Heideagtiges (Ericales) is 'n orde wat hoort tot die klade Asterids. Ericales is houtagtige plante met enkelvoudige blare en reëlmatige, vier- of vyftallige blomme. Suid-Afrika het die grootste konsentrasie van die genus Erica (ongeveer 600 spesies).
Die heideagtiges (orde Ericales of Bicornes) is hoofsaaklik houtagtige struike. Die enigste boomvormige verteenwoordiger van dié orde is die aarbeiboom (Arbutus unedo), 'n tipiese Atlantiese plant uit Suid- en Wes-Europa. Die blomme, wat deurgaans vier- of vyftallig is, het 'n kelk met los blare en 'n vergroeide kroon. Twee kranse van meeldrade is aanwesig; die binneste en die buitenste meeldrade staan afwisselend ten opsigte van mekaar en van die vrugblare, wat ook vóór die kroonblare staan. Die vrugbeginsel kan sowel bostandig as onderstandig wees; die vrug is 'n kokervrug of 'n bessie. Binne die meeldrade is 'n klier wat heuning voortbring, die diskus. Die blom word deur insekte bestuif. Daar is ses families in die orde, waarvan die dopheide (Ericaceae), die kraaiheide (Empetraceae) en die wintergroenagtiges (pyrolaceae) die belangrikste is.
Die dopheidefamilie (Ericaceae), waarna die orde vernoem is, het besonder baie spesies - tussen die ongeveer 80 genera is daar ruim 2500 spesies wat oral op die aarde in koue en gematigde streke voorkom. Hulle is oorwegend klein struikies met enkelvoudige blare sonder stutblaartjies. Die blare kan verspreid, teenoor mekaar of in kranse op die stingel staan. Die kelk en kroon van die blom is vergroei; die meeldrade is nie, soos by dergelike blom op die kroon ingeplant nie, maar staan afsonderlik op die blombodem. Hulle het gewoonlik twee uitsteekseltjies (horinkies) en wanneer die stuifmeel ryp word, gaan daar op die punte daarvan porieë oop. Die stuifmeelkorrels sit in groepies van vier bymekaar (tetrade); die stamper het een styl en die saadknoppe sit aan asstandige saadlyste. Die sade is klein en ryk aan endosperm (reserwevoedsel). Die wortels is altyd met skimmeldrade toegespin (mikorisa) waarmee hulle 'n simbiose vorm.
Die struikheide (Calluna vulgaris) is baie bekend en dit bepaal die aansig van die heidelandskap. Die ligpers blomme kom in skyntrosse voor. Die heidegebiede in Noordwes-Europa word kunsmatig in stand gehou deur weiende skape wat die groeiende boompies afvreet, of deur dit gereeld af te brand. In die laaste aantal jare is daar 'n toenemende belangstelling om heide in tuine te kweek.
Die genus van die dopheide (Erica) is met 690 spesies een van die grootste genera. Die konsentrasie van dié genus is in Suid-Afrika, waar ruim 600 spesies voorkom. Van die belangrikste spesies in Suid-Afrika is die Albertinia-heide (Erica bauera) wat pers of wit blommetjies dra; die bosluisblom (Erica viridipurpurea), 'n struik met pers blommetjies wat teen berghange en op vlaktes tussen Kaapstad en Worcester voorkom; die hangertjie (Erica plukenetii) wat algemeen in die suidweste van Kaapland aangetref word; die kapokkie (Erica bruniades), met wit en lig roos blomme met harige stamme wat in die westelike dele van die Kaapprovinsie tussen Malmesbury en Bredasdorp voorkom; die rooihartjie (Erica cerinthoides), 'n plant met rooi blomme en die wyds verspreide heide van Suid-Afrika (suidwestelike Kaapprovinsie, ooswaarts en noordwaarts na die berge van Lesotho, eSwatini, KwaZulu-Natal en Gauteng); taaiheide (Erica massonii) wat in rotsagtige gebiede naby Stellenbosch en Caledon voorkom; die washeide (Erica ventricosa) wat in die berge van die suidwestelike streke van die Kaapprovinsie voorkom; die rooiklossieheide (Erica mammosa), waarvan die blom me in skakerings van rooi en ligroos voorkom, groei hoofsaaklik in die suidwestelike dele van die Kaap; en die waterbos (Erica curviflora), wat rooi, oranje of geel blom me dra en aan die kusstreke van Clanwilliam tot by George voorkom.
In die Atlantiese gebiede van Wes-Europa kom die Erica tetralix op suur, arm leemgrond voor. Die ligroos blommetjies staan in skermvormige hofies bymekaar en die kelk is groen. Die kroon van die bosbessies (genus Vaccinium) is stervormig en die vrugbeginsel is onderstandig. Die gewone bosbessie (Vaccinium myrtillus) verloor in die winter sy blare en dra in die nasomer blouswart eetbare bessies. Die rooibosbessie (Vaccinium vitis idaea) is baie seldsamer. 'n Spesie wat in Noord-Amerika voorkom, is die bloubessie (Vaccinium corymbosum), wat vanweë sy groot vrugte (tot 2,5 cm in deursnee) ook gekweek word. Die rysbessie (Vaccinium uliginosum) is uiters seldsaam en groei net in vogtige, suur duinvalleie en vleigrond. Die vrugte verskyn vroeër as dié van ander soorte.
Lepeltjieheide (Oxycoccus macrocarpos) behoort tot dieselfde genus as die vleibessie (Oxycoccus palustris). Die vrugte is baie smaaklik en die plant word daarom dikwels gekweek. 'n Ander genus van die dopheide familie is die Rhododendron wat veral bekend is vanweë die Alperosie waarvan twee spesies voorkom. Die Rhododendron ferrugineum groei in suur grond en het blare wat aan die onderkant roeskleurig is. Die Rhododendron hirsutum groei in kalkryke grond en het groen, harige blare. Die huisplant Azalea indica (azalea) is nie soveel teen die winterkoue bestand soos die Japannese azalea (Rhododendron obtusum) wat dikwels in parke aangeplant word nie. Die meeste van die meer as 1200 Rhododendron-spesies kom in Sentraal- en Oos-Asië voor. Die Suid-Amerikaanse sierstruik Pernettya mucronata word vanweë sy kleurvolle bessie gekweek.
Die kraaiheide (Empetrum nigrum), 'n klein struik met takke wat boontoe staan en blare met 'n opgerolde rand, behoort tot die kraaiheide-familie (Empetraceae). Dié plant is dikwels tweehuisig: manlike en vroulike blomme kom op verskillende plante voor. Die kelk en kroon is nie vergroeid nie, die meeldrade is lank (windbestuiwing) en die stamper het vyf tot nege stempels. Die vrug is 'n sappige, swart pitvrug. Die kraaiheide het net drie genera met nege spesies.
Die derde belangrikste familie van die heideagtiges is die wintergroenagtiges (Pyrolaceae) met 15 genusse en 70 spesies. Dit is nie houtagtige plante nie, maar kruidagtig met immergroen blare. Die vier of vyf kroonblare is nie vergroei nie, en die helmknoppe van die meeldrade lê agteroor in die blom. Die sade is baie klein en kom in vier- of vyfhokkige, bostandige vrugbeginsels voor. Die bekendste spesie, die Pyrola rotundifolia, kom veral in sandduine voor en hef 'n krans van immergroen blare en wit blomme wat in trosse staan.
Die stofsaad (Monotropa hypopithys), is 'n bleek-geel bosplant wat met skubbe bedek is en wat later swart word. Hy leef saam met wortelskimmel. Die plant het nie self bladgroen nie en moet dus voedingstowwe van die skimmel kry. Die blom me kom in digte, afhangende trosse voor wat later regop staan.
Heideagtiges (Ericales) is 'n orde wat hoort tot die klade Asterids. Ericales is houtagtige plante met enkelvoudige blare en reëlmatige, vier- of vyftallige blomme. Suid-Afrika het die grootste konsentrasie van die genus Erica (ongeveer 600 spesies).
Die heideagtiges (orde Ericales of Bicornes) is hoofsaaklik houtagtige struike. Die enigste boomvormige verteenwoordiger van dié orde is die aarbeiboom (Arbutus unedo), 'n tipiese Atlantiese plant uit Suid- en Wes-Europa. Die blomme, wat deurgaans vier- of vyftallig is, het 'n kelk met los blare en 'n vergroeide kroon. Twee kranse van meeldrade is aanwesig; die binneste en die buitenste meeldrade staan afwisselend ten opsigte van mekaar en van die vrugblare, wat ook vóór die kroonblare staan. Die vrugbeginsel kan sowel bostandig as onderstandig wees; die vrug is 'n kokervrug of 'n bessie. Binne die meeldrade is 'n klier wat heuning voortbring, die diskus. Die blom word deur insekte bestuif. Daar is ses families in die orde, waarvan die dopheide (Ericaceae), die kraaiheide (Empetraceae) en die wintergroenagtiges (pyrolaceae) die belangrikste is.
Les Ericales son un orde de plantes maderices que crecen en suelos probes o ácidos. Enclín a la simbiosis con micorrices, dacuando pierden la clorofila (Monotropa). Flores hermafrodites, xeneralmente actinomorfas; coroles simpétalas (salvu Clethraceae, con cuatro pétalos llibres, forma una ponte con Theales); androcéu con 2 verticilos llibres de la corola, soldaos a un discu del receptáculu; anteres poricidas, con enclín a la formación de cuernos na parte basal; lliberación del polen en tétradas (salvu Clethraceae); principalmente entomófilas (dacuando anemófilas). Xinecéu súpero, con carpelos parcialmente zarraos, placentación central parietal.
Pertenecen al clado Eudicotyledoneae del sistema APG III. Les siguientes son families típiques de clasificaciones recién.
Estes componen el grupu basal d'asterides. Nel sistema de Cronquist, les Ericales inclúin un grupu menor de plantes, puestes ente les Dilleniidae:
.
Les Ericales son un orde de plantes maderices que crecen en suelos probes o ácidos. Enclín a la simbiosis con micorrices, dacuando pierden la clorofila (Monotropa). Flores hermafrodites, xeneralmente actinomorfas; coroles simpétalas (salvu Clethraceae, con cuatro pétalos llibres, forma una ponte con Theales); androcéu con 2 verticilos llibres de la corola, soldaos a un discu del receptáculu; anteres poricidas, con enclín a la formación de cuernos na parte basal; lliberación del polen en tétradas (salvu Clethraceae); principalmente entomófilas (dacuando anemófilas). Xinecéu súpero, con carpelos parcialmente zarraos, placentación central parietal.
Pertenecen al clado Eudicotyledoneae del sistema APG III. Les siguientes son families típiques de clasificaciones recién.
Actinidiaceae (familia del quivi) Balsaminaceae Clethraceae Cyrillaceae Diapensiaceae Ebenaceae (familia del ébanu) Ericaceae Fouquieriaceae Lecythidaceae Maesaceae Marcgraviaceae Mitrastemonaceae Myrsinaceae Pellicieraceae Pentaphylacaceae Polemoniaceae Primulaceae Roridulaceae Sapotaceae (familia de la sapodilla) Sarraceniaceae Sladeniaceae Styracaceae Symplocaceae Ternstroemiaceae Tetrameristaceae Theaceae (familia del té) TheophrastaceaeEstes componen el grupu basal d'asterides. Nel sistema de Cronquist, les Ericales inclúin un grupu menor de plantes, puestes ente les Dilleniidae:
Ericaceae Cyrillaceae Clethraceae Grubbiaceae Empetraceae Epacridaceae Pyrolaceae Monotropaceae
Erikaçiçəklilər (lat. Ericales) və ya Ebenaçiçəklilər lat. Ebenales — ikiləpəlilər sinfinə aid bitki dəstəsi.
APG II təsnifat sisteminə görə (2003) aşağıdakı fəsilələrə bölünür:
Kronkvist sisteminə (1981,1988) görə dileniidlərin (Dileniidae) arasından kiçik bitki qrupu erikaçiçəklilərə aid edilir:
|month= ignored (|date= suggested) (kömək)
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Erikaçiçəklilər (lat. Ericales) və ya Ebenaçiçəklilər lat. Ebenales — ikiləpəlilər sinfinə aid bitki dəstəsi.
Les ericals (Ericales) són un ordre de plantes amb flor gran i divers.
Inclou formes arbòries, arbustives, lianes o plantes herbàcies. Al costat de plantes d'alimentació comuna n'hi ha d'altres deficients en contingut de clorofil·la o carnívores com les del gènere Sarracenia
Es calcula que l'ordre compta amb unes 8.000 species, de les quals la família Ericaceae en tindria unes 2.000-4.000.
La distribució de l'ordre dels Ericals és cosmopolita però algunes famílies són presents més aviat en la zona tropical i ltres ho són en la zona de clima fred.
En l'antic sistema Cronquist l'ordre Erical inclou un petit grup de plantes dins del grup de les Dileniidae:
Les ericals (Ericales) són un ordre de plantes amb flor gran i divers.
Inclou formes arbòries, arbustives, lianes o plantes herbàcies. Al costat de plantes d'alimentació comuna n'hi ha d'altres deficients en contingut de clorofil·la o carnívores com les del gènere Sarracenia
Es calcula que l'ordre compta amb unes 8.000 species, de les quals la família Ericaceae en tindria unes 2.000-4.000.
La distribució de l'ordre dels Ericals és cosmopolita però algunes famílies són presents més aviat en la zona tropical i ltres ho són en la zona de clima fred.
Vřesovcotvaré (Ericales) je řád vyšších dvouděložných rostlin.
Řád je velmi různorodý, zahrnuje byliny, keře, liány i stromy. Nalezneme zde masožravé rostliny (čeledi špirlicovité (Sarraceniaceae) a Roridulaceae) i nezelené rostliny s redukovanými listy a heterotrofní výživou (např. hnilák (Monotropa)). Převládá pětičetná koruna, korunní lístky jsou často srostlé.
Mykorhiza je symbióza často oprávněně spojovaná s vřesovcotvarými (Ericales). Symbióza s kořenovými houbami hub je poměrně častá u zástupců řádu, a existují dokonce tři druhy mykorhizy, které je možné nalézt pouze u vřesovcotvarých (jmenovitě erikoidní, arbutoidní a monotropoidní mykorrhiza). Vřesovcotvaré, ale i další rostliny z jiných řádů, mají význam pro své mimořádné schopnosti hromadit hliník (Jansen et al., 2004).
Vřesovcotvaré jsou kosmopolitní řád. Některé čeledi jsou omezeny na tropy, jiné se vyskytují především v arktických nebo mírných oblastech. Celý řád obsahuje více než 8000 druhů, z nichž vřesovcovité (Ericaceae) čítají 2000-4000 druhů (podle různých odhadů).
V původním Cronquistově systému byl tento řád umístěn ve skupině Dilleniidae a bylo v něm zahrnuto méně čeledí (Ericaceae, Cyrillaceae, Clethraceae, Grubbiaceae, Empetraceae, Epacridaceae, Pyrolaceae, Monotropaceae).
Největší hospodářský význam má čaj (Camellia sinensis) z čeledi čajovníkovité (Theaceae). K řádu patří i některé rostliny s jedlými plody, například kiwi (Actinidia deliciosa), tomel (rod Diospyros), borůvka a například klikva. Řád zahrnuje také rostlinu Vitellaria paradoxa, která je hlavním zdrojem tuků pro miliony sub-saharských Afričanů. Mnoho druhů z vřesovcotvarých se pěstuje pro jejich nápadné květy: dobře známým příkladem jsou azalka, rododendron, kamélie, prvosenka, brambořík, plamenka.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Ericales na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu vřesovcotvaré ve Wikimedia Commons
Lyng-ordenen (Ericales) rummer mange familier og slægter. Den er kendetegnet ved, at arterne indeholder tanniner og triterpener (heri indbefattet saponiner). Bladene sidder spiralformet.
FamilierBemærk, at slægterne i Myrsinaceae og Theophrastaceae nu (2009) iflg. APG III systemet er optaget i denne familie.
I det ældre Cronquists system blev følgende familier inkluderet i Lyng-ordenen:
Bemærk, at slægterne i Myrsinaceae og Theophrastaceae nu (2009) iflg. APG III systemet er optaget i denne familie.
I det ældre Cronquists system blev følgende familier inkluderet i Lyng-ordenen:
Clethraceae Cyrillaceae Empetraceae Epacridaceae Ericaceae Grubbiaceae Monotropaceae PyrolaceaeDie Heidekrautartigen (Ericales) sind eine Ordnung der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida).
Es gibt Gehölze, Halbsträucher und Sträucher, zuweilen kleine Bäume, die oft an sauren Standorten vorkommen und manchmal xeromorph gebaut sind, aber auch Lianen und krautige Pflanzen. Sie leben häufig symbiotisch mit Mykorrhiza-Pilzen (mykotrophisch). Die Blüten sind meistens fünfzählig. Die Blütenhüllblätter sind oft verwachsen (Sympetalie).
Die Heidekrautartigen stehen innerhalb der Asteriden recht basal und sind die Schwestergruppe der Euasteriden (Euasteriden I + Euasteriden II). Zu ihr werden folgende Familien gezählt:[1]
Kladogramm nach [2] (vereinfacht):
Die Heidekrautartigen (Ericales) sind eine Ordnung der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida).
Ericales iku bangsa tetuwuhan ngembang sing kalebu sajeroning klad asterids, core eudicots, lan eudicots (Sistem klasifikasi APG II). Bangsa iki uga diakoni sajeroning sistem klasifikasi Cronquist, minangka anggota anak kelas Dilleniidae, kelas Magnoliopsida.
Tekst üüb Öömrang Ericales san en kategorii faan bloosenplaanten.
Det san miast strüker of letj buumer, an ju brük en süren grünj. Hör bloosen haa miast fiiw bleetjin.
-3.JPG){kind=small}
Hiasplaanten (Ericaceae)
Priimeln (Primulaceae, mä Maesaceae, Myrsinaceae an Theophrastaceae)
Teeplaanten (Theaceae)
Ericales je veliki i raznolik red dikotiledonih cvjetnica, uključujući, naprimjer, čaj, borovnica, brazilski orah, i azaleja. Red uključuje: stablašice , grmove, lijane i zeljaste biljke. Zajedno sa običnim fotosinteza autofnim biljkama, Ericales uključuje biljke koje nemaju hlorofil – mikoheterotrofne biljke, kao što je npr. Sarcodes sanguinea ) i biljka mesožderka (npr. rod Sarracenia ).
Mnoge vrste imaju po pet latica, a koje često srastu zajedno. Fuzija latica kao osobina tradicijski se koristila za postavljanje reda u podrazred Sympetalae.[1] Među njima, dosta je česta mikoriza, a tri vrste mikorize mogu se naći isključivo među pripadnicima ovog reda ( erikoidna, arbutoidna i monotropoidna mikoriza). Pored toga, neke porodice iz reda prepoznatljive su po izuzetnoj sposobnosti nakupljanja aluminija.[2] Ericales su rasprostranjene kosmopolitski. Područja rasprostranjenosti porodica uveliko se razlikuju – dok su neki ograničeni na tropei, druge se javljaju uglavnom u arktičkim ili umjerenim regijama. Čitav red sadrži preko 8000 vrsta, od čega Ericaceae čine 2 000-4000 vrsta (prema različitim procjenama).
Od ekonomski najznačajnijih biljaka iz ovog reda je čaj ("Camellia sinensis") iz porodice Theaceae. Red uključuje i nešto jestivog voća, uključujući kivi (Actinidia deliciosa), rod Diospyros , borovnica, brusnica, brazilski orah i Mamey sapote. Red uključuje i rod Vitellaria ("Vitellaria paradoxa"), koji je glavni prehrambeni izvor lipida za milione subsaharskih Afrikanaca. Mnoge vrste Ericales uzgajaju se zbog lijepih cvjetova: poznati primjeri su azaleja, rododendron, kamelija, kaluna, rod Primula, ciklama, plamenac.
Ove porodice se u APG III sistemu prepoznate kao članovi reda Ericales:
Slijedeće porodice nisu prepoznate u APG III sistemu, ali su u nedavnoj prošlosti bile zajedničke:
One čine baznu grupu Asteridae.[3] Po Cronquistovom sistemu, Ericales uključuju i manje grupe biljaka, koe su smještene u Dilleniidae:
The Ericales are a lairge an diverse order o dicotyledons, includin for example tea, persimmon, blueberry, Brazil nit, an azalea. The order includes trees an bushes, lianas an herbaceous plants. Thegither wi ordinary autophytic plants, the Ericales include chlorophyll-deficient myco-heterotrophic plants (e. g. Sarcodes sanguinea) an carnivorous plants (e. g. genus Sarracenia).
Mony species hae five petals, eften grown thegither. Fusion o the petals is a trait that wis tradeetionally uised tae place the order in the subclass Sympetalae.[2]
Mycorrhiza is an interestin property, frequently associatit wi the Ericales. Indeed, the symbiosis wi ruit fungi is quite common amang the order representatives, an thare are even three kinds o it which can be foond exclusively amang Ericales (namely, ericoid, arbutoid an monotropoid mycorrhiza). In addeetion, some faimilies amang the order are notable for thair exceptional abeelity tae accumulate aluminum (Jansen et al., 2004).
Ericales are a cosmopolitic order. Auries o distribution o faimilies vary lairgely - while some are restrictit tae tropics, ithers exist mainly in Arctic or temperate regions. The entire order contains ower 8000 species, o which the Ericaceae accoont for 2000-4000 species (bi various estimates).
|dead-url= (help) |month= ignored (help); Check date values in: |date=, |year= / |date= mismatch (help); |access-date= requires |url= (help) The Ericales are a lairge an diverse order o dicotyledons, includin for example tea, persimmon, blueberry, Brazil nit, an azalea. The order includes trees an bushes, lianas an herbaceous plants. Thegither wi ordinary autophytic plants, the Ericales include chlorophyll-deficient myco-heterotrophic plants (e. g. Sarcodes sanguinea) an carnivorous plants (e. g. genus Sarracenia).
Mony species hae five petals, eften grown thegither. Fusion o the petals is a trait that wis tradeetionally uised tae place the order in the subclass Sympetalae.
Mycorrhiza is an interestin property, frequently associatit wi the Ericales. Indeed, the symbiosis wi ruit fungi is quite common amang the order representatives, an thare are even three kinds o it which can be foond exclusively amang Ericales (namely, ericoid, arbutoid an monotropoid mycorrhiza). In addeetion, some faimilies amang the order are notable for thair exceptional abeelity tae accumulate aluminum (Jansen et al., 2004).
Ericales are a cosmopolitic order. Auries o distribution o faimilies vary lairgely - while some are restrictit tae tropics, ithers exist mainly in Arctic or temperate regions. The entire order contains ower 8000 species, o which the Ericaceae accoont for 2000-4000 species (bi various estimates).
Ericales je veliki i raznolik red dikotiledonih cvjetnica, uključujući, naprimjer, čaj, borovnica, brazilski orah, i azaleja. Red uključuje: stablašice , grmove, lijane i zeljaste biljke. Zajedno sa običnim fotosinteza autofnim biljkama, Ericales uključuje biljke koje nemaju hlorofil – mikoheterotrofne biljke, kao što je npr. Sarcodes sanguinea ) i biljka mesožderka (npr. rod Sarracenia ).
Mnoge vrste imaju po pet latica, a koje često srastu zajedno. Fuzija latica kao osobina tradicijski se koristila za postavljanje reda u podrazred Sympetalae. Među njima, dosta je česta mikoriza, a tri vrste mikorize mogu se naći isključivo među pripadnicima ovog reda ( erikoidna, arbutoidna i monotropoidna mikoriza). Pored toga, neke porodice iz reda prepoznatljive su po izuzetnoj sposobnosti nakupljanja aluminija. Ericales su rasprostranjene kosmopolitski. Područja rasprostranjenosti porodica uveliko se razlikuju – dok su neki ograničeni na tropei, druge se javljaju uglavnom u arktičkim ili umjerenim regijama. Čitav red sadrži preko 8000 vrsta, od čega Ericaceae čine 2 000-4000 vrsta (prema različitim procjenama).
Ericales san en kategorii faan bloosenplaanten.
Koma gezik, çay û çûxan an bi kurtî koma gezikan (Ericales) komeke riwekan e, di nava êla riwekên kulîlkdar (Magnoliopsida) de cih digire. Riwekên vê komê dar, devî, nîvdevî, lîan û giha ne. Pirranî, kulîlkên wan pênclibî ne.
Koma gezik, çay û çûxan an bi kurtî koma gezikan (Ericales) komeke riwekan e, di nava êla riwekên kulîlkdar (Magnoliopsida) de cih digire. Riwekên vê komê dar, devî, nîvdevî, lîan û giha ne. Pirranî, kulîlkên wan pênclibî ne.
Верасакветныя (Ericales) — парадак кветкавых (Angiosperms) расьлінаў, які зьмяшчае 22 сямействаў: Actinidiaceae, Balsaminaceae, Clethraceae, Cyrillaceae, Diapensiaceae, Ebenaceae, Ericaceae, Fouquieriaceae, Lecythidaceae, Marcgraviaceae, Mitrastemonaceae, Pentaphylacaceae, Polemoniaceae, Primulaceae, Roridulaceae, Sapotaceae, Sarraceniaceae, Sladeniaceae, Styracaceae, Symplocaceae, Tetrameristaceae, Theaceae.
Верасакветныя (Ericales) — парадак кветкавых (Angiosperms) расьлінаў, які зьмяшчае 22 сямействаў: Actinidiaceae, Balsaminaceae, Clethraceae, Cyrillaceae, Diapensiaceae, Ebenaceae, Ericaceae, Fouquieriaceae, Lecythidaceae, Marcgraviaceae, Mitrastemonaceae, Pentaphylacaceae, Polemoniaceae, Primulaceae, Roridulaceae, Sapotaceae, Sarraceniaceae, Sladeniaceae, Styracaceae, Symplocaceae, Tetrameristaceae, Theaceae.
Вресовидни (науч. Ericales) — голем и разновиден ред на дикотиледони, каде припаѓаат разни познати растенија како чајот, рајското јаболко, боровницата, бразилскиот орев и азалејата. Во редот влегуваат дрва и грмушки, лијани и билни растенија. Покрај обичните автофитни растенија, во Вресовидните има и микохетеротрофни растенија сиромашни со хлорофил (на пр. Sarcodes sanguinea) и месојадни растенија (на пр. родот сарацении).
Многу видови имаат венче со по пет ливчиња, често сраснати. Сраснатоста на ливчињата е одлика според која редот традиционално се става во поткласата Sympetalae (сраснатолисни).[1]
Интересна особина на Вресовидните е микоризата. Честа појава кај членовите на редот е симбиотичното присуство на габи на корењата, а постојат три посебни типа што се среќаваат само во кај Вресовидните (ерикоидни, арбутоидни и монотропоидни микоризи). Покрај ова, извесни фамилии во редот имаат исклучителна способност да насобираат алуминиум.[2]
Вресовидните се космополитски ред. Распределеноста на членовите се разликува во голема мера - додека едни се ограничени на тропите, други постојат претежно на Арктикот или умерените краишта. Редот во целина содржи над 8000 видови, од кои во фамилијата Вресови (Ericaceae) спаѓаат 2000-4000 видови.
Од најголемо стопанско значење е чајната билка (Camellia sinensis) од фамилијата Чаеви. Во редот има и плодови што се користат во исхраната, како што се кивито (Actinidia deliciosa), рајското јаболко (род Diospyros), боровницата, брусницата, бразилскиот орев и сапотата. Тука влегува и дрвото ши (Vitellaria paradoxa), што претставува значаен извор на хранлива течност за милиони жители на супсахарска Африка. Многу видови од редот се одгледуваат заради нивната украсна вредност: познати примери се азалејата, рододендронот, камелијата, јагликата и цикламата.
Следниве фамилии се типични за поновите класификации. Оние означени со ѕвездичка се признаени во системот APG III.
Овие ја сочинуваат базалната група на астериди.[3] Кронквистовиот систем, Вресовидните опфаќаат помала група на растенија, сместени во Dilleniidae:
Вресовидни (науч. Ericales) — голем и разновиден ред на дикотиледони, каде припаѓаат разни познати растенија како чајот, рајското јаболко, боровницата, бразилскиот орев и азалејата. Во редот влегуваат дрва и грмушки, лијани и билни растенија. Покрај обичните автофитни растенија, во Вресовидните има и микохетеротрофни растенија сиромашни со хлорофил (на пр. Sarcodes sanguinea) и месојадни растенија (на пр. родот сарацении).
Многу видови имаат венче со по пет ливчиња, често сраснати. Сраснатоста на ливчињата е одлика според која редот традиционално се става во поткласата Sympetalae (сраснатолисни).
Интересна особина на Вресовидните е микоризата. Честа појава кај членовите на редот е симбиотичното присуство на габи на корењата, а постојат три посебни типа што се среќаваат само во кај Вресовидните (ерикоидни, арбутоидни и монотропоидни микоризи). Покрај ова, извесни фамилии во редот имаат исклучителна способност да насобираат алуминиум.
Вресовидните се космополитски ред. Распределеноста на членовите се разликува во голема мера - додека едни се ограничени на тропите, други постојат претежно на Арктикот или умерените краишта. Редот во целина содржи над 8000 видови, од кои во фамилијата Вресови (Ericaceae) спаѓаат 2000-4000 видови.
एरिकेलीज़ (Ericales) द्विबीजपत्री वनस्पतियों का एक विस्तृत और विविध जीववैज्ञानिक गण है जिसमें चाय और तेंदू शामिल हैं। इस गण में वृक्ष, क्षुप और लिआना आते हैं। इसमें प्रकाश-संश्लेषण (फ़ोटोसिन्थसिस) में सक्षम पौधों के साथ-साथ क्लोरोफ़िल-हीन पौधे तथा मांसाहारी पौधे भी सदस्य है।[1][2][3]
एरिकेलीज़ (Ericales) द्विबीजपत्री वनस्पतियों का एक विस्तृत और विविध जीववैज्ञानिक गण है जिसमें चाय और तेंदू शामिल हैं। इस गण में वृक्ष, क्षुप और लिआना आते हैं। इसमें प्रकाश-संश्लेषण (फ़ोटोसिन्थसिस) में सक्षम पौधों के साथ-साथ क्लोरोफ़िल-हीन पौधे तथा मांसाहारी पौधे भी सदस्य है।
ఎరికేలిస్ (లాటిన్ Ericales) వృక్ష శాస్త్రములోని ఒక క్రమము.
The Ericales are a large and diverse order of dicotyledons. Species in this order have considerable commercial importance including for tea, persimmon, blueberry, kiwifruit, Brazil nuts, argan, and azalea. The order includes trees, bushes, lianas, and herbaceous plants. Together with ordinary autophytic plants, the Ericales include chlorophyll-deficient mycoheterotrophic plants (e.g., Sarcodes sanguinea) and carnivorous plants (e.g., genus Sarracenia).
Many species have five petals, often grown together. Fusion of the petals as a trait was traditionally used to place the order in the subclass Sympetalae.[2]
Mycorrhizal associations are quite common among the order representatives, and three kinds of mycorrhiza are found exclusively among Ericales (namely, ericoid, arbutoid and monotropoid mycorrhiza). In addition, some families among the order are notable for their exceptional ability to accumulate aluminum.[3]
Ericales are a cosmopolitan order. Areas of distribution of families vary largely - while some are restricted to tropics, others exist mainly in Arctic or temperate regions. The entire order contains over 8,000 species, of which the Ericaceae account for 2,000-4,000 species (by various estimates).
The most commercially used plant in the order is tea (Camellia sinensis) from the family Theaceae. The order also includes some edible fruits, including kiwifruit (esp. Actinidia deliciosa), persimmon (genus Diospyros), blueberry, huckleberry, cranberry, Brazil nut, and Mamey sapote. The order also includes shea (Vitellaria paradoxa), which is the major dietary lipid source for millions of sub-Saharan Africans. Many Ericales species are cultivated for their showy flowers: well-known examples are azalea, rhododendron, camellia, heather, polyanthus, cyclamen, phlox, and busy Lizzie.
Primula rosea from the Primulaceae
These families are recognized in the APG III system[1] as members of the Ericales:
Likely phylogenetic relationships between the families of the Ericales:[5]
Ericales ericoidsCyrillaceae
Ericaceae
Clethraceae
sarracenioidsRoridulaceae
Actinidiaceae
Sarraceniaceae
styracoidsStyracaceae
Diapensiaceae
Symplocaceae
Theaceae
Pentaphylacaceae
primuloidsPrimulaceae
Ebenaceae
Sapotaceae
polemonioidsPolemoniaceae
Fouquieriaceae
Lecythidaceae
Mitrastemonaceae
balsaminoidsMarcgraviaceae
Tetrameristaceae
Balsaminaceae
These families are not recognized in the APG III system[1] but have been in common use in the recent past:
These make up an early diverging group of asterids.[6] Under the Cronquist system, the Ericales included a smaller group of plants, which were placed among the Dilleniidae:
The Ericales are a large and diverse order of dicotyledons. Species in this order have considerable commercial importance including for tea, persimmon, blueberry, kiwifruit, Brazil nuts, argan, and azalea. The order includes trees, bushes, lianas, and herbaceous plants. Together with ordinary autophytic plants, the Ericales include chlorophyll-deficient mycoheterotrophic plants (e.g., Sarcodes sanguinea) and carnivorous plants (e.g., genus Sarracenia).
Many species have five petals, often grown together. Fusion of the petals as a trait was traditionally used to place the order in the subclass Sympetalae.
Mycorrhizal associations are quite common among the order representatives, and three kinds of mycorrhiza are found exclusively among Ericales (namely, ericoid, arbutoid and monotropoid mycorrhiza). In addition, some families among the order are notable for their exceptional ability to accumulate aluminum.
Ericales are a cosmopolitan order. Areas of distribution of families vary largely - while some are restricted to tropics, others exist mainly in Arctic or temperate regions. The entire order contains over 8,000 species, of which the Ericaceae account for 2,000-4,000 species (by various estimates).
La erikaloj - botanike Ericales - estas vasta biologia ordo de plantoj. En ĝi estas arboj, arbustoj, lianoj kaj herbecaj plantoj. Iuj ekzemploj el multaj aliaj nomeblaj estas la familio teacoj kun interalie la teoarbedo, la genro vakcinio kun interalie la mirtelo, persimono kaj la genro rododendro kun interalie la azaleo.
La erikaloj - botanike Ericales - estas vasta biologia ordo de plantoj. En ĝi estas arboj, arbustoj, lianoj kaj herbecaj plantoj. Iuj ekzemploj el multaj aliaj nomeblaj estas la familio teacoj kun interalie la teoarbedo, la genro vakcinio kun interalie la mirtelo, persimono kaj la genro rododendro kun interalie la azaleo.
Ericales es un orden de plantas que suelen crecer en suelos pobres o ácidos. Poseen tendencia a la simbiosis con micorrizas, a veces pierden la clorofila (Monotropa). Flores hermafroditas, generalmente actinomorfas; corolas simpétalas (salvo Clethraceae, con cuatro pétalos libres, forma un puente con Theales); androceo con 2 verticilos libres de la corola, soldados a un disco del receptáculo; anteras poricidas, con tendencia a la formación de cuernos en la parte basal; liberación del polen en tétradas (salvo Clethraceae); principalmente entomófilas (a veces anemófilas). Gineceo súpero, con carpelos parcialmente cerrados, placentación central parietal.
Ericales contiene 22 familias, 346 géneros y más de 12,000 especies. La mayoría de los miembros tienen al menos pétalos débilmente fusionados y flores radialmente simétricas, un ovario superior de 3 o 5 lóbulos y 5 o 10 (a veces más) estambres que a menudo nacen libres de los pétalos. El fruto suele ser una cápsula y la cubierta de la semilla suele ser fina. Los iridoides, unas sustancias químicas distintivas que tal vez participan en la protección de la planta contra los herbívoros, están repartidos por todo el orden.
Pertenecen al clado Eudicotyledoneae del sistema APG III. Las siguientes son familias típicas de clasificaciones recientes.
Estas componen el grupo basal de astéridas. En el sistema de Cronquist, las Ericales incluyen un grupo menor de plantas, puestas entre las Dilleniidae:
La planta más utilizada comercialmente en el orden es el té (Camellia sinensis) de la familia Theaceae. El orden también incluye algunos frutos comestibles, incluyendo kiwi (esp. Actinidia deliciosa), caqui (género Diospyros), arándano, nuez de Brasil, y mamey. El orden también incluye karité (Vitellaria paradoxa), que es la principal fuente de lípidos en la dieta de millones de africanos subsaharianos. Muchas especies de Ericales se cultivan por sus vistosas flores: ejemplos bien conocidos son azalea, rododendro, camelia, brezo, polyanthus, ciclamen, phlox y alegría del hogar.
Familia cosmopolita, más abundante en las zonas templadas y frías (en los trópicos solo se hallan presentes en las montañas). Comprende unas 3000 especies, adaptadas a terrenos pobres y ácidos por medio de simbiosis con micorrizas. Incluye árboles, arbustos o matas, leñosas y generalmente fruticosas.[2]
Las balsamáceas son plantas herbáceas anuales o perennes con tejido carnoso traslúcido en los tallos. Las partes de la planta están en su mayoría desnudas. Las alternas y en espiral o en su mayoría opuestas, rara vez dispuestas en verticilos de tres hojas, son simples y pedunculadas. A menudo se forman dientes o protuberancias en el tallo y el borde de la hoja, que pueden secretar néctar (nectarios extraflorales). El margen de la hoja es liso o, a menudo, fina y afiladamente dentado. Las estipulaciones generalmente no se pueden observar.
Son características las flores altamente cigomorfas, quíntuples y hermafroditas rotadas 180 grados. De los tres a cinco sépalos, el del medio está muy agrandado, en su mayoría estimulado y de color similar a los pétalos. En muchas especies el espolón es redondeado y en forma de saco. De los otros cuatro sépalos, dos están bien desarrollados, los dos últimos a menudo diminutos o ausentes. Uno de los cinco pétalos (rara vez cuatro) se agranda y forma el labio superior de la flor. Los otros cuatro están fusionados en pares en diversos grados (en Hydrocera todavía libres) y forman un labio inferior que consta de dos partes. La forma exacta y la coloración de los pétalos y sépalos varían mucho según la especie. Hay muchas especies extremadamente decorativas que se utilizan como plantas ornamentales. En el género Hydrocera, las flores aún no son tan fuertemente zigomorfas como en Impatiens, pero las características mencionadas aquí todavía se aplican en menor medida.
En su mayoría son plantas herbáceas anuales o perennes , algunas especies son plantas trepadoras, raramente hay plantas leñosas: subarbustos, arbustos o árboles ( Cantua ). Algunas especies contienen savia lechosa coloreada. Suelen tener un olor desagradable.
Las hojas son alternas y dispuestas en espiral, opuestas o verticiladas ( Gymnosteris). Las hojas son pecioladas a sésiles. La lámina de la hoja puede ser simple o compuesta; si la lámina de la hoja es compuesta, se puede disecar pinnada o palmadamente. Los márgenes de las hojas son lisos, dentados o aserrados, estipulaciones ausentes.
Los taxones de la familia Pentaphylacaceae son arbustos o pequeños árboles. Las hojas alternas, a menudo dispuestas en dos filas, se dividen en pecíolo y lámina foliar. La lámina de hoja coriácea es simple. El margen de la hoja es dentado, ondulado o entero. Las hojas laterales generalmente no están disponibles.
Las flores suelen estar individualmente en las axilas de las hojas o rara vez se agrupan en inflorescencias terminales o laterales. Las flores unisexuales o hermafroditas son de simetría radial y suelen ser quíntuples con un perianto doble (perianto). Si las flores son unisexuales, entonces las especies son dioicas, dioicas o androdioicas. Los cinco sépalos son libres. Los cinco pétalos libres suelen ser de color verdoso a amarillento, rara vez de color rojo anaranjado , por ejemplo en Balthazaria. Es solo un círculo con cinco estambres o suele haber hasta 30 libres, estambres fértiles presentes. Los filamentos son cortos y las anteras largas. En la tribu Frezierieae hay tres (uno a diez) y en las otras tribus cinco carpelos están fusionados en un ovario sincárpico mayormente superior; hay un estilo con cinco lóbulos estigmáticos; algunos autores asumen que son cinco.
Son todas especies resinosas, leñosas: árboles y arbustos. En su mayoría son de hoja caduca, rara vez de hoja perenne. Las hojas, las ramitas jóvenes y los frutos de la familia de los árboles Storax casi siempre están cubiertos de pelos multicelulares, complejos, en forma de estrella o escudo ( tricomas ), que a menudo les dan un brillo plateado o marrón típico.
Las hojas alternas y dispuestas en espiral en las ramas se dividen en pecíolo y lámina foliar. La lámina de la hoja no dividida (simple) tiene un borde mayormente aserrado, rara vez simple o rara vez lobulado. Los estomas son anomocíticos. Las estipulaciones suelen estar ausentes o ser muy pequeñas.
Varios géneros incluyen especies populares como árboles ornamentales valorados por sus decorativas flores blancas. La resina de benjuí, utilizada en medicina herbaria y perfumes, se extrae de la corteza de especies de Styrax .
Estas plantas leñosas crecen principalmente como árboles o arbustos de hoja perenne, rara vez como lianas. Las hojas dispuestas alternas y espiraladas concentradas en los extremos de las ramas o distribuidas en dos hileras sobre las ramas son simples y pecioladas con margen foliar (dentado o) liso. Las estipulaciones son pequeñas o están ausentes. [3]
Son plantas herbáceas o plantas leñosas. Las especies herbáceas rara vez son anuales, en su mayoría perennes y forman rizomas o tubérculos como órganos o estolones sobrevivientes . Las plantas leñosas tienen un amplio espectro de formas de crecimiento, desde subarbustos hasta arbustos, árboles y lianas. Algunos taxones contienen savia lechosa de color en los canales esclerosos.
Las hojas son alternas y en espiral u opuestas, a menudo dispuestas en rosetas basales o distribuidas a lo largo del tallo (filotaxis). Las hojas pecioladas o sésiles suelen ser simples. A menudo hay puntos oscuros o líneas de glándulas en las láminas de las hojas. Los márgenes de las hojas pueden ser lisos o dentados. estipulaciones ausentes.
Las flores son solitarias o en inflorescencias de formas diferentes. Las flores, hermafroditas, simétricas radialmente, suelen ser quíntuples (de tres a nueve) y con perianto doble. Los sépalos verdes están fusionados. Los pétalos suelen estar fusionados entre sí (sympetalia); en Glaux están ausentes; en algunos taxones los pétalos están más o menos profundamente bifurcados. Hay uno o dos círculos con normalmente cinco estambres libres presentes. Cinco carpelos son para un ovario mayormente superior descuidado. El ovario contiene de pocos a muchos óvulos en placentación central libre. Hay un lápiz óptico con una cicatriz. La heterostilia es común. La polinización es por insectos (entomofilia).
Todas las especies son plantas herbáceas perennes que crecen a partir de un rizoma , generalmente en una roseta basal, ocasionalmente ( Heliamphora ) sobre un tallo erguido, hojas tubulares dispuestas alternativamente que sirven como trampas para los insectos. [4]
Las hojas tienen un pecíolo corto, las estípulas están ausentes. Se transforman en trampas complejas, más o menos alargadas, tubulares, a menudo en forma de cántaro, llenas de un líquido digestivo y que recorren una cresta alar simple o doble (ala ) en el lado axial. En el extremo del lado opuesto al eje, se adjunta una extensión en forma de capucha, la abertura de la hoja está rodeada por un peristoma más o menos claramente definido. Las hojas están cubiertas con glándulas especializadas en su superficie exterior e interior. Ocasionalmente se encuentran filodes. [4]
Ericales es un orden de plantas que suelen crecer en suelos pobres o ácidos. Poseen tendencia a la simbiosis con micorrizas, a veces pierden la clorofila (Monotropa). Flores hermafroditas, generalmente actinomorfas; corolas simpétalas (salvo Clethraceae, con cuatro pétalos libres, forma un puente con Theales); androceo con 2 verticilos libres de la corola, soldados a un disco del receptáculo; anteras poricidas, con tendencia a la formación de cuernos en la parte basal; liberación del polen en tétradas (salvo Clethraceae); principalmente entomófilas (a veces anemófilas). Gineceo súpero, con carpelos parcialmente cerrados, placentación central parietal.
Ericales contiene 22 familias, 346 géneros y más de 12,000 especies. La mayoría de los miembros tienen al menos pétalos débilmente fusionados y flores radialmente simétricas, un ovario superior de 3 o 5 lóbulos y 5 o 10 (a veces más) estambres que a menudo nacen libres de los pétalos. El fruto suele ser una cápsula y la cubierta de la semilla suele ser fina. Los iridoides, unas sustancias químicas distintivas que tal vez participan en la protección de la planta contra los herbívoros, están repartidos por todo el orden.
Kanarbikulaadsed (Ericales) on õistaimede selts kaheiduleheliste klassist.
Seltsi kuulub nii puid, põõsaid kui ka roni- ja rohttaimi. Lisaks autofüütidest taimedele kuulub kanarbikulaadsete seltsi ka mükoheterotroofe ja loomtoidulisi taimi (nt sugukond sarratseenialised). Erikoidne mükoriisa esineb peamiselt sugukondades kanarbikulised (globaalse levikuga sugukond), rööpkanarbikulised (Lõuna-Ameerika, Indoneesia, Austraalia) ja kukemarjalised (peamiselt kõikjal põhjapoolkeral) ning teda iseloomustab seenmantli ja Hartigi võrgustiku puudumine[1].
Kanarbikulaadsed on kosmopoliitne selts. Esindajaid leidub nii troopikas kui ka arktilistel ja parasvöötme aladel. Seltsi kuulub kokku üle 8000 liigi, millest kanarbikulisete sugukonda umbes 2000–4000 liiki.
Kõige tuntub kanarbikulaadsete seltsi esindaja on kahtlemata teepõõsas. Teepõõsaliste sugukonda kuuluvad ka sellised söödavaid vilju kandvad taimed nagu kiivi-aktiniidia, virsikupuu, mustikas, joovikas ja jõhvikas. Seltsi kuulub ka võiseemnik, mis on miljonite kõrbepiirkondades elavate aafriklaste peamine toidus vajalike rasvhapete allikas. Mitmeid kanarbikulaadsete seltsi kuuluvaid taimi kasvatatakse eeskätt nende ilu tõttu. Ilutaimedena on tuntumad asalea, rododendron, kameelia, ebajasmiin, alpikann, aed-leeklill ja balsamiin.
Seltsi kuulub 25 sugukonda rohkem kui 8000 liigiga:
Kanarbikulaadsed (Ericales) on õistaimede selts kaheiduleheliste klassist.
Erikaleak edo ainarraren ordena (Ericales) dikotiledoneoen barneko ordena zabala da, barnean te, kakiak, ahabia, bertholletia excelsa edo azaleak dituena. Zuhaitzez, zuhaixkaz, lianez eta landare belarkaraz osaturik dago.
Hona hemen sailkapen berriek onartzen dituzte familiak. Asterisko bat dutenak APG III sisteman onarturik daude.[1]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Erikaleak edo ainarraren ordena (Ericales) dikotiledoneoen barneko ordena zabala da, barnean te, kakiak, ahabia, bertholletia excelsa edo azaleak dituena. Zuhaitzez, zuhaixkaz, lianez eta landare belarkaraz osaturik dago.
Ericales on kaksisirkkaisten (Magnoliopsida) kasvien lahko. Ne muodostavat merkittävän osan trooppisten sademetsien aluskasvillisuudesta, missä 10 % lajeista ja 22 % varsista kuuluu tähän lahkoon.[1]
Ericales-lahkoon kuuluvat seuraavat heimot:
Aiemmin omiksi heimoikseen on myös erotettu:
Ericales on kaksisirkkaisten (Magnoliopsida) kasvien lahko. Ne muodostavat merkittävän osan trooppisten sademetsien aluskasvillisuudesta, missä 10 % lajeista ja 22 % varsista kuuluu tähän lahkoon.
Les Ericales (Éricales en français) sont un ordre de plantes dicotylédones.
En classification classique de Cronquist (1981) il comprend huit familles :
La classification phylogénétique APG (1998) en a considérablement modifié la composition :
En classification phylogénétique APG II (2003) la composition est un peu modifiée :
En classification phylogénétique APG III (2009) la composition est :
Les Ericales (Éricales en français) sont un ordre de plantes dicotylédones.
As Ericales son unha orde de plantas leñosas que medran en solos pobres ou acedos. Acostuman formar micorrizas, ás veces perden a clorofila (monotropa). Flores hermafroditas, xeralmente cigomorfas; corolas simpétalas (agás Clethraceae, con catro pétalos ceibos, forma unha ponte con Theales); androceo con dous verticilos ceibos da corola, soldados a un disco do receptáculo; anteras poricidas, con tendencia á formación de cornos na parte basal; liberación do pole en tétrades (agás Clethraceae); principalmente entomófilas (ás veces anemófilas). Xineceo súpero, con carpelos parcialmente fechados, placentación central parietal.
Pertencen ao clado Eudicotyledoneae do sistema APG III. As familias a seguir son típicas de clasificacións recentes.
Estas compoñen o grupo basal de asteridas. No sistema de Cronquist, as Ericales inclúen un grupo menor de plantas, postas entre as Dilleniidae:
As Ericales son unha orde de plantas leñosas que medran en solos pobres ou acedos. Acostuman formar micorrizas, ás veces perden a clorofila (monotropa). Flores hermafroditas, xeralmente cigomorfas; corolas simpétalas (agás Clethraceae, con catro pétalos ceibos, forma unha ponte con Theales); androceo con dous verticilos ceibos da corola, soldados a un disco do receptáculo; anteras poricidas, con tendencia á formación de cornos na parte basal; liberación do pole en tétrades (agás Clethraceae); principalmente entomófilas (ás veces anemófilas). Xineceo súpero, con carpelos parcialmente fechados, placentación central parietal.
Pertencen ao clado Eudicotyledoneae do sistema APG III. As familias a seguir son típicas de clasificacións recentes.
Actinidiaceae (familia do kiwi) Balsaminaceae Clethraceae Cyrillaceae Diapensiaceae Ebenaceae (familia do ébano) Ericaceae (familia das uces ou carrouchas, as queiroas, os rododendros, as azaleas, as arandeiras e os érbedos. Importante na vexetación galega). Fouquieriaceae Lecythidaceae Maesaceae Marcgraviaceae Mitrastemonaceae Myrsinaceae Pellicieraceae Pentaphylacaceae Polemoniaceae Primulaceae Roridulaceae Sapotaceae (familia do zapoticeiro) Sarraceniaceae Sladeniaceae Styracaceae Symplocaceae Ternstroemiaceae Tetrameristaceae Theaceae (familia do té e das camelias) TheophrastaceaeEstas compoñen o grupo basal de asteridas. No sistema de Cronquist, as Ericales inclúen un grupo menor de plantas, postas entre as Dilleniidae:
Ericaceae Cyrillaceae Clethraceae Grubbiaceae Empetraceae Epacridaceae Pyrolaceae MonotropaceaeVrjesolike (Ericales), biljni red u razredu dvosupnica koji obuhvaća, drveće, grmlje, lijane i zeljasto bilje. najpoznatiji predstavnici reda su čaj (Camellia sinensis), biljke sa jestivim plodovima (kivi, borovnica, brusnica, brazilski orah), nadalje Vitellaria paradoxa i predstavnici cvijeća kamelija, ciklama etc.
Vrjesolike (Ericales), biljni red u razredu dvosupnica koji obuhvaća, drveće, grmlje, lijane i zeljasto bilje. najpoznatiji predstavnici reda su čaj (Camellia sinensis), biljke sa jestivim plodovima (kivi, borovnica, brusnica, brazilski orah), nadalje Vitellaria paradoxa i predstavnici cvijeća kamelija, ciklama etc.
Ericales adalah salah satu bangsa tumbuhan berbunga yang termasuk dalam klas asteridae, core Eudikotil, dan Eudikotil (Sistem klasifikasi APG II). Bangsa ini juga diakui dalam sistem klasifikasi Cronquist, sebagai anggota anak kelas Dilleniidae, kelas Magnoliopsida.
Anggota-anggotanya mencakup sejumlah tumbuhan bernilai ekonomi, seperti teh, kesemek, bisbul, kayu hitam (eboni), buah kiwi, kemenyan, sawo, serta sejumlah tanaman hias.
Berikut adalah suku-suku anggotanya, menurut Sistem APG III (2009):
Ericales adalah salah satu bangsa tumbuhan berbunga yang termasuk dalam klas asteridae, core Eudikotil, dan Eudikotil (Sistem klasifikasi APG II). Bangsa ini juga diakui dalam sistem klasifikasi Cronquist, sebagai anggota anak kelas Dilleniidae, kelas Magnoliopsida.
Anggota-anggotanya mencakup sejumlah tumbuhan bernilai ekonomi, seperti teh, kesemek, bisbul, kayu hitam (eboni), buah kiwi, kemenyan, sawo, serta sejumlah tanaman hias.
Lyngbálkur (fræðiheiti: Ericales) er stór og fjölbreyttur ættbálkur tvíkímblöðunga sem telur bæði tré og runna, auk vafningsviðar og jurta.
Í nýrri flokkunarkerfum inniheldur þessi ættbálkur venjulega eftirfarandi ættir:
Í Cronquist-kerfinu taldi lyngbálkur færri ættir:
Lyngbálkur (fræðiheiti: Ericales) er stór og fjölbreyttur ættbálkur tvíkímblöðunga sem telur bæði tré og runna, auk vafningsviðar og jurta.
L'ordine delle Ericali (Ericales Dumort.) comprende circa 8 000 specie tra cui circa 2 000 appartengono alla famiglia delle Ericacee, piante molto diverse tra loro per quanto riguarda soprattutto la conformazione del fusto.
All'ordine Ericales appartengono infatti sia alcuni alberi e cespugli sia piante erbacee, addirittura un genere di piante carnivore (Sarracenia).
La maggior parte delle Ericali presentano il fenomeno della micorriza, la simbiosi tra la pianta e un fungo localizzato nelle sue radici.
Sembra inoltre che alcune specie di Ericali abbiano una spiccata capacità ad accumulare alluminio nel loro interno.
L'area di diffusione è molto vasta, alcune specie vivono nelle regioni tropicali, altre invece si sono insediate nelle zone artiche o comunque con temperature molto basse.
Le famiglie elencate fanno parte della nuova classificazione APG[1]:
Il sistema Cronquist attribuiva a quest'ordine solo le seguenti famiglie:
I fossili più antichi attribuiti a quest'ordine (famiglia delle Sarraceniacee) risalgono a circa 120 milioni di anni fa.
L'ordine delle Ericali (Ericales Dumort.) comprende circa 8 000 specie tra cui circa 2 000 appartengono alla famiglia delle Ericacee, piante molto diverse tra loro per quanto riguarda soprattutto la conformazione del fusto.
]Ericales (nomen botanicum a Bartholomaeo du Mortier statutum) sunt magnus diversusque ordo plantarum dicotyledonum, inter quas, exempli gratia, Bertholletia excelsa, Camellia sinensis, Cyanococcus, Diospyros, et Rhododendron sunt. Ordo multas species arborum, fruticum, scandentium, et herbarum comprehendit.
Planta ericalis maximi momenti est thea, sive Camellia sinensis. Poma notiora sunt Actinidia deliciosa (Anglice kiwi) et Diospyrus kaki.
Ericales (nomen botanicum a Bartholomaeo du Mortier statutum) sunt magnus diversusque ordo plantarum dicotyledonum, inter quas, exempli gratia, Bertholletia excelsa, Camellia sinensis, Cyanococcus, Diospyros, et Rhododendron sunt. Ordo multas species arborum, fruticum, scandentium, et herbarum comprehendit.
Planta ericalis maximi momenti est thea, sive Camellia sinensis. Poma notiora sunt Actinidia deliciosa (Anglice kiwi) et Diospyrus kaki.
Erikiečiai (Ericales) – magnolijainių (Magnoliopsida) klasės dilenijažiedžių (Dilleniidae) poklasio augalų eilė.
Erikiečiai (Ericales) – magnolijainių (Magnoliopsida) klasės dilenijažiedžių (Dilleniidae) poklasio augalų eilė.
Pengarang berwibawa: Dumort., 1829
SusunanEricales merupakan sebuah susunan dikotiledon yang besar dan berbeza-beza. Susunan ini merangkumi pelbagai jenis bentuk hidupan, termasuk pokok, pokok renek, pokok akar dan pokok herba. Bersama-sama dengan tumbuhan autofit yang biasa, Ericales merangkumi tumbuhan mikoheterotrofi kurang klorofil (umpamanya Sarcodes sanguinea) dan tumbuhan karnivor (umpamanya genus Sarracenia). Banyak spesies mempunyai lima kelopak bunga tergabung.
Mikoriza ialah suatu sifat yang menarik yang sering dikaitkan dengan Ericales. Simbiosis dengan kulat akar agak biasa di kalangan tumbuhan susunan ini, dan terdapat juga tiga jenis yang tersendiri dalam Ericales, iaitu mikoriza erikoid, arbutoid, dan montropoid. Tambahan pula, sebilangan famili dalam susunan ini terkenal untuk keupayaan yang luar biasa untuk mengumpulkan aluminium (Jansen et al., 2004).
Ericales merupakan susunan kosmopolitan. Kawasan taburan famili-familinya amat berbeza; ada yang hanya terhad kepada kawasan tropika, dan ada juga yang wujud terutamanya di kawasan artik dan kawasan iklim sederhana. Seluruh susunan ini mengandungi melebihi 8,000 spesies, dan 2,000-4,000 spesies daripada bilangan itu termasuk dalam famili Ericaceae.
Sudah tentu, tumbuhan yang paling penting dalam susunan Ericales ialah pokok teh (Camellia sinensis) daripada famili Theaceae. Susunan ini juga merangkumi sebilangan buah-buahan, termasuk:
Banyak spesies Ericales ditanam untuk bunga-bunganya yang amat menarik. Contoh-contoh yang terkenal termasuk:
Famili-famili berikut adalah tipikal untuk pengelasan yang lebih baru:
Kesemua itu membentukkan kumpulan asas asterid. Di bawah sistem Cronquist yang lebih lama, Ericales merangkumi sekumpulan kecil tumbuhan-tumbuhan Dileniidae:
Ericales merupakan sebuah susunan dikotiledon yang besar dan berbeza-beza. Susunan ini merangkumi pelbagai jenis bentuk hidupan, termasuk pokok, pokok renek, pokok akar dan pokok herba. Bersama-sama dengan tumbuhan autofit yang biasa, Ericales merangkumi tumbuhan mikoheterotrofi kurang klorofil (umpamanya Sarcodes sanguinea) dan tumbuhan karnivor (umpamanya genus Sarracenia). Banyak spesies mempunyai lima kelopak bunga tergabung.
Mikoriza ialah suatu sifat yang menarik yang sering dikaitkan dengan Ericales. Simbiosis dengan kulat akar agak biasa di kalangan tumbuhan susunan ini, dan terdapat juga tiga jenis yang tersendiri dalam Ericales, iaitu mikoriza erikoid, arbutoid, dan montropoid. Tambahan pula, sebilangan famili dalam susunan ini terkenal untuk keupayaan yang luar biasa untuk mengumpulkan aluminium (Jansen et al., 2004).
Ericales merupakan susunan kosmopolitan. Kawasan taburan famili-familinya amat berbeza; ada yang hanya terhad kepada kawasan tropika, dan ada juga yang wujud terutamanya di kawasan artik dan kawasan iklim sederhana. Seluruh susunan ini mengandungi melebihi 8,000 spesies, dan 2,000-4,000 spesies daripada bilangan itu termasuk dalam famili Ericaceae.
Ericales is de botanische naam van een orde van tweezaadlobbige planten: de naam is gevormd uit de familienaam Ericaceae.
Moderne plantentaxonomen, zoals de Angiosperm Phylogeny Group, plaatsen de orde in de "asterids" (in de 23e druk van de Heukels vertaald met Asteriden). Er is geen exacte overeenstemming over de samenstelling van de orde.
Het APG II-systeem (2003) hanteert de volgende omschrijving:
Als de orde op deze wijze omschreven wordt is zij zeer variabel en eigenlijk niet te karakteriseren: de Ericales zijn een orde met een kosmopolitische verspreiding. Het verspreidingsgebied van de families varieert sterk - terwijl sommige soorten aan de tropen gebonden zijn, komen andere alleen in poolgebieden of gematigde zones voor. De gehele orde bevat meer dan 8000 soorten, waarvan de (uitgebreide) familie Ericaceae er 2000-4000 voor hun rekening nemen.
De meest belangrijke plant in economisch opzicht is zonder twijfel de theeplant (Camellia sinensis) uit de theefamilie (Theaceae). De orde bevat ook een aantal eetbare vruchten als de kiwi (Actinidia deliciosa), de kaki (Diospyros kaki) en nog een aantal tropische vruchten.
Opmerkelijk is dat sommige families in deze orde bekendstaan vanwege hun uitzonderlijk vermogen om aluminium te verzamelen (Jansen et al., 2004).
De gedachtenvorming over de samenstelling van de orde is niet gestopt met de publicatie van APG II, maar gaat door. De omschrijving zoals voorgesteld op de Angiosperm Phylogeny Website [geconsulteerd op 20 feb 2007] is een iets andere dan die in APG II.
De samenstelling in APG II (2003) is een lichte verandering ten opzichte van het APG-systeem (1998), dat deze omschrijving hanteerde:
Het Cronquist-systeem (1981) plaatste de orde in de onderklasse Dilleniidae en hanteerde deze omschrijving:
Merk op dat de Empetraceae, Epacridaceae, Monotropaceae en Pyrolaceae in APG II ingevoegd zijn bij de familie Ericaceae (en dus nog steeds deel uitmaken van deze orde).
Op deze manier omschreven kan de orde gekenmerkt worden als:
Mycorrhiza worden vaak met de Ericales geassocieerd. Inderdaad is deze symbiose met de schimmels heel gewoon onder de vertegenwoordigers van deze orde. Drie types mycorrhiza komen zelfs uitsluitend onder de Ericales voor: namelijk ericoide, arbutoide en monotropoide mycorrhiza.
Veel soorten in de Ericales worden vanwege hun bloemen gekweekt.
Ericales is de botanische naam van een orde van tweezaadlobbige planten: de naam is gevormd uit de familienaam Ericaceae.
Moderne plantentaxonomen, zoals de Angiosperm Phylogeny Group, plaatsen de orde in de "asterids" (in de 23e druk van de Heukels vertaald met Asteriden). Er is geen exacte overeenstemming over de samenstelling van de orde.
Lyngordenen (Ericales) er ein stor orden av tofrøblada plantar som inneheld tre, buskar, lianar og urter. Nokre av artane er tilmed kjøtetande . Ordenen høyrer til i korgplante-kladen (Asteridae).
Mange av vestane i lyngordene har fem kronblad som ofte er samanvaksne. Artane er elles svært ulikt forma, og talrike med meir enn 8 000 kjense artar fordelt på 28 familiar.
Plantegruppa omfattar fleire artar som er økonomisk viktige, der den mest framståande er tebusken (Camellia sinensis). Ein finn også fleire fruktplantar i ordenen, som kiwi, kakiplomme eller sharon, blåbær og paranøtt.
I APG II-systemet frå 2003 blei ordenen kraftig utvidet samanlikna med det tidlegare Cronquistsystemet. Han omfattar no som regel følgjande familiar, fordelt på ti sannsynlege kladar i ordenen:[1]
Klade I:
Klade II:
Klade III-IV:
Klade V:
Klade VI:
Klade VII:
Klade VIII:
Klade IX:
Klade X:
Lyngordenen (Ericales) er ein stor orden av tofrøblada plantar som inneheld tre, buskar, lianar og urter. Nokre av artane er tilmed kjøtetande . Ordenen høyrer til i korgplante-kladen (Asteridae).
Mange av vestane i lyngordene har fem kronblad som ofte er samanvaksne. Artane er elles svært ulikt forma, og talrike med meir enn 8 000 kjense artar fordelt på 28 familiar.
Plantegruppa omfattar fleire artar som er økonomisk viktige, der den mest framståande er tebusken (Camellia sinensis). Ein finn også fleire fruktplantar i ordenen, som kiwi, kakiplomme eller sharon, blåbær og paranøtt.
Ericales er en stor orden av tofrøbladete planter, og inneholder både trær, busker, lianer og urter. Kjøttetende arter finnes også. Ordenen inngår i kurvplante-kladen (Asteridae). Tidligere, under Cronquist-systemet 1981–1998, fantes det også en egen orden Rafflesiales med tre familier Hydnoraceae, Mitrastemonaceae og Rafflesiaceae, hvorav de to førstnbevnte inngår i Ericales mens den sistnevnte inngår i Malpighiales, også det en orden i Rosidae.
Mange Ericales-vekster har fem kronblader som ofte er sammenvokste. Artene er ellers svært ulikeformede, og tallrike med mer enn 8 000 kjente arter fordelt på 28 familier. Danskene kaller den «lyngordenen», og tyskerne har et tilsvarende navn («Heidekrautartige»), men ordenen som helhet har ikke noe norsk navn. Det mest nærliggende vil likevel være å bruke den tallrike lyngfamilien som navnegrunnlag og kalle gruppen for lyngordenen.
Denne gruppa inneholder en rekke arter som er økonomisk viktige, den aller viktigste er uten tvil tebusken (Camellia sinensis). Den inneholder også spiselige frukter, som kiwi, sharon, blåbær og paranøtt.
I APG II-systemet fra 2003 ble ordenen kraftig utvidet sammenliknet md det tidligere Cronquistsystemet, og den inneholder nå vanligvis følgende familier, fordelt på ti sannsynlige klader innenfor ordenen:[1]
Klade I:
Klade II:
Klade III-IV:
Klade V:
Klade VI:
Klade VII:
Klade VIII:
Klade IX:
Klade X:
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Ericales er en stor orden av tofrøbladete planter, og inneholder både trær, busker, lianer og urter. Kjøttetende arter finnes også. Ordenen inngår i kurvplante-kladen (Asteridae). Tidligere, under Cronquist-systemet 1981–1998, fantes det også en egen orden Rafflesiales med tre familier Hydnoraceae, Mitrastemonaceae og Rafflesiaceae, hvorav de to førstnbevnte inngår i Ericales mens den sistnevnte inngår i Malpighiales, også det en orden i Rosidae.
Mange Ericales-vekster har fem kronblader som ofte er sammenvokste. Artene er ellers svært ulikeformede, og tallrike med mer enn 8 000 kjente arter fordelt på 28 familier. Danskene kaller den «lyngordenen», og tyskerne har et tilsvarende navn («Heidekrautartige»), men ordenen som helhet har ikke noe norsk navn. Det mest nærliggende vil likevel være å bruke den tallrike lyngfamilien som navnegrunnlag og kalle gruppen for lyngordenen.
Denne gruppa inneholder en rekke arter som er økonomisk viktige, den aller viktigste er uten tvil tebusken (Camellia sinensis). Den inneholder også spiselige frukter, som kiwi, sharon, blåbær og paranøtt.
Wrzosowce, dwurożne (Ericales Bercht. & J. Presl) – klad roślin okrytonasiennych w tradycyjnych systemach klasyfikacyjnych w randze rzędu. Grupa ta jest blisko spokrewniona z dereniowcami Cornales, wraz z którymi oddzieliła się u podstawy linii rozwojowej tworzącej klad astrowych (ang. asterids). W zależności od systemu klasyfikacyjnego i rozwoju wiedzy o filogenezie tych roślin, bardzo zmieniał się zakres roślin jaki zaliczano do wrzosowców. W systemach preferujących podziały na liczne, niewielkie rzędy (system Takhtajana z 1997, system Reveala z 1999) do wrzosowców zaliczano nieliczne rodziny (od 3 do 5) z ok. 3,5 tysiącami gatunków. W ujęciu systemu APG IV (2016) i według Angiosperm Phylogeny Website do rzędu zaliczana jest cała linia rozwojowa oddzielona od pnia astrowych obejmująca 22 rodziny, 346 rodzajów z ponad 11,5 tysiącami gatunków[1].
dereniowce Cornales
wrzosowce Ericales
gariowce Garryales
goryczkowce Gentianales
psiankowce Solanales
ogórecznikowce Boraginales
jasnotowce Lamiales
ostrokrzewowce Aquifoliales
astrowce Asterales
twardziczkowce Escalloniales
selerowce Apiales
szczeciowce Dipsacales
niecierpkowate Balsaminaceae
wielosiłowate Polemoniaceae
okotijowate Fouquieriaceae
czaszniowate Lecythidaceae
sączyńcowate Sapotaceae
hebankowate Ebenaceae
pierwiosnkowate Primulaceae
herbatowate Theaceae
symplokowate Symplocaceae
styrakowate Styracaceae
zimnicowate Diapensiaceae
kapturnicowate Sarraceniaceae
aktinidiowate Actinidiaceae
tuliłezkowate Roridulaceae
orszelinowate Clethraceae
zwichrotowate Cyrillaceae
wrzosowate Ericaceae
Wrzosowce, dwurożne (Ericales Bercht. & J. Presl) – klad roślin okrytonasiennych w tradycyjnych systemach klasyfikacyjnych w randze rzędu. Grupa ta jest blisko spokrewniona z dereniowcami Cornales, wraz z którymi oddzieliła się u podstawy linii rozwojowej tworzącej klad astrowych (ang. asterids). W zależności od systemu klasyfikacyjnego i rozwoju wiedzy o filogenezie tych roślin, bardzo zmieniał się zakres roślin jaki zaliczano do wrzosowców. W systemach preferujących podziały na liczne, niewielkie rzędy (system Takhtajana z 1997, system Reveala z 1999) do wrzosowców zaliczano nieliczne rodziny (od 3 do 5) z ok. 3,5 tysiącami gatunków. W ujęciu systemu APG IV (2016) i według Angiosperm Phylogeny Website do rzędu zaliczana jest cała linia rozwojowa oddzielona od pnia astrowych obejmująca 22 rodziny, 346 rodzajów z ponad 11,5 tysiącami gatunków.
Ericales é uma ordem de plantas com flor (Angiospermas), pertencente ao grupo das eudicotiledóneas - planta cujo embrião contém dois ou mais cotilédones. Nesta ordem, existem 22 famílias, 346 gêneros e 12 005 espécies[1], entre elas o chá, castanha-do-Pará, Azaléa e o kiwi.
As ericales podem ter surgido há mais de 100 milhões de anos, e quase todas as famílias estavam estabelecidas no começo do Eoceno (há 50 milhões de anos). Na América do Norte há fósseis variados de flores que devem ser de ericales, com 90 milhões de anos (Cretáceo).
Atualmente as ericales são um componente importante da diversidade das florestas tropicais, com cerca de 10% das espécies e 22% dos caules; isto envolve as famílias Sapotaceae, Lecythidaceae, Ebenaceae, entre outras. Essas florestas devem ter se desenvolvido no começo do Terciário.
Esta ordem é composta pelas seguinte famílias (APG III)[2]:
No sistema de classificação de Cronquist, as Ericales incluem um número de famílias:
Ericales é uma ordem de plantas com flor (Angiospermas), pertencente ao grupo das eudicotiledóneas - planta cujo embrião contém dois ou mais cotilédones. Nesta ordem, existem 22 famílias, 346 gêneros e 12 005 espécies, entre elas o chá, castanha-do-Pará, Azaléa e o kiwi.
Ericales este un ordin numeros și divers de plante dicotiledonate, printre care se numără și ceaiul, azaleea sau afinul.
Multe specii au patru petale, de obicei concrescute. În trecut ordinul era plasat în subclasa Sympetalae.[3]
Ordinul cuprinde următoarele familii:
|access-date= necesită |url= (ajutor) 
Ericales este un ordin numeros și divers de plante dicotiledonate, printre care se numără și ceaiul, azaleea sau afinul.
Multe specii au patru petale, de obicei concrescute. În trecut ordinul era plasat în subclasa Sympetalae.
Vresovcotvaré (Ericales) sú rad dvojklíčnolistových rastlín (Magnoliopsida).
Patria sem kríky, polokríky, niekedy aj malé stromy, ktoré sa často vyskytujú na kyslých pôdach a sú niekedy xerofyty, ale aj liany a byliny. Často sú symbiotické s hubami. Kvety sú väčšinou päťpočetné.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Vresovcotvaré
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Vresovcotvaré
Vresovcotvaré (Ericales) sú rad dvojklíčnolistových rastlín (Magnoliopsida).
Ljungordningen (Ericales[1]) är en stor ordning av trikolpater. Det finns många olika växtslag i denna ordning: träd, buskar, lianer och örter. Även köttätande växter finns, såsom flugtrumpet. Ericales-växter finns över hela världen och sammanlagt finns över 8 000 arter varav mellan 2 000 och 4 000 finns i ljungväxterna. Många Ericales-arter har fem kronblad, som ofta är sammanvuxna.
Mykorrhiza är en intressant egenskap som ofta förknippas med Ericales. Symbios med svampar är ganska vanligt i denna ordning, och det finns tre sorters mykorrhiza som endast finns här. ericoid, arbutoid och monotropoid mykorrhiza. Dessutom har några familjer i ordningen stor förmåga att ta upp och lagra aluminium.
Utan tvivel är den ekonomiskt mest betydande växten i Ericales te. Det finns också ätliga frukter, bland annat kiwi, persimon, lingon, blåbär och tranbär. Många arter odlas också som prydnadsväxter.
Följande familjer ingår i Ericales enligt nyare klassificeringssystem:
I det äldre Cronquistsystemet var Ericales-ordningen mindre omfattande och placerad i underklassen Dilleniidae. Följande familjer ingick:
Wikimedia Commons har media som rör Ljungordningen.
Ljungordningen (Ericales) är en stor ordning av trikolpater. Det finns många olika växtslag i denna ordning: träd, buskar, lianer och örter. Även köttätande växter finns, såsom flugtrumpet. Ericales-växter finns över hela världen och sammanlagt finns över 8 000 arter varav mellan 2 000 och 4 000 finns i ljungväxterna. Många Ericales-arter har fem kronblad, som ofta är sammanvuxna.
Ericales, çay, Trabzon hurması, yaban mersini, Brezilya fındığı gibi türleri içine alan bir bitki takımı. Bu takım klorofil yoksunu Sarcodes sanguinea ve Sarracenia cinsi etçil bitkileri de içine alır. Bu takımdaki pek çok tür çoğunlukla bir arada büyüyen 5 taç yaprakları ile ayrılır.
Ericales kozmopolit bir takımdır. Familyaları çok geniş bir alana yayılmıştır, bazı türleri tropik iklimlerde sınırlı iken bazı türleri artik bölgelerden ılıman bölgelere kadar yayılmıştır. Bütün takım 8000 türü içerir, bunlardan 2000 ile 4000 arası Ericaceae familyasındandır.
Bu takımda Theaceae familyasından bulunan çay (Camellia sinensis) en çok ticari getiri getiren bitkidir. Ama bunun dışında yaban mersini, böğürtlen, kivi, Trabzon hurması gibi pek çok ticari getiri getiren yenilebilen meyvelere sahip türler ile shea (Vitellaria paradoxa) gibi diyetlerde kullanılan sanayi açısından değerli bitkilerde bulunur. Ayrıca bu takım siklamen, kamelya gibi bazı bitkilerde çiçekleri için bahçecilikte kullanılır.
APG III sistemi (APG=Angiosperm Phylogeny Group Türkçesi:Kapalı Tohumlu Soy Oluş Grubu) sınıflandırmasına göre bu takım aşağıdaki familyaları içine alır.
Cronquist sisteminde ise Ericales, Dilleniidae sınıfı arasından küçük gruplardaki bitkileri içine alır.:
İki çenekliler ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Ericales, çay, Trabzon hurması, yaban mersini, Brezilya fındığı gibi türleri içine alan bir bitki takımı. Bu takım klorofil yoksunu Sarcodes sanguinea ve Sarracenia cinsi etçil bitkileri de içine alır. Bu takımdaki pek çok tür çoğunlukla bir arada büyüyen 5 taç yaprakları ile ayrılır.
Ericales kozmopolit bir takımdır. Familyaları çok geniş bir alana yayılmıştır, bazı türleri tropik iklimlerde sınırlı iken bazı türleri artik bölgelerden ılıman bölgelere kadar yayılmıştır. Bütün takım 8000 türü içerir, bunlardan 2000 ile 4000 arası Ericaceae familyasındandır.
Вересоцві́ті (Ericales) — великий і різноманітний порядок Еудікотів групи айстеридів, до складу якого входять такі рослини як чай, хурма, чорниця, бразильський горіх і азалія. Порядок включає дерева, кущі, ліани та трав'янисті рослини. Разом із звичайними автотрофними рослинами, Вересоцвіті включають міко-гетеротрофні рослини, що не мають хлорофілу (наприклад, Sarcodes sanguinea) і хижі рослини (наприклад, сараценію).
Більшості видів притаманний віночок з п'ятьма пелюстками, що часто зростаються.
Це невеликі дерева та чагарники, рідше багаторічні трави, часто більш чи менш мікотрофні. Деякі деревовидні види (Petersianthus quadrialatus) досягають значних розмірів, до 60 м. Листки чергові, рідше супротивні або кільчасті, прості, цілісні, позбавлені прилистків. Судини з драбинчастою перфорацією, іноді з численними перекладинами. Квітки зібрані у китиці, маточково-тичинкові, рідше маточкові та тичинкові, актиноморфні. Чашолистків — п'ять, вільних або зрослих при основі, черепичастих або стулчастих. Пелюсток теж п'ять, вони зрослися у віночок з черепичастими або згорнутими лопатями, рідко пелюстки відсутні. Тичинок стільки ж як і пелюсток або їх у двічі більше, вони прикріплені до квітколожа або рідше до трубки віночка. Пиляки основою повернуті догори. Пилкові зерна двоклітинні або іноді 3-клітинні.
Плоди — локуліцидні або септицидні коробочки, ягоди або кістянки. Насіння дрібне, з багатим ендоспермом і маленьким зародком.
Вересоцві́ті (Ericales) — великий і різноманітний порядок Еудікотів групи айстеридів, до складу якого входять такі рослини як чай, хурма, чорниця, бразильський горіх і азалія. Порядок включає дерева, кущі, ліани та трав'янисті рослини. Разом із звичайними автотрофними рослинами, Вересоцвіті включають міко-гетеротрофні рослини, що не мають хлорофілу (наприклад, Sarcodes sanguinea) і хижі рослини (наприклад, сараценію).
Більшості видів притаманний віночок з п'ятьма пелюстками, що часто зростаються.
Bộ Thạch nam hay bộ Đỗ quyên (danh pháp khoa học: Ericales) là một bộ thực vật hai lá mầm lớn và đa dạng. Trong một số sách giáo khoa về thực vật học gọi là họ đỗ quyên là lấy theo tên của chi Đỗ quyên (Rhododendron) thuộc họ Ericaceae, nhưng tại Wikipedia lấy theo tên chi Thạch nam (Erica) cũng thuộc họ Ericaceae. Bộ này chứa nhiều loại cây từ cây thân gỗ, cây bụi, dây leo và cây thân thảo. Cùng với các loài thực vật tự dưỡng thì bộ Ericales còn có cả các loài thực vật thiếu diệp lục sống cộng sinh cùng nấm (ví dụ Sarcodes sanguinea) và thực vật ăn thịt (ví dụ chi Sarracenia).
Nhiều loài có 5 cánh hoa, thường mọc cùng nhau.
Nấm rễ là một tính chất đặc biệt, thường gắn liền với bộ Ericales. Thực vậy, sự cộng sinh với nấm ở rễ là rất phổ biến trong các đại diện của bộ này, và thậm chí người ta còn tìm thấy có ba loại nấm chỉ có thể thấy ở bộ Ericales (gọi là ericoid, arbutoid và monotropoid mycorrhiza). Ngoài ra, vài họ trong bộ này còn đáng chú ý vì khả năng tích lũy nhôm rất cao của chúng (Jansen và những người khác, 2004).
Ericales là một bộ phổ biến rộng khắp. Các khu vực phân bổ của các họ dao động rất lớn - trong khi một số họ chỉ sinh trưởng ở vùng nhiệt đới thì một số họ khác lại tồn tại chủ yếu ở vùng cận bắc cực hay khu vực ôn đới. Toàn bộ bộ này chứa trên 8.000 loài (APG II ước tính là 25 họ, còn APG III ước tính là 22 họ (3 họ Maesaceae, Myrsinaceae và Theophrastaceae gộp lại trong họ Primulaceae), 346 chi và 11.515 loài)[1], trong đó riêng họ Thạch nam (Ericaceae) chiếm từ 2.000-4.000 loài (theo các nguồn ước tính khác nhau).
Có lẽ loài cây quan trọng nhất trong bộ này là cây chè (Camellia sinensis) từ họ Chè (Theaceae). Bộ này cũng chứa một số loại cây cho quả ăn được, chẳng hạn cây kivi (Actinidia deliciosa), hồng (chi Diospyros) và một số loài cây ăn quả nhiệt đới khác. Nhiều loài trong bộ này cũng được trồng làm cây cảnh vì có hoa sặc sỡ.
Biểu đồ chỉ ra mối quan hệ phát sinh chủng loài của bộ Thạch nam với các bộ khác trong nhánh Cúc như sau:
Asterids
Ericales
Lamiidae
Các họ sau là điển hình trong các phân loại mới nhất:
Các họ này tạo thành một nhóm cơ sở của nhóm Cúc (asterid). Trong hệ thống Cronquist cũ thì bộ Ericales là một nhóm nhỏ hơn, được đưa vào trong phân lớp Dileniidae. Nó bao gồm các họ sau:
Bộ Thạch nam hay bộ Đỗ quyên (danh pháp khoa học: Ericales) là một bộ thực vật hai lá mầm lớn và đa dạng. Trong một số sách giáo khoa về thực vật học gọi là họ đỗ quyên là lấy theo tên của chi Đỗ quyên (Rhododendron) thuộc họ Ericaceae, nhưng tại Wikipedia lấy theo tên chi Thạch nam (Erica) cũng thuộc họ Ericaceae. Bộ này chứa nhiều loại cây từ cây thân gỗ, cây bụi, dây leo và cây thân thảo. Cùng với các loài thực vật tự dưỡng thì bộ Ericales còn có cả các loài thực vật thiếu diệp lục sống cộng sinh cùng nấm (ví dụ Sarcodes sanguinea) và thực vật ăn thịt (ví dụ chi Sarracenia).
Nhiều loài có 5 cánh hoa, thường mọc cùng nhau.
Nấm rễ là một tính chất đặc biệt, thường gắn liền với bộ Ericales. Thực vậy, sự cộng sinh với nấm ở rễ là rất phổ biến trong các đại diện của bộ này, và thậm chí người ta còn tìm thấy có ba loại nấm chỉ có thể thấy ở bộ Ericales (gọi là ericoid, arbutoid và monotropoid mycorrhiza). Ngoài ra, vài họ trong bộ này còn đáng chú ý vì khả năng tích lũy nhôm rất cao của chúng (Jansen và những người khác, 2004).
Ericales là một bộ phổ biến rộng khắp. Các khu vực phân bổ của các họ dao động rất lớn - trong khi một số họ chỉ sinh trưởng ở vùng nhiệt đới thì một số họ khác lại tồn tại chủ yếu ở vùng cận bắc cực hay khu vực ôn đới. Toàn bộ bộ này chứa trên 8.000 loài (APG II ước tính là 25 họ, còn APG III ước tính là 22 họ (3 họ Maesaceae, Myrsinaceae và Theophrastaceae gộp lại trong họ Primulaceae), 346 chi và 11.515 loài), trong đó riêng họ Thạch nam (Ericaceae) chiếm từ 2.000-4.000 loài (theo các nguồn ước tính khác nhau).
Ericales Dumort., (1829)
Верескоцве́тные (лат. Ericāles) — порядок двудольных растений, отличающийся большим разнообразием видов. Порядок представлен различными жизненными формами, начиная с деревьев и кустарников, заканчивая лианами и травянистыми растениями. Наряду с обычными автотрофными формами, верескоцветные включают бесхлорофильные растения — например, из рода Подъельник (Monotropa), а также плотоядные растения — например, из рода Саррацения (Sarracenia).
Многие виды имеют по пять пестиков, часто растущих вместе.
Микориза — это интересное свойство, часто ассоциирующееся с верескоцветными растениями. В самом деле, симбиоз с грибами — это довольно распространённое явление среди представителей Ericales, более того, известны три вида симбиоза (микориза эрикоид, арбутоид и монотропоид), которые могут быть найдены только среди верескоцветных. В дополнение, некоторые семейства верескоцветных обладают исключительной способностью накапливать в себе алюминий.
Порядок Ericales космополитичен, ареалы его семейств сильно отличаются друг от друга: одни ограничены тропиками, тогда как другие распространены, в основном, в арктической и умеренной климатических зонах.
Порядок включает более 8000 видов, из которых, по разным подсчётам, от 2000 до 4000 видов приходится на семейство Вересковые (Ericaceae).
Бесспорно, самым хозяйственно важным растением в порядке является чай (Camelia sinensis) семейства Theaceae. Порядок также включает киви (Actinidia deliciosa), хурму (род Diospyros) и некоторые тропические фрукты. Многие виды Ericales культивируют как декоративные красивоцветущие растения.
Система классификации APG II (2003) рассматривает следующие семейства в составе базальной группы астеридов:
По более ранней системе классификации Кронквиста (1981,1988) верескоцветные включали меньшую группу растений, которых помещали среди дилениидов (Dileniidae):
Ниже приведена кладограмма группы asterids, показывающая предполагаемые родственные отношения порядка Верескоцветные согласно системе классификации APG III (2009)[2]:
asteridsКизилоцветные (Cornales)
Верескоцветные (Ericales)
Гарриецветные (Garryales)
Бурачниковые (Boraginaceae)
Горечавкоцветные (Gentianales)
Паслёноцветные (Solanales)
Ясноткоцветные (Lamiales)
Падубоцветные (Aquifoliales)
Астроцветные (Asterales)
Эскаллониецветные (Escalloniales)
Бруниецветные (Bruniales)
Зонтикоцветные (Apiales)
Паракрифиецветные (Paracryphiales)
Ворсянкоцветные (Dipsacales)
Верескоцве́тные (лат. Ericāles) — порядок двудольных растений, отличающийся большим разнообразием видов. Порядок представлен различными жизненными формами, начиная с деревьев и кустарников, заканчивая лианами и травянистыми растениями. Наряду с обычными автотрофными формами, верескоцветные включают бесхлорофильные растения — например, из рода Подъельник (Monotropa), а также плотоядные растения — например, из рода Саррацения (Sarracenia).
Многие виды имеют по пять пестиков, часто растущих вместе.
Микориза — это интересное свойство, часто ассоциирующееся с верескоцветными растениями. В самом деле, симбиоз с грибами — это довольно распространённое явление среди представителей Ericales, более того, известны три вида симбиоза (микориза эрикоид, арбутоид и монотропоид), которые могут быть найдены только среди верескоцветных. В дополнение, некоторые семейства верескоцветных обладают исключительной способностью накапливать в себе алюминий.
Порядок Ericales космополитичен, ареалы его семейств сильно отличаются друг от друга: одни ограничены тропиками, тогда как другие распространены, в основном, в арктической и умеренной климатических зонах.
Порядок включает более 8000 видов, из которых, по разным подсчётам, от 2000 до 4000 видов приходится на семейство Вересковые (Ericaceae).
杜鹃花目（学名：Ericales），是双子叶植物纲中的一个大目，本目植物既有乔木，也有灌木、藤本和草本。既有绿色自养植物，也有寄生植物和食肉植物。本目植物花一般为五裂。
杜鹃花目的植物，一般都有共生的菌根，最常见的是杜鹃花类菌根（Ericoid mycorrhizas）、水晶兰类菌根（Monotropoid mycorrhizas）和浆果莓类菌根（Arbutoid mycorrhizas）。其中有些属的植物，可以富集铝。
杜鹃花目的植物广泛分布在世界各地，包括有近8000种，其中杜鹃花科就大约有2000-4000种。
杜鹃花目中最有经济价值的植物是茶，此外还包括一些可以食用的水果，例如猕猴桃、柿、越橘、酸果蔓和巴西坚果等。许多本目植物用于观赏花品种，例如杜鹃花、山茶花、樱草、凤仙花等。
下列是主要科属：
在旧的克朗奎斯特分类法中，杜鹃花目被列入五桠果亚纲，只包括、杜鹃花科、翅萼树科、山柳科、假石南科、岩高兰科、尖苞树科、鹿蹄草科和水晶兰科等8科。在新的APG II 分类法中，杜鹃花目被扩大。
杜鹃花目（学名：Ericales），是双子叶植物纲中的一个大目，本目植物既有乔木，也有灌木、藤本和草本。既有绿色自养植物，也有寄生植物和食肉植物。本目植物花一般为五裂。
杜鹃花目的植物，一般都有共生的菌根，最常见的是杜鹃花类菌根（Ericoid mycorrhizas）、水晶兰类菌根（Monotropoid mycorrhizas）和浆果莓类菌根（Arbutoid mycorrhizas）。其中有些属的植物，可以富集铝。
分類（APG III） 界 : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 eudicots 階級なし : キク類 asterids 目 : ツツジ目 Ericales 学名 Ericales本文参照
ツツジ目 (Ericales) は双子葉植物の分類群で、ツツジ科をタイプ科とする目である。花弁は多くは4-5枚に分かれるが、合着するものが多いことから、古い分類（新エングラー体系）では合弁花類に含められた。しかし現在では、離弁花類とされていたツバキ科、マタタビ科等も同系統としてツツジ目に含めている。
またツツジ科やイチヤクソウ科は代表的な菌根植物で、特に腐生植物であるシャクジョウソウ科もこのグループに含まれる。これらはすべてツツジ科にまとめられた。
24科に約12000種を擁する、かなり大きな分類群である。
クロンキスト体系では以下に示す科からなる。APG植物分類体系ではこれに、サクラソウ目、カキノキ目、イワウメ目・ツバキ科・マタタビ科（オトギリソウ科などに近縁とされていた）・ツリフネソウ科・ハナシノブ科・食虫植物のサラセニア科などが加えられている。
ツツジ目 (Ericales) は双子葉植物の分類群で、ツツジ科をタイプ科とする目である。花弁は多くは4-5枚に分かれるが、合着するものが多いことから、古い分類（新エングラー体系）では合弁花類に含められた。しかし現在では、離弁花類とされていたツバキ科、マタタビ科等も同系統としてツツジ目に含めている。
またツツジ科やイチヤクソウ科は代表的な菌根植物で、特に腐生植物であるシャクジョウソウ科もこのグループに含まれる。これらはすべてツツジ科にまとめられた。
진달래목(Ericales)은 쌍떡잎식물 분류군의 하나이다. 모식과는 진달래과이다. 꽃잎은 대부분 4-5장으로 나뉜다. 앵글러 분류 체계에서는 합판화아강(Sympetalae)으로 분류했고, 크론퀴스트 분류 체계에서는 오아과아강(Dilleniidae)으로 분류했다.
다음은 국화군의 계통 분류이다.[2]
국화군 진정국화군 초롱꽃군 꿀풀군
