Antarctic Minke Whale

O rorcual austral, Balaenoptera bonaerensis, é un unha especie de mamífero mariño da orde dos cetáceos, suborde dos misticetos e familia dos balenoptéridos, unha das sete que integran o xénero Balaenoptera.

É un cetáceo de pequeno tamaño estreitamente emparentado coa especie Balaenoptera acutorostrata que habita nas augas do hemisferio austral, de aí o seu nome vulgar.

Taxonomía

Descrición

A especie foi descrita por primeira vez en 1867 polo naturalista, paleontólogo e zoólogo alemán, nacionalizado arxentino, Hermann Burmeister, en Actas Soc. Paleo., Buenos Aires: XXIV.^[2]

Sinónimos

Ademais de polo nome que lle deu Burmeister, e actualmente válido, a especie coñeceuse tamén polos sinónimos:^[3]

• Balaenoptera acutorostrata bonaerensis Deraniyagala, 1960
• Balaenoptera huttoni Gray, 1874
• Balaenoptera racovitzai Lahille, 1905
• Physalus antarcticus Hutton, 1874

Nome vulgar

O nome específico, bonaerensis, significa 'bonaerense', é dicir, 'de Buenos Aires'. Porén, o epíteto vulgar co que se coñece, austral, é debido a que é común velo nos meses de verán en augas da Antártida. Ademais, dise así por oposición ao seu próximo parente (durante moitos anos pensouse que eran conespecíficos), o Balaenoptera acutorostrata, que se distribúe polo hemisferio boreal.

Características

O rorcual austral, xunto co Balaenoptera acutorostrata son sas especies máis pequenas de rorcuais (a balea anana é o cetáceo misticeto máis pequeno que existe).

A súa lonxitud varía de 7,2 a 11 m, e o seu peso oscila entre 5,8 e 9,1 t. En promedio, as femias son aproximadamente 1 m máis longas que os machos.

A coloración do seu dorso é gris escura, e o ventre, branco.

Poboación e distribución

O rorcual austral habita en todos os océanos do hemisferio sur. Durante o verán se encontra cerca da Antártida, pero se move máis cata ao norte en inverno, superponendo parcialmente así a súa área de distribución coa do Balaenoptera acutorostrata.

Caza e conservación

É unha especie que foi cazada extensivamente pola frota baleeira xaponesa, que tiña, a cambio da derrogación da moratoria sobre a caza de baleas (un "permiso especial") a cambio de ofrecer métodos más 'humanos' para a morte deste animal, e de subministrar información científica sobre a especie, especialmente sonre a súa saúde e o contido na súa carne e en certos órganos de metais pesados e compostos organoclorados.^[4][5][6][7]

Os datos sobre o estado de conservación do rorcual antártico considéranse insuficientes na lista vermella da UICN, por seren «incapaces de proporcionar estimacións confiábeis e actualizada».^[1]

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Carwardine, M. (1995): Ballenas, delfines y marsopas. Guía visual de todos los cetáceos del mundo. Barcelona: Omega. ISBN 978-84-282-1037-3.
• Perrin, William F., Bernd Würsig & J. G. M. Thewissen (eds.) (2002): Encyclopedia of Marine Mammals. 2ª ed. San Diego: Academic Press. ISBN 978-0-12-373553-9
• Schokkenbroek, Joost C. A. (2008): Trying-out: An Anatomy of Dutch Whaling and Sealing in the Nineteenth Century, 1815-1885. Amsterdam: Aksant Academic Publishers. ISBN 978-90-5260-283-7.
• Tönnesen, J. N. & Arne Odd Johnsen (1982): The history of modern Whaling. London: C. Hurst & Co. ISBN 978-0-905838-23-6; Canberra: Australian National University Press. ISBN 978-0-7081-0749-2; Berkeley, California, USA: University of California Press. ISBN 978-0-520-03973-4.
• Wilson, D. E. & Reeder, D. M. (eds.) (2005): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference. Third edition. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-4.

Outros artigos

• Cetáceos
• Misticetos
• Balenoptéridos
• Balenopterinos
• Caza de baleas