A azofeifeira[1] Ziziphus jujuba é unha pequena árbore caducifolia na familia Rhamnaceae, de 5–8 m de altura, moi ramificada, con pólas de cor verdosa, zigzagueantes, colgantes e espiñentas; follas alternas, coriáceas, de 2–7 cm de lonxitude, forma oblonga ou oval-lanceolada, co ápice agudo ou arredondado e a base trinerviada[2].
O seu tamaño depende directamente da humidade que teña o arbusto de porte arbóreo. É unha planta caducifolia que pode chegar a medir máis de dez metros de altura, aínda que habitualmente acada uns dous metros e medio de altura. O toro é recto con vultos e casca moi engurrada.
Posúe follas escasamente pecioladas, alternadas, coriáceas, de 2 a 7 cm de lonxitude, de forma oblonga a oval-lanceolada coa marxe finamente dentada e o ápice agudo ou arredondado. A folla ten tres nervios principais lonxitudinais e presenta dúas estípulas espiñentas na súa base. Son cor verde clara brillante coa face de cor verde brillante.
A ramificación é moi mesta, e está dotada de fortes espiños, como resultado da súa adaptación natural para se protexer dos herbívoros. Presenta ramallos de cor averdada, zigzagueantes e pénsiles.
No hemisferio norte florea entre abril e agosto. As flores son miúdas, pouco rechamangueiras, pentámeras, averdadas e situadas en grupos de dous ou tres ao longo das pólas. Produce inflorescencias cimosas, de 2 a 5 sobre un pequeno pedúnculo común á axila das follas. Flores axilares de cor amarela averdada de 3 a 4.
O froito tamén é coñecido por conter pequenas doses de aceite de palma, é unha drupa comestíbel con aspecto de oliva, duns 2 ou 3 cm de lonxitude, de forma elipsoidal ou globosa, cunha soa semente. A pela do froito é inicialmente de cor verde clara e torna nunha cor marrón avermellada cando madurece. Cando está fresco, a polpa é verde clara a amarelada pálida, de textura fariñenta —semellantea á da mazá e doce. Existen variedades enxertadas que producen froitos de 5 ou 6 cm de lonxitude.
Apáñanse a finais do verán ou principios de outono. Son ricos en azucres e mucilaxes e cunha importante cantidade de vitamina C; por iso consumíronse polo seu valor nutritivo como unha froita, natural ou desecada.
É unha árbore orixinaria do sur e leste de Asia (China) e é cultivada noutras partes do mundo de clima tropical ou temperado, incluída a Península Ibérica, polo seu froito comestible.[3] Porén non é común en Galiza.
A madeira da azofeifeira utilízase en Aragón, Cataluña, Valencia e Illas Baleares para facer instrumentos musicais como as dulzainas e as tenoras.
Ziziphus jujuba foi descrita por Philip Miller e publicado en The Gardeners Dictionary: . . . oitaba edición, vol. 3, p. 718, 1768.[1][4]
A azofeifeira Ziziphus jujuba é unha pequena árbore caducifolia na familia Rhamnaceae, de 5–8 m de altura, moi ramificada, con pólas de cor verdosa, zigzagueantes, colgantes e espiñentas; follas alternas, coriáceas, de 2–7 cm de lonxitude, forma oblonga ou oval-lanceolada, co ápice agudo ou arredondado e a base trinerviada.
