Momotlar (lat. Momotidae) rakşikimilər dəstəsinə aid heyvan fəsiləsi.
Momotlar növü
Biologiya books
Momotlar (lat. Momotidae) rakşikimilər dəstəsinə aid heyvan fəsiləsi.
Ar motmoted(Daveoù a vank) eo an evned a ya d'ober ar c'herentiad Momotidae, termenet e 1840 gant al loenoniour saoz George Robert Gray (1808-1872).
Diouzh Doare 6.2 an IOC World Bird List[1] ez a c'hwec'h genad d'ober ar c'herentiad :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar motmoted(Daveoù a vank) eo an evned a ya d'ober ar c'herentiad Momotidae, termenet e 1840 gant al loenoniour saoz George Robert Gray (1808-1872).
Diouzh Doare 6.2 an IOC World Bird List ez a c'hwec'h genad d'ober ar c'herentiad :
Els motmots són un grup d'ocells neotropicals que formen la família dels momòtids (Momotidae) a l'ordre dels coraciformes (Coraciiformes), que també inclou el blauet, l'abellerol i el gaig blau.
Viuen a les selves i boscos de l'àrea neotropical, tenint la major diversitat en Mesoamèrica.
Mengen petites preses com insectes i sargantanes, a més de fruits. A Costa Rica, s'han observat motmots alimentant-se de granotes verinoses.
Com la major part dels coraciformes, els motmots fan els nius en túnels excavats en parets, on ponen al voltant de quatre ous blancs. Algunes espècies formen grans colònies de cria de fins a 40 individus. El temps d'incubació és de 20 dies, i els joves deixen el niu després de 30 dies. Tots dos pares tenen cura dels joves.
Aquestes aus, de vegades, en presència de possibles predadors, mouen la cua cap als costats en una acció que crida l'atenció sobre una au que d'una altra manera passaria desapercebuda.
Hi ha habut controvèrsia sobre el nombre d'espècies del gènere Momotus. El Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.10, 2011) llista 6 gèneres amb 14 espècies:
Els motmots són un grup d'ocells neotropicals que formen la família dels momòtids (Momotidae) a l'ordre dels coraciformes (Coraciiformes), que també inclou el blauet, l'abellerol i el gaig blau.
Teulu o adar yw'r Motmotiaid' (Lladin: Momotidae) sy'n perthyn i Urdd y Coraciiformes, sydd hefyd yn cynnwys teuluoedd Gleision y dorlan, Gwenynysorion a'r Rholyddion.[1]
Coedwigoedd yw cynefin y Motmotiaid - yn Ne America a cheir yr amrywiaeth mwyaf ohonynt yng nghanol y cyfandir hwnnw. Mae ganddyn nhw i gyd blu lliwgar a phigau mwy na'r cyffredin. Ar wahân i'r Motmot penrhesog mae ganddyn nhw i gyd gynffonau hir.
Madfallod yw eu prif fwyd, llyffantod bychan, pryfaid a ffrwyth ar adegau.
Rhestr Wicidata:
teulu enw tacson delwedd Motmot aeliau gleision Electron carinatum Motmot coch bach Electron platyrhynchum
Teulu o adar yw'r Motmotiaid' (Lladin: Momotidae) sy'n perthyn i Urdd y Coraciiformes, sydd hefyd yn cynnwys teuluoedd Gleision y dorlan, Gwenynysorion a'r Rholyddion.
Coedwigoedd yw cynefin y Motmotiaid - yn Ne America a cheir yr amrywiaeth mwyaf ohonynt yng nghanol y cyfandir hwnnw. Mae ganddyn nhw i gyd blu lliwgar a phigau mwy na'r cyffredin. Ar wahân i'r Motmot penrhesog mae ganddyn nhw i gyd gynffonau hir.
Momotovití (česky také pilanovití, Momotidae) je čeleď středně velkých ptáků z řádu srostloprstých. Zahrnuje deset druhů v šesti rodech. Žijí ve Střední a Jižní Americe. Většina druhů loví létající hmyz, ty pak mají vroubkované čelisti zobáku. Charakteristickým znakem je holý kus ostnu ocasních per, avšak na konci ocasních per opeření nechybí. Větve pera jsou v těch místech k ostnu připojeny velmi volně a během čištění peří zobákem samy odpadnou.[1] Samci jsou o něco větší než samice, zbarvení je ale podobné. S výjimkou momota modrohrdlého, který žije v horách Střední Ameriky, nemají mláďata prachové peří a rovnou jim roste dospělý šat. Většinou žijí v lesích, momot hnědokápový a momot trpasličí žijí v otevřené krajině.
Jsou monogamní. Hnízdí solitérně v norách, na hrabání nory se podílí obě pohlaví. Samice snáší 3 – 5 vajec, inkubační doba je 21 – 22 dní. Mláďata jsou po vylíhnutí holá a slepá, krmí je oba rodiče po dobu zhruba 24 dní.
Momotovití (česky také pilanovití, Momotidae) je čeleď středně velkých ptáků z řádu srostloprstých. Zahrnuje deset druhů v šesti rodech. Žijí ve Střední a Jižní Americe. Většina druhů loví létající hmyz, ty pak mají vroubkované čelisti zobáku. Charakteristickým znakem je holý kus ostnu ocasních per, avšak na konci ocasních per opeření nechybí. Větve pera jsou v těch místech k ostnu připojeny velmi volně a během čištění peří zobákem samy odpadnou. Samci jsou o něco větší než samice, zbarvení je ale podobné. S výjimkou momota modrohrdlého, který žije v horách Střední Ameriky, nemají mláďata prachové peří a rovnou jim roste dospělý šat. Většinou žijí v lesích, momot hnědokápový a momot trpasličí žijí v otevřené krajině.
Familien Motmoter (Momotidae) er en familie af Skrigefugle uden danske medlemmer.
Familie: Momotidae
Familien Motmoter (Momotidae) er en familie af Skrigefugle uden danske medlemmer.
Die Sägeracken oder Motmots (Momotidae) sind eine kleine Familie von Vögeln aus der Ordnung der Rackenvögel (Coraciiformes). Die Familie der Sägeracken umfasst sechs Gattungen mit vierzehn Arten.
Das Aussehen dieser Vögel ist unverwechselbar. Der Körperbau ist robust, die Beine sind relativ lang. Die mittleren Schwanzfedern sind verlängert, was das markanteste Merkmal dieser Vögel ist. Bei einigen Arten fehlt ein großer Teil der Fahne dieser Federn, und erst am Ende wird eine spatelförmige Fahne ausgebildet. Die Größe variiert bei den verschiedenen Arten sehr stark: Der Zwergmotmot (Hylomanes momotula), die kleinste Art, hat eine Gesamtkörperlänge von 19 Zentimetern, während die größte Art, der Blauscheitelmotmot (Momotus momota), eine Länge von 53 Zentimetern erreicht. Das Gewicht variiert von 30 bis 200 Gramm. Der Schnabel ist kräftig gebaut, recht lang und leicht nach unten gebogen. Die Form ist bei den einzelnen Arten unterschiedlich, so kann er auch sehr breit und flach sein. Der Schnabel ist, außer beim Zwergmotmot, am Rand gesägt. Sägeracken sind recht bunte Vögel. Der Rücken ist oft grün, die Bauchpartie oft rotbraun, der Kopf weist meistens farbige Muster auf. Die Geschlechter unterscheiden sich äußerlich kaum – der Schwanz ist beim Männchen jedoch meistens etwas länger. Jungvögel weisen meistens eine mattere Kopfmusterung auf, ansonsten sind sie den Erwachsenen sehr ähnlich.
Die Sägeracken kommen in den tropischen Regionen Mittel- und Südamerikas vor – ihr Verbreitungsgebiet reicht von Mexiko bis nach Nordargentinien. Auf den karibischen Inseln fehlen sie weitgehend, sie sind hier nur auf Trinidad und Tobago zu finden.
Die Sägeracken bewohnen hauptsächlich dichte Tieflandwälder, aber auch Waldlichtungen. Eine Besonderheit gibt es hier beim Blaukehlmotmot (Aspatha gularis), der die Nebel- und Mischwälder des Hochlandes bewohnt.
Zwar sind Motmots in ihrem Lebensraum noch zahlreich, sie sind aber durch die zunehmende Vernichtung der Regenwälder bedroht.
Die Sägeracken ernähren sich von Früchten und Kleintieren wie kleinen Eidechsen oder Insekten. Letztere erbeuten sie häufig im Flug. Zum Jagen sitzen Sägeracken auf einer Warte. Nachdem sie Beute erspäht und gefangen haben, tragen sie diese normalerweise zur Warte zurück und schlagen sie mehrmals gegen einen Ast, bevor sie die Beute verspeisen. Manchmal folgen sie Wanderameisen, um fliehende Insekten zu vertilgen.
Die Vögel leben monogam. Die Nester legen sie in Brutröhren an, die beide Geschlechter gemeinsam etwa an Uferböschungen graben. Das Weibchen legt 2 bis 4 weiße Eier. Beide Eltern kümmern sich um die Brut, die nach 20 Tagen schlüpft. Etwa 30 Tage nach dem Schlüpfen verlassen sie das Nest. Manche Arten brüten in Kolonien von bis zu 40 Paaren.
Die Sägeracken oder Motmots (Momotidae) sind eine kleine Familie von Vögeln aus der Ordnung der Rackenvögel (Coraciiformes). Die Familie der Sägeracken umfasst sechs Gattungen mit vierzehn Arten.
Момоттор (лат. Momotidae) — көк каргалар түркүмүндөгү куштардын бир тукуму, булардын өкүлү: көк каш момот (лат. Eumomota superciliosa).
Момоттор (лат. Momotidae) — көк каргалар түркүмүндөгү куштардын бир тукуму, булардын өкүлү: көк каш момот (лат. Eumomota superciliosa).
The motmots or Momotidae are a family of birds in the order coraciiformes, which also includes the kingfishers, bee-eaters and rollers. All extant motmots are restricted to woodland or forests in the Neotropics, and the largest are in Middle America. They have a colourful plumage and a relatively heavy bill. All except the tody motmot have relatively long tails that in some species have a distinctive racket-like tip.
Motmots eat small prey such as insects and lizards, and will also take fruit. In Nicaragua and Costa Rica, motmots have been observed feeding on poison dart frogs.[1]
Like most of the Coraciiformes, motmots nest in tunnels in banks, laying about four white eggs. Some species form large colonies of up to 40 paired individuals. The eggs hatch after about 20 days, and the young leave the nest after another 30 days. Both parents care for the young.[2]
Motmots often move their tails back and forth in a wag-display that commonly draws attention to an otherwise hidden bird. Research indicates that motmots perform the wag-display when they detect predators (based on studies on turquoise-browed motmot) and that the display is likely to communicate that the motmot is aware of the predator and is prepared to escape.[3] This form of interspecific pursuit-deterrent signal provides a benefit to both the motmot and the predator: the display prevents the motmot from wasting time and energy fleeing, and the predator avoids a costly pursuit that is unlikely to result in capture.
The largest concentration of MotMot reside in Honduras and Guatemala, with a total of 7 subspecies. It is also the national bird in El Salvador.
There is also evidence that the male tail, which is slightly larger than the female tail, functions as a sexual signal in the turquoise-browed motmot.
In several species of motmots, the barbs near the ends of the two longest (central) tail feathers are weak and fall off due to abrasion with substrates, or fall off during preening, leaving a length of bare shaft, thus creating the racket shape of the tail.[2] It was, however, wrongly believed in the past that the motmot shaped its tail by plucking part of the feather web to leave the racket. This was based on inaccurate reports made by Charles William Beebe.[4] It has since been shown that these barbs are weakly attached and fall off due to abrasion with substrates and during routine preening. There are, however, also several species where the tail is "normal", these being the tody motmot, blue-throated motmot, rufous-capped motmot, and the Amazonian populations of the rufous and broad-billed motmots.
Family Momotidae
A fossil genus of Oligocene coraciiform from Switzerland has been described as Protornis; it might be a primitive motmot or a more basal lineage. A partial momotid humerus found in early Hemphilian (Late Miocene, c. 8 mya) deposits in Alachua County, USA has not been named; it might belong to an extant genus.[5]
.jpg)
Broad-billed motmot Electron platyrhynchum The motmots or Momotidae are a family of birds in the order coraciiformes, which also includes the kingfishers, bee-eaters and rollers. All extant motmots are restricted to woodland or forests in the Neotropics, and the largest are in Middle America. They have a colourful plumage and a relatively heavy bill. All except the tody motmot have relatively long tails that in some species have a distinctive racket-like tip.
La momotoj, Momotidae aŭ de tie Momotedoj estas familio de birdoj en la preskaŭpaserina ordo de Koracioformaj, kiu inkludas ankaŭ alcionojn, abelmanĝulojn kaj koraciojn. Ĉiuj nunaj taksonoj de momotoj estas limigitaj al arbaroj aŭ ĝangaloj de Neotropikoj, kaj la plej granda specidiverseco estas en Mezameriko. Ili havas kolorplenajn plumarojn kaj relative fortikan bekon. Ĉiuj escepte la Toda momoto havas relative longajn vostojn kiuj en kelkaj specioj havas distingajn rakedecajn pintojn.
Los momótidos (Momotidae), conocidos comúnmente como momotos, barranqueros o guardabarrancos, son una familia de aves tropicales del orden de los coraciiformes, orden que incluye también a los martines pescadores, los abejarucos y las carracas.
Son pájaros de tamaño mediano de las selvas densas. Se encuentran sólo en la zona tropical del continente americano (aunque se ha descubierto un fósil en Suiza[cita requerida]). Estas aves tienen el plumaje blando y la cola larga, que mueven de lado a lado. En todas las especies menos las dos primeras en la lista de abajo, las plumas centrales de la cola (que son las más largas) tienen una parte del astil desnudo, así que se parecen a una raqueta.
Los momotos se alimentan de presas pequeñas como insectos y lagartijas, y también de frutas. Como la mayoría de los Coraciiformes, anidan en túneles en las lomas, poniendo aproximadamente cuatro huevos.[cita requerida]
Es bastante común la confusión del torogoz (Eumomota superciliosa) con el talapo (Momotus lessonii), otra ave de aspecto similar, pero con claras diferencias en el color de sus ojos y de sus plumas, al igual que marcadas diferencias en su peso y tamaño promedio.
Los momotos se alimentan de presas pequeñas, como insectos o lagartijas, su dieta también se constituye por frutas, se posan permaneciendo quietos y silenciosos por grandes lapsos de tiempo, periodo durante el cual mueven la cola en forma pendular, para luego lanzarse a atrapar escarabajos u otros insectos, arañas, lagartijas o serpientes pequeñas del suelo. Atrapan mariposas, abejas o libélulas en vuelo. Golpean a sus presas fuertemente contra el sitio dónde se posan antes de engullirlas. Como la mayoría de Coraciiformes, los momotos viven en los bordes de los bosques húmedos, secos , áreas semiabiertas y hasta en los jardines, suelen colocar cuatro huevos, generalmente sobre el suelo del nido, los huevos eclosionan después de unos 20 días y el ave deja el nido luego de unos 30 días, periodo durante el cual, ambos padres cuidan de su cría.[1]
Estudios realizados en los momotos ceja turquesa indican que realizan su peculiar movimiento de cola cuando detectan depredadores, para comunicarles así, que el momoto está al tanto de su presencia y está dispuesto a escapar. Este comportamiento provee de beneficios al momoto y a su presa, dado que le evita una cacería y constante acecho al predador, mientras que le ahorra un posible escape al momoto y gastar su energía huyendo de un depredador que difícilmente lo capturará.[2]
Existe también evidencia que indica que la cola del momoto macho es ligeramente más larga que la de la hembra, como una función de señalización sexual.
La familia Momotidae incluye seis géneros y nueve especies:[3]
Momoto enano (Hylomanes momotula)
Momoto yeruvá occidental (Baryphthengus martii)
Momoto carenado (Electron carinatum)
Momoto picoancho (Electron platyrhynchum)
Eumomota superciliosa, en El Crucero, Managua, Nicaragua.
Momotus lessonii, en El Crucero, Managua, Nicaragua.
Momotus lessonii, en El Crucero, Managua, Nicaragua.
Momotus lessonii, en El Crucero, Managua, Nicaragua.
Los momótidos (Momotidae), conocidos comúnmente como momotos, barranqueros o guardabarrancos, son una familia de aves tropicales del orden de los coraciiformes, orden que incluye también a los martines pescadores, los abejarucos y las carracas.
Momotit (Momotidae) on säihkylintujen lahkoon kuuluva heimo.
Momotit ovat keskikokoisia lintuja. Niillä on leveät, litistyneet nokat, lyhyet, pyöristyneet siivet ja lyhyet jalat. Useimmilla lajeilla on mailamainen pyrstönkärki.[1]
Momotteja elää Keski- ja Etelä-Amerikassa.[1]
Momotit (Momotidae) on säihkylintujen lahkoon kuuluva heimo.
Les Momotidae (ou momotidés en français) sont une famille d'oiseaux constituée de 6 genres et de 14 espèces existantes de motmots.
Les motmots sont des oiseaux arboricoles de taille moyenne (16 à 48 cm de longueur). Ils ont le bec plus ou moins large et aplati, les ailes courtes et arrondies, et des pattes courtes. Beaucoup d'espèces ont l'extrémité de la queue en forme de raquette.
C'est une famille endémique à la zone néotropicale (Amérique tropicale), vivant dans les forêts, quelques espèces fréquentant aussi les milieux semi-ouverts.
D'après la classification de référence (version 2.6, 2010) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Les Momotidae (ou momotidés en français) sont une famille d'oiseaux constituée de 6 genres et de 14 espèces existantes de motmots.
Pilari (lat. Momotidae) su porodica ptica iz reda modrivrana. Daleki su srodnici vodomara i, kao i oni, imaju samo jedan prst usmjeren prema natrag.
Pilari su srednje velike ptice koje se hrane kukcima i uglavnom žive u paru. Većina vrsta je duga 28-45 cm (zajedno sa repom), ali najmanja je duga samo 17 cm. Imaju relativno težak kljun. Sve vrste imaju jarkozelen gornji dio tijela, a neki imaju zelenu ili smeđu kapu. Mješavina zelenih i smeđih nijansi na donjem dijelu tijela zavisi od vrste. Većina ima crnu šaru preko oka, a neki imaju crnu pjegu na prsima. Mužjaci i ženke slično izgledaju.
Hrane se uglavnom kukcima, ponekad gušterima, zmijama, žabama i bobicama. Oglašavaju se ispuštanjem raznih zvižduka i kreštanja, koji se čuju daleko.
Kao i većina modrivrana, pilari se gnijezde u tunelima na obalama rijeka i sl. Nesu oko četiri bijela jajeta. Neke vrste se gnijezde u velikim kolonijama od do 40 jedinki. Ptići se izlegu nakon oko 20 dana, a napuste gnijezdo nakon sljedećih 30 dana. Oba roditelja se brinu za mlade.
Pilari pokreću svoj rep naprijed i nazad kada uoče grabežljivce, kako bi im rekli da su ih spazili i da nema smisla da taj grabežljivac krene u lov. Takvo ponašanje donosi korist i ptici i grabežljicu, jer ptica neće potrošiti energiju kako bi pobjegla, a grabežljivac je neće potrošiti na neuspješan lov.
Također postoje dokazi da rep kod mužjaka, neznatno duži od ženkinog, služi za udvaranje kod jedne vrste.
Kod nekoliko vrsta pilara, isperci pri kraju dva najduža repna pera otpadaju, bilo mitarenjem, bilo slučajnim trljanjem o kamenje, granje i sl., i zato se na kraju pera formiraju "reketi". Prije je, netočno, smatrano da su ptice namjerno kljunom kidale ispreke. Kasnije je dokazano da su isperci slabo pričvrćeni za stručak pera i lako otpadnu prirodnim putem. A opet, rep je kod dosta vrsta normalan.
Porodica Momotidae
Hylomanes momotula
Baryphthengus martii
Eumomota superciliosa
Electron carinatum
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: pilari
Wikivrste imaju podatke o: pilarima Pilari (lat. Momotidae) su porodica ptica iz reda modrivrana. Daleki su srodnici vodomara i, kao i oni, imaju samo jedan prst usmjeren prema natrag.
I Momotidi (Momotidae (G.R.Gray, 1840)) sono una famiglia di uccelli dell'ordine Coraciiformes.[1]
La famiglia comprende i seguenti generi e specie:[1]
I Momotidi (Momotidae (G.R.Gray, 1840)) sono una famiglia di uccelli dell'ordine Coraciiformes.
Momotiniai, momotai (lot. Momotidae, vok. Sägeracken) – žalvarninių paukščių (Coraciiformes) šeima.
Momotiniai, momotai (lot. Momotidae, vok. Sägeracken) – žalvarninių paukščių (Coraciiformes) šeima.
Motmots (Momotidae) zijn een familie van vogels uit de orde Scharrelaarvogels. De familie telt 14 soorten.[1]
Deze bosvogels hebben korte, afgeronde vleugels. De grote, brede snavel is iets gebogen met gezaagde zijkanten.
Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, die tijdens de vlucht worden gevangen.
Motmots (Momotidae) zijn een familie van vogels uit de orde Scharrelaarvogels. De familie telt 14 soorten.
Motmotar, Momotidae, er ein familie som lever i den neotropiske regionen. Familien på 13 artar går inn i ordenen Coraciiformes, råkefuglar, saman med mellom anna isfuglfamilien, råkar og bietarfamilien.
Motmotar er mellomstore fuglar med habitat i tett skog. Distribusjonen er avgrensa til tropisk del av «den nye verda», til det kjem eit fossilt individ som er oppdaga i Sveits. Desse fuglane har fargerike fjørdrakter og lange stjertfjør som dei kan svinga i sideretninga for å trekke merksemd frå andre fuglar.
Forsking har vist at turkisbrynmotmot utfører halesvingingar når dei oppdagar ein predator for å gjere predatoren merksam på at han er oppdaga og at motmoten er førebudd på å flykte. Denne forma for signalisering gjev eit føremon for både motmoten og predatoren: signalet hindrar motmoten frå å kaste bort tid og energi til å flykte samstundes som predatoren unngår et kostbart arbeid med dårlege utsikter til fangst. Det er òg vist at halefjørene til hannane, som er litt større enn halen åt hoa, fungerer som et seksuelt signal hos turkisbrynmotmot.
Dei to sentrale halefjørene hos motmotar har form som rekkertar, med unntak av hos to artar. Det skjer fordi bistrålane har svakt feste til fjørskaftet og fell av. Dermed oppstår den karakteristiske forma på halefjørene.
Motmotar et små byttedyr som insekt og små øgler, og gjerne litt frukt. I Costa Rica er det observert at motmotar har fora ungar med pilgift frosk.
Som dei fleste andre familiar av Coraciiformes hekkar motmotar i hòl i bakken. Dei legg omkring fire kvite egg i kullet. Nokon artar dannar store koloniar på opp til 40 par. Egga vert klekt etter ca 20 dagar, og ungane forlèt reiret etter om lag 30 dagar. Begge foreldra syt for fôring av ungane.
Motmotar i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2018[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[2]
Slekt Hylomanes
Slekt Aspatha
Slekt Momotus
Slekt Baryphthengus
Slekt Electron
Slekt Eumomota
Motmotar, Momotidae, er ein familie som lever i den neotropiske regionen. Familien på 13 artar går inn i ordenen Coraciiformes, råkefuglar, saman med mellom anna isfuglfamilien, råkar og bietarfamilien.
Motmoter eller motmotfamilien (Momotidae) er en familie med mellomstore trelevende råkefugler. Artene er utbredt i den neotropiske faunaregion og det biologiske mangfoldet er størst i Mellom-Amerika.
Motmotene er trelevende mellomstore (16–48 cm) fugler, med et mer eller mindre bredt og flatt nebb, korte, avrunda vinger, korte lemmer, og en relativt lang stjert med «dartpil-lignende styrefjær» ytterst.[2]
Motmoter lever mest av små og mellomstore insekter og andre leddyr, spesielt biller, men de eter også mye annet, som virvelløse dyr og små virveldyr, for eksempel firfisler. De fleste eter også frukt, gjerne stor frukt. Maten plukker fuglene fra trær, greiner og løvverk, men mange insekter fanges også i flukt.[2]
Familien inkluderer 47 taxa i 14 arter, fordel på 6 slekter.[2] De norsk artsnavnene under er i henhold til Norsk Ornitologisk Forening.
Motmoter eller motmotfamilien (Momotidae) er en familie med mellomstore trelevende råkefugler. Artene er utbredt i den neotropiske faunaregion og det biologiske mangfoldet er størst i Mellom-Amerika.
Multimedia w Wikimedia Commons Piłodzioby[2] (Momotidae) – rodzina ptaków z rzędu kraskowych (Coraciiformes).
Są to ptaki średniej wielkości żyjące w gęstych lasach Nowego Świata od północnego Meksyku po północne krańce Argentyny[3]. Są zazwyczaj jaskrawo ubarwione, z charakterystycznymi długimi kolorowymi ogonami. Nazwę zawdzięczają ząbkowanym krawędziom tnącej części dzioba obecnym u wszystkich gatunków tej rodziny z wyjątkiem piłodzioba płaskodziobego[4]. Tak jak pozostałe kraskowe, gniazdują w tunelach wykopanych w piaszczystej ziemi. Żyją w koloniach od kilku do kilkudziesięciu par. Składają zwykle cztery białe jaja, które wysiadują oboje rodzice około 20 dni. Młode osiągają zdolność lotu po 30 dniach. Odżywiają się drobnymi zwierzętami, takimi jak owady i jaszczurki, zjadają również owoce.
Do rodziny należą następujące rodzaje i gatunki[2]:
Piłodzioby (Momotidae) – rodzina ptaków z rzędu kraskowych (Coraciiformes).
Juruva ou udu é o nome comum dado às aves coraciformes da família Momotidae, características de mata virgem. Em território brasileiro ocorrem os gêneros Baryphthengus, Electron e Momotus, o primeiro com duas espécies e o segundo com uma só, formando cinco subespécies. Cantam ao amanhecer e ao anoitecer; duas das penas medianas da cauda são longas, com porção subapical desprovida de barbas, cortadas pela própria ave, que assim se enfeita; dorso verde ou oliváceo, com outros matizes no corpo; alimentam-se de insetos. Também é chamada de jeruva, jiriba, pirapuia, pururu, taquara, jacu-taquara, siriú, siriúva, udu, uritutu e formigão.
Juruva ou udu é o nome comum dado às aves coraciformes da família Momotidae, características de mata virgem. Em território brasileiro ocorrem os gêneros Baryphthengus, Electron e Momotus, o primeiro com duas espécies e o segundo com uma só, formando cinco subespécies. Cantam ao amanhecer e ao anoitecer; duas das penas medianas da cauda são longas, com porção subapical desprovida de barbas, cortadas pela própria ave, que assim se enfeita; dorso verde ou oliváceo, com outros matizes no corpo; alimentam-se de insetos. Também é chamada de jeruva, jiriba, pirapuia, pururu, taquara, jacu-taquara, siriú, siriúva, udu, uritutu e formigão.
Motmoter (Momotidae) är en familj tropiska fåglar tillhörande ordningen praktfåglar. Motmoterna är nära besläktade med kungsfiskarna men förekommer endast i Mellan- och Sydamerika.[1]
Turkosbrynad motmot (Eumomota superciliosa) är Nicaragua och El Salvadors nationalfågel (känd som guardabarranco, "ravinvakt" i Nicaragua och Torogoz i El Salvador).
De i familjen ingående fåglarna är 17–50 cm långa, övervägande gröna fåglar med teckningar i blått, svart m. fl. färger. De häckar i upp till 2,5 m djupa gångar i branta sluttningar i skogsbryn och dungar. Födan utgörs framför allt av insekter, bl. a. stora dagfjärilar.[1]
Numera urskiljs 14 arter i familjen i följande släkten:
Motmoter (Momotidae) är en familj tropiska fåglar tillhörande ordningen praktfåglar. Motmoterna är nära besläktade med kungsfiskarna men förekommer endast i Mellan- och Sydamerika.
Turkosbrynad motmot (Eumomota superciliosa) är Nicaragua och El Salvadors nationalfågel (känd som guardabarranco, "ravinvakt" i Nicaragua och Torogoz i El Salvador).
Населяють тропічні і субтропічні ліси Центральної і Південної Америки; немає їх у Вест-Індії.
Розміри дрібні і середні (вага 50-400 г). Дзьоб довгий, злегка вигнутий, з гострою вершиною і зазубреними ріжучими краями. Зберігається сильно редукований леміш. Вирізки заднього краю грудини часто перетворюються на фонтанелі. Язик довгий, з бахромою на кінці. Мускульний шлунок досить потужний. Кишечник відносно довгий. Сліпих кишок немає. Мається жовчний міхур. Куприкова залоза гола або слабо опірена. Побічні стрижні контурного пера сильно скорочені. Пуху немає. Першорядних махових 10. Крило еутаксичне. Різко ступінчастий хвіст з 12 рульових. Середня пара дуже довга; сам птах вищипує на ній передвершинному частина опахал. Забарвлення яскраве синє, червоне, зелене з металевим відблиском.
Добре літають. Тримаються в заростях чагарників або в нижньому ярусі лісу. Годуються різними комахами (переважно жуками), збирають їх з листя і гілок, або ловлять, злітаючи із засідки. Іноді ловлять дрібних ящірок і змій, дрібних горобиних птахів. Їдять плоди. Гніздяться в норах, які риють в обривах струмків і лісових ярів (довжина нір досягає 2-3 м). У кладці 3, рідко 4 блискучих білих яйця. Насиджують 20-24 дня. Пташенята залишаються в гнізді близько місяця.
Ґрунтуючись на викопних знахідках із середнього еоцену півдня США, вважається, що центром виникнення родини міг бути південь Північної Америки. Момотові відокремилися від примітивних сиворакш; схожість із щурками більш віддалене. Відокремлення родини, ймовірно, визначалося в першу чергу харчовою спеціалізацією і відбулося дуже давно (можливо, в нижньому еоцені).
Це незавершена стаття з орнітології.Momotidae là một họ chim trong bộ Coraciiformes.[1] Tất cả các loài trong họ này sống giới hạn trong các khu rừng ở vùng tân nhiệt đới, và đa dạng sinh học lớn phân bố ở Trung Mỹ. Chúng có bộ lông vũ sặc sở và relatively heavy bill. Tất cả các loài trừ tody motmot có lông đuôi tương đối dài.
Họ Momotidae
Momotidae là một họ chim trong bộ Coraciiformes. Tất cả các loài trong họ này sống giới hạn trong các khu rừng ở vùng tân nhiệt đới, và đa dạng sinh học lớn phân bố ở Trung Mỹ. Chúng có bộ lông vũ sặc sở và relatively heavy bill. Tất cả các loài trừ tody motmot có lông đuôi tương đối dài.
Яркая окраска момотовых делает их популярными для изображения на почтовых марках.
Яркая окраска момотовых делает их популярными для изображения на почтовых марках.
翠鴗科（“鴗”读音lì，学名：Momotidae）是佛法僧目的一个科，现存6属10种，分布于美洲热带地区（新热带界）的森林中。本科的鸟类尾羽较长，在末端附近有段羽干上没有羽毛，形成一条像球拍一样的末端，为本科的一个显著特征。
短尾翠鴗（Hylomanes momotula）
棕翠鴗（Baryphthengus martii）
绿眉翠鴗（Eumomota superciliosa）
隆嘴翠鴗（Electron carinatum）
翠鴗科（“鴗”读音lì，学名：Momotidae）是佛法僧目的一个科，现存6属10种，分布于美洲热带地区（新热带界）的森林中。本科的鸟类尾羽较长，在末端附近有段羽干上没有羽毛，形成一条像球拍一样的末端，为本科的一个显著特征。
短尾翠鴗属（Hylomanes） 短尾翠鴗（Hylomanes momotula） 蓝喉翠鴗属 （Aspatha） 蓝喉翠鴗（Aspatha gularis） Momotus 高原翠鴗（Momotus aequatorialis） 锈顶翠鴗（Momotus mexicanus） 蓝顶翠鴗（Momotus momota） Baryphthengus 棕翠鴗（Baryphthengus martii） 棕顶翠鴗（Baryphthengus ruficapillus） Electron 隆嘴翠鴗（Electron carinatum） 阔嘴翠鴗（Electron platyrhynchum） 绿眉翠鴗属 （Eumomota） 绿眉翠鴗（Eumomota superciliosa）短尾翠鴗（Hylomanes momotula）
棕翠鴗（Baryphthengus martii）
绿眉翠鴗（Eumomota superciliosa）
隆嘴翠鴗（Electron carinatum）
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ブッポウソウ目 Coraciiformes 亜目 : カワセミ亜目 Alcedines 科 : ハチクイモドキ科 Momotidae 学名 Momotidae (G.R.Gray, 1840) 和名 ハチクイモドキ（蜂喰擬） 英名 Motmots 属 ハチクイモドキ科（はちくいもどきか、学名 Momotidae）は、鳥類ブッポウソウ目の科である。
ハチクイモドキ（蜂喰擬）と総称される。ハチクイモドキはかつては狭義には1種 Momotus momota を意味したが、この種は6種が混在していたことが判明し分割され、旧来の意味あいとは異なる。
中南米の、メキシコからパラグアイおよびアルゼンチンまでと、トリニダード・トバゴに生息する。[1]
全長17–50cm。嘴（くちばし）は太く、やや下に曲がる。第3・第4趾（あしゆび）が癒着している。
羽色は鮮やか。2枚の中央尾羽が長く伸び、羽枝（繊維）が先端にのみある「ラケット状」になっている。
カワセミ科 Alcedinidae（広義）が姉妹群である[2]。和名の似ているハチクイ科とは同目だが特に近縁ではない。
Sibley & Ahlquist (1990) では単型のハチクイモドキ小目 Momotida に分類されていた。
ブッポウソウ目 ブッポウソウ亜目ハチクイモドキ科 Momotidae
国際鳥類学会議 (IOC)[3]による（絶滅群を除く。Momotus lessonii の綴りを訂正[4]）。6属14種。
ハチクイモドキ科（はちくいもどきか、学名 Momotidae）は、鳥類ブッポウソウ目の科である。
ハチクイモドキ（蜂喰擬）と総称される。ハチクイモドキはかつては狭義には1種 Momotus momota を意味したが、この種は6種が混在していたことが判明し分割され、旧来の意味あいとは異なる。
벌잡이새사촌류(Motmots)는 파랑새목 ‘벌잡이새사촌과’(Momotidae)에 속하는 조류의 총칭이다. 한때는 단일종 벌잡이새사촌만을 의미했지만, 이제는 여러 종을 포함하고 있다. 중앙아메리카의 멕시코에서 남아메리카의 파라과이와 아르헨티나까지, 그리고 트리니다드 토바고에서 발견된다.
다음은 2014년 자비스 등(Jarvis, E.D.)[1]과 2013년 유리 등(Yury, T. et al.)의 연구[2]에 기초한 천공조류의 계통 분류이다.
천공조류 진천공조류 코뿔새목 코뿔새아목 후투티아목 파랑새목
.JPG)
