Ar mezoplodoned eo ar morviled dantek a ya d'ober ar genad Mesoplodon.
14 spesad mezoplodoned zo evit poent, met re all a c'hellfe bezañ ouzhpennet en amzer da zont :
Mesoplodon és un gènere de zífids que conté una quinzena d'espècies, sent el gènere més gran de l'ordre dels cetacis. Se n'han descrit espècies tan recentment com el 1991 (zífid pigmeu) i el 2002 (zífid de Perrin) i els biòlegs marins prediuen el descobriment de més espècies al futur. També són el grup menys conegut de mamífers grans. El nom Mesoplodon ve del grec meso- (mig) - hopla (armes) - odon (dents) i es pot traduir com a "armat amb una dent al centre".
Die Zweizahnwale (Mesoplodon) stellen die artenreichste Gattung der Wale aus der Familie der Schnabelwale. Obgleich 16 Arten beschrieben sind, ist über ihre Biologie besonders wenig bekannt.[1][2] Da die Zweizahnwale auf dem offenen Meer (pelagial) leben, führen nur wenige Sichtungen zu einer Bestimmung und sind auswertbar.
Die meisten Arten haben ein eingeschränktes Verbreitungsgebiet und kommen in kühleren oder gemäßigten Ozeanen der Nord- oder Südhalbkugel vor; nur eine Art, der Blainville-Schnabelwal, ist weltweit verbreitet. Im östlichen Nordatlantik und damit in der Nähe der europäischen Küsten leben außer dieser Art der True-Wal, der Sowerby-Zweizahnwal und der Gervais-Zweizahnwal.
Zweizahnwale sind je nach Art 3,5 bis 6 Meter lang. Sie tragen eine dreieckige, weit hinten platzierte Finne. Namensgebend besitzen Wale dieser Gattung nur ein voll entwickeltes Zahnpaar im Unterkiefer. Bei adulten Männchen sind diese Zähne (ähnlich wie die Hauer eines Keilers) auch bei geschlossenem Maul gut sichtbar; im Fall langer Zähne (wie beim Hubbs-Schnabelwal oder beim Layard-Wal) ragen die Zahnspitzen selbst bei geschlossenem Maul oben über die Schnauze (Rostrum) heraus.[3][4] Das lässt vermuten, dass diese langen Zähne auch bei geschlossenem Maul benutzt werden.[3] Bei juvenilen Männchen und bei Weibchen sind die Zähne kleiner und stehen nicht hervor.[4] Die Zahnlänge hat keinen Einfluss auf die Beutegröße.[4] Daneben können verkümmerte Rudimente weiterer Zähne im Ober- und Unterkiefer existieren, denen keine Funktion zugeordnet wird.
Wie alle Schnabelwale tauchen Zweizahnwale sehr tief und jagen dort Kalmare, die ihre fast ausschließliche Beute sind; beim Layard-Wal machten sie bei einer Auswertung 94,8 % der Mageninhalte aus, davon hauptsächlich Histioteuthis (Histioteuthidae) und Taonius pavo (Gallertkalmare).[4]
Zweizahnwale leben in Paaren oder kleinen Gruppen zusammen. Vermutungen, die Gruppen wären getrenntgeschlechtig, wurden nicht bestätigt.[2]
Narben am Rücken und an den Flanken vieler männlicher Tiere deuten darauf hin, dass sie mit ihren hervorstehenden Zähnen intraspezifische Rivalenkämpfe austragen.[3][5] Anzeichen für interspezifische Kämpfe gibt es (für Mesoplodon europaeus untersucht) nicht.[6] Über die Fortpflanzung und Tragzeit bestehen keine gesicherten Erkenntnisse.[7] Meist im Frühling oder Frühsommer erfolgt die Geburt eines Kalbes.
Keine Art dieser Gattung wurde in großem Ausmaß bejagt, dafür gab es einfach zu wenig Sichtungen. Als vorrangige Bedrohungen gelten die Verschmutzung der Meere und die Tatsache, dass sich Tiere des Öfteren in Fischernetze verfangen und ertrinken. Aber auch die Bedrohung durch Sonare dürfte eine Rolle spielen, denn nach Manövern mit Sonartests kam es manchmal zu Massenstrandungen.[8] Populationsgrößen oder Bedrohungsdaten sind nicht verfügbar.
Die Arten unterscheiden sich oft nur anhand der Größe und Stellung der Zähne, weswegen es sehr schwierig ist, sie bei Sichtungen zu unterscheiden – bei Weibchen und Jungtieren, deren Zähne nicht sichtbar sind, ist es eigentlich unmöglich.[9] Aber auch gestrandete, tote Exemplare werden immer wieder falsch bestimmt, manchmal helfen nur molekularbiologische Vergleiche z. B. ihrer mitochondrialen DNA (mtDNA).[1] Etliche Arten sind durch keine einzige zweifelsfreie Sichtung und nur durch wenige Strandungen belegt.[10][11][2]
Die Zusammenstellung fasst die Arten nach Verbreitungsgebiet oder Zahnform zusammen und gibt nicht notwendigerweise die Verwandtschaftsverhältnisse wieder.
Diese drei Arten sind durch kleine, vorne am Kiefer stehende Zähne gekennzeichnet und leben im Nordatlantik.
Diese vier Arten sind auf die Meere der Südhalbkugel (Südpazifik oder zirkumpolare Verbreitung) beschränkt.
Ihren besonderen ginkgoblattähnlichen Zähnen verdankt diese im Pazifik und Indischen Ozean lebende Art ihren Namen.
Diese beiden Arten leben im nördlichen Pazifik und sind durch große, im hinteren Teil des Kiefers stehende Zähne charakterisiert.
Diese beiden Arten wurden aufgrund von Strandungen beschrieben. Sie sind die kleinsten Vertreter ihrer Gattung und scheinen nach mtDNA-Vergleichen eng miteinander verwandt zu sein.[11]
Diese manchmal in der Untergattung Dolichodon geführte Art hat die längsten Zähne aller Arten und lebt zirkumpolar auf der Südhalbkugel.
Lebt in allen Ozeanen. Eine Besonderheit des Blainville-Schnabelwals ist sein Doppel-Sonar, das ansonsten unbekannt für Zahnwale ist.[13][14] Auffällige gebogene Unterkiefer, auf denen die Zähne sitzen, offenbar in geschlechtstypischer Ausprägung, kennzeichnen diese Art,[15] die als einzige weltweit vorkommt. Manchmal wird sie in der Untergattung Dioplodon geführt.
Galt lange Zeit als Synonym von M. ginkgodens und wurde erst im Februar 2014 wieder zu einer gültigen Art.
Im Jahr 2021 vom True-Wal genetisch und morphometrisch abgetrennt.[17]
Die Zweizahnwale (Mesoplodon) stellen die artenreichste Gattung der Wale aus der Familie der Schnabelwale. Obgleich 16 Arten beschrieben sind, ist über ihre Biologie besonders wenig bekannt. Da die Zweizahnwale auf dem offenen Meer (pelagial) leben, führen nur wenige Sichtungen zu einer Bestimmung und sind auswertbar.
Mesoplodont whales are 16 species of toothed whale in the genus Mesoplodon, making it the largest genus in the cetacean order.[2] Two species were described as recently as 1991 (pygmy beaked whale) and 2002 (Perrin's beaked whale), and marine biologists predict the discovery of more species in the future.[3] A new species was described in 2021.[4] They are the most poorly known group of large mammals.[2] The generic name "mesoplodon" comes from the Greek meso- (middle) - hopla (arms) - odon (teeth), and may be translated as 'armed with a tooth in the centre of the jaw'.[3]
Mesoplodont beaked whales are small whales, 3.9 m (13 ft) (pygmy beaked whale) to 6.2 m (20 ft) (strap-toothed whale) in length,[3] even compared with closely related whales such as the bottlenose whales and giant beaked whales. The spindle-shaped body has a small dorsal fin and short and narrow flippers. The head is small and tapered and has a semicircular blow hole that is sometimes asymmetric. The beak, which vary in length between species, blends with the small melon without a crease.[3]
Sexual dimorphism is poorly known, but the females tend to be the same size or larger than males at least in some species.[3] The males typically have a bolder coloration and a unique dentition. The males of most species are covered in scars from the teeth of other males.
The lower jaw often forms a huge arch in some species, sometimes extending above the rostrum in a shape comparable to a playground slide. Every species has large (sometimes tusk-like) teeth of variable size, shape, and position.
Both sexes often have bites from cookie-cutter sharks. The dorsal fin is rather small and located between two-thirds and three-quarters down the back of the animal. Information on longevity and lactation is non-existent, and information on gestation is nearly so.
Most species are very rarely observed, and little is known about their behavior.[2] They are typically found in groups, possibly segregated between sexes. Some species are so uncommon, they have yet to be observed alive.[2] On the surface, they are typically very slow swimmers and do not make obvious blows. They have never been observed raising their flukes above the water. They are all very deep divers, and many feed entirely on squid.
The mesoplodonts are completely unknown as far as population estimates are concerned. They have been hunted occasionally by the Japanese, but never directly. They are also accidentally captured in drift nets. It is not known what effect this has on the population.
Longman's beaked whale (Indopacetus pacificus, also known as the Indo-Pacific beaked whale or the tropical bottlenose whale) was originally assigned to Mesoplodon, but Joseph Curtis Moore placed it in its own genus, Indopacetus, a taxonomic assignment which has been followed by all researchers.[3]
Three extinct species of Mesoplodon are known, M. posti,[6] M. slangkopi.[7] and M. tumidirostris.[8]
_(21866206616).jpg)
Sowerby's beaked whale, Mesoplodon bidens; a male, with conspicuous teeth in the lower jaw
_(cropped).JPG)
A stranded newborn Andrews' Beaked Whale, M. bowdoini
Skull of a Hubbs' beaked whale (M. carlhubbsi)
Blainville's beaked whale (M. densirostris) in the Bahamas
Gervais's beaked whale (M. europaeus) in the Gulf Stream off North Carolina
Autopsy of a stranded Gray's beaked whale (M. grayi)
True's beaked whale (M. mirus) off the Azores
The Spade-toothed whale (M. traversii) was only morphologically described in 2012
Mesoplodont whales are 16 species of toothed whale in the genus Mesoplodon, making it the largest genus in the cetacean order. Two species were described as recently as 1991 (pygmy beaked whale) and 2002 (Perrin's beaked whale), and marine biologists predict the discovery of more species in the future. A new species was described in 2021. They are the most poorly known group of large mammals. The generic name "mesoplodon" comes from the Greek meso- (middle) - hopla (arms) - odon (teeth), and may be translated as 'armed with a tooth in the centre of the jaw'.
Mezoplodoj (aŭ Mezoplodontoj laŭ la greka etimologio) aŭ Mezoplodaj balenoj estas dekkvin specioj de dentobalenoj de la genro Mesoplodon, kio faras ĝin la plej granda genro en la ordo de cetacoj.[1] Du specioj estis priskribita tiom ĵuse kiom ĝis 1991 (nana bekobaleno) kaj 2002 (Perina mezoplodo), kaj marbiologoj antaŭdiras, ke la malkovro de pliaj specioj en la estonteco.[2] Ili estas la plej malbone konata grupo de grandaj mamuloj.[1] La genra nomo "mesoplodon" derivas el la greka meso- (mezo) - hopla (armoj) - odon (dento), kaj povus esti tradukita kiel 'armita per dento en la centro de la makzelo'.[2]
La Tropika botelnazulo (Indopacetus pacificus, konata ankaŭ kiel la Hind-Pacifika bekobaleno aŭ tropika botelnaza baleno) estis origine asignita al Mesoplodon, sed Joseph Curtis Moore lokigis ĝin en ĝia propra genro, Indopacetus, taksonomia asigno kiu estis sekvita fare de aliaj esploristoj.[2]
Oni konas du formortintajn speciojn de Mesoplodon, nome M. posti[4] kaj M. slangkopi.[5]
Mezoplodoj (aŭ Mezoplodontoj laŭ la greka etimologio) aŭ Mezoplodaj balenoj estas dekkvin specioj de dentobalenoj de la genro Mesoplodon, kio faras ĝin la plej granda genro en la ordo de cetacoj. Du specioj estis priskribita tiom ĵuse kiom ĝis 1991 (nana bekobaleno) kaj 2002 (Perina mezoplodo), kaj marbiologoj antaŭdiras, ke la malkovro de pliaj specioj en la estonteco. Ili estas la plej malbone konata grupo de grandaj mamuloj. La genra nomo "mesoplodon" derivas el la greka meso- (mezo) - hopla (armoj) - odon (dento), kaj povus esti tradukita kiel 'armita per dento en la centro de la makzelo'.
Mesoplodon es un género de cetáceos odontocetos de la familia Ziphidae que reúne catorce especies, por lo que es el más numeroso género de cetáceos. El nombre proviene del griego meso (medio), hopla (las armas) y odon (dientes), y puede ser traducido como "armados con dientes en el medio (de la mandíbula)".
Los científicos creen que se van a encontrar más especies, pues son animales poco conocidos; tampoco se sabe el estado de conservación de las especies conocidas.
Mesoplodon es un género de cetáceos odontocetos de la familia Ziphidae que reúne catorce especies, por lo que es el más numeroso género de cetáceos. El nombre proviene del griego meso (medio), hopla (las armas) y odon (dientes), y puede ser traducido como "armados con dientes en el medio (de la mandíbula)".
Los científicos creen que se van a encontrar más especies, pues son animales poco conocidos; tampoco se sabe el estado de conservación de las especies conocidas.
Mesoplodon Ziphiidae familiako zetazeoen generoa da. Hona hemen barnean dituen espezieak:
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Les Mesoplodon constituent un genre de mammifères de l'ordre des cétacés, faisant partie de la famille des Ziphiidae aussi appelés « baleines à bec ».
Le genre Mesoplodon est le plus vaste de tous les cétacés avec au moins 15 espèces recensées ; cependant c'est aussi un des moins bien connus, ces animaux extrêmement discrets vivant très au large[3]. Ce sont des cétacés odontocètes de forme allongée, pourvus d'un bec marqué d'où émergent, au moins chez les mâles, deux défenses bien visibles ; ils mesurent entre 4,50 et 6 mètres de long selon les espèces[3]. Les différente espèces sont souvent difficiles à distinguer, et l'identification se fait essentiellement sur la forme des défenses des mâles adultes[3].
Ils vivent en petits groupes discrets, vivant très loin des côtes, plongeant très profond et très longtemps (au moins 1 000 mètres pendant plus d'1 heure) et remontant à la surface sans éclaboussure, ce qui les rend d'autant plus difficiles à repérer. L'essentiel de ce que l'on sait d'eux provient des échouages (sans doute du fait de la pollution sonore et des sonars)[3].
Une seule espèce de mésoplodon est cosmopolite, le mésoplodon de Blainville (Mesoplodon densirostris), les autres étant distribuées sur un seul bassin océanique, ou dans deux[3]. Les observations les plus fréquentes ont lieu au large des archipels tropicaux comme Hawaii et les Bahamas.
Selon World Register of Marine Species (26 août 2021)[1] :
Jeune Mesoplodon bowdoini
La systématique de ce genre se base sur la forme et la disposition des dents des mâles adultes[4].
Les Mesoplodon constituent un genre de mammifères de l'ordre des cétacés, faisant partie de la famille des Ziphiidae aussi appelés « baleines à bec ».
Mesoplodon é un xénero de cetáceos odontocetos da familia dos zifíidos que reúne quince especies, coñecidos como zifios, o que fai del o máis numeroso xénero de cetáceos.
Os científicos cren que aínda se van encontrar máis especies, pois os animais da familia dos zifíidos son moi pouco coñecidos.
Tampouco non se sabe o estado de conservación das especies coñecidas.
O xénero foi establecido en 1850 polo paleontólogo francés Paul Gervais,[1][2] en Ann. Sci. Nat. Zool. (París), ser. 3, 14: 16.[3]
O nome Mesoplodon, está composto de tres elementos do latín científico tirados do grego antigo:
— mes-, de μέσος mésos, "medio", que está no medio";
— -oplo-, de ὅπλον hóplon, "arma", e
— -odon, de οδούς, οδόντος odoús, odóntos, "dente",[4]
e que podemos traducir como "armados con dentes no medio (da mandíbula)".
Ademais de polo nome cuñado por Gervais, e actualmente válido, o xénero coñeceuse tamén polos sinónimos seguintes:[1]
A sistemática do xénero baséase na forma e disposición dos dentes dos machos adultos.[5]
Segundo o SIIT, e máis a EOL, comprende as seguintes 15 especies:[1][6]
Xénero Mesoplodon Gervais, 1850
Notas:
1. Os nomes vulgares galegos das especies arriba relacionadas son os propostos por Lahuerta e Vázquez, no seu Vocabulario multilingüe (os escritos en letra grosa),[7] e por Díaz d'a Silva e Cartelle (os escritos en letra normal).[8]
2. Dado que a Real Academia Galega dá para o nome da familia o de zifíidos,[9] e aínda que non rexistra a entrada zifio, por lóxica estes nomes deben escribirse con z inicial.
Segundo Díaz d'a Silva e Caretelle, rexístranse en augas próximas a Galicia as especies Mesoplodon bidens, M. densirostris, M. europaeus e M. mirus, aínda que a súa presenza é accidental.[8]
zifio de Sowerby
zifio de Blainville
zifio de Gervais
zifio de True
Mesoplodon é un xénero de cetáceos odontocetos da familia dos zifíidos que reúne quince especies, coñecidos como zifios, o que fai del o máis numeroso xénero de cetáceos.
Os científicos cren que aínda se van encontrar máis especies, pois os animais da familia dos zifíidos son moi pouco coñecidos.
Tampouco non se sabe o estado de conservación das especies coñecidas.
Mesoplodon Gervais, 1850 è un genere che comprende quattordici specie di balene mesoplodonti; è il genere più numeroso dell'ordine dei cetacei. Due specie sono state descritte recentemente, nel 2001 e nel 2014, e i biologi marini sostengono che in futuro se ne scopriranno ancora altre. Sono il gruppo meno conosciuto di grandi mammiferi.
Il nome del genere deriva dal greco meso - (metà) - hopla (armato) - odon - (denti) e si traduce come 'armato con un dente al centro della mascella'.
Il genere comprende le seguenti specie:
La balena dal becco di Longman (nota anche come balena dal becco indo-pacifica) viene classificata a volte nel genere Mesoplodon. Comunque, la maggior parte degli autori segue la teoria di Joseph Curtis Moore, che negli anni '60 la classificò in un genere monospecifico - Indopacetus.
Le balene dal becco generalmente hanno dimensioni medio-grandi per essere balene con i denti, 3-6 metri di lunghezza, ma sono più piccole rispetto alle balene dal naso a bottiglia e alle balene dal becco giganti. In tutte le specie le femmine sono delle stesse dimensioni o più grandi dei maschi, ma i maschi hanno generalmente una colorazione più intensa e una dentatura particolare. In alcune specie la mascella inferiore forma spesso un grosso arco che a volte si estende sopra il rostro, dandole un aspetto paragonabile ad uno scivolo da divertimento. Ogni specie ha grandi denti (talvolta simili a zanne) di dimensioni, forma e posizione variabili. La balena dal becco di Gray fa eccezione, con i suoi numerosi piccoli denti, forse funzionali, sulla mascella inferiore. I maschi della maggior parte delle specie sono ricoperti da cicatrici provocate dai denti degli altri maschi. Spesso entrambi i sessi presentano i segni dei morsi degli squali cookie-cutter. La pinna dorsale è piuttosto piccola ed è situata tra i due-terzi e i tre quarti della linea del dorso dell'animale. Non esistono informazioni sulla longevità e sull'allattamento, e neanche sulla gestazione.
La maggior parte delle specie vengono osservate molto raramente e conosciamo poco sul loro comportamento. Vivono generalmente in gruppi, forse diversi a seconda del sesso. Alcune specie sono così rare che non sono ancora state osservate vive. In superficie sono generalmente nuotatrici molto lente e non emettono soffi evidenti. Non sono mai state viste nemmeno sbattere la coda sulla superficie. Si immergono tutte molto in profondità e generalmente si nutrono solamente di calamari.
Particolare rilevanza scientifica (per le considerazioni comportamentali, ecologiche e migratorie che ne possono derivare) assume l'avvistamento - al largo delle coste della Sardegna nord-orientale - di un esemplare di mesoplodonte, verificatosi nel mese di giugno 2012. Autori della scoperta sono due studenti di Scienze Naturali dell'Università degli Studi di Sassari (Mattia Leone e Gabriele Costa), nell'ambito del progetto di ricerca "Cetacei pelagici dei mari della Sardegna: una biorisorsa prioritaria" coordinato dalla dott.ssa Renata Manconi del Dipartimento di Scienze della Natura e del Territorio (DIPNET) della stessa Università e oggetto della tesi di dottorato del dott. Luca Bittau (Scuola di Dottorato in Scienze della Natura e delle sue Risorse).[3] Tale scoperta rappresenta il primo caso di avvistamento di un individuo vivo nella storia del Mediterraneo.
I mesoplodonti sono completamente sconosciuti e quindi non sappiamo se le loro popolazioni siano a rischio. Sono stati cacciati occasionalmente dai giapponesi, ma mai direttamente. Sono rimasti anche intrappolati accidentalmente nelle reti da pesca. Non sappiamo quanto questi fattori possano influire sulla loro popolazione.
Mesoplodon Gervais, 1850 è un genere che comprende quattordici specie di balene mesoplodonti; è il genere più numeroso dell'ordine dei cetacei. Due specie sono state descritte recentemente, nel 2001 e nel 2014, e i biologi marini sostengono che in futuro se ne scopriranno ancora altre. Sono il gruppo meno conosciuto di grandi mammiferi.
Mesoplodon (a Graeco: μέσος 'medius' + ὅπλα 'arma' + ὀδούς, -όντος 'dens') est genus quindecim specierum cetorum in familia Zilphidarum, frequentissimum genus inter Cetacea. Duae species, M. perrini, et M. peruvianus, descriptae sunt tam nuper quam anno 1991, et biologi marini inventionem plurimarum specierum praedicunt. Mesoplodonta sunt minime notus magnorum mammalium grex.
Aliud animal, Indopacetus pacificus, aliquando inter Mesoplodonta ponitur; omnes autem eruditi recentiores Iosephum Curtis Moore sequuntur, qui id in eius proprio genere circa 1965 posuit.
Mesoplodonta plerumque sunt ceti dentati, 3 ad 6 metra longi, generibus Hyperoodonte Berardioque multo minora. Feminae cuiusque speciei magnitudine sunt eaedem qui mares, sed maribus ferme sunt vividiores colores dentesque singulares. Inferior nonnullarum specierum maxilla immanem componit arcum, qui super rostrum formae litterae S similis aliquando extenditur. Cuique speciei sunt magni dentes (aliquando dentis elephanti similes), magnitudine, forma, et loco varii, cum exceptione Mesoplodontis grayi, cui sunt multi dentes parvi, qui in maxilla inferiori fieri possunt ut mandant. Mares plurimarum specierum cicatrices ferunt a dentibus aliorum marium factas; ambo sexus saepe morsus Isistiorum ferunt. Pinna dorsalis est aliquantum parva. Scientia de vitae summa et lactatione abest, et scientia de gestatione paene abest.
Plurimae Mesoplodontis species rarissime observantur, et paulum eorum morum scitur. Ut fieri solet, ei in gregibus vivunt, fortasse sexu segregati. Nonnullae species sunt tam rarae quam vivae numquam spectantur. Prope aquae superficiem, tarde movere solent, et aerem non aperte efflant. Pinnas caudales supra superficiem elevare numquam videntur. Omnes in profunda demergunt, et nonnullae omnino habent cephalopoda ordinis Teuthidorum comesta.
Numeri Mesoplodontum sunt prorsus ignoti. Nonnulla per occasionem a piscatoribus Nipponensibus capiuntur, sed numquam consilio. Fortuito in retibus innatantibus (Anglice: drift nets) comprehenduntur. Effectus huius casus non scitur.
Mesoplodon (a Graeco: μέσος 'medius' + ὅπλα 'arma' + ὀδούς, -όντος 'dens') est genus quindecim specierum cetorum in familia Zilphidarum, frequentissimum genus inter Cetacea. Duae species, M. perrini, et M. peruvianus, descriptae sunt tam nuper quam anno 1991, et biologi marini inventionem plurimarum specierum praedicunt. Mesoplodonta sunt minime notus magnorum mammalium grex.
Mesoplodon is een geslacht van spitssnuitdolfijnen en bevat 14 soorten en is daarmee het grootste geslacht binnen de orde walvissen.
De naam mesoplodon komt van het Oudgrieks μέσος, mesos (in het midden/middelste), ὅπλον, hoplon (wapen) en ὀδούς, odous (tand).
Mesoplodon is een geslacht van spitssnuitdolfijnen en bevat 14 soorten en is daarmee het grootste geslacht binnen de orde walvissen.
De naam mesoplodon komt van het Oudgrieks μέσος, mesos (in het midden/middelste), ὅπλον, hoplon (wapen) en ὀδούς, odous (tand).
Spissnebbhvaler (Mesoplodon) er den mest tallrike slekten blant nebbhvalene. De femten artene som hittil har blitt beskrevet som spissnebbhvaler skiller seg fra andre nebbhvaler gjennom å ha et spissere og lengre nebb. I tillegg til de fjorten artene som listes på denne siden finnes også en annen art som klassifiseres som spissnebbhval, nemlig Longmanspisshval. Den tilhører imidlertid en annen slekt.
Spissnebbhvalene tilhører de minst studerte pattedyrene på Jorden, så man vet svært lite om dem. De lever i områder med store havdyp og er blant de beste dypdykkerne av alle hvaler. Mange av dem kan være svært vanskelige å artsbestemme.
Spissnebbhvaler (Mesoplodon) er den mest tallrike slekten blant nebbhvalene. De femten artene som hittil har blitt beskrevet som spissnebbhvaler skiller seg fra andre nebbhvaler gjennom å ha et spissere og lengre nebb. I tillegg til de fjorten artene som listes på denne siden finnes også en annen art som klassifiseres som spissnebbhval, nemlig Longmanspisshval. Den tilhører imidlertid en annen slekt.
Spissnebbhvalene tilhører de minst studerte pattedyrene på Jorden, så man vet svært lite om dem. De lever i områder med store havdyp og er blant de beste dypdykkerne av alle hvaler. Mange av dem kan være svært vanskelige å artsbestemme.
Multimedia w Wikimedia Commons Dziobowal[12] (Mesoplodon) – rodzaj ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Rodzaj obejmuje słabo poznane gatunki występujące we wszystkich oceanach świata[13].
Nazwa rodzajowa jest połączeniem słów z języka greckiego: μεσος mesos – „środkowy”, όπλα opla – „uzbrojenie” oraz οδων odōn, οδοντος odontos – „ząb”[14].
Delphinus sowerbensis de Blainville, 1817 (= Physeter bidens Sowerby, 1804)
Do rodzaju należą następujące gatunki[12][13]:
Dziobowal (Mesoplodon) – rodzaj ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Mesoplodon é um gênero de baleias-bicudas encontrado em todos os mares e oceanos.
Mesoplodon é um gênero de baleias-bicudas encontrado em todos os mares e oceanos.
Mesoplodon är ett släkte i familjen näbbvalar. Ett 15-tal arter har beskrivits vilket gör Mesoplodon till det artrikaste av alla valsläkten. Dessa näbbvalar lever i det öppna havet, ofta på stora djup och observeras sällan. Flera arter har aldrig observerats i det vilda utan bara beskrivits utifrån ilandflutna kadaver.[1]
Vuxna individer når en kroppslängd mellan 3,5 och 6 meter. Deras bröstfenor blir 20 till 70 cm långa och ryggfenan är 15 till 20 cm hög. Vikten är omkring 1 500 kg. Valarnas trekantiga ryggfena sitter långt bak på ryggen. Arterna kännetecknas av att de bara har två full utvecklade tänder i underkäken. Hos hannar kan de vara så stora att de är synliga när valen har stängt munnen. Ibland förekommer ytterligare rudimentära tänder i övre eller nedre käken som saknar funktion.[2]
De flesta arterna har ett begränsat utbredningsområde i kyliga eller tempererade hav på norra eller södra halvklotet. Bara Blainvilles näbbval har en världsvid utbredning. Andra arter som förekommer i europeiska vatten är Trues näbbval, Gervais näbbval och Sowerbys näbbval.
Liksom andra näbbvalar jagar arterna av släktet i djupa vatten och födan utgörs nästan uteslutande av bläckfiskar samt av några fiskar. Individerna lever i par eller mindre grupper. Hannar har ofta ärr på ryggen och sidorna och därför antas att de strider med hjälp av sina tänder mot varandra. Det är nästan ingenting känt om fortplantningssättet. Zoologerna antar att dräktigheten varar nio till tolv månader och att honorna föder ett ungdjur per kull. En individ av Gervais' näbbval uppskattades vara 48 år gammal men de flesta individer dör troligen tidigare.[2]
Arterna var för sällsynta för den kommersiella jakten. Däremot hotas de av havsföroreningar och ibland hamnar de av misstag i fiskenät.[2] Flera individer strandade när en manöver där sonar användes pågick i närheten. IUCN listar alla arter med kunskapsbrist (DD).[3]
Släktet utgörs av ett 15-tal arter.[4] Den följande indelningen efter utbredningsområde och/eller tändernas form återspeglar troligen inte släktskapsförhållandena. De första tre arterna har jämförelsevis små tänder som sitter längre fram i käken. De lever i norra Atlanten, bara för trues näbbval förekommer ytterligare en population i Indiska oceanen.
Följande fyra arter hittas på södra halvklotet (i södra Stilla havet eller kring Antarktis).
Kännetecknande för nästa grupp är de ginkgobladformiga tänderna. De lever i Stilla havet och Indiska oceanen.
Följande två arter förekommer i norra Stilla havet. De har ganska stora tänder som sitter i bakre delen av käken.
Nästa två arter hittas i östra Stilla havet och de är minst i släktet.
Arten som listas nu har de största tänderna i släktet. Den lever i haven kring Antraktis.
Den enda arten av släktet som förekommer i alla hav är den sista i listan. Den har påfallande böjda tänder och räknas ibland till ett eget släkte, Dioplodon.
Wikimedia Commons har media som rör Mesoplodon.
Mesoplodon är ett släkte i familjen näbbvalar. Ett 15-tal arter har beskrivits vilket gör Mesoplodon till det artrikaste av alla valsläkten. Dessa näbbvalar lever i det öppna havet, ofta på stora djup och observeras sällan. Flera arter har aldrig observerats i det vilda utan bara beskrivits utifrån ilandflutna kadaver.
14 tür
Mesoplodon gagalı balinagiller (Ziphiidae) familyasının Hyperoodontinae altfamilyasından 14 türü olan bir memeli cinsidir. 1991 yılında keşfedilen Peru gagalı balinası ile 2002 yılında keşfedilen Perrin gagalı balinası cinsin yakın zamanlarda bulunmuş iki üyesidir.
Orta ya da iri boy dişli balinalardır ve 3–6 m boyunda olabilirler.
Balina ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Mesoplodon gagalı balinagiller (Ziphiidae) familyasının Hyperoodontinae altfamilyasından 14 türü olan bir memeli cinsidir. 1991 yılında keşfedilen Peru gagalı balinası ile 2002 yılında keşfedilen Perrin gagalı balinası cinsin yakın zamanlarda bulunmuş iki üyesidir.
Orta ya da iri boy dişli balinalardır ve 3–6 m boyunda olabilirler.
грец. μέσο - «середній», грец. όπλα — «зброя», грец. ὀδών - «зуб». Усе слово може бути перекладено як "озброєний зуб в центрі нижньої щелепи".
Самці дещо більші за самиць. Дзьоб вузький, витягнутий, конусоподібний, охоплений з боків парою нижньощелепних зубів і не відокремлений від низької жирової подушки, що поступово піднімається до тімені. Велика напівмісячна щілина дихала ріжками звернена вперед. Грудні плавці маленькі, зчленовуються з тулубом близько від голови. Забарвлення тіла темне, але часом з багатьма білими плямами й довгими парними смужками – слідами зубів родичів. Свою назву «ременезуби» одержали завдяки своїм зубам, єдина пара яких по різному сплощена в різних видів в одних лише в 1, 5, а в інших навіть у 8 разів. Сплощеність зубів тим менше, чим ближчі вони до переднього кінця нижньої щелепи. В самиць зуби набагато менші, ніж у самців, і звичайно не прорізаються, або ледь стирчать з ясен; тому визначати вид за черепами самиць дуже важко. Зуби для самців є знаряддям захисту, нападу й боротьби за самицю. Рострум міцний і твердий.
У роді ременезубів налічують щонайменше 11 видів:
Три види ремнезубів живуть в Атлантичному океані, три інших — у північній половині Тихого океану, чотири — у південній півкулі й один вид — у теплому поясі Світового океану.
Mesoplodon là một chi động vật có vú trong họ Ziphiidae, bộ Cetacea. Chi này được Gervais miêu tả năm 1850.[1] Loài điển hình của chi này là Delphinus sowerbensis de Blainville, 1817 (= Physeter bidens Sowerby, 1804).
Chi này gồm các loài:
Phương tiện liên quan tới Mesoplodon tại Wikimedia Commons
Mesoplodon là một chi động vật có vú trong họ Ziphiidae, bộ Cetacea. Chi này được Gervais miêu tả năm 1850. Loài điển hình của chi này là Delphinus sowerbensis de Blainville, 1817 (= Physeter bidens Sowerby, 1804).
Ремнезубы (лат. Mesoplodon) — род зубатых китов семейства клюворылых.
Длина тела до 6,7 м. Окраска его верхней стороны тёмная, нижняя светлее. Клюв узкий, вытянутый, слабо обособлен от низкой жировой подушки. Зубов одна пара, они высокие и имеют уплощённую форму (отсюда название рода). Располагаются зубы в передней части нижней челюсти и присутствуют обычно только у самцов.
Несколько видов (минимум 3) обитает в Атлантическом океане, ещё не меньше 3 — в северной части Тихого океана, не менее 4 в Южном полушарии и не меньше 1 — в тропическом поясе Мирового океана. В водах России у Командорских островов встречается командорский ремнезуб (Mesoplodon stejnegeri).
Ремнезубы (лат. Mesoplodon) — род зубатых китов семейства клюворылых.
喙鲸属（学名：Mosoplodon），也称中喙鲸属，是鲸目剑吻鲸科的一属。學名在希臘文中意為「位於中間且全副武裝的牙齒」。现存14個种，是鯨目最大型的屬。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 哺乳綱 Mammalia 目 : 鯨偶蹄目 Cetartiodactyla 亜目 : ハクジラ亜目 Odontoceti 科 : アカボウクジラ科 Ziphiidae 亜科 : トックリクジラ亜科 Hyperoodontinae 属 : オウギハクジラ属 Mesoplodon 学名 Mesoplodonオウギハクジラ属（扇歯鯨属、Mesoplodon）は、クジラ目ハクジラ亜目アカボウクジラ科に属する属の一つ。属名のMesoplodonはギリシア語のMeso（中央）-hopla（備える）-odon（歯）に由来する。また、和名の「オウギハ（扇歯）」は、歯の形状が扇に似ていることに由来する。野生での観測例が少なく、大型哺乳類としては最も不明な点が多い種類の一つである。
オウギハクジラ属には14種が属し、クジラ目の中では最も大きい属である。同じアカボウクジラ科のタイヘイヨウアカボウモドキ属、トックリクジラ属に似ており、3属を合わせてトックリクジラ亜科 (Hyperoodontinae) とすることも多い。
1991年にはピグミーオウギハクジラ (Mesoplodon peruvianus) が、2002年にはペリンオウギハクジラ (Mesoplodon perrini) がそれぞれ新種として発見されており、今後も更に新種が発見されるだろうと考える海洋生物学者も多い。
オウギハクジラ属 Mesoplodon
オウギハクジラ属の体長は3.5mから6mであり、ハクジラ亜目としては小型あるいは中型で、同じアカボウクジラ科のトックリクジラやツチクジラよりも小さい。 雌は雄と同程度の大きさか、あるいは雄よりも若干大きい。 雄の体表は大胆な配色であり、歯の生え方に特徴がある。 オウギハクジラ類の一部は下顎が大きなアーチ状になっており、中には公園の滑り台の手すりのように上顎との噛み合わせの部分から外側にはみ出す種類もいる。 多くのオウギハクジラ類の歯は下顎に2本あるだけで、牙のような歯を持つ種類もいる。 ただしミナミオウギハクジラは例外であり、上顎に多数（17から22対）の非常に小さな歯を有する。
多くのオウギハクジラ類には多数の噛み傷が見られる事が多い。これはダルマザメによるものや、雄の場合は別の雄と争って傷を負ったケースもある。
背びれは比較的小さく、頭部から測って2/3から3/4くらいに位置する。 寿命、妊娠期間、授乳期間などは不明である。
多くのオウギハクジラ類は観察されることが非常に稀であるため、不明な点が多々ある。一部には、漂着した死骸のみが確認されており、生体での確認例はないといった種類もある。
観測例から推測すると、群を成して行動するのが一般的であり、雌雄に分別れた群れを形成している。また、海上での泳ぎは非常にゆったりとしており、はっきりした潮吹きをしない。尾部を水面上に持ち上げることも稀である。このため発見が難しい。
胃内容物などからの推測では食料はほぼイカのみであり、その生息域から推定するとおそらくは非常に深くまで潜水しているのではないかとされる。
生息数は不明である。直接には捕鯨の対象とはなっていないが、日本の調査捕鯨によって捕獲されることが時折ある。刺し網による混獲の被害も確認されているが、生息数への影響の有無は不明である。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 オウギハクジラ属（扇歯鯨属、Mesoplodon）は、クジラ目ハクジラ亜目アカボウクジラ科に属する属の一つ。属名のMesoplodonはギリシア語のMeso（中央）-hopla（備える）-odon（歯）に由来する。また、和名の「オウギハ（扇歯）」は、歯の形状が扇に似ていることに由来する。野生での観測例が少なく、大型哺乳類としては最も不明な点が多い種類の一つである。
이빨부리고래속(Mesoplodon)은 부리고래과에 속하는 고래 속의 하나이다.[1] 14종으로 이루어져 있으며, 가장 많은 종을 포함하고 있는 고래 속이다. 두 종은 비교적 최근의 1991년(피그미부리고래)과 2002년(페린부리고래)에 기술되었으며, 해양 생물학자들은 미래에 더 많은 종들이 발견될 것으로 추정하고 있다.
_(21866206616).jpg)
.JPG)
.jpg)
