Η ιερή ίβιδα είναι μεγάλο πουλί της οικογένειας των Θρησκειορνιθίδων.
Η ιερή ίβιδα είναι ολόλευκο πουλί με μαύρο κεφάλι και λαιμό, τα οποία σημεία δεν έχουν φτέρωμα, και ράμφος μαύρο, ισχυρό και κυρτό προς τα κάτω. Τα τριτεύοντα ερετικά είναι μαυριδερά και σχηματίζουν φούντα στο ουροπύγιο. Τα πόδια της είναι επίσης μαύρα. Το μέγεθός της σε μήκος κυμαίνεται από 60-85 εκ. και έχει άνοιγμα φτερών 110-125 εκ[1].
Η ιερή ίβιδα αναπαράγεται στην Υποσαχάρια Αφρική, στο νοτιοανατολικό Ιράκ και παλαιότερα στην Αίγυπτο, όπου θεωρούταν ιερό πουλί (βλ. Κουλτούρα). Φωλιάζει σε ελώδεις και λασπώδεις υγρότοπους, τόσο στην ενδοχώρα όσο και στις ακτές. Εμφανίζεται επίσης σε καλλιέργειες και χωματερές[2].
Το πουλί αυτό φωλιάζει σε αποικίες σε δέντρα, ανάμεσα σε αποικίες ερωδιών σαν χαλκόκοτα. Χτίζει μια μια φωλιά συνήθως πάνω σε μπαομπάμπ και γεννάει δύο με τρία αυγά.
Τρέφεται με διάφορα ψάρια, βατράχια, μικρά θηλαστικά, ερπετά και μικρότερα πουλιά καθώς και με έντομα. Επίσης μπορεί να τραφεί και με γεωσκώληκες, πιάνοντάς τους με το μακρύ της ράμφος.
Η ιερή ίβιδα εισήχθη στην Γαλλία το 1976 όπου ένας πληθυσμός εξακολουθεί να αναπαράγεται ελεύθερα. Επίσης έχει εισαχθεί στην Ιταλία, την Ισπανία, την ΤαΪβάν, και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Περιστατικά απαντά και αλλού ως δραπέτης. Στην Ελλάδα μια μικρή ομάδα στο Εθνικό Πάρκο Σχοινιά στον Μαραθώνα φώλιαζε για αρκετό καιρό την περίοδο 2008-2009.
Στην Αρχαία Αίγυπτο, η ιερή ίβιδα ήταν ιερό πουλί και σεβαστό ήταν να μουμιοποιούταν από τους Αρχαίους Αιγύπτιους ως το σύμβολο του θεού Θωθ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, η ίβιδα θεωρούνταν εισβολέας με μορφή φτερωτού φιδιού. Ο Ηρόδοτος αναφέρει:
Υπάρχει μια περιοχή μάλιστα στην Αραβία, που βρίσκεται σχεδόν απέναντι από την πόλη της Βουτώ, στην οποία θέση ήρθα για να ρωτήσω σχετικά με τα φτερωτά ερπετά: και όταν ήρθα προς τα εκεί είδα τα οστά των φιδιών και αγκάθια στην ποσότητα τόσο μεγάλη, ώστε είναι αδύνατο να κάνουν αναφορά του αριθμού, και υπήρχαν σωροί από αγκάθια, κάποιοι σωροί μεγάλοι και άλλοι λιγότερο μεγάλοι και άλλα ακόμα μικρότερα από αυτά, και αυτές οι σωροί ήταν πολλές σε αριθμό. Η περιοχή στην οποία τα αγκάθια ήταν διάσπαρτα πάνω στο έδαφος είναι από τη φύση τους μια είσοδο από ένα στενό ορεινό πέρασμα σε μια μεγάλη πεδιάδα, η οποία συνορεύει με την πεδιάδα της Αιγύπτου? και η ιστορία λέει ότι στις αρχές της άνοιξης τα φτερωτά φίδια από την Αραβία πετούν προς την Αίγυπτο, και τα πουλιά που ονομάζεται ίβιδες τα συναντάς στην είσοδο της χώρας αυτής και δεν υποφέρουν από τα φίδια να πάνε δίπλα, αλλά τα σκοτώνουν. Λόγω αυτής της πράξης είναι (λένε οι Άραβες) ότι η ίβιδα έχει έρθει για να τιμηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους Αιγυπτίους, και οι Αιγύπτιοι συμφωνούν επίσης ότι είναι για το λόγο ότι τιμούν αυτά τα πουλιά.
Σε πιο μυθικές ιστορίες, έλεγε επίσης πως οι μύγες που έφερναν λοιμό πέθαιναν αμέσως μετά την εξιλαστήρια θυσία αυτού του πουλιού[3].
Νεαρό άτομο στην Τανζανία.
Εν πτήσει.
Στο Μουσείο της Κοπεγχάγης.
Museum specimen
Η ιερή ίβιδα είναι μεγάλο πουλί της οικογένειας των Θρησκειορνιθίδων.
