La Agrimonia eupatoria L. (o yerba de San Guillermo n'España onde ye bien común) habita en terrenes magrizos, en llugares soleyeros al pie de cultivos, sebes o pindies y árboles como encines o carbayos.
Planta herbal perenne de la familia de les arrosaes, tien un pequeñu rizoma, ye vellosa, de tarmu erecto, fueyes compuestes de trés a seis pares y flores marielles de cinco pétalos arrexuntaes en llargues espigues. Mide de 2 a 10 dm y puede autopolinizarse.
El so nome provién del rei Mitrídates eupator, estudiosu de les plantes melecinales. Na antigüedá utilizaben el tanín y l'aceite esencial que contienen tarmos y raigaños.
Ye bien apreciada poles sos propiedaes melecinales y yá en tiempos de Pliniu'l Vieyu y Dioscórides utilizar en fervinchu pa les afecciones de fégadu. Tien propiedaes astrinxentes y descongestionantes del sistema dixestivu y les víes hepáticu y renal. Emplegar tamién contra la disentería y la foria.
Principios activos: contién traces d'aceite esencial, principios amargosos tipu glucosídico, acedu salicílicu, ácidu silícico, acedu esteárico, ácidu nicotínico, vitamina K y quercitrina. Nes fueyes atopáronse compuestos triterpénicos.
Tien propiedaes como astrinxente, tónicu y diuréticu. Na medicina popular europea tuvo gran importancia nel tratamientu de la ictericia, por cuenta del so conteníu en tanín.
Utilizar pa faer gárgares contra la farinxitis o amigdalitis, según pal tratamientu de la foria.[1]
La Agrimonia eupatoria forma parte de les 38 flores de Bach, que dientro de la so cosmovisión tien les siguientes propiedaes y aplicaciones: oculta emociones trabancoses, problemes graves y congoxa inconsciente tres una mázcara d'allegría y desdexamientu permanente. Evita discutinios y busca harmonía. Enclín a les adicciones, tabacu, drogues, alcohol, xuegu, trabayu, asumir riesgos, comida y compres, como mecanismu d'escape al so tormentu mental. Busca ser aceptáu. Si enferma bromia refiriéndose a la so enfermedá.
Agrimonia eupatoria describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 448, nel añu 1753.[2]
Agrimonia: nome xenéricu que tanto'l The Jepson Manual como Philip Alexander Munz en A Flora of Southern California postulen qu'esti nome deriva del griegu argema, pa "güeyos enfermos", por cuenta del so supuestu valor melecinal, pero non puede atopase nenguna referencia de que la agrimonia fuera utilizada pa les enfermedaes oculares. Otra posibilidá ye que se trata d'una mención de dalgún otru epítetu, seique argemone, un antiguu nome utilizáu por Dioscórides y Pliniu'l Vieyu pa l'amapola, o argemonion , un nome Dioscórides aplica a la Anemone. Estos dos derivaciones en realidá podría refieran a la mesma cosa porque argemony ye supuestamente una pallabra dada polos griegos a les plantes que sanaban los güeyos. Umberto Quattrocchi tamién suxure la esplicación menos probable de que podría ser del griegu agros = "de campu o tierra abierta", y monos = "solamente, solo".[3]
eupatoria: epítetu llatín que significa "de Eupatorium"
Númberu de cromosomes de Agrimonia eupatoria (Fam. Rosaceae) y táxones infraespecíficos: n=15.[5] n=14[6]
La Agrimonia eupatoria L. (o yerba de San Guillermo n'España onde ye bien común) habita en terrenes magrizos, en llugares soleyeros al pie de cultivos, sebes o pindies y árboles como encines o carbayos.