Multimedia w Wikimedia Commons Nektarnik przylądkowy[4] (Anthobaphes violacea) – gatunek małego ptaka z rodziny nektarników, jedyny przedstawiciel rodzaju Anthobaphes. Występuje endemicznie w Republice Południowej Afryki, nie jest jednak zagrożony.
Długość ciała wynosi około 16,5 cm, w tym ogona 8,1 cm. Skrzydło mierzy 5,7 cm. U samca głowa, gardło i kark ciemne, wykazują zielononiebieski i fioletowy połysk. Pierś i górna część brzucha pomarańczowe. Dziób czarniawy, nieznacznie zagięty. Skrzydła brązowe, lotki posiadają żółte obrzeżenia chorągiewek zewnętrznych. Sterówki ubarwione podobnie jak lotki. Nogi ciemnoszare. Samica Samica w większości szarozielona, na kuprze żółtawa. Jej dziób mierzy około 1,5 cm (krótszy, niż samca), skok 1,6 cm[5].
Całkowity zasięg występowania szacowany na 91 900 km2 i obejmuje południową część RPA. Środowisko życia stanowią nizinne zakrzewienia[6].
Żywi się głównie nektarem roślin z rodzajów Protea, Erica, Leonotis, Mimetes oraz gatunków Liparia spherica, Lobostemon fructicosus, Tecoma capensis, Lobelia pinifolia oraz Watsonia tabularis. Prócz tego zjada małe bezkręgowce, jak muchówki i pająki[7].
Sezon lęgowy jest zmienny w zależności od zasięgu, obejmuje wszystkie miesiące. Gniazdo buduje jedynie samica przez około 15-18 dni. Ma kształt owalny z bocznym wejściem. Budulec stanowią patyczki, wrzosy, miękkie włókna roślinne oraz pajęczyna jako spoiwo. Wyściółkę stanowi puch roślinny. W lęgu 1-2 jaja. Inkubacja trwa 13-16 dni. Wysiaduje jedynie samica. Młode opuszczają gniazdo po 14-22 dniach od wyklucia. Wracają do niego spać przez kolejne 5-15 dni[7].
Nektarnik przylądkowy (Anthobaphes violacea) – gatunek małego ptaka z rodziny nektarników, jedyny przedstawiciel rodzaju Anthobaphes. Występuje endemicznie w Republice Południowej Afryki, nie jest jednak zagrożony.
