido emiten un reclamo suave y aullador y, si sus parejas están en la madriguera, les responden de manera similar. En tierra, es torpe y lento.
Pachyptila turtur Pachyptila generoko animalia da. Hegaztien barruko Procellariidae familian sailkatua dago.
Pachyptila turtur Pachyptila generoko animalia da. Hegaztien barruko Procellariidae familian sailkatua dago.
Pikkuprioni (Pachyptila turtur) on eteläisen pallonpuoliskon merialueilla esiintyvä pieni ja yleinen ulappaliitäjälaji.[2]
Lintu on suurimmillaan 27 cm pitkä.[2] Linnun selkäpuoli on enimmäkseen harmaa, mutta sen pyrstönpää on musta ja sen selkäpuolella näkyy lentäessä musta M-kirjainta muistuttava kuvio. Vatsapuoli on vaalea. Linnulla on ohuet ja heikot jalat, ja sen nokkaa reunustaa sisäpuolelta kampamainen ripsireunus[2].
Lintua tavataan eteläisten merialueiden saarilla ja rannikoilla.[2] Pesimäyhdyskuntia on Chatham-, Snares- ja Antipodisaarilla Uudessa-Seelannissa, Bassinsalmen saarilla Australiassa sekä Falklandinsaarilla, Marionsaarella, Crozetsaarilla ja Macquariensaarella. Uuden-Seelannin Eteläsaarelta löydettiin 1990-luvun alkupuolella kolme pientä pikkuprioniyhdyskuntaa.[3] Maailmanpopulaation koko on noin kaksi miljoonaa yksilöä ja lajin kanta on elinvoimainen.[1]
Pikkuprioni viettää valtaosan elämästään lennossa meren yllä. Se pesii yhdyskunnissa pikkusaarilla. Maalla linnun liikkuminen on erittäin kömpelöä.[2]
Pikkuprioni kaivaa pesäkäytävän jaloillaan ja nokallaan piilottaen sen suun kasvillisuuden suojaan. Se voi myös pesiä kalliononkaloissa. Lintu saapuu pesimäpaikkaansa vain yöaikaan.[2] Naaras munii yhden munan. Haudonta-aika on noin 55 päivää ja poikanen pysyy pesässä noin seitsemän viikkoa.[4]
Pikkuprioni syö meren pieneläimistöä, eritoten krillejä ja muita äyriäisiä sekä hankajalkaisia.[2]
Pikkuprioni (Pachyptila turtur) on eteläisen pallonpuoliskon merialueilla esiintyvä pieni ja yleinen ulappaliitäjälaji.
Pachyptila turtur
Le Prion colombe (Pachyptila turtur), aussi appelé petit prion ou prion cendré, est une espèce d'oiseaux de la famille des Procellariidae.
Cet oiseau vit à travers les îles sub-antarctiques (Malouines, Géorgie du Sud-et-les îles Sandwich du Sud, îles du Prince-Édouard, Crozet, Kerguelen) et des côtes de la Mer de Tasman et de Nouvelle-Zélande.
Pachyptila turtur
Le Prion colombe (Pachyptila turtur), aussi appelé petit prion ou prion cendré, est une espèce d'oiseaux de la famille des Procellariidae.
Bajkoviti prion (lat. Pachyptila turtur) je vrsta ptica iz roda Pachyptila. Velika je oko 23-28 cm, a ima raspon krila 56-60 cm. Teška je 88-175 grama. Perje je plavosive boje. Rep je bijel, a ima crn vrh. Ova ptica hrani se planktonom i drugim sitnim morskim životinjama, a često jede u društvu drugih jedinki, ponekad i jedinki drugih vrsta morskih ptica[1]. Hranu najčešće nalazi na površini vode, rijetko roni. Prijetnja ovim pticama, posebno mladim jedinkama su štakori i ribarski brodovi. Okvirna populacija ovih ptica je 5 000 000 jedinki. Pachyptila turtur živi na Novom Zelandu, u Australiji i Južnoj Africi.
Sezona gniježdenja počinje u rujnu. Ove ptice se gnijezde u kolonijama uglavnom na manjim otocima. Kao gnijezdišta im služe rupe u tlu koje iskopaju kljunom ili nogama. U rupi se nalazi jedno bijelo jaje iz kojega se izlegne ptić za 55 dana. Roditelji ga hrane 43-56 dana [2], pa sve ptice napuštaju koloniju.
Bajkoviti prion (lat. Pachyptila turtur) je vrsta ptica iz roda Pachyptila. Velika je oko 23-28 cm, a ima raspon krila 56-60 cm. Teška je 88-175 grama. Perje je plavosive boje. Rep je bijel, a ima crn vrh. Ova ptica hrani se planktonom i drugim sitnim morskim životinjama, a često jede u društvu drugih jedinki, ponekad i jedinki drugih vrsta morskih ptica. Hranu najčešće nalazi na površini vode, rijetko roni. Prijetnja ovim pticama, posebno mladim jedinkama su štakori i ribarski brodovi. Okvirna populacija ovih ptica je 5 000 000 jedinki. Pachyptila turtur živi na Novom Zelandu, u Australiji i Južnoj Africi.
De duifprion (Pachyptila turtur) is een zeevogel uit de familie stormvogels en pijlstormvogels (Procellariidae).
Deze kleine vogel bereikt een lengte tot 28 centimeter en heeft een grijs verende aan de bovenzijde en een lichtere tot witte kleur aan de onderzijde. De staartpunt is zwart gekleurd, de vleugels hebben opvallende M-vormige zwarte markeringen.
Op het menu staan kleine zeedieren als planktonide kreeftachtigen en andere zeer kleine diertjes die 's nachts van het wateroppervlak worden gevist.
De duifprion bewoont het zuidelijk halfrond en is onder andere te vinden in Nieuw-Zeeland en Australië.
De soort telt 2 ondersoorten:
De duifprion (Pachyptila turtur) is een zeevogel uit de familie stormvogels en pijlstormvogels (Procellariidae).
Alvekvalfugl, Pachyptila turtur, er ein kvalfugl i stormfuglfamilien som lever ved kystar og til havs, sirkumpolart på den sørlege halvkula.
Alvekvalfuglar har blågrå overside med ei mørk 'M'-forma figur over venger og rygg, som er typisk for kvalfuglar. Dei har eit breitt, mørkt haleband, noko dei berre deler med den litt større arten tjukknebbkvalfugl. Dette er den minste kvalfuglen, ca. 25 cm i kroppslengd og 125 gram i masse.[1]
Dei plukkar det meste av føda frå havoverflata, først og fremst kril, men òg småfisk, planktoniske krepsdyr og virvellause dyr.[1]
Hekkekoloniane ligg på isolerte øyar ved New Zealand, Australia, Falklandsøyane, Sør-Georgia og på Crozetøyane.[2] På New Zealand hekkar dei i løpet av den australske våren og sommaren, tida frå egglegging til ungen er flygedyktig er ca. 3 månader.
Verdspopulasjonen var estimert til 5 millionar i 2004,[2] av det rundt ein million i området ved New Zealand, og det er ingen informasjon utvikling av bestanden.
Alvekvalfugl, Pachyptila turtur, er ein kvalfugl i stormfuglfamilien som lever ved kystar og til havs, sirkumpolart på den sørlege halvkula.
Alvekvalfuglar har blågrå overside med ei mørk 'M'-forma figur over venger og rygg, som er typisk for kvalfuglar. Dei har eit breitt, mørkt haleband, noko dei berre deler med den litt større arten tjukknebbkvalfugl. Dette er den minste kvalfuglen, ca. 25 cm i kroppslengd og 125 gram i masse.
Dei plukkar det meste av føda frå havoverflata, først og fremst kril, men òg småfisk, planktoniske krepsdyr og virvellause dyr.
Hekkekoloniane ligg på isolerte øyar ved New Zealand, Australia, Falklandsøyane, Sør-Georgia og på Crozetøyane. På New Zealand hekkar dei i løpet av den australske våren og sommaren, tida frå egglegging til ungen er flygedyktig er ca. 3 månader.
Verdspopulasjonen var estimert til 5 millionar i 2004, av det rundt ein million i området ved New Zealand, og det er ingen informasjon utvikling av bestanden.
Ljushuvad valfågel[2] (Pachyptila turtur) är en fågel i familjen liror inom ordningen stormfåglar.[3]
Fågeln häckar på utspridda subtropiska och subantarktiska öar.[3] Utanför häckningssäsongen lever den pelagiskt. Den behandlas antingen som monotypisk eller delas in i två underarter med följande utbredning:[4]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Häckande ljushuvad valfågel.
Par utanför sydöstra Tasmanien
Wikimedia Commons har media som rör ljushuvad valfågel.
Wikispecies har information om Pachyptila turtur.
Ljushuvad valfågel (Pachyptila turtur) är en fågel i familjen liror inom ordningen stormfåglar.
Довжиною 28 см і розмахом крил 55-60 см пріон сніжний — це скоріше маленький буревісник. Оперення верху сіре з чорною вершиною хвоста. Нижня сторона білого забарвлення. Через слабкі ноги у птаха на суші нерозторопна, повзуча хода.
Пріон сніжний проводить більшу частину свого життя у відкритому морі. Гніздові колонії перебувають на архіпелазі Чатем, Снарських островах, островах Антиподів, Фолклендських островах, островах Принц Едвард, Крозе, островах Бассової протоки і Маккуорі.
Птахи живуть в зграях, полюють уночі на водній поверхні на дрібних тварин. Вони слідують також за рибальськими човнами в пошуках тельбухів та відходів.
Птахи гніздяться великими колоніями на островах та на узбережжі південної півкулі. Самиця відкладає яйця в норах, які викопує на порослих травою вершинах круч, або також між скелями. Кладка висиджується приблизно 55 днів; наступні 50 днів молодих птахів вигодовують батьки.
Птахи, особливо пташенята, часто стають жертвою щурів. Тим не менш, найбільші вороги — це поморники.
Pachyptila turtur là một loài chim trong họ Procellariidae.[1]
Pachyptila turtur là một loài chim trong họ Procellariidae.
Pachyptila turtur (Kuhl, 1820)
Охранный статус
Снеговая китовая птичка[1] (Pachyptila turtur) — морская птица семейства буревестниковые.
Длиной 28 см и размахом крыльев 55-60 см снеговая китовая птичка — это скорее маленький буревестник. Оперение верха серое с чёрной вершиной хвоста. Нижняя сторона окрашена в белый цвет. Из-за слабых ног у птицы на суше нерасторопная, ползучая походка.
Снеговая китовая птичка проводит большую часть своей жизни в открытом море. Гнездовые колонии находятся на архипелаге Чатем, островах Снэрс, островах Антиподов, Фолклендских островах, островах Принс-Эдуард, Крозе, островах Бассова пролива и Маккуори.
Птицы живут в стаях, охотятся ночью на водной поверхности на мелких животных. Они следует также за рыбацкими лодками в поисках отбросов.
Птицы гнездятся в больших колониях на островах и на побережье южного полушария. Самка откладывает яйца в норах, которые выкапывает на поросших травой вершинах утёсов, или также между скалами. Кладка высиживается примерно 55 дней; следующие 50 дней молодых птиц выкармливают родители.
Птицы, особенно птенцы, часто становятся жертвой крыс. Тем не менее, самые большие враги — это поморники.
Снеговая китовая птичка (Pachyptila turtur) — морская птица семейства буревестниковые.
